zondag 4 december 2016

Gek wordt je ervan

Gek wordt je ervan.  Ik maak me even wat minder druk om de sport, winterseizoen, weinig spannends aan de hand lijkt me. Duiven gezond proberen te houden, elke dag goed voor zorgen en op naar het volgende seizoen. In ieder geval in een tempo wat me nu past. Als ik lees wat de hot items zijn onder de melkers schrik ik me rot.
Gek wordt je ervan... Er is een ophokplicht, vanwege de vogelgriep. Economisch kan dit behoorlijk wat schade opleveren, ik weet het uit ervaring, al jaren werkzaam in de pluimveesector en deze ramp al een paar keer meegemaakt. Tot mijn verbazing zie ik duiven vliegen, in Friesland, Noord-Holland en ook in Brabant, ik moest daar vorige week een dagje zijn. "We maken het zelf wel uit wat goed is", hoor ik mijn collegamelkers zeggen. Wat maakt het uit als er nog een paar bedrijven extra moeten geruimd. Verantwoording nemen houdt blijkbaar op bij het eigen erf.
Ik snap er allemaal niets meer van.... Ik zag dat er hevige discussies zijn losgebarsten over het wel of niet toestaan van invliegers. U weet wel, de fondspelers geven hun duiven mee, terwijl ze niet meedoen voor de wedstrijd. In de concept plannen van het NPO voor 2017 staat dat elke duif in concours moet staan, er werden wat redenen bij aan gegeven waarom dit wenselijk kan zijn. Het valt me op dat het wel heel veel stof doet opwaaien. Men voelt zich vooral aangetast in de rechten die men denkt te hebben. Zelfstandigheid, eigen recht eerst. Het komt wel heel erg overeen met de tijdsgeest waarin we leven, parallellen met de politiek zijn snel getrokken. 
Er was mogelijkheid om inspraak te plegen, maar ja, moest je wel de moeite nemen achter de pc vandaan te komen.... Allemaal niet zo anoniem meer. Het verhaal wil dat er niet eens één duizendste van de leden is komen opdagen.
Volgens mij hebben we begin November iets geleerd bij de verkiezing van Trump. Tenminste als men wil leren. Trump had iets in de gaten waardoor hij het electoraat aan zijn zijde kreeg. Hij zag dat er een groep was die zich niet roerde maar wel gehoord wilde worden. Slim, inzicht kan je de man niet ontzeggen. Ik zie nu ook 2 groepen die zich wel laten horen, maar de silent majority is ook in de duivensport aanwezig. Zij willen spelen, of de vitesse nu wel of niet op 1 april begint, of de jongen nu in juli of augustus gaan vliegen. Of de invliegers nu wel of niet in concours staan. Het zijn de hobbyisten, de ruggegraat van onze sport. 
Eigen ervaring: ik ben overnachter, ik speel mijn duiven in, vitesse en midfond zijn voor mij van geen belang, maar ik zet mijn duiven wel gewoon in concours. Soms kan ik niet thuis zijn, omdat er nog wel eens op zaterdag wordt gewerkt.
Mijn duiven weten de weg, kunnen zelf het hok wel in. Elektronisch klokken, ideaal voor deze omstandigheden. Als je op zaterdag niet thuis bent de eerste maar niet melden bij de concoursleiding, geen probleem in mijn cluppie, 's avonds 7 uur afslaan, spreek je elkaar ook nog even. In de vereniging wordt het gewaardeerd dat we voor de uitslag spelen, we zijn niet met heel veel, er is elke week een uitslag, op deze manier voldoende inkorvers, meestal staan er ook een paar van mij op de uitslag. Mooi toch? Pakte nog mooi een paar vleesprijsjes mee;-) Extra kosten? Hou toch op, gaat alleen om het verwerken van de uitslag, zijn dus te verwaarlozen, vrachtkosten zijn gelijk voor iedereen, anders misschien overwegen met minder te spelen? Het is hobby, geen halszaak.
Ondertussen vallen er bommen op oost Aleppo, gaan er onschuldige kinderen dood, valt er een vliegtuig uit de lucht in Colombia, is één van mijn naasten ongeneeslijk ziek. Kom op alsjeblieft! Waar hebben we het over met die invliegers.
Gek wordt je ervan... Ik struinde vanochtend het internet af, gewoon op zoek naar wat leesbaars, de duiven hebben wat last van ornithose verschijnselen, ik ben niet de enige, hoorde nog wat opmerkingen van andere leden. Ook in de sierduivenwereld spookt het rond, ik zag het begin deze maand op de show in Drachten, veel duiven die wat rossig in de nek waren, wat opgezette wangveertjes, conditie niet helemaal wat het moet zijn, sommigen zelfs te mager. Het valt niet altijd op, vaak helpt het als vreemde ogen er eens naar kijken.
Ik wilde dus zien wat anderen hier tegen doen, ik las alleen bij AS wat over dit verschijnsel, het lijkt dit najaar erger dan andere jaren. Verder houdt iedereen zich stil, tenminste op sites en de social media die ik heb gelezen. 
Wat me wel opviel was dat er weer heel veel mensen lopen te roepen dat ze niets gebruiken, uitzieken, selecteren, de kliko als beste oplossing.... Ik las het van iemand waarvan ik zeker weet te hebben gelezen dat hij zich vorige winter het complete gamma probiotica en bijproducten van een bekende dierenarts heeft aangeschaft. Ik las het ook in reportages, maar tussen de regels las ik dat er nog wel wat werd gedaan voor het inkorven en na thuiskomst. En in de winter werd er nogal op ingezet op het "schoonmaken" van de duiven. Boter op je hoofd heet dat.
Ja ik ben ook van liever geen medicijnen, probeer dit ook in de praktijk te brengen, maar de illusie dat de duiven wel gezond blijven of weer worden zonder iets te doen? Slaap lekker. Als er iets mankeert ga je zelf toch ook naar de dokter? Ik heb altijd wat op voorraad, voor het geval dat. Eerst wat proeven genomen om te kijken of het echt is wat nodig is om de duiven te genezen. Het werkt, er wordt gekuurd tegen het ornithose complex, voor de zekerheid nog even overleg gepleegd met een collega melker. Het is er al langer heb ik het idee, ik verspeelde teveel ouden dit jaar, de jongen raakte ik te snel kwijt, ook ten opzichte van andere jaren. Zichtbaar was het echter niet. Ik hou altijd statistieken van het verloop van het seizoen bij, wat helpt om terug te zoeken en plannen te maken. De statistieken van dit jaar vertellen dat het niet goed was.
Of er ook nog iets is waar je niet gek van wordt? Ik heb gisteren de nieuwe leden ontmoet in onze vereniging, tijdens de jaarlijkse prijsuitreiking. Veelbelovend, nog belangrijker, ze worden goed geholpen en van advies voorzien. Het was ook weer gezellig, zoals altijd.
Ik las de artikelen over de visie van Ulrich Lemmens, ergens op een Belgische site. Opmerkelijk is zijn visie op de toekomst, zijn visie op wat de beste duiven zijn om een stam mee op te bouwen. Opvallend is dat er weer ambitieuze jonge melkers zijn, Ulrich is niet de enige gelukkig.
Ik zag dat de winterkwekers al weer aan het koppelen zijn geslagen, vol verwachting klopt hun hart, nieuwe ronde, nieuwe kansen, wie weet hoeveel toppers er worden geboren dit nieuwe seizoen.
Is mij allemaal te vroeg, lang leve het fondspel, geen haast, opladen voor wat komen gaat.
Jan Terlouw gezien afgelopen week, bij DWDD? Hartverwarmend, hij raakte bij veel mensen een snaar. Het kan, vertrouwen in elkaar hebben.
De rug werkt de laatste tijd niet erg mee, wat betekend dat er bewogen moet worden. Tijdens de werkdagen lunch wandelen, wat ik iedereen kan aanraden, erg verfrissend. Daarnaast in de weekenden langere wandelingen, of, zoals vanmiddag, een fietstocht langs het kanaal. Ik had tijd om over heel veel zaken na te denken, te genieten van al het moois om me heen, er zelfs een paar mooie foto's van gemaakt.
Het ging niet meer over invliegers of ornithose kuren, zelfs werk raakte op de achtergrond. Het ging over mijn naasten, de mensen waar ik van houd, die van mij houden en het leven de moeite waard maken. 
Ondanks alle gezeur en ongemakken is het leven en de wereld mooi en de moeite waard. Ik wens iedereen wijsheid, relativering en geluk toe.
Langs het kanaal


www.postduivenblog.nl




zondag 20 november 2016

Diefstal en doping

In beslag genomen door andere zaken lees ik zo af en toe de duivensites, tenminste de bekendste, zoek naar de hoofdlijnen in het nieuws wat over mijn geliefde sport wordt gebracht en filter zo ongeveer wat er gaande is. Diefstal en doping is wat opvalt deze weken.

De duivendiefstallen van de laatste weken liegen er niet om, levenswerken bij o.a. Kees van Aert en Frans Bungeneers werden in één klap kapot gemaakt, ik denk dat het bij beide heren nog niet eens om de waarde van de dieren gaat, hier is doorzettingsvermogen, inzicht en kennis weggevaagd. Geldt ook voor de diefstallen die bij andere liefhebbers plaats vonden overigens.

Er waren op diverse sites berichten over doping gevallen in de duivensport. In België is er iets gaande waarbij bekende spelers betrokken zouden zijn, daarnaast las ik vanochtend een artikel van en over een ZLU fenomeen in het Noord-Hollandse.
Bij de Belgen bleek dat op verschillende hokken mest was genomen waarin men morfine heeft aangetoond. Nog al een heftig goedje, voor zover ik weet. Ik kon niet achterhalen of men grote doses vond of een spoortje van iets wat er op zou kunnen lijken. 
De uitleg die kwam over hoe de stof in de duiven, dus ook in de mest, terecht zou zijn gekomen was nogal opmerkelijk. Een grote fabrikant op het gebied van voer en bijproducten kwam met een publicatie, waarin werd vermeld dat zij de oorzaak zouden kunnen zijn van de aanwezigheid van morfine in de mest van de duiven van die topspelers, toevalligerwijs allemaal voer en bijproducten van diezelfde fabrikant gebruikend. Een verhaal wat even aannemelijk als discutabel klinkt over het door elkaar raken van verschillende zaadsoorten tijdens transport naar diverse fabrieken. Eén van die zaadsoorten kan sporen van morfine opleveren. Waarom wordt die dan aan voer of bijproducten toegevoegd is men vraag dan meteen? 
Sponsor belangen spelen hier duidelijk een rol. Tja, het zou kunnen, of het werkelijk zo is? Alleen de liefhebbers zelf weten het.
In het verhaal uit Noord-Holland lees ik dat er een heel kleine hoeveelheid van een verboden stof is gevonden. Het feit is er, de hoeveelheid kan duiden op de laatste resten van een geneesmiddel dat ooit is gebruikt of, zoals in het artikel is te lezen, het aanwezig zijn van die stof in bijvoorbeeld omgeving of drinkwater. De vergelijking met de beroemde persconferentie van wielrenner Contador over vermeend gebruikt van een middel met een hoeveelheid van "zero zero zero zero zero zero zero cinq"  komt meteen boven. De hoeveelheid is belachelijk klein in ieder geval, uitwerking op de duif om de prestaties positief te beïnvloeden? Geen idee, volgens mij "zero zero". Ook hier geldt, of het werkelijk zo is? De liefhebber weet het.
Dat er controles zijn is goed, als er roem en geld te verdienen zijn gaan mensen rare dingen doen, voorbeelden genoeg, uit alle facetten van de sportwereld. Het moet wel eerlijk blijven, of tenminste, er moeten omstandigheden blijven waarin iedereen moet kunnen komen tot goede prestaties onder vergelijkbare voorwaarden. Hoe goed hangt af van kwaliteit en inzet, niet van één of ander duister goedje. 
Wat er in mijn ogen aan ontbreekt is dat men wel weet welke stoffen eventueel prestatie verhogend zouden kunnen zijn, maar dat men niet weet wat de minimum hoeveelheden zijn, nodig om daadwerkelijk van invloed te kunnen zijn. In het geval uit Noord Holland twijfel ik nogal, het lijkt meer op een heksenjacht dan op een goed onderbouwd onderzoek naar foute zaken. Of ben ik weer eens veel te naïef en is er een schemerwereld van doping netwerken, foute dierenartsen, sponsoren en melkers "die wel moesten" om mee te kunnen doen?  
Smeuiige verhalen in de duivensport, zou er ooit een boek uitkomen van een melker die uit de school klapt over wat zich achter de schermen in zijn duivenwereld allemaal afspeelde? Of komt de eigenaar van het laboratorium met zijn memoires waarin staat te lezen dat hij lekker veel verdiende aan de duivensport en zijn nogal onnozele volgers? De tijd zal het leren......

www.postduivenbog.nl


zondag 6 november 2016

Voor nu even genoeg

Meerwaarde hebben, het is uiteindelijk waar alles wat je doet om draait, tenminste, als je op de wereld bent om te proberen je bijdrage te leveren voor het nageslacht. Je bereikt dat alleen als je meerwaarde hebt. 
Meerwaarde kan je hebben in elk facet van je leven. Professioneel, privé, als vader, als zoon, als broer, als opa, als partner, in je sociale netwerk.
Afgelopen week sprak ik er met een collega over. Wat is het belang van wat je doet, wat is je wezenlijke bijdrage aan wat je doet. Het is iets ongrijpbaars, soms heel tastbaar, lastig te verwoorden vaak.
Meerwaarde hebben in je hobby, wat is dat eigenlijk? Volgens mij door op een positieve manier bijdragen aan wat je vanuit een passie doet. 
Als duivenmelker betekend dat dat je je dieren goed verzorgd, ten alle tijden moet iemand je hok in kunnen lopen, zonder dat men het idee krijgt dat de dieren die je onder je hoede hebt worden verwaarloosd. 
Als je een hobby hebt ben je lid van een vereniging, of iets wat er op lijkt, je deelt in ieder geval je passie met medestanders. Ook in deze sociale kring hoor je je steentje bij te dragen. Dat kan zijn door veel werk verzetten, het kan zijn door mee te denken of mee te praten, het begint al met je positief en open opstellen. 
Veel voelen zich ook nog geroepen om op een bepaalde manier hun hobby uit te dragen, bijvoorbeeld via het momenteel populaire bloggen. Ook ik doe hier al zo'n twee en een half jaar aan mee. Ik loop me al een tijdje af te vragen of het nog wel meerwaarde heeft, elke week wat regels publiceren. Ik heb niet het idee dat het iedere keer stukjes zijn die positief bijdragen aan mijn hobby. Ik betrapte me er al een paar weken op dat het me moeite kostte om iets te bedenken om over te schrijven. Geen meerwaarde meer dus, tenminste, dat is wat ik voel op dit moment.
Als je zo'n gevoel heb, moet je er iets mee doen. Vandaag weer een leeg vlak voor mijn neus waar wat woorden op moeten. Voorlopig maar even voor het laatst. Ik zal vast wat te melden hebben in de toekomst, gewoon over hoe het gaat in mijn hok, in mijn vereniging, met mede melkers waar ik mee op trek. Iets positiefs en lezenswaardig in ieder geval. Maar niet meer iedere week. Dat heeft voor mij geen meerwaarde meer.
Ik wil in ieder geval alle mensen bedanken die trouw elke week mijn stukjes hebben  gelezen, ook de mensen die op welke manier dan ook reageerden hebben een wezenlijke bijdrage geleverd aan de stukjes die daar opvolgden.

Goede week en tot later.

www.postduivenblog.nl 


zondag 30 oktober 2016

Blik op vooruit

Zij zijn al onderweg naar 2017
Ik zou er een heel epistel aan wijden, aan alle negatieve zaken die door onze geliefde duivensport heen lopen. Ik heb er geen zin in.
In datzelfde epistel zou ik ook proberen een opsomming te maken van positieve zaken die ook te zien en te meten zijn. 
Of dat ging lukken? Ik dacht eerst van niet. Maar dat had te maken met mijn beperkte blik op de sport. Het is najaar, de rustige tijd, tenminste, als je als melker gewoon thuis blijft, tijd maakt voor andere zaken dan duivensport. Ik heb alleen een prijsuitreiking bijgewoond de laatste weken, verder niets. Ik heb ook niet echt moeite gedaan om bij te blijven. Het enige wat me opviel was de discussie over het concept vliegprogramma.
Ik had mijn stukje al geschreven, besloot het weg te gooien, makkelijk, dat digitale papier. Tijdens een wandeling door het druilerige Friesland van vandaag bedacht ik dat negativisme niets bijdraagt. Negativisme betekend meestal terug kijken door een zwarte bril. Alles aanstippen wat niet goed gegaan is en van daaruit verder.
Vanuit dat standpunt omgedraaid bedacht ik me dat er wel positieve zaken zijn te benoemen.
Het NPO bestuur komt in ieder geval met plannen, goed of fout, meestal hangt het af van wat je zelf wilt. Er komt in ieder geval wat, hoe het uitpakt, geen idee. Hopen dat er in ieder geval wat positiefs van over blijft. Alleen te bereiken door niet te polderen, maar nieuwe wegen in te slaan.
Wat nog meer positief is, is dat ik jongere melkers zie. Sommigen hiervan zijn behoorlijk succesvol, ze kijken er tegenaan op een wat andere manier. Scoren, the road to succes is maakbaar. Het is in de trant waarin men is groot gebracht en opgeleid, de tijdsgeest wordt meegenomen in het gedachten goed.
Duivensport op een nieuw niveau, met een ander elan.
Laat het ze maar doen, het aanspreken van een jongere generatie zal moeten gebeuren met een sport die wordt gestuurd en beleefd op de voorwaarden die passen bij een jongere generatie. De sport zal ook zo ingericht moeten worden, op de manier die de generaties van nu aanspreekt. 
Wat nog meer als positief is te noemen, is dat men gelegenheid krijgt om inspraak te hebben, mee te denken, gedachtengoed inbrengen. Moeten we het wel gaan doen natuurlijk....
Berichten over de beurs in Kassel, waar men over de hoofden kan lopen, internationaal leeft de sport blijkbaar, ook te meten aan de commerciëlen in de sport, ze doen goede zaken, wat goed is. Principes zijn mooi, maar moeten wel worden gefinancierd.
Ik ga de winter in met vertrouwen in een toekomst voor de duivensport, in welke vorm dan ook, ik zal er in de toekomst ook deel van uit maken, ik vind het gewoon veel te leuk.

Goede week!

www.postduivenblog.nl



maandag 24 oktober 2016

Relax......

Dat was het dan, mijn mooie plan met het africhten van de jongen. Ik had één factor over het hoofd gezien, de tijd staat niet stil, na 21 juni betekend dat, elke dag wordt een tikkie korter, het lukte niet meer om de jongen los te laten voor het werk. Ik heb het nog geprobeerd, na 3 dagen vast bij slecht weer, een stukje mee in de auto, daarna zo'n 70 kilometer. Bij vertrek zaterdagochtend hier in Friesland wat grondmist maar vooral een mooi zonnetje, verder op toch dikkere luchten. Vrijdag waren ze gewoon thuis, van het korte stukje, zaterdag was weer een "different koekie" zoals van Gaal zo mooi kon zeggen. Bij thuiskomst vroeg in de avond misten er nog 4. Gek genoeg allemaal duiven die al eens eerder weg waren geweest. Zondag toch nog eentje terug, daarna niets meer.
Klaar dus, als de duiven niet regelmatig los kunnen, hoef je ook niet te rekenen op goed resultaten en thuiskomsten. Iedere dag mee in de auto wordt met het onstabielere weer ook lastig. In ieder geval moeten de jongen wel een faire kans hebben, ik kan ze dat nu niet meer bieden.
Succesvol was de africht campagne niet, gekeken naar de verliezen die ik had. Of het echt een minpunt is, zal volgende jaren blijken. Ik ben benieuwd hoeveel van deze duiven er nog zijn als ze hun vierde jaar in gaan. Dan pas weet je of het een goed jaar was! Ik hoop dat het een keer uitkomt. Van iedere 10 jongen op zijn minst één bruikbare duif overhouden, dat zou al mooi zijn.
Of ik me zorgen maak of de duiven die niet volledig zijn opgeleerd wegraken volgend jaar? Ik ga het zien, ik weet het niet. 
De lessen van zoonlief, ik beschreef ze een paar maanden geleden, hebben me meer aan het denken gezet. Ik maar keuren, beoordelen, mijn gevoel laten spreken. De duiven in het hok moeten zich een rolberoerte hebben gelachen. Ik hoor het ze al zeggen tegen elkaar: de Vale tegen de Zwarte: "Zei hij nou dat jij karakter in je donder hebt, dat er veel spanning op staat, dat je altijd weg wilt?" "Klopt", lacht de zwarte, "Hij vond ook dat jij zo slim uit je ogen kijkt, Vale!". Ik hoor ze tekeer gaan in het hok, zo rollen van hun schapjes van het lachen. Ik roep nog door de spoetnik dat ze rustig aan moeten doen, weet ik veel, ik dacht natuurlijk dat ze zaten te knokken om het hoogste plekje.
Uiteindelijk gaat het erom dat je je duiven goed in conditie hebt, weet te motiveren, dan gaan de duiven je wel vertellen welke de beste zijn, zij gaan het mooie weer dan wel maken. In voorbije jaren maakte ik altijd een lijstje van de duiven die ik het beste vond in de hand. Dit jaar heb ik 2 jaarling duivinnen over gehouden, ze stonden beiden niet op het lijstje, maar waren wel in staat om zich in de kijker te spelen. 
De lessen van zoonlief: geef ze de tijd, niet te snel andere duiven bij halen, geloof in eigen kunnen, iedere dag je stinkende best doen.
Ik weet het, hij heeft gelijk. Relax, je best doen, ogen en oren open, de duiven moeten dan maar de rest doen.
In dat licht toch nog wat over de voor en tegenstanders van het voorgestelde vliegprogramma. Het blijkt gewoon erg lastig om het voor iedereen goed te doen. Ieder zijn spel is de les, betekend concoursen a la Belgique, waar iedere week op de eigen discipline kan worden ingezet. Wel graag onder toezicht van Afdeling of NPO, om wildgroei te voorkomen. Het idee om later met de jongen te beginnen vind ik niet slecht overigens...

Iets om over na te denken, goede week.

www.postduivenblog.nl

zaterdag 15 oktober 2016

Nu echt herfst

Het kwam er deze week toch van, de echte herfst diende zich aan. De oostenwind was opeens guur, temperaturen daalden sneller dan een mens hebben kan, de weg weer bezaaid met bladeren. Dan is het herfst inderdaad.
Collega met een snotkoker, zoals een oprechte Westfries dat zo tactvol kan uitdrukken, het miste zijn uitwerking niet op mij. Als je de hele dag een kantoor deelt kan het niet anders dan dat je er ook wat van mee krijgt. Dus vanavond geen stem meer. "Wel raar", zegt Vera, "ik krijg opeens geen weerwoord meer". Zag ik daar een glimlach achteraan?
Najaar en lagere temperaturen, is het dan nog wel vertrouwd om de duiven af te richten? De jongen die nu nog verder opgeleid moeten worden zijn best kaal, of zelfs al geweest, ze staan op 2 of 3 pennen. Ik ga gewoon door, maar heb wel twijfels. Lossen met kouder weer en donkere luchten. Menigeen zou het niet doen.
Het hok gaat ook sneller leeg, het lijkt dat de omstandigheden toch zijn stempel drukt op het percentage duiven dat verloren gaat. Daarnaast moet ik zeggen dat voor jongen de enkeltjes IJsselmeer echt geen sinecure zijn. Ik heb er ieder jaar wel een paar tussen die elke keer als ik daar los een dag langer onderweg zijn. Volgens mij gaan die terug om de zuidkant en pakken de polders om weer naar het Noorden te komen. Vorig weekend de duiven weg gehad volgens schema, midweeks ook weer om het IJsselmeer over te steken. Bij bewolkt weer weet je dat het lastig is. Vandaag ook weer een rit, nu weer richting het Zuiden.
Mijn kleindochter woont sinds kort in Brabant, vandaag was er gelegenheid om haar even op te zoeken. Als er wordt gereden staan er natuurlijk duiven in de kofferbak. Onderweg bewolkt, de motregen was net gestopt. Inderdaad: uitdagend, zoals men dat tegenwoordig in management termen zegt.
Twee ploegen gelost, eentje op 55 kilometer, 1 ploeg op 70. Ik wilde naar de 100, maar dat lukte niet, te dikke bewolking en motregen lieten me inzien dat iets ten noorden van Zwolle ver genoeg was voor vandaag. De aanpak is dan wel spartaans te noemen, dat wil nog niet zeggen dat het niet fair moet zijn.
Na ons bezoek aan onze kleindochter weer naar huis, terug ging het een stuk voorspoediger. Het was droger en zichtiger, wat maakte dat er een betere doorstroming in het verkeer was. Op de A6 voorbij Almere kwamen we de containerwagen van Friesland '96 tegen, terug van de lossing voor de taartvlucht van dit weekend. Na wat nazoek werk na thuiskomst op met name Facebook leerde ik dat de taartvlucht niet soepel verliep, maar dat blijkbaar toch de meeste duiven het hok weer hadden bereikt.
De africhting van de eigen jongen is een stuk lastiger verlopen, van de 17 geloste duiven waren er pas 9 thuis vanavond. Vooral de ploeg op 55 km heeft het te verduren gehad. Geen klasse? Niet gezond? Niet meer de tijd om af te richten? Morgen goed weer, dus er komt nog wel na, als eigenlijk altijd.
De oorzaak weet ik niet met zekerheid. Geen klasse is wat het meest voor de hand ligt. De duiven zien er goed uit, ruien gewoon volgens schema, de koude lijkt ze op de dagen dat ze gewoon bij het hok los zijn niet te deren, ze draaien dan gewoon hun rondjes en houden dat een tijd vol. Kortom, niets om je druk over te maken.
Zojuist de balans op gemaakt van wat er nog moet gebeuren. Een aantal jongen moet nog 1 keer over het IJsselmeer, dan is het wat mij betreft genoeg. De jongste ploeg is een ander verhaal, deze moeten nog even door. Misschien het schema in korten en genoegen nemen met minder lossingen, maar wel het aantal lossingen in Noord Holland aanhouden, tenslotte toch de scherprechter, zoals blijkt uit de opgebouwde data.
We blijven er scherp op.

Goede week!

www.postduivenblog.nl


zaterdag 8 oktober 2016

Geef maar gas.

De stille tijd, de tijd na het vliegseizoen mat de postduiven, volgens mij wordt het voor een aantal mensen een drukkere periode dan de periode tijdens het vliegseizoen. In het vliegseizoen weet je waar je bent, in het hok, bij het hok, in het clublokaal of bij de voerhandel. Mooi overzichtelijk. In de stille tijd wordt het land doorkruist op zoek naar de beste dagen die worden georganiseerd. Forum, verkoop, beurs of tentoonstelling, elk weekend is het feest, totdat de containers weer gaan rijden, richting het zuiden.
Zelf terug van twee weken Frankrijk, broodnodig om bij te komen en de gedachtes even niet op de dagelijkse beslommeringen te zetten. Dat is aardig gelukt. Werk op de achtergrond, daarnaast op het thuisfront ook rust. De duiven en katten zijn in goede handen bij Bram. Hij doet het met liefde en dat is te zien bij thuiskomst, alles zag er super uit.
De woensdag de duiven weer los kunnen laten, na twee weken vastzitten zijn ze altijd wat doldriest de eerste keer, maar dat bied een mooi schouwspel.
De donderdag ging het alweer wat gedisciplineerder en werden er weer keurig baantjes door het luchtruim getrokken, waarbij de jongen vaak uit het zicht waren.
Vrijdag weer een africhting gedaan, donker weer, met een wat schrale noordoosten wind. Niet makkelijk, maar wel weer om de selectie door te voeren. Van de 25 jongen die ik vrijdag heb meegenomen waren er vrijdagavond 16 thuis, alles weer gelost op de afstanden volgens mijn eigen opleer schema. De zaterdag zijn er nog 5 bijgekomen. 4 nog onderweg, wie weet wat er nog gaat gebeuren. Ondanks de wat lagere temperaturen gaan we nog door met het opleren, zolang het helder is(dus zichtig) kan er veel.
De kampioenen van het NIC Holwerd.
Verder de zaterdag een duivendag, met sierduiven in de dag en eind van de middag een prijsuitreiking in ons onvolprezen NIC, inkorfcentrum voor de overnacht. Netjes verzorgd, met mooie prijzen, een goed draaiend rad en redelijke opbrengst voor bonnen en aangeboden late jongen. De kampioenen nog even op de foto gezet, beetje bijkleppen en weg weer. Voor diegenen die vonden dat ik weer vlot weg was, inderdaad, maar ik had er al wat duivenuurtjes op zitten.
Verder op internet weer de ene verkoop na de andere, alleen maar toppers die te koop zijn. Er wordt zo links en rechts weer gekibbeld, alle evenementen doen hun best om de aandacht te trekken. Het zal, ik trek mijn eigen plan, omringd door een paar mensen waar ik op kan bouwen.  

Goede week.

www. postduivenblog.nl


zaterdag 17 september 2016

Klaar of alweer begonnen

Vandaag het seizoen afgesloten, 2016 zal alleen nog een paar taartvluchtjes kennen, daarna is het historie. Tenzij je natuurlijk aan éénhoksraces doet. 
Ik vroeg me af of het wel de afsluiting voor 2016 is, wel de kalenderafsluiting, dit stond immers al vast voor het vliegseizoen begon. Maar is het niet de opmaat tot 2017, de jongen en natour, taartvluchten voor laatjes en de overnachters die weer voor alleen africhten kozen. Deze duiven moeten er toch in 2017 staan? Dan gaat het feest weer verder. 
De afhakers hebben zich alweer bekend gemaakt. De doordouwers hun mening al gevormd over het concept vliegprogramma voor volgend jaar. Nieuwelingen hebben zich ook gemeld. Tenminste dat waren de geruchten vanavond. Het zou mooi zijn, fris bloed, goed opvangen binnen de club en op weg helpen. Nieuwe leden, wat een weelde.
Het seizoen was teneinde, we dronken nog even wat ten afscheid na het afslaan, een grap en een grol, even beschouwend, felicitaties voor Cor, de man speelt in kampioenstijl, zeker gezien zijn locatie en ligging. Elk jaar weer de motivatie vinden om te weten dat het weer opboksen tegen wordt, ik vind het knap. Zeker met de jongen en natour ging het super bij hem.
In feite ben ik al met 2017 bezig vanaf de eerste week Juli, toen begon ik met het africhten van de oudste jongen. De duivinnen hebben het oude seizoen afgehaspeld, er zijn er nog 4 voor volgend jaar. De doffers hebben de natour gedaan, voorbereiding voor 2017, we gaan beide geslachten weer spelen. De jongen africhten is een karwei wat motivatie en doorzetting vraagt, als ik naar mijn overzichtje kijk ben ik voor de meeste jongen al halverwege of verder. Het eerste ploegje van 9 is klaar, ze hebben uiteindelijk 3x het IJsselmeer en 100 km solo gedaan, in totaal 16 keer weggeweest, die raak je niet zomaar meer kwijt. Saillant detail, er lijken van deze 9 jongen acht duivinnen te zijn, zou de natuur zelf de balans bepalen binnen een hok?
Ook blijkt dat het bestand jongen nog wel eens fluctueert. Ik weet zeker dat dinsdag alles thuis was van een driestopper over het IJsselmeer, vanochtend bij het bijwerken van de presentielijst miste ik er toch eentje, donderdag telde ik nog het juiste aantal, dus die moet vrijdag nog even door de kromsnavel zijn gesnaaid. Verder vandaag een goede africhting gehad, een driestopper richting zuidoost hoek, achteraf windje mee voor zover die er was, de duiven kwamen in kleine groepjes maar redelijk vlot, dus de moeilijkheidsgraad was niet bijster hoog. Alles thuis, toen ik op de natour stond te wachten viel er nog een jong, het bleek er eentje te zijn die al twee en een halve week weg was, verspeeld op haar vuurdoop over het IJsselmeer, nu toch thuis, brand mager maar gezond op het oog. Waarschijnlijk het laatste stuk door een koppel vliegers meegezogen. We laten haar opknappen en ze wordt verder opgeleid, dat gaat wel goed komen. Ze moet in ieder geval veel hebben geleerd.
En verder? Verder gaan we nu eerst eindelijk vakantie houden. Er is veel gebeurd dit jaar, dieptepunten meegemaakt die je niemand gunt. Er staan hoogtepunten tegenover, het zorgt ervoor dat de motivatie om door te gaan en het leven te leven zoals je dat zelf wilt onaangetast blijft. 
Ik denk aan iemand die ons is ontvallen dit jaar. Hij had een lijfspreuk als het om duiven ging die ik altijd onthouden heb. "Duiven houden is honderd keer onderuit gaan en een keer geluk hebben". 
Na de vakantie ga ik ervoor zorgen dat er in 2017 een keer geluk onze kant op komt, kan ik er weer een paar jaar tegen!

Goede week.


www.postduivenblog.nl

dinsdag 13 september 2016

Op een hete nazomerdag

Op een hete nazomerdag jongen africhten, over het IJsselmeer, of halverwege, of vlak ervoor. Een driestopper, toen ik loste was het heiig en stond er een oostenwindje. Toen al ruim 20 graden. Menigeen was thuis gebleven. Ik loste er 9 voor de dijk, 7 op de dijk en 19 over de dijk, allemaal jongen. Ik telde vanavond in het hok, ze waren er allemaal weer! 

zaterdag 10 september 2016

Africhten is gekkenwerk

Zaterdagochtend, op tijd wakker. Nee, niet van de zenuwen, voor mij gaan de natourvluchtjes nergens om, alleen ritme en kilometers op doen voor de thuisblijvers van het ouden seizoen. 's Nachts al liggen woelen, ogen wijd open, maar snel naar beneden, koffiepot aan en voorbereiden voor de africhtingen die ik voor vandaag in het hoofd heb. 
Ik had bedacht dat de groep oudste jongen vandaag op minimaal 100 km moet, de anderen worden weer op gepaste afstand gelost. Als de oudsten dit goed verteren kunnen ze deze week nog een keer mee om het IJsselmeer te trotseren, dan heeft dat groepje wat mij betreft genoeg geleerd en zijn dat de eerste duiven die volgend jaar als jaarling verder opgeleid kunnen worden tot marathon duif.
Alles loopt van een leien dakje, zoals we dat zo mooi uit kunnen drukken. Om kwart voor acht kan de auto gestart worden en zijn we onderweg. Eerste stop is de Dorpshellen, een parkeeprlaats ter hoogte van Ter Idzard. Hier gaat een groepje los van 4, een paar zijn voor het eerst mee. Volgende stop is parkeerplaats Bovenboer, tussen Steenwijk en Meppel, hier gaan er wat meer los. Duiven die tussen hun 6de en 10de africhting zitten, vervolgens het gas er nog flink op, ik wil in de richting van Apeldoorn. In de buurt van Apeldoorn moet ik aan de 100 km komen die ik wil voor de meest ervaren jongen. Zij zijn aan hun 15de ritje toe.
Op de terugweg wordt er weer gestopt tussen Meppel en Steenwijk, weer een groepje los en als laatste weer ter hoogte van Ter Idzard, tussen Wolvega en Heerenveen. Daarna in gestrekte draf richting de thuisbasis Engelum, kan ik er nog flink wat thuis zien komen, daarnaast zal de natour ook wel vroeg los zijn gegaan.
Op de terugweg vanaf Apeldoorn, net nadat ik de ring van Zwolle voorbij ben zie ik een auto staan in de berm, langs de drukke A28. Ik zag hem op de heenweg al, maar toen zonder chauffeur. Tegenwoordig zijn deze makkelijk herkenbaar met de fluorescerende hesjes. Ik zie in de verte inderdaad de hesjes al, dus dat werkt goed. Als ik dichterbij kom valt me iets vreemds op. Meestal zie je bij een pechgeval mensen rustig bellen met een hulpverlener of wat bedremmeld kijken, wachtend tot men geholpen wordt. Deze keer zie ik twee mensen onrustig heen en weer schuifelen door de berm. Ze kijken allebei op hun smartphone, op een manier die ik vaak zie de laatste tijd. Het zal toch niet? Nog dichterbij weet ik het zeker. Twee veertigers, een echtpaar zo te zien, in volle concentratie op jacht naar Pokémon. En ik maar denken dat ik gek ben met dat gerij met die jongen... 

Wedvlucht Heusden-Zolder

Vandaag natourvluchtje van Heusden-Zolder(244 km), de 562-13 was wederom de eerste van het hok, deze heeft er nog even zin.


dinsdag 6 september 2016

Aftellen

Het aftellen is begonnen nu de africhtingen iedere week wel een keer over het water gaan. Elk ritje laat de minderen afvallen, dit zijn de ritjes waarin ze de eerste lettergreep van hun aanduiding moeten verdienen, worden het gewoon duiven of toch postduiven. Ik zorg er goed voor, doe mijn deel, de rest is aan mijn gevleugelde vrienden........
Vandaag 35 duiven mee, 5 voor de Dijk, 17 halverwege de Dijk en 11 over de Dijk, gelost in Noord Holland dus. Bij vertrek kwam het zonnetje door, halverwege de dijk toch donker, ook Noord Holland was half bewolkt. Mee is los, ik kan de duiven niet de hele dag in de auto houden, er moet door mij ook nog gewoon gewerkt worden.
Vanavond misten er 3, telde er in ieder geval 3 minder dan vanochtend, geen idee van welke ploeg. Opvallend is dat er aldoor duifjes een dag later thuis komen. Die leren veel, tenminste daar ga ik vanuit.

zondag 4 september 2016

Over driestoppers en meer

Zondagmorgen, regen, het was voorspeld. Eerst maar even mijn wekelijkse gekrabbel voor ik naar buiten ga, straks nog even naar een sierduivenvriend, ook al veel te lang niet gezien.
De Derby is gespeeld, volgens mij is het over het algemeen best goed verlopen in alle sectoren, verrassend of niet, zag weer veel bekende namen voorbij komen toen ik gisteravond laat nog even over compuclub heen surfde. Vooral Willem uit Reeuwijk haalde weer eens ouderwets uit, 9 tegelijk in de kop van de uitslag, ik neem mijn pet daar diep voor af.
Ook de natour leek goed te zijn verlopen, hoewel er toch wat duiven achter waren gisteravond. Ook hier nog 2 van de jaarling doffers, toch vreemd, de omstandigheden leken niet slecht. Hoewel, door familieomstandigheden moest ik gisteren in het Gooi zijn. Vanaf huis(Friesland) was het mooi, maar voorbij Lelystad dikke wolken, het had daar ook geregend. Op mijn bestemming aangekomen voelde het ook wat drukkend, broeierig. Niet ideaal, maar als we dit seizoen iets geleerd hebben is het wel dat ideaal nauwelijks bestaat. Duiven dus niet thuis zien komen, maar er zijn belangrijker zaken.
Zo'n ritje geeft natuurlijk wel gelegenheid om meteen de jongen weer mee te nemen. Weer een "driestopper" om maar even in de termen van Max te spreken. De driestopper refereert aan het lossen van de jongen in verschillende ploegen, naar gelang hun staat van opleiding. Afgelopen dinsdag een driestopper richting Noord Holland met lossingen voor de Afsluitdijk, halverwege de Dijk en bij Medemblik. Gisteren een driestopper bij Lemmer, voor de Ketelbrug en bij de Oostvaardersplassen. Dinsdag zijn er 2 jongen niet thuisgekomen, alle 2 van het ploegje dat het IJsselmeer over moest, altijd een lastige horde die ze moeten leren, de eerste keer zo'n ploegje lossen kost altijd veren. Ook van de lossingen van gisteren mis ik er tot nu toe nog 2, gek genoeg van het ploegje vlak voor de Ketelbrug gelost. Misschien tussen vlucht duiven terechtgekomen, of een kromsnavelige vriend tegengekomen. Van dit ploegje druppelden er tot tegen donker duiven door. Ze hebben in ieder geval weer wat geleerd.
Gisteravond ook maar eens op papier gezet wat de prestaties van de jongen zijn van de duiven die ik als "kweker' aanmerk. Liever noem ik ze vasthouders, kwekers zijn duiven die een meerwaarde hebben voor de kolonie. Toen ik alles had uitgewerkt schrok ik wel een beetje. Hele ritsen jongen op papier die uberhaupt nooit op een fondvlucht zijn terecht gekomen. Verspeeld, uitgeselecteerd, you name it. De meeste prijsvliegers op de overnacht komen van duiven die ik allang niet meer op het hok heb. Niet bepaald een beleid om trots op te zijn. Aankoop en koppelen lijkt dus nergens op. De lessen van zoonlief schieten weer door het hoofd. Je moet je beste vliegers op de kweek zetten en niet teveel duiven bijhalen en zeker niet te snel. Als je het al doet, geef ze de tijd.
Zou een duivenkolonie niet veel meer zijn dan een productiebedrijf? Je stopt er grondstof in, in dit geval jongen, je doet ermee wat nodig is en er komt een eindproduct uit, namelijk een kweker die weer goede vliegers reproduceert. Eigenlijk best makkelijk.
Vrijdagavond weer de jaarlijkse verenigings bbq beleefd, na 2 weken uitstel wegens het overlijden van Bowe. We hebben hem herdacht en bedacht dat het leven mooi is. Zo zou hij het zelf ook hebben bekeken. Het maakte dat het weer een meer dan geslaagde avond was.

Goede week

www.postduivenblog.nl

woensdag 31 augustus 2016

Update

Vandaag misten nog 2 jongen van de africhtingen van gisteren, valt me niet tegen, eerste keer over het IJsselmeer is voor de jongen een lastige horde.

dinsdag 30 augustus 2016

Driestopper

Driestopper vandaag voor het opleidingsprogramma voor de jongen. Onderweg naar het werk lossen op de kop van de Afsluitdijk, halverwege bij Breezanddijk en bij Medemblik. Niet omdat het moet, maar omdat het kan.

zondag 28 augustus 2016

Dikke druppels

Vanochtend, de jongen los, daarna dikke druppels, onweer in de lucht, benauwd, geen duivenweer. De jongen ongeschonden weer binnen, vanmiddag een dikke wind en een stuk frisser. Verrassing: één van de twee jongen die nog miste van de africhtingen gisteren toch gewoon thuis. Knap, doorzettertje blijkbaar.

zaterdag 27 augustus 2016

Wat een gezeur

Vroeg in de morgen, in de zomer
En toen werd het zomer, niet zomaar lekker 25 graden, nee, zomer, je weet wel, bloedheet in het binnenland enzo.....
De aangekondigde omstandigheden betekenen voor de bestuurders van NPO en afdelingen ook meteen overuren. Vroeger was er geen discussie, vliegen, verder niets. Tegenwoordig ligt dat iets gevoeliger, de social en andere media verhaald over alles, de ruimte die men heeft moet immers vol. Als er over alles wordt verhaalt kijken er mee met andere belangen en overtuigingen dan wat we in ons duivenwereldje gewend zijn.
We zijn overigens ook een stuk wijzer dan pak weg 30 jaar terug, dus is een beslissing over wel of niet vliegen een afweging waar veel meer componenten moeten gewogen dan in het verleden. Daarbij komt dat we in een glazen kooi leven.  
Niet makkelijk, ik ben blij dat ik niet in de schoenen van die bestuurders sta. Welke beslissing ook wordt gemaakt, de voor en tegenstanders staan klaar met stenen en hakbijl. Koppen moeten er rollen als men het er niet mee eens is. Wat dat aangaat hebben we nog niet zoveel geleerd.
Ik heb me na de eerste publicatie van het NPO bestuur over het aflassen van de Derby voor jonge duiven weer eens vreselijk lopen ergeren aan wat er zoal over het internet heen vliegt. Ik schaam me soms de ogen uit de kop over mijn medemelkers. Ja, een mening mag, in mijn ogen MOET een mening zelfs. Maar een mening betekend ook verantwoordelijkheid. Verantwoordelijkheid is een groot goed, daar dien je zorgvuldig mee om te gaan.

Welke mening ik hierover ben toegedaan? Ik had het door laten gaan, op voorwaarde dat er alleen duiven worden gekorfd die voldoende opleiding hebben gehad, dus aantoonbaar genoeg met de container zijn mee geweest. Het jonge duiven programma helemaal hebben mee gedaan. Diegenen die vandaag duiven mee hadden op de natour zullen ook gezien hebben dat de minder ervaren dieren wel thuis komen, maar het best lastig hebben. Doe dit maal factor 3(gemiddelde afstand vandaag maal 3 is afstand Derby), dan is het niet moeilijk te bedenken dat onervaren dieren en probeersels het niet hadden gered. Kan nooit de bedoeling zijn. Geklopt worden op waarde, dat is sport, niet geklopt worden doordat het onmogelijke wordt gevraagd. Dat is mishandeling.
Het is wel de tendens in deze tijd, geef maar mee, liefst als jaarling al naar Saint Vincent, wat thuiskomt is goed. Is een mening en een methode, maar men vergeet dat de meesten eerst wel wat opleiding en ervaring nodig hebben om uit te groeien tot een echte sportduif. Of was iedereen op zijn eigen werk of tijdens zijn eigen opleiding ook meteen de beste van de afdeling of de klas? 

Kijk naar het wielerpeloton, iets waar je veel parallellen kunt trekken met onze sport. Die paar natuurtalenten, ja die komen snel, moeten vaak tegen zichzelf in bescherming worden genomen, anders branden ze vroegtijdig af. De meeste goede tot zeer goede renners zijn echter renners die in de loop van een aantal jaren boven komen drijven, opgeleid zijn en gelegenheid hebben gehad om hard te worden, getectyleerd te worden, de uitdrukking van Mart Smeets is inderdaad alles omvattend op dit vlak. Beetje omzichtig omgaan met de talentjes in je hok gaat ook zorgen dat je op den duur de beste overhoud, maar er vooral ook langer plezier van hebt. 

Vandaag genoten van de navlucht en van de africhtingen van de jongen. Vroeg op, uitgebreid de jongen kunnen lossen op verschillende locaties, passend bij hun leeftijd en stadium van opleiding, bij thuiskomst nog op tijd om de eersten thuis te zien komen van africhtingen en de natourvlucht. Mooi vliegweer, de trainingen vanuit Noord-Holland hebben hun vruchten weer afgeworpen. Mijn 2de viel als een steen uit de westkant, moet zeker heel veel water onder zich hebben gezien, zat heel hoog, wat een genot om zo een duif thuis te zien komen, hier doe ik het voor. Nu nog op tijd, van 1000 kilometer, dan is het helemaal voor elkaar!
De negen doffers zijn allemaal thuis, de dieren die de jaren ervoor al de container hebben gezien kwamen voorop, de onervaren doffers (eerste keer in de container mee), hadden zichtbaar meer moeite.
Vandaag 32 jongen gelost, één voor één, op 3 verschillende afstanden, bijna alles thuis, ook hier, hoe meer de jongen weg zijn geweest, hoe beter ze afkomen, ook al moeten ze ook afzien. Maar daar heet het ook opleren voor.

Goede week!

www.postduivenblog.nl

zondag 21 augustus 2016

Zomaar, in Augustus

De titel van dit stukje doet het al vermoeden, eigenlijk niet veel aan de hand in Engelum. 
In de vereniging wel, daar viel het overlijden van Bowe te betreuren. Aardige vent, altijd goed te spreken, zelden iemand meegemaakt die zo kon genieten van de duiven en de mensen er om heen. Ik schreef in April al eens een stukje over hem, nu nog waardevoller dus. Om dit nog eens terug te lezen, klik hier.

De teleurstelling van afgelopen seizoen helpt in ieder geval om er in 2017 weer voor te gaan. 
2017 zal er voornamelijk om gaan om zoveel mogelijk jaarlingen te kunnen spelen. In het vlieghok zitten nu nog 4 duivinnen en 11 doffers. De duivinnen zijn dit seizoen gespeeld, de doffers niet zoals U weet als regelmatige lezer van dit blog. Om de vliegwaarde van de duiven beter te bepalen gaan de doffers komend seizoen weer de baan op. De lessen van zoonlief(zie blog vorige week) ter harte genomen. De beste duivin uitgezocht van die nog aanwezig zijn en tussen de kwekers gezet. Bij doffers viel er niet te kiezen tussen een beste, dus heb ik gekozen voor een halfbroer van de 2 duivinnen die dit jaar de prijzen konden spelen op de overnacht vluchten. Kan die lijn in ieder geval vastgelegd worden in volgende generaties. Kwekers uitgedund, een aantal waren na 3 jaar nog niet in staat om duiven te leveren die in staat waren prijs te vliegen op de verre drachten. 
De doffers die er nu nog zijn speel ik nog op de navluchten, gewoon om ze aan de container te laten wennen, een paar oudere doffers weer wat ritme op te laten doen. Volgend jaar alles weer mee. Ik heb twee seizoenen terug bedacht dat ik meer doffers dan duivinnen kwijt raakte, waardoor veel koppels verstoorden. Lastig als je nest speelt. Dit seizoen heeft laten zien dat het niet per se aan de doffers heeft gelegen, gezien de verliezen met de duivinnen dit jaar. Dan allemaal maar weer vliegen voor hun plekje.
De jongen worden afgericht op geheel eigen wijze. Op leeftijd worden ze in kleine groepjes op verschillende afstanden losgelaten, veel werk, maar ook leuk, ik hou er een verslagje van bij, daarin kan je mooi de ontwikkelingen van de jongen aflezen. Het oudste groepje(begonnen met 16) bestaat nu nog uit 12, hebben zaterdag al hun 9de ritje gehad, komende week gaan ze los bij Breezanddijk, halverwege de Afsluitdijk, daarna zijn ze klaar voor het lastigste deel van de opleiding, leren het IJsselmeer over te steken, als ze dit onder de knie hebben nog een keer los op zo'n 150 kilometer, één voor één wel te verstaan, dan zouden ze er klaar voor moeten zijn. 
De jongeren doorlopen een zelfde traject, elke week komen er weer een paar bij die oud genoeg zijn voor hun eerste ritje, elke week schuift er weer wat door naar de gevorderden enzovoorts. Uiteindelijk hebben ze dan allemaal minimaal 16 africhtingen gehad als jong, een mooie basis om als jaarling opgeleid te kunnen worden tot marathon vlieger. Zover zijn we nog niet, maar goed, het is dan ook nog lang geen april 2017. 

Goede week!

www.postduivenblog.nl

zondag 14 augustus 2016

Zoonlief

Mijn zoon is duivengek, net als ik. Of moet ik zeggen, dankzij mij. Als je op vakantie bent in Singapore en Maleisië en de eerste foto's die je doorstuurt zijn van een paar plaatselijke stadsduiven weet je wel genoeg. Die komt er nooit meer vanaf.
Al van jongs af was hij bij mij in de hokken te vinden. Op z'n zesde had hij al zijn eigen hokje. Met wat voedsterduiven, leren, klooien, genieten was het devies. De jaren dat hij zijn gang kon gaan hebben we heel veel verschillende rassen voorbij zien komen, de gemiddelde postduivenhouder heeft geen idee wat je allemaal om huis kan laten vliegen. Daarnaast beleefden we samen de sierduivensport. Duiven kweken en trainen voor tentoonstellingen. Beoordelen, inschatten, combineren, kweekkoppels zoeken. Succes beleefden we samen, ook teleurstellingen beleefden we samen.
Zoals in elk leven zijn er in ons leven ook wendingen geweest waardoor zoonlief even niet in de sport is te vinden. Werk, appartement, grote stad, het is niet eenvoudig om dan wat te kunnen starten. Toch is hij van veel waarde voor mij als het om duiven gaat. Zoonlief is in staat om met zijn nuchtere blik mijn doen en laten in de hobby te relativeren en aan te geven waar ik fout ga.
Er naar luisteren doe ik veel tekort. Zo ook deze week. We spraken elkaar weer na zijn vakantie. Toen ik hem uitlegde wat er allemaal was gebeurd in het hok, hoefde hij niet zo lang na te denken. "Je haalt te snel duiven bij", was het eerste commentaar, "Die duiven krijgen de kans niet om aan je systeem te wennen". Oef, die was raak, maar waar. "Daarnaast moet je je beste vliegers op de kweek zetten, dat zijn de duiven die thuis komen, daar moet je je basis mee opbouwen. Je zoekt naar toppers, maar je hebt niets om op terug te vallen". Snelle analyse, gebaseerd op wat ik hem zelf heb geleerd. "Vroeger kweekten we ook van de duiven die regelmatig scoorden, de ééndagsvliegen waren welkom voor de tentoonstellingsploeg". 
Zoonlief was dus in staat om in een paar zinnen aan te geven waar ik al een paar jaar mee scheef ga. Geen geduld, te snel nieuwe duiven op het hok, geen geduld, geen visie op de opbouw van een degelijke ploeg duiven. Eigenlijk wist hij mijn karakter feilloos bloot te leggen. Geen geduld, altijd willen scoren, elke dag een nieuw idee, een ander plan.
De laatste opmerking van zoonlief was er eentje die ik in mijn zak kon steken. "Ik heb het je al een paar keer gezegd, je moet kweken van de duiven die je overhoud, niet alleen van die nieuwe duiven die je steeds bij haalt".
Hij heeft gelijk, ik heb hem gehoord, maar ik heb niet naar hem geluisterd.
Vandaag werden zijn woorden nog wat kracht bij gezet. Africhting van zo'n dertig jongen, gelost in kleine ploegjes, op verschillende locaties. De omstandigheden waren niet geweldig, maar dit seizoen leerde dat ze daar mee om moeten leren gaan. Ik mis er nu nog zeven, een vlugge scan van de jongen die ik nog mis leert dat het voornamelijk de jongen zijn van juist, die nieuwe kwekers. Er zal nog wel wat na komen, maar het wordt al wel duidelijk, zoonlief heeft gelijk.

Leerzame week.

www.postduivenblog.nl

zondag 7 augustus 2016

Bullshit

Pittige titel voor een weekstukje. Ik kan niets anders verzinnen om de lading te dekken. Deze week was week van bezinning, de laatste overnacht vlucht  vanuit Bergerac niet mee gespeeld. Lukte ook niet, geen duiven meer beschikbaar.
Het seizoen is slecht geweest, er zitten nog 5 duivinnen in het hok, waar het seizoen met 18 werd begonnen. De enige overnachter met acceptabele prestaties is vorige week weggebleven vanuit Cahors. 
2017 wordt dus het jaar van de herstart. Natuurlijk, paar oude dieren zal ik hebben, maar ik kan me bezig houden met het opleiden van jaarlingen, de oude dieren die er nog zijn zullen niet veel potten breken. De hoop is gevestigd op de twee duivinnen die zich dit jaar als jaarling hebben laten zien. Ze zullen hun prijsjes wel kunnen spelen, maar of het toppers worden? Ik denk het niet, dan hadden ze zich wel wat nadrukkelijker onderscheidden. Maar goed, ze worden door het "systeem" gehaald en zullen dan wel laten zien wat ze in hun mars hebben.
Terug naar de titel. Ik had allerlei mooie theorieën, ik ventileer ze ook regelmatig via dit blog, er is er niet één van uitgekomen dit jaar. Dus maar even stoppen met mooie verhalen. Het systeem staat, is in het verleden succesvol gebleken, van daar uit gaan we maar weer verder. Stoppen met mooie verhalen, goed voor de duiven zorgen en gaan. Het enige wat nog telt.
Hans de Ruig met de 1e NPO Bergerac
Ik was gisteren even bij duivenvriend Hans en zijn vrouw. Hans had ook een seizoen om snel te vergeten, tot gisteren dan. Hij klokte een jaarling doffer op een mooie tijd, goed voor de 1ste in afdeling Friesland. De 2de keer in 2 jaar dat dit lukte in Oudebildtzijl. Hans had, door het slechte seizoen, de duiven een paar vluchten ingehouden en super voorbereid op Bergerac. Gewoon om het seizoen goed te maken. Toen ik hem vroeg wat hij had gedaan was het antwoord simpel: stoppen met al het gedonder erom heen, vet voeren en volop trainen. Dus stoppen met al die bullshit, zorgen dat je duiven in orde zijn en gaan! Naast de jaarling die verraste ook nog de aangetekenden op een acceptabele tijd, daar zitten een paar beste duivinnen bij overigens en een ouderwets goede serie. Hoezo, vertrouwen voor volgend jaar.
Moraal van dit verhaal: stoppen met mooie verhalen, doe je ding en doe het goed. De duiven doen de rest, als je het tenminste zelf goed gedaan hebt.
Verder feliciteer ik iedereen met hun behaalde dagfond en overnachtfond kampioenschappen. Ook die zijn gisteren allemaal verdeeld. Op naar 2017, oh ja, de jongen nog even africhten.....

Tot volgende week.

www.postduivenblog.nl

zaterdag 30 juli 2016

Lessen in nederigheid

Laatste vlucht van het seizoen, Cahors, ik zit wacht nog op de aankomst van de eerste hier. Ondertussen zijn ongeveer de helft van de prijsduiven eruit in het N.I.C. Het kan nog, zou mooi zijn als er nog eentje op de uitslag komt.
De laatste vlucht, had er wat anders van gehoopt, ze leken me niet slecht, de twee dames die ook al St. Vincent en Albi afhaspelden. Misschien toch teveel in een seizoen, drie maal boven de 1000 kilometer. Na een paar uur is lekker wachten er ook niet meer bij. De kermis even verderop gaat open, twee honden die tegen elkaar inblaffen, omdat de baasjes ze thuis lieten vanwege de kermis. Een zware tractor die zijn werk nog even moet doen, het gras even verderop moet ook nog gemaaid.... Ik irriteer me, ligt aan mij, niet aan de omstandigheden.
Het seizoen is niet verlopen zoals ik had gedacht, veel staartprijsjes, de sof van Perigueux, hoe het vandaag afloopt moeten we nog even zien. Vandaag wordt de vlucht gekenmerkt door omstandigheden verderop, de doorkomsten zijn redelijk traag. Omstandigheden die het hele seizoen al bepalen, omstandigheden waar mijn duiven slecht mee om kunnen gaan. Een paar hokken pakken elke vlucht, de rest wordt gedegradeerd tot krabbers. Ik hoor duidelijk bij de krabbers dit jaar. Neemt niet weg dat ik iedereen feliciteer die vroeg pakt of mooie series draait. Ook in ons N.I.C. steken er een paar bovenuit, ze verdienen het, zij zijn diegenen die het mooie weer maken.
Hoe het verder moet? Betere duiven misschien, vooral beter opleiden, ik heb mooi weer vliegers gemaakt, in plaats van doorzetters. Het helpt ook als je je aan je plannen houdt. Het seizoen is anders gegaan dan ik had gepland. In ieder geval kunnen de mooie theorieën die ik er op na houd weer even de ijskast in, moet eerst maar eens zorgen dat er prestaties komen, pas dan heb je recht van spreken....
En toch, toch zal ik morgen weer blij het hok instappen, ik heb dan vast weer andere plannen, zal ik de jongen gewoon gaan africhten, zal ik dromen van volgend jaar, dan gaat het vast weer lukken. Het spelletje is gewoon te mooi.

Goede week!

www.postduivenblog.nl

zondag 24 juli 2016

Aanpassen aan omstandigheden

Het seizoen zit er bijna op, in ieder geval mijn seizoen. Dit weekend nog Issoudun, 2 duifjes mee en komend weekend Cahors, ook nog 2 duifjes mee.
Het viel niet mee, weinig hoogtepunten, veel duiven weg, veel stof tot nadenken.
Het uitgedachte systeem is nog niet volmaakt, wordt het ook nooit, bijschaven, leren en voortschrijdend inzicht.
Alleen duivinnen op het nest spelen heeft zo z'n voordelen. Het grootste nadeel is dat de helft van de potentie van je vliegploeg onbenut blijft.
Volgend seizoen toch de doffers ook weer mee. Vliegen voor hun plekje is het devies. Ben in ieder geval begonnen met africhten van de nog aanwezige doffers, dan kunnen ze er volgend seizoen weer tegenaan. Nestspel is wel het spel wat ik blijf spelen.
Verder heb ik meer jongen nodig, vorig jaar heb ik er in totaal 30 geringd, met wat uitval en verlies met intensief africhten, blijkt het tekort te zijn om een stevige ploeg jaarlingen te creëren. De statistieken leren dat er ongeveer 2/3 de overblijft na de africhtingen, gezondheidsperikelen en selectie door de hand.
Dit seizoen heeft vooral geleerd dat we naar een duif toe moeten die met verschillende weersomstandigheden kan omgaan, geen moeite heeft met het doorkruisen van buien en fronten, warm en koud, het moet ze weinig uitmaken. Op mijn hok waren ze dit seizoen onvoldoende aanwezig. De vliegers zullen het moeten laten zien tijdens de wedstrijden, de kweekploeg moet er op afgestemd worden. Zijn deze kwekers in staat dieren te leveren die met zware en wisselende omstandigheden om kunnen gaan. Gezien de sombere berichten over klimaat veranderingen, vervuiling, maar ook mobiele netwerken, wifi en andere systemen die allerlei radiografische stralingen veroorzaken, worden er aanpassingen gevraagd van onze duiven. 
Goed opleiden is ook een pré in mijn beleving. Ik wil dat de duiven goed opgeleid worden, de kans krijgen om hard te worden, dus veel africhten, zorgvuldig opleiden, als jaarling programmavluchten met een paar keer dagfond, als tweejarige pas marathon. Veel collega overnachters zullen erom lachen, de trend is om de jaarlingen gewoon op de overnacht te zetten, vaak met een bedenkelijk aantal kilometers in de vleugels. Je haalt de duiven die van nature het talent hebben om de afstanden aan te kunnen er inderdaad meteen uit, scheelt een hoop voer en plek in het hok. Er zijn echter ook legio voorbeelden van duiven die rustig worden gebracht en een mooie carrière als marathon duif hebben of hebben gehad.  Vaak gaan ze langer mee, de duiven die snel komen zijn veelal weer snel van het toneel verdwenen. Overigens een trend die ook in het programma spel is te zien. De vooruitgang heeft dus ook zo zijn nadelen. Het helpt wel om de duiven naar voren te halen die met de omstandigheden van nu om kunnen gaan. Zaken die niet op een stamboom voorkomen. 
Was het Gaby niet, de grote Gaby, die zegt dat duiven die bij 1100 meter per minuut of minder vroeg doorkomen, de duiven zijn waar je mee verder moet?
Uitstapje naar de Tour, de Tour waar altijd wel iets valt uit te halen. De ondergang van Mollema in de laatste zware etappes was opvallend, wat nog opvallender is, is dat hem dit al een aantal keer is gebeurd. Het vermaarde Lau en Bau jaar nog vers in het geheugen, Ten Dam moest toen bijna letterlijk Mollema omhoog sleuren, ook vorig jaar was het lastig. Is het wel verstandig om Mollema drie weken achter elkaar op een fiets te zetten? Het lijkt bij hem na veertien dagen op te zijn. Parallel met de marathons: zet je een duif twee keer of drie keer per jaar voor een grote opdracht, het verschilt per duif of dit mogelijk is.
Gisteren hier in het Noorden een slecht verlopen jonge duivenvlucht, ook in deze contreien ontkomen we er niet aan. Dikke bewolking, heiig, mistig bijna, veel vocht in de lucht. Daarnaast gaf de magnetometer (www.pigeonmagnetometer.com) een hoge waarde aan. Niet zaligmakend, maar een combi van bewolking, vochtigheid en woelig magnetisch veld maken een cocktail van slechte omstandigheden, een soort van rampvlucht scenario dus. De diverse mogelijkheden die een duif heeft om te navigeren worden uitgezet. Een boot zonder radar weet ongeveer waar hij heen moet, maar precies? 
Het mooie van onze hobby is dat we dit allemaal op eigen wijze kunnen invullen en uitwerken. Wie er uiteindelijk gelijk heeft? Dat wijst elke vlucht weer opnieuw uit. Zij de het meest winnen of er altijd dichtbij zitten hebben ongetwijfeld een goed kijk. Maar dan nog, een systeem moet bij de melker en de duiven passen, tijd, middelen, hok en kwaliteit van de duiven tellen hier in mee. De omstandigheden zijn in ieder geval voor iedereen verschillend.

Genoeg over duiven, straks bij het hok voor Issoudun, eerst nog even kijken hoever Max komt vandaag. Hij riep over zijn boordradio:"I'm driving like a grandma", maar ondertussen rijdt hij wel op de 4de plek... 't Is maar hoe je het bekijkt.
Goede week.


zondag 17 juli 2016

Lekker belangrijk

Het is raar allemaal. In mijn persoonlijk leven spelen wat zaken die me behoorlijk aangrijpen, daarnaast is de grote wereld om ons heen ook in rep en roer. Quatorze Julliet had een andere afloop dan wat Frankrijk en de wereld kon vermoeden.
Het lijkt wel of we er aan gaan wennen, aanslag, ellende, boosheid, statement en door. 
Als je het zo zwart wit stelt is het ook een routine aan het worden. Het klinkt onwezenlijk, maar het toont meteen aan dat het schok effect van een aanslag ook afneemt. Misschien iets voor de veroorzakers om daar eens over na te denken. Zou er op de terroristen school aan overkill zijn gedacht. Een overvloed aan geweld wat een averechts effect heeft?
De diverse statements en daarna getoonde flexibiliteit en wil om door te gaan waren in ieder geval hartverwarmend te zien. De wereld is nog steeds bezig om vooruit te willen, ondanks de pogingen van sommige types om anders te willen doen geloven.
Terug naar de duiven. Daarvoor schrijf ik dit blog tenslotte. Mijn vorige blog werd geschreven op zaterdagochtend, voor de aankomst van de duiven van Albi en Chateauroux. Een dag die moest dienen als bliksemafleider van mijn persoonlijke sores. De duiven waren goed in orde, het zelfvertrouwen niet hoog, de resultaten van 2 weken voordien nog vers in het geheugen.
Hopen op een vroege, wie doet dat niet. Vroeg werd het niet, zeker niet nadat de regen maar weer eens overtrok. Het lijkt maar niet te willen dit seizoen. Ik heb ondertussen geleerd dat mijn duiven de pest aan de regen hebben, net als de baas. Dus toen de eerste druppels vielen ben ik maar naar binnen gegaan. Wachten op betere tijden. Heel gestaag meldden zich duiven, maar niet in Engelum. Pas rond 18:30 begon het droog te worden. Het BBQ vlees was ondertussen al op het gourmetstel op tafel in huis beland. Met één oog op het gourmetstel en de andere op het hok(wat niet meevalt kan ik U vertellen), zie ik opeens een donkere draaien, de 472 roep ik, terwijl ik naar buiten stuif. De 472 was er eentje van Chateauroux, nog net in de punten in de vereniging. Ik ben blij dat ze er weer is, ondanks de wat late aankomst, ook van Chateaudun, 2 weken eerder was ze de eerste van het hok. Opgetogen doe ik de handelingen en telefoontjes die er toch bij horen, delen met je clubgenoten(of is het lotgenoten), is een essentieel onderdeel van de hobby. Net als ik terugloop zie ik weer iets op het hok. De bonte, de 546 is gearriveerd van Albi. Ook van Albi dus eentje op papier, weliswaar alleen in het NIC, het is te laat voor een NPO of Sector 4 klassering. Vera bakt ondertussen maar wat vlees voor me, de gourmet staat nog aan, kom er weer eens niet aan toe. Toch weer gelukt, de ultieme ontspanning, dat waar een hobby of passie voor is bedoeld.
Cor, onze grote verenigingsregulateur, meld dat er om 20:00 wordt afgeslagen voor Chateauroux. Na het legen van de klok en het uitdraaien van de uitslag weer snel naar huis, de prijzen voor Albi zijn er nog niet uit tenslotte. Bij thuiskomst zie ik dat de 798 ook thuis is van Albi, de gezusters doen het toch weer, allebei op papier, net als van St. Vincent. De Sister act noem ik het maar. Is het top? Nee. Is het noemenswaardig? Nee, de wereld zal er echt niet door veranderen. Maar mijn wereld zag er net weer even beter uit. Dat telt toch behoorlijk door, dacht ik zo.
Dit weekend twee duifjes op de midfond, Laon, voor ons 426 kilometer. Ik heb ze mee omdat deze duifjes nog een keer naar de dagfond moeten, of liever, ik wil graag die dagfond nog meedoen. Iets van Issoudun of zoiets, nog nooit vanaf die losplaats gevlogen.
Het scenario van de week ervoor herhaalde zich, motregen op het tijdstip dat er kans is dat er duiven kunnen gaan vallen. Op de meldsite is het overigens niet druk, overal in Friesland komen de duiven met een traag verloop, niet vreemd als je naar het grijze wolkendek kijkt. Ik kijk ondertussen naar de afloop van de touretappe, wandel regelmatig even naar het hok, regenscenario in mijn achterhoofd, het lijkt wel droog te worden. We eten ondertussen, ik kijk net als vorige week met een schuin oog naar buiten. Niets te zien, na het eten de laptop onder de arm, zet hem wel in de schuur, hoef ik niet steeds naar binnen te lopen om de aankomsten in de vereniging te volgen. Ik ben dan al even niet bij het hok geweest. Als ik de laptop aansluit in de schuur valt me op dat het onrustig is in het hok. Dat geluid van de onrust ken ik, er is er ééntje thuis weet ik meteen. Een blik op de display van de klok leert dat het de 520 is, al eerder op de midfond speelde ze bij de eerste tien in de vereniging. Ik kijk even in het hok of ze in orde is, pak de telefoon en meld haar, zoals gebruikelijk met de eerste van het hok in onze vereniging. De vrouw van Cor feliciteert me met de eerste melding. Vraagtekens in mijn hoofd. Eerste melding, dat gebeurd nooit op zo'n vluchtje, ik heb toch overnachters? Een blik op de meldsite verteld me dat er inderdaad nog niets is in de vereniging. Eerste op een midfond vluchtje? Nee, er vallen er zo nog wel, zit helemaal op de voorhand in de club. Het gebied waar de leden wonen is behoorlijk groot. Na een tijdje blijkt het toch echt zo te zijn, eerste in de club. Leuk om een keer mee te maken. Ik relativeer weer, laat in groot verband, kijk dan om je heen, stelt niet veel voor. 
Bram belt: "Wat doe jij nou? Eerste melding, gefeliciteerd!". Ik weet dat hij het meent, felicitaties van andere clubgenoten op Facebook, als ik het gebruikelijke fotootje van de eerste aangekomen duif plaats. Wim die nog even belt. 
Nee, stelt niets voor, die duivensport, maar wat een lekker gevoel, mensen die je oprecht feliciteren. Ook bij het afslaan heeft iedereen een hand en vriendelijk woordje voor me. Dank, jullie hebben mijn dag gemaakt.
Wat ik gisteren in het klein beleefde, beleefde sportvriend Klaas Buwalda in het groot. 's Morgens even na half 6 klokte hij zijn "Johan" vanuit Orange, de jaarlijkse ochtend lossing in het N.P.O. overnacht programma. Klaas draait al een paar jaar super, dit is de kroon op het werk tot nog toe. Eerste nationaal sector 4 en ook nog eens de snelste van de complete lossing, ca 5.000 duiven. Ik had de gelegenheid even langs te gaan om hem persoonlijk te feliciteren, ik zag bij hem de blijdschap en ook het plezier wat hij beleefde aan de overwinning. "Iedereen heeft me gefeliciteerd, iets laten horen, is langs geweest, super, dit is wat je wilt!" of woorden in gelijke strekking, vol trots de duif laten zien, ik denk dat de "Johan" door heel veel handen is geweest gisteren. 
Inderdaad, dit is wat je wilt, dit is de duivensport die je voor ogen hebt, dit is wat je motiveert om iedere dag weer veel te veel tijd aan die gevleugelde vrienden te besteden.  Voetnoot: weer een supervroege op één van de verste afstanden, in het NIC Holwerd. Ik zeg goed bezig!
Ik schreef vorige week dat ik een Coli besmetting bespeurde bij de jongen. Deze week 3 jongen moeten verwijderen, de rest had met 2 dagen al weer mooie mest, dinsdag stonden ze al weer goed in de lucht. Zaterdagochtend het oudste ploegje afgericht, ondanks de grijze luchten, het duurde even, maar alles weer thuis. Die zijn weer opgeknapt, gelukkig.

Goede week!



zaterdag 9 juli 2016

Vol verwachting klopt ons hart

Zaterdagochtend, de spanning stijgt.....
De duiven van Albi zijn in aantocht, zou er deze keer wel weer een mooie klassering in zitten? Na de mooie St. Vincent aankomsten en de teleurstelling van Perigueux zou het goed helpen om de motivatie nog een paar weken hoog te houden. De 546 en de 798, de twee gezusters die ook St. Vincent goed wisten af te ronden, zijn onderweg naar Engelum. 
De meldingen tot nog toe leren dat het vandaag ook geen cadeautje wordt, tot nog toe 6 duiven gemeld in sector 3, twee vanmorgen voor achten, daarna begint het rond tien uur te druppelen. Voor één uur vanmiddag de eerste in sector 4 schat ik zo in.
Daarnaast de dagfond kraker van het jaar, Chateauroux. Vanochtend zag ik een filmpje van de lossing, ruim 40.000 in één keer de lucht in, dacht warempel dat ik mijn rode nog voorbij zag schieten. Ook hier heb ik er 2 in de strijd, 2 jaarlingetjes die vandaag hopelijk hun opleiding naar marathon duif afronden met een mooie thuiskomst. Twee dames die Chateaudun goed hebben verteerd twee weken terug.
Alle dames zitten op een klein jong of aangepikte eitjes, voelden goed aan en leken er klaar voor, laten we het hopen, misschien dat 2016 een iets beter aangezicht krijgt dan het tot nu toe heeft op mijn hok. Niet mijn seizoen, da's wel duidelijk.
De jongen zitten even in een dipje. Afgelopen zondag heb ik de eertse ploeg voor het eerst afgericht, op zo'n 15 kilometer. Bij thuiskomst bleven ze lange tijd draaien, het leek of ze bang waren om te landen. Waarom, ik heb niets kunnen ontdekken. Na twee uur draaien ben ik weggegaan, had nog een familie bezoekje gepland staan. Bij thuiskomst, waren er nog steeds elf buiten van de zestien, driftig aan het heen en weer scheuren. Uiteindelijk zaten er 's avonds dertien van de zestien in het hok, de maandag zijn er nog twee bijgekomen. Raar gedrag, ik kon het zo niet echt plaatsen. Het viel me doordeweeks op dat er wat lusteloosheid was, coli of teveel voer? Ik was wat royaal geweest omdat de voerbakken van de kwekers en vliegers in het jongenhok wordt leeg gekieperd. Hier blijft nog wel eens wat teveel over. 
Donderdag nogmaals de jongen meegenomen, 's avonds misten er weer twee, waarvan er de vrijdag eentje terug was. Goede leerschool was de eerste gedachte, maar vrijdag bij het schoonmaken vond ik wat dunnere mest en in de spoetnik wat voer wat was uitgebraakt. De conclusie was niet moeilijk meer. De jongen maar een paar dagen niet los, licht voeren en even wat door het water, ze zullen snel weer opknappen. Normaal haal ik de minderen er tussen uit, maar het viel me op dat er veel schapjes waren met dunnere mest, de voerbak was ook nog niet leeg, dus er heerst een wat bredere besmetting deze keer, voor het eerst in vier jaar dat er een echte coli uitbraak heerst onder mijn jongen. Denkelijk heeft de stressfactor, het lange blijven vliegen op zondag, zijn invloed gehad op iets wat al sluimerde. 
Het nut van een voorraadje in de kast werd dus ook meteen weer aangetoond, al gooi ik het liever weg op houdbaarheidsdatum, dan dat ik het aan de duiven moet geven.
Nog een opmerking over iets wat me aardig heeft gestoord twee weken geleden: Kan de tekst op het scherm van de Unikons niet worden aangepast? Aan dat "Nog geen duif geconstateerd" in de display hoef ik niet steeds aan herinnerd te worden!
Ik ga er voor zitten, sector drie heeft er nu elf gemeld. Wie weet valt er snel wat bonts op het hok. Geniet vooral van het mooie weer, succes allemaal!


www.postduivenblog.nl

zondag 3 juli 2016

Terug naar de tekentafel

Genoeg gezeurd over het echec van vorige week. Nee, het was niet goed, het was bar slecht zelfs. De balans tot nog toe is dat ik 6 van de 10 ingezette duiven kwijt ben. Ik loer nog op wat terugkomers, maar ja, die zijn voor dit seizoen verloren. Een leerzaam seizoen, dat is de conclusie tot nog toe.
Verwachtingen waren hoog, ik had vertrouwen in een paar zorgvuldig opgeleide 2 jarige duivinnen. Het voorseizoen liet zien dat het vertrouwen terecht was. De eerste echte opdracht zei wat anders, namelijk dat het allemaal niet zo heeft mogen zijn. Wat wel thuis kwam van Perigueux? Een ervaren 3 jarige, niet aan haar proefstuk, maar wel een overlever, ze is al vaker wat langer van huis geweest, weet toch telkens weer zichzelf te herpakken. Voor de sport kan je er nooit van op aan, thuiskomen doet ze. 
Hetzelfde geldt voor de jaarlingen. De 6 dames die naar Chateaudun gingen waren goed voorbereid, in de goede doen, hadden dus thuis moeten komen. Van verschillende collega melkers hoorde ik dat ze alles of bijna alles thuis hadden, vooral de zondagochtend kwamen er nog veel door. Hier slechts 2 op zaterdag avond en eentje de morgen erna. 
Ik had ze niet op de midfond moeten zetten het weekend ervoor, of toch wel? Veel weduwduivinnen vliegen gewoon elke week en komen thuis. Daarnaast hadden ze de weken ervoor al stilgezeten, na een slechte midfond en bewust inhouden op de 2de dagfond, dus was wat ritme meer dan welkom. Goed getrainde duiven moeten toch probleemloos 340 kilometer kunnen vliegen?
Iets geks gedaan in de voorbereiding met voer? Nee, ook niet, ik ben op verschillende vluchten succesvol geweest met de voorbereiding die ik ook nu heb gedaan, dus daar ligt het ook niet. Geen oud voer of andere spullen die beschimmeld kunnen zijn. Geen geklooi met allerlei "bijproducten" zoals dat zo mooi wordt genoemd. Duiven in de hand waren goed in orde, als ze boterzacht aanvoelen, mooi vol maar niet te zwaar, keeltjes mooi gekleurd en het vlees roze zonder al te veel schilvers, zeg ik dat ze goed in orde zijn. Noppen mooi wit, helder uit de ogen kijken, witte oogranden, kortom, je zou ze zo op de kweek zetten, allemaal toppers!
Het enige wat ik ervan kan zeggen is dat ik terug kan naar de tekentafel. Ik ben gek van statistieken, aangeleerd vanuit mijn werk, als ik terugkijk heb ik met enige regelmaat vluchten die op deze manier op mijn hok zo verlopen, er komt een bepaald type duiven thuis, de rest laat het afweten of is gewoon weg. Een soort van reset in computertaal. Duiven die door de fronten heen kunnen, zoals vorige week het geval was, zijn op één hand te tellen. In mijn vliegploeg van vorig jaar had ik er twee die dat kunnen, de 556, die nu op de kweek zit en de 546, die op St Vincent mee was. Afgemeten aan de resultaten van 2015, Aurillac, ook zo'n vlucht, met 2 duiven dik op tijd, de 3de kwam op maandag....
Het duifje dat zich op tijd meldde van Chateaudun heeft dezelfde kwaliteiten. Conclusie: op het kweekhok zitten duiven die heel goed "mooi weer" vliegers kunnen produceren, de doorzetters, die zich niets van het weer of van wat voor front dan ook aantrekken, zijn dun gezaaid.
De eerste meldingen van Barcelona staan op Pipa. Lothar Lessmeister is een bekende naam uit het Saarland, al eerder timmerde hij internationaal aan de weg, tot nog toe heeft hij de snelste. Eerste melding in Nederland in Yerseke, internationaal lijken we het niet te redden dit jaar.
Ik weet wat me te doen staat. Op naar Albi en Chateauroux.

Goede week!

www.postduivenblog.nl