woensdag 30 juli 2014

Gegokt en verloren

Afgelopen weekend de voor mij laatste overnachtvlucht meegespeeld vanaf Cahors. Niet bepaald een succes geweest.

In al mijn overmoed mijn hele vliegploeg, of wat er van over was, ingekorfd. 14 stuks, 6 overjarigen en 8 jaarlingen. Het idee erachter was simpel: laten zij zich maar bewijzen. Vertrouwen was er, het succes van Ruffec had ik nog in het achterhoofd. Die overjarigen zouden zich toch in de prijzen moeten kunnen spelen, de jaarlingen konden mooi laten zien wat ze in huis hadden. Lijkt een mooie gedacht met voldoende ingrediënten voor een goed resultaat. Bovendien was het aflassen van Albi reden genoeg om deze duiven nogmaals in te korven, zij hadden dit seizoen nog geen overnachting gehad.

Dat viel dus erg tegen. Een paar staartprijsjes in de afdeling, in sector 4 niet eens in de prijzen. Niet het resultaat dat ik voor ogen had. Zondag 4 duiven thuis, maandag nog een nakomer, 1 opgevangen in Stiens, 5 kilometer van mijn hok, daarna dinsdag nog een nakomer. 7 duiven thuis van de 14,  de in mijn ogen beste duiven nog onderweg. De 801 en halfzus 667 zijn nog niet thuis. Daarnaast mis ik nog een paar talentvolle jaarlingen.

Wat meteen al opviel bij thuiskomst van de eersten was dat de duiven leeg waren. Niet leeg zoals een fondduif leeg is bij thuiskomst, maar echt kapot. "Wat zou er aan de hand zijn" is de eerste gedachte die door mijn hoofd schiet. "Foute boel", als de 2de zich meldt, kort na de eerste. Is het wel goed gegaan in de auto onderweg naar Cahors, of de dag overstaan omdat de lossing was uitgesteld. Navraag bij collega liefhebbers leert dat zij mijn bevindingen niet delen. 

De duiven lijken verder niet ziek, waren ook kerngezond bij het inkorven. Langzaam komt het verloop van de laatste weken voor inkorving voorbij. Druk op het werk, echt druk, dus bekaf. Aandacht voor de duiven is er iedere dag, maar gewoon de hokken schoon en voeren is iets anders dan alles nog eens goed door de handen laten gaan, even observeren. Dat was niet gebeurd. Duiven voor het inkorven snel uit het hok gepakt en naar het inkorflokaal. Ook hier niet dat beetje extra, nog een keer beoordelen of ze goed genoeg zijn.

Ik had ze niet opgevoerd, in mijn beleving konden ze zo wel mee, ze voelden immers gewoon goed.

De lessen kunnen dus weer getrokken worden. 
Risicospreiding is iets waar de overnacht liefhebber mee bezig hoort te zijn. Valt het tegen is niet meteen de hele vliegploeg weg. Het volgend jaar is er zo weer. 
Voer is belangrijker dan ik wel eens wil toegeven. De duiven hadden duidelijk te kort meegekregen voor de inkorving. Mijn normale mengeling is goed om de nestduiven niet te snel te laten vervetten, onvoldoende dus voor een dergelijke zware opdracht.
De belangrijkste is toch: Niet willens en wetens doordrukken en maar hopen dat het goed komt. Ik ben zelf onvoldoende bezig geweest met de duiven, reden is duidelijk, maar ik heb niet in het belang van de dieren gehandeld, ik heb geprobeerd een goede conditie te forceren, dit lukt dus niet.
Ondanks alle goede wil heb ik onvoldoende op de duiven gelet, vandaar uit niet mijn beslissingen genomen. Ik heb wat ik in mijn hoofd had domweg doorgezet.

Een wrange en dure les, ik hoop dat er nog een paar thuiskomen of opgegeven worden........

Dit weekend begint het nieuwe seizoen, beginnen met africhten van de jongen.

zondag 20 juli 2014

Rollercoaster

De hele week nog geen tijd gehad om een stukje te schrijven. Druk met werken, ik schreef het vorige week al, daarnaast gaat er wat tijd op aan het volgen van de Tour, de duiven verzorgen en toe leven naar Cahors.

Donderdag onderweg naar huis was er wel wat inspiratie om te gaan schrijven, echter de nieuwsberichten vanuit Oekraïne overschaduwde alles en dringt alles wat je belangrijk vind op de achtergrond.
Welke idioot doet nou zoiets? Een vliegtuig uit de lucht schieten, mensen die erin zaten hebben helemaal niets te maken met de landje pik pogingen die in die regio plaatsvinden. Ook de houding die de plaatselijke "autoriteiten" zich aanmeten zijn buiten proporties en zeker niet van deze tijd. Lees onze (Europese) tijd. Wat een stelletje mafklappers, hebben iets teveel b-films gezien waarschijnlijk. 
Wat zullen de nabestaanden van de passagiers denken, als ze deze "autoriteiten" bezig zien. De nabestaanden willen maar 1 ding. Zekerheid. Beginnen met het rouwproces. Niet echt een podium om machtsspelletjes te spelen, de menselijke maat dient hier leidend te zijn.

In het Midden-Oosten vond men het ook weer nodig om de wapenindustrie te spekken, grow up!

M'n vader moet weer eens naar het ziekenhuis voor onderzoek, de man is ondertussen 81, onbestemd gevoel.

Weg is de euforie van een goed verlopen WK voetbal, weg positieve energie, weg vakantiegevoel door het zomerweer. Terug op aarde, de wereld is niet mooi, je zult het zelf moeten maken.

De Tour is ook niet wat ik ervan verwacht had. De mogelijke hoofdrolspelers vallen met bosjes, of zakken door het ijs. Nibali is van uitzonderlijke klasse, hij is 100% voorbereid, met het wegvallen van de concurrenten is de weg voor hem geplaveid.
"Je moet zelf je stinkende best doen, een ander maakt je kampioen", een wijze les die ik als klein jochie hoorde van Theunis, een melker van in de 80, die zelf zijn gouden duivenjaren al ver achter hem had. Hij heeft altijd gelijk gehad, het filmpje in mijn hoofd speel ik nog regelmatig af.

Ondertussen gaat het gekrakeel in duivenland gewoon door. Ik begin er ondertussen wel een beetje zat van te worden. Gewoon inkorven en gewoon spelen, afstanden aangepast aan het weer lijkt me niet slecht. Als de verantwoordelijken een beslissing nemen mag je daar kritisch over zijn, maar dat is wat anders dan het gezever dat nu opgang vind.
Met dit weer en deze temperaturen weet je dat het harde vluchten zijn. Ook het NPO moet dit onder ogen kunnen zien. En ja, ik weet dat de wereld meekijkt, sport met dieren is eigenlijk niet van deze emo-maatschappij. Ik werk zelf in de vleesindustrie, Wakker Dier en Marianne Thieme zijn niet bepaald vrienden van mij. Zij weten de media en publiek te bewerken met filmpjes en "feiten" die op de emoties van de gewone mens werkt, realiteitszin is er niet in te vinden. Als liefhebber moet je dit wel degelijk in je achterhoofd houden, ook in het praatje met de buren, gewoon op straat.
Alles wat niet goed is sneuvelt in deze omstandigheden, het recht van de sterkste geldt op deze wedstrijden. Ben je als liefhebber duiven kwijt op een dergelijke vlucht, spijtig, jammer, maar volgens mij hebben de liefhebbers zelf ingekorfd. Als de duiven onvoldoende in conditie zijn, 90% is al onvoldoende, vraag je om ellende. Verantwoording ligt hier bij de liefhebbers zelf. De vakkundigheid en het inschattingsvermogen van de liefhebber zijn nu heel belangrijk. Vertrouw je het niet, is er eentje niet helemaal top, thuishouden, dan weet je dat je de volgende keer wel weer mee kan doen. Op 2 duiven wachten is net zo spannend!
Een duif vliegt geen kampioenschap, een duif vliegt elke keer weer om thuis te komen, naar zijn plekkie, heeft geen weet van de beker of diploma die de baas in de winter op een gezellige avond op kan halen. Een duif heeft zelfs geen weet van een eerste plek, of toch, als de baas iets meer aandacht voor het dier heeft. Laat in ieder geval het belang van de duif voorop staan, volgens mij zijn we allemaal liefhebber en op die manier verantwoordelijk.

Ik moet er omdenken dat ik niet te negatief wordt.

Lichtpuntjes? Jazeker. 
Mijn jongen, zo'n  40 stuks, zijn vanaf het eerste begin super in orde. Heb er 1 uit het nest moeten verwijderen, voor de rest groeien, bloeien en ruien ze zoals het hoort. Geen adeno/coli gezien tot zover, elke avond trekken ze weg, de jongsten proberen hun eerste rondjes al. Dit terwijl er gedurende 3 maanden steeds jongen worden bijgezet. De oudsten staan nog op 5 pennen, de jongsten piepen nog. Nog nooit zo'n hok met jongen gehad. Zou het aan het nieuwe hok liggen? Geen idee tot nog toe, maar wel heel blij mee. Africhten begin ik mee na Cahors volgende week.
De jongen van de Gebr. Lowik zijn prachtig, een aanwinst lijkt me. Gisteren nog een paar zuivere Overwaters op de kop getikt, ook als versterking voor het kweekhok. Daar zitten nog een paar dagfondduiven, om wat meer snelheid en punch in de overnachters te krijgen, maar zij moeten voor de echte marathonduiven plaats maken. Er zijn van die dagfond duiven nakomelingen genoeg.

Ik heb zin in Cahors volgend weekend, weet alleen nog niet zeker of ik alles inkorf, wordt zwaar voor jaarlingen, als ik de weerkaarten mag geloven. Ook hier geldt, als je het niet vertrouwd, thuis houden. Volgend jaar krijgen ze weer kansen genoeg, fond zit erin, ik heb ze zelf gefokt.
Deze week nog goed kunnen trainen, naast de ritjes vanaf de kop van de Afsluitdijk, ook nog een keer vanuit Noord-Holland, zo'n 70 km over het IJsselmeer, gisteren 80 km in de zinderende hitte, ook geen probleem. Vandaag 1 voor 1 los op 25 kilometer, morgen en dinsdag nog 2x keer kop Afsluitdijk. Dat moet genoeg zijn, flink voeren, reserves meegeven.

Ik wens iedereen veel wijsheid en koele plekjes de komende dagen.

zondag 13 juli 2014

Lazy sunday afternoon

De titel van dit stukje is gejat van een nummer van de Small Faces als ik me niet vergis, ergens in de jaren zestig gemaakt, zo af en toe(op zondagmiddag) nog te horen bij Radio Tour en Langs de Lijn. Voor vandaag hebben we ook zo'n middag gepland, mooi weer, je kan van alles verzinnen om te gaan doen, je kan ook gewoon in de tuin hangen, touretappe kijken, je vooral nergens druk om maken. Luie zondagmiddag dus.

De hele week druk geweest, paar keer (te) laat op bed wegens het WK voetbal, vakantieperiode is begonnen, dus wat andere drukte als normaal op het werk, omdat collega's al van hun welverdiende vakantie genieten. Die luie zondagmiddag is dus ook meer dan welkom. Gisteren nog aardig druk om alles wat door de weeks niet lukt toch nog te doen, alles bij de duiven weer op punt, zodat de zondag rustig beleefd kan worden. 
Gisterochtend en vanochtend de duiven nog even gelapt, 2 x zo'n 50 km, proberen weer een beetje spanning op de spieren krijgen, vanaf vandaag nog 9 dagen voor de inkorving voor Cahors. 
Ik hoop ze deze week nog een keer mee te nemen naar het werk, zodat ze nog een keer het IJsselmeer over moeten(ca 70 km), verder net als iedere dag los op de kop van de Afsluitdijk(25 km). Ik blijf dit volhouden, het lijkt de duiven goed te doen.
Ploeg staat er goed voor, heb er 2 die te licht zijn, de bekende klanten, ik zal proberen ze een beetje bij te voeren komende week, om ze toch de broodnodige energie mee te geven die nodig is om ruim 1000 km te kunnen vliegen. Plan is om alle nog beschikbare vliegers in te korven.
De teleurstelling van het aflassen van Albi is alweer vergeten, blik vooruit, naar de laatste inkorving dit jaar. Ik hoop dat het weer in Europa zich nu eens gaat stabiliseren, op deze manier is er niet veel mogelijk.

Dit weekend weer met verbazing gekeken naar de lossingsbeslissingen. Nat. Orange afgelast en terug naar huis(waarom niet meer westelijk lossen, had vorige week ook een mogelijkheid geweest?), Tarbes afgelast door het NPO, de afdelingen nemen de verantwoording over en lossen wel...... De Belgen hebben gelost, wel een lastig verloop gistermiddag voor Libourne en La Souterraine. De internationale vlucht vanaf St. Vincent zaterdagochtend gelost, duiven leken niet super, maar wel gestaag binnen te komen vanochtend. Het verloop van Tarbes lijkt wat op het verloop van St. Vincent, hoewel ik denk dat de duiven het wel zwaar hebben gehad, gezien de snelheden die worden behaald.

De inspiratie om vanmiddag nog iets te schrijven kwam uit een heel andere hoek. In afwachting van de uitzending van de Tour de France, zapte ik even naar ned. 2. Hier was de documentaire serie "Het uur van de wolf" bezig. Bij gelegenheid kijk ik dit wel vaker, gaat vaak over mensen die tegen de stroom in roeien, vast geloven in wat ze doen, vaak slagen ze ook, volhouden is vaak de boodschap.
De aflevering vanmiddag ging over een soulzanger uit Brooklyn, zo een die eigenlijk in de zestiger jaren beroemd had moeten worden. Het eerste fragment waarin deze meneer live was te zien, raakte me diep. Het raakte me zoals alleen Otis Redding dat ooit kon. Alle pijn, verdriet, vreugde en liefde die deze man had meegemaakt was in 1 noot te horen. Zeldzaam mooi, zeldzaam echt. Hij was na jaren ontdekt door de producers van een bekend soullabel, zij zochten een zanger die met hun studiomuzikanten een plaat zou kunnen maken. Deze man ging het uiteindelijk maken, met behulp van de kennis en kunde van de mensen van het platenlabel. Zijn naam: Charles Bradley, zijn leeftijd: 62. Deze man heeft zijn leven lang een droom nagejaagd, leefde aan de onderkant van de maatschappij, zag hoe zijn broer vermoord werd voor een paar dollar, maar hij slaagde uiteindelijk! Rancune of haat: vergeet het maar. "I only feel love inside, man!". 
Er zijn heel wat mensen die hier wat positieve energie uit kunnen halen.


woensdag 9 juli 2014

Inspiratie

Wat maakt Nederland mee deze dagen....

Op sportgebied is er voldoende te beleven de afgelopen tijd, ook de komende uren zijn weer spannend.
De hockeyers op het WK, Wilco Kelderman in de Giro d'Italia, Friese trots Lieuwe Westra in de Dauphine Libere, Nicky Terpstra in Parijs-Roubaix, de schaatsers waren zoals eigenlijk elk seizoen de wereldtop. Lars Boom pakte vanmiddag een superoverwinning in de Tour de France. De etappe door "de Hel van het Noorden", vandaag echt de hel voor de Tourrenners, zal de geschiedenis in gaan. Wordt nog jaren aan gerefereerd als de Tour door Noord-Frankrijk trekt. We hopen op een top 5 voor Bauke Mollema, genoeg voor Nederland om van te genieten en trots op te zijn.
De oranjekoorts heeft toegeslagen, de halve finale staat te beginnen. Nederland MOET winnen vind men, ik help het hopen. Vooral, wat een positieve energie in het land, super.
Dit weekend werd internationaal Barcelona gevlogen, de klassieker in de duivensport, de Hel van het Noorden of de Ronde van Vlaanderen voor postduiven. Droom van iedere fondspeler, die wil iedereen winnen. De overwinning ging dit jaar naar Jelle Jellema uit Nijverdal. Misschien wel de beste marathon speler van Nederland, zeker top 5. Ver in de overvlucht, maar hij flikte het, of liever het duivinnetje "Kleine Jade", exponent van de stam fondvliegers, door Jelle zelf, samen met zijn vader, gecreëerd, gevormd, uitgedacht, geselecteerd. Een subliem ras, niet alleen bij de Jellema's, maar ook bij vele andere fondspelers, zuiver of gekruist, misschien de nieuwe "Aardens" of het Steenbergse soort? Wie zal het zeggen, de basis is oersterk en nog lang niet klaar met ontwikkelen.

Inspiratie is de titel van dit stukje. Wat hierboven allemaal omschreven staat is inspiratie voor mij. Vaak wil ik nog meer weten over de voorbereidingen en de motivatie om zo'n prestatie te bereiken, hierdoor waardeer ik de geleverde prestatie nog meer. Ik leer daarvan, ik geniet daarvan, het helpt me om als een coach te denken. Voor de duiven, zeker, maar bijvoorbeeld ook op mijn werk. De tijd van de top-down managers is geweest, je zult mensen moeten coachen naar een prestatie, teamgedachte moeten creëren.

Op eigen hok zijn dinsdag de duiven van Albi teruggekeerd. Met de auto, het laatste stukje vliegend. De duiven waren in een goede conditie, weinig te lijden gehad in ieder geval. Spanning was wel uit de spieren, een week lang in een kleine ruimte is hier debet aan. Dit betekend trainen, de schwung moet er weer op. Jammer dat niet een van de koppels hun nestje weer wilde pakken, terug bij af om de duiven te motiveren naar een goede prestatie. De basis, gezondheid is er gelukkig. Ik heb nog 1 doel dit jaar, zoals ik al eerder schreef. Op 22 juli korf ik in op Cahors, dan is voor mij het seizoen klaar. Afspraken gemaakt met mijzelf, zal ik me ook aan moeten houden. Als ik zelf de discipline niet heb om mij aan de afspraken te houden, hoef ik ook niets te verwachten van de duiven.

Wat me nu bezig houd is hoe ik de jongen zal africhten. In 1 keer een kilometer of 50, of toch zoals de afgelopen jaren beginnen op 10 km en daarna stapsgewijs naar 100 km, de duiven telkens 1 voor 1 lossen? Ik denk er nog even over na, begin pas met de jongen na Cahors, nog zo'n afspraak met mijzelf.

Voor nu, OP NAAR DE FINALE. Kom op HOLLAND!




zaterdag 5 juli 2014

Code Rood en Topsport op mijn manier

Afgelopen dinsdag ingekorfd voor Albi. Voor mij de 2de overnachtvlucht van dit jaar. Lossing is gisteren en vandaag uitgesteld. Het weer is niet goed, in Frankrijk buien, warmte en koude fronten die elkaar tegenkomen, geen goed nieuws. 
Dinsdagmiddag gaf de meerdaagse verwachting niet dit weer aan, het leek zelfs vrij gunstig om jaarlingen mee te doen voor hun eerste grote opdracht. De zuidwesten wind die werd voorspeld zou ze hier goed bij kunnen helpen.
Of ze morgen losgaan, ik durf het niet te zeggen. Ik heb dat ook niet in de hand. Mocht er zondag of maandag nog gelost worden, ik zal zelf de duiven niet thuis zien komen, gelukkig is Vera thuis en bereid om de duiven op te wachten. Wederom realiseer ik me hoeveel ze voor me over heeft, ze doet dit voor mij! Een topper is ze.

Het NPO heeft woensdagavond of donderdagochtend code rood uitgegeven voor dit weekend, wat betekend: geen wedvluchten dit weekend. Het besluit zal mede ingegeven zijn door de gebeurtenissen van afgelopen weekend. Het belangrijkste is, er is een BESLUIT. De marathon duiven waren toen al onderweg, Tarbes/Albi nationaal voor de 4 sectoren, daarnaast de absolute klassieker Barcelona, internationaal, dit jaar met ruim 20.000 duiven. Barcelona is inmiddels onderweg, vanochtend gelost, dus ook een dag uitstel. De Belgen hebben St. Vincent ook gelost, daarnaast vanmiddag ook nog Argenton, voor de Belgen een midfond, tegen dagfond aan. Limoges werd door de Belgen vandaag ook nog vastgehouden.
Ook nu dus weer verschillende beslissingen. Waar ik meer inzicht in zou willen krijgen is welke inzichten worden gebruikt om een beslissing te nemen over het lossen. Kan er nu geen touw aan vastknopen.

Ondertussen ben ik op eigen hok in voorbereiding op Cahors, inkorven op 22 juli, los op 25 juli. Het zal voor mij ook meteen de laatste vlucht van het seizoen zijn. De Ruffec ploeg gaat in principe mee naar Cahors, de duivinnen zitten nu net weer op eieren, behalve de 801 met zijn duivin de 772. Zij kwam 2 dagen later terug met een flinke hap uit haar rechtervleugel. Voor haar komt Cahors te vroeg, ze moet deze week wel weer op eieren komen. Misschien dat Albi terug naar huis komt, kunnen daar nog een paar van klaar gemaakt worden, mits ze een goede conditie overhouden na het avontuur van deze week. We zullen zien.

Voor mij is het seizoen lang genoeg geweest na eind Juli. Waarom? Gewoon, hard en veel werken en daarnaast een ploeg duiven tot in de puntjes verzorgen is een zware opgave. Half 5 's ochtends op, duiven verzorgen, 6 uur naar het werk, vaak pas rond 19:00 weer thuis, eten, duiven verzorgen. Meestal plof ik doordeweeks pas om 21:30 op de bank, even relaxen en op tijd weer plat. Leven als een topsporter dus. Voor mij de enige manier om dit goed te kunnen doen. In de weekeinden bijna nergens anders tijd voor dan duiven, extra aandacht, extra lappen enz.
Verwacht je wat van je duiven, zal je er zelf alles voor over moeten hebben. Je krijgt terug wat je erin stopt. Heb ik het nog niet eens over de berg teleurstellingen die je te verwerken krijgt. Die paar opstekers per jaar zorgen ervoor dat je de motivatie houd om door te zetten. Dat doorzetten duurt voor mij dus zo'n 4 maanden, daarna moet er druk van de ketel. Vakantie en jongen africhten is dan het belangrijkste.

Het schema voor het seizoen. Half maart koppelen en de verzorging afstemmen op het seizoen. Eind Juli de broedhokken dicht en zo snel mogelijk scheiden. De rest van het jaar terug naar een hele basic, maar doeltreffende verzorging, scheelt heel wat tijd. Daarom ook, jongen alleen africhten, hoef ik niet nog vaker eerder van mijn werk om in te korven. Africhten kan als het mij uitkomt, kan zelfs tot ver in Oktober, meespelen betekend je conformeren aan een vastgesteld programma. In het najaar een paar shows met de sierduiven, een andere wereld, gewoon voor de fun, topsport heb ik hier op een laag pitje gezet, maar hier ook: topconditie levert goede prestaties.
Daarom ook de keuze om niet meer dan 3 overnacht vluchten te spelen per jaar. Vergt toch een keer of 10 inkorven om ze in te vliegen, dus ook 10 keer een beroep op je collega's om te helpen wat eerder weg te kunnen. Ik ga voor een mooie uitslag, kampioenschappen laat ik voor wat ze zijn.

Op deze manier wordt het voor mij mogelijk om toch van mijn passie te genieten, ieder op zijn manier. Voor zover ben ik er gelukkig mee, we gaan er nog voor de komende 3 weken....

dinsdag 1 juli 2014

Flashbacks - Dat "gevoel"

Onderweg naar het NIC Holwerd om in te korven voor Albi, schieten wat herinneringen door het hoofd, komt waarschijnlijk ook door de bestelbus met aanhanger die niet harder dan 50 lijkt te kunnen.......

Eerst gaan mijn gedachten terug naar de rampvluchten van afgelopen weekend in diverse afdelingen. De reden om te lossen is mij nog steeds niet duidelijk, zal ook wel weer ergens in het midden blijven liggen, lijkt me toch iets om te analyseren. Niet om te zwartepieten, maar om ervan te leren. 

Flashbacks: 2012 Pommeroel afd Friesland, mijn eerste kwam pas op maandag, 4 van de 9 weg.
Orleans 1978, mijn vader had toendertijd een schitterende dagfond doffer, de "66", deze kon dwars door je heen kijken. Speelde 3x een eerste in de vereniging, 2x duifkampioen, van die Orleans nooit meer teruggekomen, samen met nog heel veel duiven.

Mijn gedachten gaan 2 weken terug. Ik reed op dezelfde weg, inkorven voor Ruffec. Toen maakte me een vreemd gevoel meester, ik had wat in de achterbak, iets wat forme verraadde. In het verleden had ik ook wel eens zo'n gevoel, er ging dan wat bijzonders gebeuren, iets wat je niet snel meer vergeet.

Ik denk terug aan Bergerac '79, eentje mee, een jaarling duivinnetje, 3de in de club, vroeg in de afdeling.
Ik denk terug aan Chateauroux 1982, 5 mee, 5 prijs, in mijn gedachten zie ik ze nog vallen binnen anderhalf uur  in de vroege avond, de '41', de '30', de '02', de '64' en tot slot de '29'. 
Ik denk terug aan mijn beste vliegduif in die jaren, de '10', topper op de midfond. Bij 2 nachten mand en 400 km niet te verslaan, 3x eerste achter elkaar op de midfond in 1985, een hele reeks kopprijzen, ook in groot verband. Al zeilend en klapperend met de vleugels deed hij steevast zijn eigen ererondje! Als hij de echte forme had en ik dat "gevoel".

Elke keer had ik dan dat gevoel, er gaat iets bijzonder gebeuren. Iets wat je niet meer vergeet. Dit soort momenten heb ik ook beleefd als ik mijn sierduiven ging wegbrengen naar een belangrijke show, als ze goed waren, als er eentje echte forme verraadde, dan wist ik het, dan voelde ik het, er ging dan wat bijzonders gebeuren.

Ik vraag me af of er andere mensen zijn die dit gevoel ook hebben, die ook soms aanvoelen dat er iets bijzonder gaat gebeuren, wie heeft ook die klik met zijn duiven?

Oh ja, ik reed dus naar Holwerd, inkorven voor Albi. De duiven voelden goed, ik heb niet voor niets 9 duiven ingekorfd, best veel voor mijn doen. Deze duiven kunnen de opdracht die ze hebben gekregen volbrengen, anders gaan ze zeker niet mee. Maar, niet dat gevoel, het wordt zaterdag een dag om te genieten van de terugkomst van de duiven, maar iets bijzonders, ik denk het niet....