zondag 27 september 2015

Wat een week...

Dat deed zeer, afgelopen maandagochtend. Het bericht dat mijn neef plotseling overleden was. Hoewel hij kanker had, werd een hartstilstand hem fataal. 24 jaar nog maar, net zo oud als mijn zoon. Het verdriet groot, met bewondering gezien hoe zijn vriendin, zijn ouders en zijn zus dit verlies droegen. Het verdriet bij mij was al groot, op een manier die ik zelf nog nooit ervoer. De pijn bij zijn naasten moet ondraaglijk zijn.
U begrijpt dat dit een behoorlijk effect heeft op mijn functioneren deze dagen. Naast dit droevige bericht stonden er evengoed nog andere zaken op het programma deze week, die zo goed en kwaad doorgang moesten vinden. De duiven verdienen daarnaast ook gewoon de aandacht die ze nodig hebben. Het was in mijn ogen deze week allemaal niet zo belangrijk, maar toch, het leven gaat door, ondanks alles wat uit zijn verband is gerukt.

De duiven dan maar. Ik heb totaal niets meegekregen van wat er deze week allemaal speelde in de duivenwereld, vanmiddag een klein beetje bij gelezen. Noemenswaardige zaken niet echt tegen gekomen, op de column van Michel na. Iedere week weer wat hij iets op papier(of online) te zetten wat het lezen waard is.

Op eigen hok de draad van de afgelopen week zoveel mogelijk door laten lopen. Zondagmiddag de schuiven in het voorfront voor het eerst dit seizoen dicht gedaan, veel vocht in de lucht , westelijke winden die aardig door het hok heen trekken. Ik vond de duiven vorig weekend niet in de beste conditie, een paar lieten een wat rode keel zien. Opvalllend waren dit de duiven in de vliegafdeling, hier huizen de marathonvliegers. De broedhokken zijn dicht, zitjes ervoor geschroefd. Deze zitten dus 50 cm meer naar voren dan de broedhokken. Blijkbaar zorgt dat ervoor dat ze net wat van de trek meepakken. Dit is funsest voor iedere duif. Na een week de schuiven dicht heb ik vandaag kunnen zien dat ze weer een stuk beter in orde waren. Geen rare dingen opgemerkt.

De jongen kregen op woensdag ochtend weer een africhting voor de kiezen. Na Lemmer voor de jongsten en Kampen voor de oudsten vorige week zaterdag, was er woensdag gelegenheid om weer te lossen bij zeldzaam mooi najaarsweer, een paar kleine stapelwolkjes, geen wind(echt niet), met een blak stil IJsselmeer en glashelder weer, alleen de gebruikelijke grondmist deed zich gelden. Deze doet verder niets voor de duiven, als de bovenlucht maar gewoon goed(blauw) is. Vorig weekend op zondagavond de laatste thuis, wel 1 weg moeten doen die duidelijk niet in orde was.
Dit keer de oudsten voor het eerst over het IJsselmeer, gelost bij mijn werk in Hoorn. Hiervan waren er op woensdag avond slecht 8 thuis van de 15. Donderdag, ondanks het miezerige weer nog 2 thuis, waarvan 1 gewond aan de vleugel. Vrijdagochtend vond ik er nog 1 in de opleermand, die had dus vanaf woensdagochtend zonder eten en drinken in de mand gezeten. Nooit gezien met lossen, nooit gezien toen ik de manden uit de auto haalde 's avond bij thuiskomst... 
4 duiven hebben dus de oversteek niet kunnen maken. Opvallend hierbij: de jongen van de koppels die ik in 1ste instantie heb gezet, allemaal thuis. Wat wegbleef: de dieren die uit meer experimentele koppels kwamen.
Van de jongste ploeg waren er nog 11. Deze gelost halverwege de Afsluitdijk(Breezanddijk). Je zou verwachten dat deze duiven bij elkaar blijven, zeker met dat mooie weer. Niets is minder waar. Van dit ploegje waren er woensdagavond 7 thuis, de donderdag waren er nog 2 bijgekomen, inderdaad in dat zelfde miezerige weer.
Al met al een gevoelig klap dus, van de 26 duiven die werden ingemand zijn er nu nog 20. Vanochtend geïnventariseerd welke dat waren. Ook bij de jongeren hetzelfde beeld. Koppels uit nood geboren of later bij elkaar gezet gaven een minder resultaat.
Conclusie: ga op je 1ste gevoel of ingeving af en hou dat vast. 
Dit weekend niet afgericht, wel de tijd genomen om de duiven nogmaals grondig na te kijken. Vorige week was ik met name over de oude duiven niet tevreden. Ik kon deze week niets ontdekken, behalve dan de gewonde vleugel van het jong dat donderdag thuiskwam. Weersberichten voor morgen en de rest van de week zijn goed, kunnen ze mooi nog wat kilometers maken over het IJsselmeer.

Genoeg voor nu, ga maar eens huiswerk maken, ben deze week ook nog een nieuwe cursus begonnen. Tot volgende week.

zondag 20 september 2015

Najaar

Najaar, half september, seizoen met de postduiven is klaar, in Holland nog wat taartvluchtjes, Brabant doet nog even de jongen op een flinke vlucht, in België nog wat vluchten voor de snelheidsmaniakken. Een verdwaalde overnachter richt nog wat jongen af, zoals ik dus. Verder zijn de prijsuitreikingen alweer begonnen, het valt niet mee om voor al deze organisaties een vrijde zaterdag te plannen..... De clubshows beginnen ook al weer snel.
Deze week zat het weer niet mee, ik had nog wat meer gebruik willen maken van de tijd die ik 's morgens had, ik draai de wat latere diensten, dat lukte eigenlijk alleen op vrijdag. Alle jongen los op de kop van de Afsluitdijk. Zaterdagmorgen meteen weer alles ingepakt, ik ging naar Kampen vanwege de sierduiven, dus een mooie gelegenheid om wat kilometers te pakken.
De les van vorige week was dat we de jongeren wat moeten ontzien, de gelegenheid geven om wat ervaring op te bouwen.
De jongsten hebben hun 3x 25 kilometer gehad, die van vorige week tel ik maar als de eerste van ongeveer 50 km. Dus zaterdag de 2de op 50 km voor dit groepje. De oudsten hebben dit al gehad, waren al aan hun 10de ritje toe, moesten nog een keer op stap 3(80 tot 100 km) gelost worden. Dit was in Kampen, ongeveer 80 kilometer, op mijn eindbestemming. De jongsten los in de Noord-Oost polder, vlak voorbij Lemmer. In Friesland was het prachtig weer, in de polder buien, de duiven konden eruit vlak voor de donkere luchten. De oudsten los in Kampen waar het grijs en motterig was, toch los, ze moeten nu toch ook wat harder worden. Het mooie weer konden ze in de verte zien, dus de trek was daar meteen naar toe. Later was het daar overigens ook prachtig najaars weer.
Bij thuiskomst zaterdagmiddag misten er nog 2, van beide ploegjes 1. Vanochtend de laatste terug van de jongste ploeg. Beestje was ernstig ziek, gezien de ontlasting. Meteen alle duiven bekeken, mankeerde niet veel verder, dus een eenling die onvoldoende weerstand liet zien. Deze worden hier meteen verwijderd. Van de oudste jongen ben ik de eerste nu kwijt, valt nog niet eens tegen na 10 africhingen. De stand nu: 4 verspeeld met africhten, 1 moeten verwijderen van de 30, nog 25 over. De oude vliegers komen alleen in het weekend los, als er tijd is, de jongen gaan nu voor.
De ouden toerden nog lekker vanochtend

Ik hoop dat er volgende week nog gelegenheid is om door de weeks af te richten, hoewel mijn schema er weer hectisch uitziet. De oudste jongen zijn toe aan hun eerste tripje over het IJsselmeer, de jongsten zouden nu halverwege de Afsluitdijk gelost kunnen worden. We gaan het weer zien.

www.pigeonjohnny.blogspot.com

zondag 13 september 2015

Mixed feelings

Zaterdag een dag met nogal wat verschillende gezichten. 's Morgens op tijd uit bed, duiven verzorgd en op pad om af te richten. Ik wilde lossen op ongeveer 50 km, nadat ik door het goede weer deze week al 2x op 25 kilometer had gelost. Volgens het weerbericht ook de enige kans dit weekend.
Daarmee de draad weer opgepakt voor de oudere jongen(blauwe ringen), de jongeren(witte ringen) gingen deze week voor het eerst de baan op, voor sommigen wel heel vroeg, hadden net hun 1ste pen eruit.
Zo gezegd, zo gedaan. Duiven gelost op 50 kilometer, hoewel er onderweg een behoorlijke twijfel was. Donkere lucht, grondmist, niet ideaal voor onervaren dieren. Het verstand zei dat ze wel bij elkaar zouden blijven, dus die allerjongsten zouden het wel redden.....
Een uur na de lossing had ik 5 van de 29 dieren thuis(1 was kwijt na de lossing op donderdag), ondanks de staartwind. Maar even naar de voerwinkel dan, dit kon nog wel even gaan duren.
Snel nog even bij 1 van de jongere leden gekeken, woont toevallig in de straat voor de voerwinkel. Hij stond voor het huis, in afwachting van zijn jongen die op de laatste natourvlucht werden gespeeld. Goede dieren in handen gehad, 1 sprak me bijzonder aan, had ook al een vroege prijs gespeeld dit jaar. Mooi dier.
Na een uurtje weer thuis, er begon me een onbehaaglijk gevoel te bekruipen, 13 thuis van de 29, het liep niet lekker, koppel was dus compleet uit elkaar geslagen onderweg. De meesten  die thuis waren, waren de ouderen met de blauwe ringen, de "witte ringen" zouden het zwaar krijgen......
Ondertussen telefoon van een clubgenoot, een verhaal over iemand uit de club die overgestapt scheen te zijn naar een naburige club, was bekend gemaakt via Facebook. Ik had zelf nog niets gezien, ik begreep wel dat de gemoederen hoog opliepen.
De laatste karweitjes afgemaakt bij de duiven, zo af en toe kwam er een jong thuis, uit alle richtingen zo leek het, die hadden wat geleerd vandaag, alleen weinig "witte ringen".....
Toch maar even op Facebook gekeken, inderdaad, de gemoederen liepen hoog op. Over hoe en wat wil ik niet uitweiden, keuzes moeten door iedereen zelf gemaakt worden, maar de menselijke maat was van voor en tegenstanders ver te zoeken. Op zulke momenten overweeg ik om mijn FB-account maar op te zeggen. Ook dat is in de emotie, dus met enige terughoudendheid mijn visie er toch maar bijgezet, ik denk niet dat het veel geholpen heeft om tot een volwassener communicatie te komen. Ik las vandaag dat er zelfs haatmails en haatapps zijn verstuurd, jammer. Misschien een goede les voor alle betrokkenen om dit soort dingen niet via de sociale media te communiceren en dan uit te vechten. Wie er gelijk heeft in dit verhaal is allang niet meer belangrijk, er waren alleen maar verliezers op deze manier.
De etappe in de Vuelta gevolgd, hoe mooi had het kunnen zijn, Tom Dumoulin, 24 jarige klasbak op de fiets, als winnaar van de Vuelta. Wie goed had opgelet had geweten dat hij zou moeten buigen, nog geen klimmer genoeg, nog niet getectyleerd genoeg, hij heeft wel een schitterende prestatie geleverd en heel wat landgenoten mooie sport laten zien. Ik zeg klasse, die overwinning zit er over een paar jaar wel in!
Ondertussen was het aantal jongen aangegroeid naar 21, 15 "blauwe ringen", 6 "witte ringen". Arme jonkies, grove fout van de baas, de "witte ringen" die thuis waren, waren de oudste uit dit ploegje, die hadden hun 3de pen al gegooid, waren dus al wat verder op weg. 
Vandaag zou het minder weer worden, dus vanochtend rustig aan, beetje luieren, rustig ontbijten om kwart voor 10 naar de duiven. Op het moment dat ik de hokken begon schoon te maken begon er een zonnetje door te breken, nog geen 2 minuten later vallen er 2 jongen! 
Ik had de luizen drup dag op de agenda(zou slecht worden), dus mooi met de duiven bezig, ondertussen vielen er nog 1 voor 1 wat jongen. Blij verbaasd dus, de teller staat vanavond op 27 van de 29, 2 kwijt, nooit de insteek, we kweken toch allemaal goeden? Gezien het verloop gisteren en vandaag is het lang niet gek gegaan. Vorig jaar maakte ik ook al dergelijke zaken mee, gezondheid, betere duiven en voortschrijdend inzicht werpen zijn vruchten af, goed meetbaar in dit soort situaties.
Wat mijn dag vandaag maakte? 
Niet het gekrakeel op internet, of de positieve stukjes die gelukkig ook te lezen zijn. 
Niet het onverwacht mooie weer, kon ik toch nog even grasmaaien vanmiddag. 
Niet het pseudo-positieve gevoel voor de vluchtelingen uit het Midden-Oosten, deze mensen kunnen het niet helpen, wie er is moet worden geholpen, maar waar was men 3 jaar geleden, toen regeringen geen cent over hadden voor opvangmogelijkheden in de regio's waar het allemaal gebeurd? 
Niet het gevoel van overwinning toen ik zag dat mijn duiven de roofvogel te snel en te slim af waren.
Nee, het waren de berichten over mijn neef, 24, ernstig ziek, maar bereid om zich kapot te vechten om er bovenop te komen. Ik zeg petje af!

www.pigeonjohnny.blogspot.com


zondag 6 september 2015

Gaan we weer!

3 weken vakantie gehad, tijd vliegt, het is om voor je er erg in hebt. 2 weken door Frankrijk en België gezworven, onthaasten, ontstressen, de accu opladen, of hoe je het maar noemen wilt.
Niet heel veel aan de duiven gedacht, duivenmaat Bram had de zorg op zich genomen, dus hoef je je nergens druk over te maken, je weet, dat is vertrouwd. De enige duiven die ik in de vakantie ben tegengekomen liepen veelvuldig op de plekken waar de toeristische mens zijn voedsel morst en zij dus hun eten vinden. Wel grappig, mooie kleurtjes soms, sommige met wat missende tenen, sommigen duidelijk ziek, anderen aan het begin van hun carrière van schooien, zwerven en overleven. Ik heb weinig geringde duiven gezien, de populatie wordt dus niet heel frequent ververst door zwervende duiven, die hun plekje in zo'n kolonie vinden.
Ik heb me dus ook niet zo beziggehouden met het verloop van de jonge duivenvluchten, in Nederland en België. Wat ik wel frequent zag waren de weersberichten, die gaven niet veel goeds voor de duiven, wat bij thuiskomst ook wel bleek.
Dit weekend de draad van alles weer een beetje proberen op te pakken. Het verloop van de vluchten, wat speelt er zo al. Wat me opvalt is dat er veel opmerkingen zijn over het jonge duivenprogramma en het inpassen van de natour, voor zover die nog bestaat. Er komen toch geluiden uit het land dat we hier wat anders mee om moeten gaan, er wordt gevraagd om instap momenten om bijvoorbeeld de zomerjongen nog wat ervaring op te kunnen laten doen, dat waar voorheen de natour uitermate geschikt voor was. Lijkt me een goede zaak. Kanttekening hierbij is wel dat we met z'n allen niet veel aan het weer kunnen doen. Deze lijkt voornamelijk de spelbreker voor een ordentelijk verloop van het programma de laatste maand. Gelukkig zijn er een aantal wijze beslissingen genomen, ook afgelopen weekend. Resultaat kortere concoursen die toch een goed verloop kenden.

Op eigen hok niet heel veel spannende zaken. Duiven waren subliem verzorgd en zagen er super uit bij thuiskomst. De ouden zaten al gescheiden, de jongen hebben 2 weken vastgezeten, draaien nu weer hun rondjes, ook hier is het wachten op beter weer om het africhten weer verder op te pakken, op het moment van schrijven schijnt er een bleek zonnetje, maar ik wacht het toch liever af, deze week schijnt het toch wat beter weer te worden.
Ik zie ervan af om nog een ronde laatjes te fokken van voornamelijk de vliegduiven, teveel gedoe, er vliegen nog 30 jongen die afgericht moeten worden, de helft heeft nog niet in de kofferbak gezeten. Daarnaast lijkt het mij ook beter voor de ouden, zij zitten volop in de rui, laat die eerst maar helemaal uitruien.
Daarnaast kan ik de broedhokken nu mooi gebruiken om mijn andere duivenhobby, het fokken en showen van sierduiven, weer eens wat beter op te pakken. De broedhokken heb ik nodig om de kroppers te trainen voor de shows. Gisteren een leuke middag gehad met collega fokkers, andere praat dan bij de postduiven, maar net zo leuk. Een kort verslag hierover vind U hier.
2 koppels in bruikleen gegeven aan een bevriende fokker die zich wat meer op de overnacht wil gaan toeleggen, betekend bij mij weer ruimte om de nieuw aangekochte jongen voor de kweek uit te proberen.

Het wachten is op het weer wat nodig is om de jongen af te richten. Tot volgende week.

www.pigeonjohnny.blogspot.com