zondag 17 mei 2020

17-05-2020 It giet oan

Beroemde woorden van de toenmalige voorzitter van de Elfstedenvereniging. Henk Kroes heet hij, hij was naast voorzitter van de Elfstedenvereniging, de organisator van ons beroemdste sport evenement, ook nog bestuurder van een groot orgaan voor natuurbeheer hier in het noorden.
Die woorden schoten door mijn hoofd toen ik deze week bericht kreeg vanuit de afdeling Friesland dat er een afspraak gemaakt on worden met één van de controleurs van de afdeling. 
Controle op het clubgebouw om te zien of we "coronaproof" kunnen inkorven. Het protocol dat we als vereniging hebben opgesteld is goedgekeurd, het instructie filmpje van Falco Ebben en de regels van het Covid team van Afdeling 10 en Friesland deden de rest.
Het kan weer, vliegen met de duiven. Ik begreep dat afdeling 9 en 10 dit weekend al hebben gevlogen, komend weekend gaat ook Friesland los, eerst met een oefenvlucht, daarna kan er gevlogen worden als klokvlucht, echter geen competitie, zover is de landelijke lockdown nog niet opgeheven.
Netjes in de pas blijven, lijkt mij ook niet meer dan normaal in deze toch op zijn minst opmerkelijke tijden.
Liefhebbers kunnen weer bezig met waar ze elke dag naar toe werken: duiven zien thuiskomen van de wedvluchten met hopelijk een hele vroege of een superserie. 

Wat ik zelf nog te melden heb? Eigenlijk niet veel, zoals bekend wordt hier toegelegd op het kweken van marathon duiven, deze worden uitgezet naar diverse liefhebbers, dit vanwege niet te combineren werkzaamheden en vrije tijd, tenminste als we daar weer aan kunnen beginnen als de regels nog verder versoepelen. 
Dit jaar wilde ik ook al mee gaan doen aan wat OLR's, maar door alle gebeurtenissen heb ik dit jaar meer gebruikt ter oriëntatie. Ik ga volgend jaar zeker wat duiven kweken voor verschillende races. Heb er ondertussen al wat gevonden, om te beginnen dan. Niet te duur en mooi om wat ervaring op te doen in dit gebeuren. het is net als het opstarten van de postduivenhobby in verenigingsverband. Je moet ergens beginnen, rustig kijken hoe het gaat en van daar uit steeds een stapje verder bouwen. De eerste jaren verwacht ik er dan ook niet teveel van, alleen plezier en lering.
Ook de Holle Kroppers, het sierduivenras dat ik al sinds mensheugenis fok heeft weer wat meer aandacht, direct resulterend in een aantal jongen dat al een aantal jaren niet meer was gerealiseerd. Zo zie je maar, waar een wil is is een weg.

Op de foto de '56. Ze is van 2013, als jaarling vliegster  zichzelf al op de kaart gezet, in 2015 een paar excellente noteringen in S-4 bijeen gevlogen vanaf Aurillac en Cahors waarna ze meteen op de kweek ging. 
Op de kweek moet het immers gebeuren en dat lukt alleen als je de goeden durft in te houden. 
Haar kinderen rechtvaardigden deze stap, ondertussen zijn er daar ook al een aantal van op de kweek gekomen. Ras: gewoon een kruising van twee duiven, beetje Overwater, beetje KC Friesland, beetje nog meer goede lijnen. Beide ouders via Marktplaats gekocht. Soort: vroeg op de plank en consistent of was het toch ras Logemann, geen ééndagsvliegen. 
Kosten voor de vader van de '56: 35 euro, voor de moeder van de '56 ook 35 euro, de partner van de '56 kocht ik voor 125 euro op een gerenomeerd hok, op advies van deze liefhebbers. Resultaat een goed kweekkoppel en heel veel plezier. Zo kan het dus ook.
Oh ja, dat duifje dat de 2de vloog in S-4 van Bergerac vorig jaar heb ik gewoon gekregen, maar daar heb ik al vaak wat over geschreven.

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl

zondag 3 mei 2020

03-05-2020 Mooi man!

Mooi is het op de hokken, de jongen rijzen de pan uit. Ik sprak toevallig met Bram deze week, ook bij hem loopt het kweken meer dan voorspoedig. Ongetwijfeld zal daar de prachtig aprilmaand debet aan zijn. Uniek is de juiste omschrijving als we kijken naar het weer van de maand april. De boeren zullen daar overigens weer iets anders over denken, Vera en ik hebben er een mooi "thuiswerk" kleurtje aan overgehouden.
Dat wil niet zeggen dat het rustig is met werken de afgelopen weken, je merkt aan alles dat we steeds meer de weg in het nieuwe normaal gaan vinden, al blijft de discipline die we met elkaar moeten opbrengen toch nog een dingetje.

Gistermiddag reed ik door een naburig dorp, onderweg naar de voerboer voor de nodige aanvulling van de voorraad. Langs de weg dromden mensen samen. Ze deden dat om de laatste eer te bewijzen aan een overleden dorpsgenoot, hij werd door het dorp gereden voor hij naar zijn laatste rustplaats ging. De manier waarop men bij elkaar stond deed mij afvragen wie er over twee weken door het dorp gereden zou worden....

Hier op de hokken niets dan tevredenheid, rust en prachtig opkomende jongen. Veel hebben al de weg gevonden naar hun nieuwe hok, ook deze week zal ik weer veel jongen afgeven, hopend dat er een uitzonderlijke vlieger of kweker tussen zal zitten, waar de toekomstige eigenaar succesvol mee zal zijn. Daarbij ook nog vooruitzichten voor mijzelf op mogelijkheden voor volgend seizoen. Plannen maken, blijft mooi!

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl