zondag 27 december 2015

Wensen voor het nieuwe jaar

Nieuwe dag, nieuw jaar, nieuwe kansen
2015 is wel zo'n beetje klaar. Nog een paar dagen, vuurwerk en dan kunnen we weer door. Feestdagen, gezellig, maar ook niet zo zeer aan mij besteed. Laat mij maar gewoon mijn ding doen. 
De tijd van het jaar zorgt ervoor dat je terugkijkt op het afgelopen jaar, meer dan je normaal doet. Invloed van wat er om je heen gebeurt, op de tv worden allerlei jaaroverzichten gepresenteerd, de kranten doen er aan mee, op de radio top 1000, top 2000, nog veel meer lijstjes, zakelijk regent het straks weer eindejaar cijfers en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Iemand heeft ooit verzonnen dat er een cyclus is, dat je die cyclus dus ook steeds opnieuw beleefd. De natuur doet het, de cirkel van het leven, om de soorten in stand te houden, maar glijd van de ene naar de andere omstandigheid. De mens heeft er een eigen, gestroomlijnde draai aangegeven. 1 Januari is 1 Januari, geen speld tussen te krijgen.
Terugblik op 2015 is een jaar van vluchtelingen, aanslagen, dood en verderf, maar ook hoogtepunten. Wat dacht je van Daphne, Tom en Max op sportgebied. Zomaar een greep van momenten die je een positief gevoel bezorgen.
In mijn persoonlijk leven ook heen en weer geslingerd van de ene kant van het spectrum naar het andere. Het verlies van een naast familielid, veel te jong, staat tegenover de geboorte van een kleindochter, of de grond onder je voeten vandaag geslagen, daarna een wolk om op te lopen. Het is het leven, een achtbaan waar je je soms nauwelijks staande weet te houden.
2015 op duivengebied heb ik ook als positief ervaren. Het begin, in de kweek niet best met de verlies van een voor mij waardevolle kweekster. Daar tegenover prestaties van de vliegploeg, al in het vroege voorjaar bleken ze dik in orde. Uiteindelijk kwamen hier op 2 van de 3 marathons, de 3 hoofddoelen dit jaar, goede resultaten uit. Absoluut hoogtepunt in algemene zin in 2015 waren de prestaties van het vliegende wondertje van Ronnie Leusink, "Arjanneke " is ze gedoopt, 3x teletekst op 3x inkorven, die gaan we niet snel meer tegenkomen. Met deze wetenschap gaan we naar 2016.
Wat ik van 2016 verwacht. Allereerst gezondheid voor mij, mijn dierbaren en verder iedereen, maakt me niet uit wie het is. Ik hoop op een positief jaar, ik ben de azijnzeikers zat, wil vooruit, wil ontwikkeling in alles wat ik doe, dus ook in de duivensport. 
Dit begint met positief zijn naar de toekomst toe. Ideeën voor de toekomst zijn mogelijkheden die gepakt kunnen worden. Kijken naar wat niet kan, wat er misloopt en wat er mislukt is allemaal ter lering, niet meer, niet minder. Erin rond blijven draaien heeft geen zin, vooruit is vóór je, niet achter je. 
Ik hoop op mooie uitslagen, dat er tussen de duivinnen in de vliegploeg weer eentje zit die mijn hart een vreugdesprongetje kan laten maken, die me die adrenaline rush kan geven, dat is waar het uiteindelijk omdraait, de ultieme kick. Ik hoop dus op gezondheid voor mijn duiven en een goed verloop van de voorbereidingen, aan mijzelf zal het niet liggen. Ik hoop op mooie jongen, die voorspoedig ontwikkelen, alweer een stap naar een mooie toekomst.
Ik hoop op mooie resultaten voor iedereen met wie ik optrek in het duivenwereldje, samen staan we sterk, samen kunnen we elkaar vooruit helpen. Mooie stappen zijn hierin gezet, nu is het een kwestie van volhouden. De Noordkant van Friesland als het ultieme fond bolwerk. Mooi toch, de duiven zitten er, de investeringen worden door diverse melkers gedaan, dat moet er een keer uitkomen.
Ik zie in 2016 dus hele mooie dingen gebeuren, misschien mag ik er een graantje van pikken. Alvast de beste wensen voor iedereen!

www.postduivenblog.nl


zondag 20 december 2015

Opa

En toen was ze er ineens, mijn eerste kleindochter. Ergens in het voorjaar komt er zo'n bericht. Pap, ik ben zwanger! Je wordt Opa. 
Je luistert er naar, laat het indalen, bedenkt wat er allemaal nog wel niet geregeld zou moeten worden. Zijn de omstandigheden wel goed? Heb je wel overal aan gedacht? Weet je wel waar je aan begint? Al je ratio gaat aan de gang, want, ervaringsdeskundige, je weet wat er aan zit te komen.
Onwillekeurig gaan je gedachten ook terug naar de periode dat jezelf in die situatie verkeerde. Vrouw in verwachting van het eerste kindje, leven op een roze wolk, bezorgde mensen om je heen, wat gebeurd er allemaal, oh ja, moet ik ook nog regelen. Alles moest klaar zijn voor de kleine er is. In dit soort situaties komt het instinct van de soort mens naar boven, dat instinct waar we zelf allang aan voorbij zijn gegaan. We kunnen alles verstandelijk bevatten toch?
Nou vergeet het maar goed. Donderdag, eerst al een berichtje, nog ééntje, het lijkt toch te gaan gebeuren. Mijn dochter is bezig te bevallen! Mijn kleine meisje, zij gaat de rol op zich nemen die de natuur haar toebedeeld. Zij wordt moeder.
Kwart over 5, telefoon,: "Pap, je hebt een kleindochter." "Ik kom eraan meid, gefeliciteerd." Werk, afspraken, wat maakt het uit. Naar het ziekenhuis, een oerdrang neemt het over. De kleine is geboren. 
Als ik de kamer in het ziekenhuis binnenloop is er geen enkele discussie. Op het moment dat ik de kleine zie, is ze ook van mij. Bloedverwant, familie, dochter van mijn dochter. "Deze hoort bij mij." Opgenomen in de kringen die bescherming gaat bieden.
Dus, deze duivenmelker loopt op een roze wolk, Opa, eretitel, harte wens.

Wat dit allemaal met duiven te maken heeft weet ik eigenlijk niet, wilde het gewoon graag melden. Naast alle ellende in de wereld, alle ellende in het persoonlijk leven, een Mijlpaal, geschreven met een Hoofdletter.

Of is er toch iets. Ja als wilt kan je er altijd iets uit halen. Wat dacht je van instinct. Duiven kunnen niet verstandelijk denken. Ze hebben wel een groot vermogen om te leren door inprenten. Dit wordt in allerlei onderzoeken aangetoond. Toch zijn wij als liefhebber bezig om gebruik te maken van het instinct van de duif. Territoriumdrang, de drang om de jongen te verzorgen, het nest te verdedigen, geslachtsdrift, noem maar op.
Wil je je duiven goed opvoeden, moet je zorgen voor de beste omstandigheden, gezondheid, goede omgeving, goede voeding, goed trainingsprogramma.
Wat het belangrijkste in dit verhaal is, is het gevoel wat je moet hebben bij wat je aan ratio doet en hebt. Alles verstandelijk oplossen, hartstikke mooi, als het niet klopt met je gevoel, met het gevoel dat je weet dat het goed zit, ben je ook kansloos.

Op naar de kerst, goede week


zaterdag 12 december 2015

Tijd van het jaar

Tijd van het jaar, tenminste daar lijkt het op.
In duivenland zijn lokaal de clubshows, in de hoop dat er flink publiek wordt getrokken om zoveel mogelijk geld te genereren voor de clubkas. Meestal zijn het de melkers uit de naburige clubs die komen opdagen. Eigenlijk kan je wel spreken van een soort wintercircuit. De shows van de clubs in de buurt worden afgelopen, bij de show van je eigen club komen dezelfde gezichten weer zo'n beetje opdraven. Vermaak voor de wintermaanden, even uit de sleur, even contact met mede melkende mensen, je komt ze tenslotte op straat niet zoveel meer tegen. 
Op een breder vlak zijn de prijsuitreikingen nog aan de gang, dit weekend de nationale en, in Friesland, afdelingskampioenen. Hier komen toch de wat ambitieuzere melkers naar voren, landelijk of regionaal bekende melkers, mensen vaak met een missie in de sport, eigen visie en succesvol. Vanzelf prijzen winnen op landelijk niveau bestaat volgens mij niet, natuurlijk zijn er nog wat uitzonderingen, de spreekwoordelijke bevestiging van de regel. Ook in andere takken van sport zie je toevalstreffers en ééndagsvliegen. Vanaf hier in ieder geval felicitaties voor iedereen. Het is niet gering om op een landelijk podium te staan.
Internet staat weer bol van de verkopingen, er worden weer heel veel toppers in de verkoop gedaan, tenminste dat is wat de advertenties je willen doen geloven. Dit jaar voor mij geen biedingen tijdens internetverkopen. Heb het wel gedaan in het verleden, met mate, maar ben er niet echt succesvol mee geweest. Meeste duiven waar ik wat van heb gekweekt dat nog enigszins de moeite was, heb ik toch gewoon bij melkers thuis weggehaald, even kijken, praatje, beetje vertrouwen krijgen, duif in je hand, zodat je ook een idee hebt dat je geld uitgeeft aan iets waar je iets aan hebt. Natuurlijk, je kan er niet inkijken, maar toch, papier geeft toch niet een idee van een sterk karkas, zachte pluim, lang of kort, spanning op de spieren, noem maar op. Vaak ga je nog met iets anders weg, dan waar je eigenlijk voor kwam. 
Waar ik me over verbaas is de hoeveelheid liefhebbers die naar keurders en selecteurs gaan. Ik snap dat je een mening wilt over je duiven, maar ben je zelf niet diegene die het beste weet wat je onder de pannen hebt? De uitslagen vertellen je dat namelijk. Kwekers met een mooie stamboom, maar geen jongen in de vliegploeg, horen die in de kweekren. Natuurlijk uitproberen, omkoppelen, weten wat erin zit. Maar na 3 seizoenen geen resultaat, dan toch echt weg. Het gaat echt niet gebeuren in het 4de seizoen. Dan maar wat jongen van de betere vliegers. Leuker is om met de melkers uit je club bij elkaar te komen en wat duiven beoordelen, bij elkaar op bezoek te gaan, leer van elkaar, leer wat een ander ziet. Je wordt er zeker wijzer van.
Maar goed, hoor dan ook bij de wat meer eigengereide melkers. Op internet weinig interessants kunnen lezen, ook hier een beetje komkommertijd, hoewel het nu de tijd is voor de artikelen met meer diepgang. Ook in de diverse columns blijkt het, of de 1ste eieren liggen er, of we wachten het nog even af. Er is niet veel nieuws.
Ook bij mij op het hok heerst rust. Alles zit al een tijd gescheiden, de vliegploeg duivinnen mag los als er gelegenheid is, zelfs later beginnen op het werk helpt nu even niet om dagelijks de duiven los te hebben, vaak nog te donker voor ik weg ga 's ochtends. Verder geen rare dingen. Ik ben wel nog steeds aan het uitvogelen of ik de kwekers toch nog iets slimmer kan koppelen om tot de beste combinaties te komen. Soort van wintersport dus.
Morgen nog even naar Enschede, ik heb daar wat sierduiven op de show, lijkt me leuk. Er trekken weer wat Amerikaanse kennissen rond, ik zal ze vluchtig spreken morgen, daarnaast wat bekende fokkers uit Nederland en Duitsland. Maatje Bram mee, helpt om snel door de reistijd te komen.

Goede week.

www.postduivenblog.nl

zaterdag 5 december 2015

Gildesysteem

Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik mijn passie voor duiven kan delen met een aantal gelijk gestemden. Dit geldt voor zowel de postduiven als de sierduiven.
Gevolg hiervan is dat je buiten het seizoen om ook regelmatig in contact bent of elkaar nog eens ziet en spreekt. Bakkie koffie, ff bijpraten, de hokken in, duiven bekijken, discussiëren, meningen delen en vergelijken. Leren dus, toetsen wat je weet met wat een ander weet. Ongemerkt wordt je kennis telkens iets groter, het gaat eigenlijk vanzelf. Wat ook ongemerkt gaat is dat je je eigen kennis weer beschikbaar stelt aan de mensen waar je op de hokken bent.
Per bezoek is het wel anders, vorige maand was ik bij mijn sierduivenmentor Henk in Kampen. De man is 82 en kan mij nog zo verschrikkelijk veel leren. In mijn ogen één van die weinige natuurtalenten in de sport. Hij deelt zijn kennis, ik luister, durf nauwelijks wat in te brengen, hij is de grootmeester. Ik voel me vereerd als Henk mijn mening vraagt over een duif van zijn hokken, in mijn ogen de absolute top.
Wim de Jong met zijn topper Vince.
Ik was de afgelopen weken bij collega overnachters Klaas en Wim. We zijn allemaal opnieuw begonnen en beginnen de resultaten te zien van de inspanningen die we hebben geleverd de afgelopen jaren. Allemaal een eigen benadering, allemaal succesvol, ook hier, naar eigen maatstaven. Hier is het voornamelijk ervaringen delen met elkaar, iedere mening weegt even zwaar, we leren van elkaar.
Een jong lid van onze vereniging vroeg vorige week of ik nog eens bij hem kwam kijken, ik merk dat hij naar mij opkijkt, niet op een verkeerde manier, maar in zijn ogen sta ik hoger op de ladder van kennis en respect in de duivenwereld. Natuurlijk wordt dit gehonoreerd, bij gelegenheid ga ik nog eens bij hem langs. Hij vraagt mijn kennis op dat moment, ik zal die met hem delen.
Morgen ben ik op bezoek bij Jan en Gerrit, vader en zoon, sierduivenfokkers in hart en nieren. Jan staat met zijn kleurslagen op het peil waar ik zo'n 8 jaar geleden stond, boven aan de ladder, hij toetst af bij mij, is het nog steeds het peil wat hij had, is hij op de goede weg met zijn inbreng van buiten af. Gerrit is met de sierduiven net zover als ik, allebei toppers in het verleden, allebei opnieuw begonnen, toevallig ook nog in dezelfde kleurslag. We herkennen exact de omstandigheden van elkaar, ook de ontwikkeling waarin ons beider stammetjes zich bevinden. Beiden een eigen aanpak, beiden bereid elkaar te helpen, om het niveau te halen dat we beiden al eens gehaald hebben. Afchecken en reflecteren dus.
In het vat zit misschien nog een bezoek aan één van de overnacht toppers in sector 4. Hier zal ik ook luisteren, mijn ogen de kost geven, hopen op een open discussie, kennis wil ik opslaan, af kunnen toetsen met wat ik heb en weet. In mijn ogen staat hij dus hoger op de ladder dan ikzelf.
Het systeem waarin de duivensport word geleerd en doorgegeven aan volgende generaties lijkt veel op het Gildesysteem, zoals dat in de Middeleeuwen al bestond. In dit systeem begon je van de grond af, werd je stukje bij beetje door de meester meegenomen op de reis die je uiteindelijk zelf een meester in het vak moest maken. Overdragen, uitleggen, leren, uitproberen, het vak van de grond af in je systeem krijgen. Er is wel een voorwaarde aan dit hele systeem verbonden. De leerling moet er onvoorwaardelijk voor gaan, bereid zijn 100% te geven. Voor de mentor/meester geldt dat elke leerling moet worden geleerd, zonder terughoudendheid, anders gaat de traditie stukje bij beetje verloren. 
Niet het achterste van je tong laten zien en alles voor jezelf willen houden betekend minder kennis voor de volgende generatie.
Natuurlijk, niet iedereen is een geboren leraar, daarentegen heeft iedereen wel de mogelijkheid om te laten zien wat hij doet en verteld hier graag over. Precies hetzelfde dus eigenlijk.........

www.postduivenblog.nl

zaterdag 28 november 2015

Ieder zijn eigen

Vandaag zo'n heerlijke luie weekend dag, dag vrij, geen gestress, geen afspraken, dag voor mezelf.
Laat van bed(voor mijn doen), duiven rustig verzorgen, kweekkoppels nog eens bekeken, voorkoppelen heet dat tegenwoordig geloof ik, rustig wat artikelen gelezen over onze hobby, de krant uitgeplozen om weer eens wat anders aan kennis op te slaan, kortom bijtankdag.
Gisteravond overigens nog de prijsuitreiking van ons cluppie gehad, kwam toch nog met een rollade thuis! Jammer genoeg geen prijzen bij de bingo, maar ja, we konden niet om Kees heen natuurlijk. Verbaas me er steeds weer over dat eigenlijk iedereen gewoon aanwezig is, heb ook niet het idee dat men zich verplicht voelt om te komen, ze zijn er en vermaken zich prima.
Terug naar de gelezen artikelen. "Ieder zijn eigen" heet dit artikel, dat is ook wat je leest in de verschillende artikelen.
Ik las van een bekend speler dat hij weer eens rigoreus door het kweekhok was gegaan, duiven met tekort rendement, lees tekort goede jongen, weg geselecteerd.
 De man is een succesvol ondernemer, zegt zelf dat hij niets van duiven beoordelen kent, dus ik vermoed dat hij met KPI's werkt, kengetallen, heel normaal in het bedrijfsleven. Men stelt een aantal kritieke punten op, met daaraan een doelstelling gekoppeld, geeft zichzelf een bepaaalde tijd om dit te halen en analyseert dit regelmatig. Zo kan je een opgaande voortgang meten, een neergaande is exit. 
Weer een andere bekende kweker en speler publiceert vol trots over de successen van duiven uit zijn bekende lijnen, het volgende duivenbedrijf is geboren. Terecht, de man heeft prima duiven die het niet alleen op zijn hok waarmaken.
Eén van de meest succesvolle overnachtspelers van dit jaar liet weten dat hij het idee heeft dat zijn duiven nog wat beter presteren als anders doordat hij ze 's avonds tegen schemer nog laat trainen. Het systeem heeft hij van de beste overnachtspeler van de laatste 20 jaar overgenomen en lijkt hier toch weer een paar procent extra mee te hebben gewonnen.
Ik las over een poeder dat schijnt te helpen bij het verlies van de jonge duiven, het mysterieuze verlies van jonge duiven. Zijn poeder schijnt er voor te zorgen dat het zenuwstelsel voldoende ontwikkeld bij jonge duiven in het nest. Stelling is dat het voer dat wij tegenwoordig gebruiken teveel gemodificeerd is. Hierdoor zouden er teveel toxines in het voer zitten, zijn poeder schijnt in het spijsverteringskanaal deze toxines te binden en daardoor met de mest worden uit gescheiden, waardoor ze van minder invloed zijn op de gezondheid en ontwikkeling van vooral de jonge duif.
Ook maar eens gekeken wat het wondermiddel uit Italië nu precies is, kan er geen touw aan vastknopen, wel veel bekende namen. Ook hier geen idee of het meerwaarde heeft.
Of ik conclusies aan al deze verschillende meningen kan verbinden? Ik heb geen flauw idee, ben geen wetenschapper, slechts hobbyist, die met belangstelling de ontwikkelingen in zijn hobby volgt. 
Ik heb de afgelopen jaren veel hokken bezocht. Niet alleen grotere hokken en kampioenen, ook de gewone liefhebbers, van mijn eigen categorie zeg maar. 
Wat mij opvalt bij de meer succesvolle liefhebbers is de drive om er iets extra's uit te halen. Daardoor gaat men zoeken en proberen en komt men tot betere resultaten. Of ze allemaal betere duiven hebben? Ik durf het niet te zeggen, ik lees wel eens dat men beter een gemiddeld goede kan inkorven in topvorm dan een topper die er net niet staat. Ik las ook al eens een uitspraak van één van de beste van het land, hij zei onomwonden dat hij de indruk had dat er naar verhouding meer slechtere melkers zijn dan slechtere duiven. Dit soort dingen geeft te denken.
Wat we ook bedenken, het lijkt altijd weer terug te vallen op goede duiven, in een goed hok, met goede verzorging. Zullen we dat dan maar de Gouden Driehoek noemen? Kunnen we daar van alles bij bedenken, ieder op zijn eigen manier. 
Voor de winterkwekers succes, volgens mij is het weer koppelweekend. Ik wacht nog even, winterslaap, rust, vinden mijn duiven ook wel lekker, tenminste dat denk ik.....

Goede week.

www.pigeonjohnny.blogspot.com

zondag 22 november 2015

Gaat gewoon door

The week after, een week na de gebeurtenissen in Parijs, de wereld draait door, letterlijk en figuurlijk. Letterlijk, want de zon komt gewoon iedere dag op, figuurlijk, er zijn veel angstmomenten, meldingen, toch weer aanslagen, arrestaties, afgelastingen, misschien moet ik wel zeggen de wereld draait dol.
Het moet zijn beloop weer krijgen, er moet weer wat vertrouwen terugkomen. De Parijzenaars maken overigens een prachtig statement. De terrassen moeten vol, alles gaat gewoon weer door. Het leven vieren is het beste protest!
Onder de indruk van een open brief van de partner van 1 van de slachtoffers vorige week vrijdag. Zijn vrouw vermoord, moeder van een jongetje van 17 maanden. De partner en vader van het jongetje had het lef om een open brief te publiceren, waarin hij stelde dat hij zich niet zal verlagen om de terroristen zijn haat te gunnen, ook dat hij alles in het werk zal stellen om te zorgen dat ook zijn zoon zijn haat niet aan de daders gaat gunnen. Hoe sterk kan je zijn in zo'n uitzichtloze toestand.

Over de duiven op eigen hok is niet veel te melden, een paar dagen binnen gehouden omdat de werktijden niet matchen met de verzorging, dit weekend weer ruimschoots ingehaald. Eén van de vliegduivinnen is niet in orde, ze kon het tempo van de groep niet volgen tijdens de rondjes om het hok, vieze mest, maar even apart gezet. Als het tenminste de goede is, heb wel heel veel krasjes op het ogenblik. Even in de gaten houden dus.


Klaas voor zijn hok.
 Vandaag een bezoek gebracht aan Klaas Buwalda in Sint Jacobiparochie. Dat klinkt ver weg maar is ongeveer een kwartiertje rijden bij mij vandaan. 
Klaas is in 2012 begonnen met overnachten, vloog in 2013 met zijn jaarlingen voor het eerst mee in het N.I.C. Dit jaar maakte hij een fabuleus seizoen door, met teletekst noteringen, kampioenschappen in alle mogelijke samenspelen, afdeling, S4 en FFC. 
Afgelopen zomer hadden we al afgesproken om eens bij elkaar in de keuken te kijken. Klaas benaderd de overnacht op een wat andere wijze dan dat ik zelf doe, maar dat zorgt er wel voor dat je van elkaar kunt leren. Mooie discussies gevoerd over opleiding, spelen van jaarlingen, waarom verspeelt hij zijn duivinnen en ik mijn doffers, veel duiven door de handen gehad. Voer en trainingsmethodes, kortom over elk aspect wordt nagedacht en naar verbetering gezocht.  
Maurice de Hond.
Aansprekende duiven waren hierbij, duiven die hun sporen al ruimschoots hadden verdiend en bovendien al voor veelbelovend nageslacht konden zorgen. Spartaans in zijn methodes, maar dit lijkt wel zijn vruchten af te werpen.
Man ook van controverses, al dan niet door hemzelf aangezwengeld. Ook hier kan over gesproken worden, gemaakte fouten worden onderkend.
We gaan nog veel van deze man horen in een overigens steeds sterker wordend Noord-West Friesland op de overnacht. De spreekwoordelijke barrière van 50 km op de zuidkant lijkt steeds vaker te worden doorbroken.

Goede week.

www.pigeonjohnny.blogspot.nl

zondag 15 november 2015

Paradox

Wat een zootje is het in de wereld, zoveel is wel duidelijk geworden na de gebeurtenissen vrijdagavond. Ontzetting, net als bij elk weldenkend mens. Het moest een keer gebeuren, het moest wéér een keer gebeuren. Zinloos, tenminste in de gedachtes in normen en waarden vanuit de "westerse" wereld. 
Vanuit de gedachtes van iemand die in het Kalifaat verblijft, zal er ongetwijfeld anders over gedacht worden. Weten het nog van de reacties op de gebeurtenissen op 09-11, een groot deel van de wereld rouwde, was boos, riep wraak, maar een gedeelte van de wereld vierde ook een overwinning, de in hun ogen grote agressor was in het hart geraakt.
Het zal nu niet anders zijn, je bent naïef als je denkt dat het nu opeens anders zou zitten.
Wat je hier van kunt leren? Brutalen hebben de halve wereld, de hele brutalen nog veel meer. Daarnaast kunnen we wel de vinger leggen op de zere plekken die het mondiale beleid ten aanzien van het Midden-Oosten heeft nagelaten. Precies die zere plekken hebben tot een gezwel geleid, wat miljoenen vluchtelingen en heel veel angst en verderf tot gevolg heeft. Wanneer leren we nu eens dat je kwaad bij de wortel moet uitroeien, voorbeelden genoeg in de geschiedenis.
Genoeg hierover, heeft niet heel veel met postduiven te maken. Het geeft wel weer eens aan wat de plek van de postduivensport is in perspectief met de echte issues in dit aardse. Hoe belangrijk is het eigenlijk, elke week een stukje schrijven, hoewel het wordt gelezen, goed gelezen zelfs. Hiermee het belang al uitgelegd realiseer ik me op het moment dat ik het schrijf.

Wat is me opgevallen in de postduivenwereld deze week?
Op eigen hok niet veel. Na de bijeenkomst die we vorige week zaterdag hebben gehad met wat "overnachters" van onze vereniging, zondags nog eens alle doffers in handen gehad, gekeken of ik er wel wat echte kwekers bij had. Vandaag weer gedaan, kwam toch weer een andere uitkomst, elke week zijn ze anders, afhankelijk van weer en gesteldheid op dat moment. Nee, niet ziek, ze zijn super, maar ik ben ook niet elke dag topfit. Verder de duivinnen al een aantal dagen niet los gehad, storm en harde regen op het momenten dat er tijd was, niet de meest ideale omstandigheden, zal komende week wel weer lukken.

Deze week een paar interessante artikelen gelezen, een artikel over oriëntatie, geschreven door Bob Berendsen, heel leerzaam hoe hij uitlegt, welke mogelijkheden tot oriëntatie en navigatie bij de duif kan leiden tot welke resultaten. Daarnaast het artikel van Ad Schaerlaeckens over Gerard Koopman, één van de allerbesten op postduivengebied, over de nuchtere blik op duivensport, de simpele manier van begeleiden en de jacht op de topduif, inspirerend om te lezen, het is dus allemaal niet zo heel moeilijk.

Gisteren vanwege de sierduiven nog even in Kampen geweest, bij mijn leermeester, wat een gevoel voor duiven heeft die man. In mijn ogen de manier om te leren, proberen te zien wat hij ziet, proberen te luisteren naar wat hij verteld en vooral, voelen wat hij voelt. Deze man is bijna een duif, ziet, hoort, voelt wat een duif voelt, of snapt het in ieder geval. 82 inmiddels, vroeger super met de postduiven, sinds de jaren 90 ongenaakbaar met zijn kroppertjes. Hoeveel van dit soort mensen is er eigenlijk, ik ken er niet eens een handvol.

Volgende week nog even op bezoek bij een collega overnachter, kijk ik ook elke keer weer naar uit, om te leren en vooral ook om met elkaar plezier en de hobby te beleven. Kortom vier het leven!





zaterdag 7 november 2015

Mooi initiatief

Duivensport, fijne hobby. In mijn jeugd waren er stickers met een mooie krasdoffer erop met het onderschrift: "Duivensport, fijne hobby". Zo nu en dan denk ik er nog wel eens aan terug, veel melkers hadden zo'n sticker op hun mand, auto of fiets. Ze lieten zien waar ze zich kostelijk mee konden vermaken.
Vanmiddag een middag mee mogen maken waar ik zo'n zelfde gevoel van kreeg. Een aantal melkers bij elkaar, marathonspelers, die hun passie voor de hobby deelden.

Opzet was simpel, gewoon bij elkaar komen, wat nieuwtjes uitwisselen, meegebrachte duiven bespreken, ondertussen komen er wel wat onderwerpen op tafel waarbij tips en tricks uitgewisseld kunnen worden. Het idee was afgekeken van een handjevol sierduivenfokkers die ook op deze manier met elkaar uitwisselen, elkaar helpen en daardoor op den duur allemaal tot betere prestaties komen. Ook van deze dag was dat de insteek.
Hans en Imkje de Ruig waren bereid om het groepje melkers te ontvangen, er is daar een mooie ruimte waar gelegenheid is om bij elkaar te zitten. Parkeren geen probleem, verder alle gemakken aanwezig.

Na de koffie met gebak beet Hans de Ruig het spits af, hij had een aantal duiven klaar gezet, de best presterende duivinnen van zijn hok, daarnaast had hij de beste kwekers van zijn hok apart in een mand, hierdoor kon hij naast de vliegers ook de ouders en verwante duiven laten zien en beoordelen door de andere aanwezigen. Wat altijd grappig is bij dit soort gelegenheden, is dat er heel anders over duiven wordt gedacht, ieder heeft zijn voorkeur. Het mooie van een kleinere bijeenkomst is dat er voldoende ruimte is voor iedereen om zijn zegje te doen, ieders mening wordt met respect gehoord en waar nodig besproken. De meningen over de 1ste NPO Limoges van Hans liepen dan ook wel wat uiteen. Opvallend waren 2 kweekduivinnen, in de hand dieren van ongekende kwaliteit. Bij zijn doffers een oude rode doffer en een donkere doffer uit de Drogba lijn favoriet.
Na het bepreken van de duiven van Hans, werden eerst nog de hokken van Hans bekeken, in de schuur had hij ook nog eens de kweekdoffers klaar gezet. Ook deze werden uitgebreid beoordeeld.
John Logemann bracht 8 doffers mee. Zijn vraag aan de aanwezigen was: beoordeel deze duiven, zijn ze goed genoeg om van te kweken? Pas na het beoordelen door de deelnemers wordt wat extra informatie over de duif verstrekt, zodat het oordeel zo objectief mogelijk is. Ook hier uiteenlopende meningen. Een 2 jarige eigen kweek doffer en een rode doffer van voornamelijk Duitse origine werden over het algemeen als beste en meest bruikbaar aangewezen.
Wim de Jong had slechts 3 duiven meegebracht, maar wel van een excellente kwaliteit. 2 jongen, die uitblonken in bouw en conditie, daarnaast een jaarling duivin, die zich al onderscheidde van een lastige Aurillac. De kraswitpen jonge duivin was echt super!

Bram Wassenaar bracht 5 duiven mee, allemaal afstammelingen van zijn onvolprezen Jellema duivin. Deze duivin heeft al veel goede vliegers op de wereld gezet, bij Bram en bij haar vorige eigenaar, daarnaast is de nakweek hiervan ook goed. Duidelijk een kweekster met allure. Een zoon van deze "Jellema duivin" werd unaniem als beste van de 5 van Bram aangewezen. Van deze doffer waren ook al diverse goede vliegers gekweekt.
Wat opvalt is de uitlopende types duiven van verschillende hokken, ieder heeft zo zijn eigen voorkeur. 
Wat goed beviel was de ongedwongen sfeer, waardoor er met respect naar elkaar werd geluisterd. 
Wat super was, was de goede zorg en gastvrijheid van de familie de Ruig.
Op deze manier bij elkaar komen is constructief en leerzaam voor iedereen, vele wegen leiden naar succes, op deze manier kan je elkaar ook nog eens een beetje op weg helpen, zodat bij alle deelnemers de prestaties uiteindelijk beter worden.
Noem het een werkgroepje of projectgroepje, best een goed idee om dit in allerlei settings te organiseren, liefhebbers kunnen dit onderling doen, helpt je ook nog eens door de wintermaanden heen. Wat belangrijk is, is dat er met kleine groepjes wordt gewerkt, iedereen moet gehoord worden, zodat iedereen ook een positieve inbreng kan hebben.
Ik heb zeker geen slechte dieren op het hok, maar ik heb vandaag wat duiven in handen gehad die mij de prikkel geven om er een schepje bovenop te doen, het kan allemaal nog veel beter!





zaterdag 31 oktober 2015

Maar gewoon doen?

Deze week naast de drukte die er altijd heerst, nog de tijd gehad om hier en daar wat te lezen van andere mensen die over de duivensport schrijven. Van mijn eigen krabbels heb ik niet echt een hoge pet op, maar iets leren van de schrijfsels van anderen probeer ik zo vaak ik de gelegenheid heb.
Grappig te zien dat iedereen zo zijn eigen manier heeft, zakelijk en direct, vriendschappelijk, overtuigend of gewoon de doe normaal manier. In alles is wat te vinden wat weer aanspreekt naar anderen. Ik probeer er mijn voordeel mee te doen, misschien ook een tip voor diegenen die alleen maar lopen roepen dat het toch niet wil en de duiven voor de leuk heeft. Geloof ik niets van. Plezier voorop ja, maar dat plezier wordt toch een stuk groter als de prestaties er ook naar zijn.
Bespeur ook zo links en rechts wat steken onder water in de schrijfsels, men is het blijkbaar lang niet met elkaar eens. Vaak gaat het over te volgen systemen met bijproducten en schema's voor medicatie, of juist helemaal niet. Welk voer, welke mengeling, iedereen weet het beter en elk merk heeft het beste voer op de markt.
Ik heb eigenlijk helemaal geen verstand van voer. Ik koop mijn vaste mengeling, doe er in het najaar en de winter wat gerst bij, voor de vliegers haal ik een "vette" mengeling die tijdens het seizoen volle bak wordt verstrekt, wie hard werkt moet goed eten toch? Verder 1x in de week biergist, wat aangemaakt wordt met omega 3 olie. Of het helpt? Geen idee, vooral het laatste sla ik nogal eens over, geen zin of geen tijd, ik zie niet aan de duiven dat ze het missen. Verder in het drinkwater knoflook en azijn, ze lijken nooit echt beroerd, over het algemeen houden ze zich ook goed en herstellen ze redelijk tot goed van zware inspanningen. 
Veel mensen zullen nu gaan roepen dat er kansen blijven liggen, het zal best, misschien gaan ze wel harder vliegen als ik 5 mengelingen nodig heb in het seizoen om op te voeren, af te bouwen, een week overbruggen en meer van dat fraais. Als ik er aan denk wordt ik er al een beetje moedeloos van. Ik ga er niet blij van worden, dus zal het voor de duiven ook wel zo zijn. Ik zie ze al kijken naar me: "Het is weer maandag zeker? We zien het, ligt weer alleen van dat schrale spul in de bak." 
Verder was ik blij met de reactie op het stukje wat ik vorige week schreef. Wat reacties, die er op wijzen dat er nog meer mensen moeten zijn die in ieder geval willen dat het anders gaat, gewoon om aansluiting te houden met de tijd waarin we leven, bediend door een organisatie die dat ondersteund. Nee, ik ben niet uit op rebellie, wil gewoon met duiven spelen als de gelegenheid daar is. Wat er wel nodig is, is dat men wakker wordt en met vernieuwingen komt in plaats van aanpassingen aan iets waar we stuk op zijn gelopen. Dat het erg lastig is snap ik ook, maar welke verandering is dat niet?
De duivinnen toeren lekker
Door het wat later beginnen heb ik deze week de duivinnen bijna iedere dag los gehad. Ga het volgend jaar toch doen, alleen duivinnen spelen, na de test van afgelopen seizoen lijkt het voor mij de goede oplossing om optimaal te kunnen spelen. Verder komt er uit mijn analyses van afgelopen jaar naar voren dat ik dit jaar te laat was met jongen. Niet voldoende om te starten met africhten en van een te jonge leeftijd betekend een maand eerder koppelen, zorgen dat er jongen zitten die eind juli gewoon volle bak afgericht kunnen worden. Augustus, september en begin oktober moet dan voldoende tijd geven om goed af te richten. Jaarlingen alleen mee op de programma vluchten met de vereniging, pas als 2 jarige de baan op. Ja, dat kost wat geduld en tijd, maar goed opleiden brengt volgens mij een betere score in bruikbare vliegduiven. Misschien kan ik zo mijn ploeg wel uitbreiden naar 4 of 5 marathons, in plaats van de 3 die ik nu speel. We zullen zien.
Volgende week met een paar
 overnachters bij elkaar om duiven te bespreken, bij te kleppen en gewoon een gezellige middag hebben. Heb er nu al weer zin in!

www.pigeonjohnny.blogspot.com

zondag 25 oktober 2015

Schuldig of andere tijden?

Hoe zou dat eigenlijk gaan? 
Vrijdagavond was de najaarsvergadering van mijn clubje in Minnertsga. Ik was te laat, zou op tijd van het werk vertrekken, maar ja, als ik eens iets privé heb, gebeurd er steevast iets waardoor je net even meer tijd kwijt bent dan de bedoeling is. Voor mij is dat de normaalste zaak van de wereld, zit tenslotte dagdagelijks in de hectiek. Voor veel mensen is dit ondenkbaar, 's morgens werken, 's middag om 17:00 thuis, 18:00 de aardappelen op tafel. Mijn leven zit zo niet in elkaar, lastig uit te leggen aan diegene die een regelmatiger leven hebben. 
Maar, hoe zou het eigenlijk gaan als ik ook zo'n baantje had, dicht bij huis, elke dag mooi op tijd, de enige stress van die dag op tijd in het lokaal zijn?
Tijdens de vergadering werd de bezorgdheid uitgesproken dat er maar een paar mensen zijn die nogal specifieke zaken in de vingers hebben. Te denken aan de klokken man, de inkorver, de mensen die achter de schermen de club feitelijk draaiend houden.
Hoe zou dat gaan als deze mensen plots niet meer kunnen, of niet meer willen? Helpers genoeg in de club, maar of die nu weten hoe je met het kloksysteem werkt met inkorven en afslaan? 
Volgende vraag is natuurlijk wie er genegen is om te leren ook met de computer en software om te gaan, zodat het inderdaad wat makkelijker word. Akelig stil en wat gemompelde verontschuldigingen. Ja er zijn er nog een paar die het weten, maar ja, zijn precies die gasten die niet altijd aanwezig zijn, werken, overnachtspelers, noem maar op........
Hoe zou dat eigenlijk gaan als we plots tekort inkorvers hebben voor de normale programma vluchten?
Constatering is dat er best veel overnachters lid zijn in de club, die korven niet alles in, veel slaan de jongen en navluchten over, gewoon omdat ze later kweken, tijd te kort komen, lichamelijke ongemakken en zo meer.
Programma spelers zijn in de minderheid aan het raken, er zijn er een paar gestopt, of overgestapt, zoiets gebeurd ieder jaar wel, maar dit jaar net even meer dan je hebben kan als club.
Hoe zou dat gaan, als je clubje zijn bestaansrecht verliest, domweg omdat je te vaak naar een andere club moet om in te korven?
Het is niet zo ver, maar, als we niets doen gaat dat wel gebeuren, volgens mij is het bij meer clubs aan de hand bij ons in de buurt....
Ik kijk nog eens naar mijn eigen situatie: ben eigenlijk te druk om met postduiven te spelen, zet mijn duiven 's morgens in het lokaal met water en voer, zodat ze ingekorft kunnen worden als het zover is. Ben er vaak op zaterdag niet, moet toch nog wel eens gewerkt worden, weet hoe de klokken werken, maar ja, ben er vaak gewoon niet, als ik niet inkorf met de jongen en natour ga ik ook niet even naar het afslaan, is me net even te ver op mijn vrije zaterdag..........
Schuldig? In de zin van samen en gemeenschapszin naar mijn club toe zeker. Ik ben overigens niet de enige. Hoewel ik een avond als vrijdag ook niet wil missen. Na de vergadering toch nog lekker over duiven geouwehoerd en mekaar nog even wat op zitten ruien. Hoort erbij toch?
Als je het wat algemener bekijkt geeft het eigenlijk het failliet van de oude duivensport weer, we willen niet dat er wat veranderd, maar zo kan het niet jaren door blijven gaan.
Ik ben de exponent van de liefhebber die in een andere tijd verkeerd, dus ook anders door zijn vereniging en bond bediend dient te worden. De specialisatie zien we steeds meer, maar het systeem waarin we verkeren is nog steeds gestoeld op 50 jaar geleden, toen de bomen de hemel nog ingroeiden.
NPO misschien wordt het tijd om specialisatie gemeengoed te maken, om voorzieningen te treffen voor invlieg en lapvluchten voor de specialisten op welke discipline dan ook, schrijf een competitie uit over een korter aantal weken waarin elke discipline afzonderlijk kan concoursen. April, mei en juni voor de snelheid, kunnen ze elke week op 200 km knallen. De midfonders van eind april tot eind juni elke week op 400 km, kunnen ze zich ook uitleven.
5 Dagfondvluchten in Juni en Juli, dan zijn de dagen het langst, om de week, kan je tussen door nog ff lappen of op de snelheid en midfond mee, zelfde geldt voor de marathon en ZLU. Jonge duivenvluchten van Juli t/m eind Augustus, weet je meteen waar je aan toe bent, kan je je vakantie eromheen plannen. Om af te kicken nog wat natur of taartvluchten zoals dat zo mooi heet, kan je mooi wat laatjes africhten of nog wat thuisblijvers testen. Deze kunnen in september tot in oktober, kijk naar de taartvluchten.
Algemeen kampioenschap(generaal) hoef je niet af te schaffen, gewoon je beste resultaten van 4 vitesse, 4 midfond, 3 dagfond en 4 jonge vluchten inleveren, alles weer geregeld toch?
De NIC's zijn best succesvol, dus waarom niet een zelfde systeem voor de snelheid, midfond en dagfond concoursen? Ja, je kunt dan niet elke week om de hoek inkorven, nou ja, kan ik nu ook al niet, Minnertsga is 15 minuten, Holwerd voor de marathon een half uur. Goed is te zien dat er juist bij de NIC's steeds meer gebeurd wat mensen bind. Wat te denken van een soort van duivenbeurs ipv van dezelde prijsuitreiking als 25 jaar geleden ook al gebeurde?
Het probleem met veranderingen is dat mensen genegen zijn om beren op de weg te zien, in plaats van de voordelen en voortgang van de sport, die we toch met zijn allen willen behouden.
De gemeenschapszin blijft toch ook wel behouden, dat begint namelijk bij hulp vragen en hulp bieden waar nodig. Dit kan op verenigings niveau, maar net zo goed op een wat groter gebied, kijk naar het organiseren van lapvluchten in Noord-Holland door de ZLU spelers daar, of de mogelijkhied om in Hank duiven in te korven op vrijdag voor een ritje Noord Frankrijk, ook om te lappen. Lijkt me niet moeilijk om dit ook in andere gebieden in Nederland op te zetten.
Oh ja, vergeet nog wat voor diegenen die betrokken zijn, maar thuis geen sores willen of kunnen gebruiken: organiseer weer eenhoksraces in Nederland, blijven er vast nog meer mensen betrokken bij de sport.

Ideeën genoeg lijkt me, nu nog een paar mensen die er een visie op durven te ontwikkelen, dan zijn we vertrokken naar postduivensport 2.0.

www.pigeonjohnny.blogspot.com


zaterdag 17 oktober 2015

Blik vooruit

Zaterdagochtend, vroeg wakker, wil straks weg, dus zo meteen de hokken, de duivinnen even los en hop, de weg weer op.
Plan is om vandaag even naar Borne te gaan, er is daar een bijeenkomst van fokkers van mijn andere passie, de Holle Kroppers.
Wat ik daar zo leuk aan vind? Sociaal contact, uitwisselen van nieuwtjes, even de invalshoeken met elkaar afstemmen, wat is nou een goede, wat vind jij een goede?
Het helpt me om niet teveel hokblind te worden, de juiste duiven te selecteren, mijn stammetje verder op te bouwen, betere resultaten te halen.
Net als bij de postduiven is ook bij de sierduiven(want dat zijn Holle Kroppers), het doel de ultieme duif te fokken. Bovenal gaat het bij mij om het plezier, de broodnodige dagelijkse ontspanning bij huis.
Er moet echter een sportief element inzitten, een doel om naar toe te werken. Bij de postduiven werk ik toe naar van tevoren aangewezen marathon vluchten, bij de sierduiven prik ik een paar tentoonstellingen, waar ik goed met mijn dieren voor de dag wil komen.
Uitgangspunt bij beide disciplines is een aantal goede fokdieren, deze moeten mij de juiste vliegduiven of in het geval van de Holle Kroppers, showduiven opleveren. 
Het blijft na een aantal uiterlijke kenmerken toch ook een persoonlijke kwestie, welke kwaliteiten denk je bij duiven te zien, die in jou beleving nodig zijn om de ultieme duif te fokken. Iedereen denkt daar anders over, gelukkig maar, anders was het mysterie van de goede duif snel ontrafelt en de uitdaging in onze sport snel weg.
Al met al zorgt het ervoor dat de blik vooruit blijft staan. Mooie prestaties moet je van genieten, ik heb al eens geschreven over de thuiskomst van de 556 van Cahors afgelopen juli, het euforische gevoel en de blijdschap die het me gaf toen ze aankwam. Ik kan de video in mijn hoofd nog zo terughalen. Dit is wat ik steeds wil bereiken, het ultieme plezier, behaald door een samenspel van melker en duif, door inzicht in de juiste koppeling, de juiste begeleiding, de duif met de juiste instelling op precies het goede moment gebracht. 
Vooruit kijken, weer bezig met koppelingen, de juiste duiven bij elkaar, hokversterking wel of niet, wat doe ik met de vliegploeg volgend jaar. De lessen van afgelopen seizoen door het hoofd afspelen.
De duiven doen het goed op het moment, wordt nog volop geruid maar ze worden weer o zo mooi. 
Vorig jaar heb ik ingezet op spel met de duivinnen, eerst weduwschap later op het nest, toch nog doffers bij geschakeld. 
Deze week lang in de file gestaan, dus alle tijd om afwegingen te maken, de duivinnen deden het fantastisch, de doffers stelden eigenlijk teleur, hebben ook geen eerlijke kans gehad. Misschien toch maar op de duivinnen toer, net als afgelopen seizoen? Zou zo maar kunnen, systeem is te hanteren, dat is wel duidelijk geworden.
Ik zie dat het licht begint te worden, eerst de hokken maar even, zoals iedere dag, beginnen bij het begin.

Goede week.


zondag 11 oktober 2015

Doelstellingen, wat moet je ermee?

Gisteren in Holwerd geweest, voor de prijsuitreiking van het N.I.C. Ik heb er een oprecht leuke middag gehad, veel gelachen, veel gehoord, gezichten gezien die ik anders alleen tijdens het vliegseizoen zie, bijgekletst en de reeks prijsuitreikingen weer uitgezeten en braaf aan de tombola meegedaan.
De commissie daar doet schitterend werk, met prachtige vleesprijzen voor de liefhebbers en een goed gevulde tombola. Ook voor de bonnen/late jongen verkoop wordt een hoop werk verzet, zo waren of jongen of bonnen te koop uit maar liefst 3 verschillende teletekst duiven, daarnaast een jong van de onvolprezen Barca doffer van Simon IJnsen, familie van de beste marathon duif van Nederland van Ronnie Leusink en ga zo maar door. 
Die duif van Ronnie, Arjanneke genaamd, wat een duif is dat. 3x teletekst op 3 vluchten in 1 seizoen, 3x onder totaal andere omstandigheden. Die kom je niet zo snel meer tegen.
Minpuntje was de bieding op een jong van de "Rooie" van Agema/v.d. Meer, zelfs samen met maat Bram waren de biedingen te machtig en moesten we hem laten lopen, jammer. Nog wel een bonnetje op de kop getikt van Wildervank uit Nes, Ameland van zijn teletekst duivin op Bergerac, 3x prijs en een echte kopprijs, dat op 1 van de verste afstanden, moet wel een topper zijn. Hij had van mij nog wat te goed, kunnen we mooi uitruilen.
Een positief verhaal dus, gelukkig, goed gevulde zaal ook, vooral veel leuke mensen bij elkaar, wat wil je nog meer.

Toch wel weer iets om over na te denken deze week. Ik werd deze week weer eens geconfronteerd met de vraag wat mijn "WHY" is. Diegenen die regelmatig cursussen volgen voor management weten wel wat ik bedoel. Het onderwerp keert in wat voor hoedanigheid steeds terug. De vraag is eigenlijk: Weet je waarom je doet wat je aan het doen bent en past dat wel in de visie van de organisatie waarin je verkeerd. 
Onwillekeurig moest ik op de terugweg na de cursus op donderdag aan de vraag terugdenken, mijn "WHY" in de duivensport, wat is dat eigenlijk, heb ik die wel voldoende duidelijk en wat nog veel belangrijker is, heeft mijn organisatie in de duivensport wel een "WHY"?
Een snelle blik in de statuten van de N.P.O. leert dat de organisatie zich ten doel stelt om de duivensport in het algemeen en de wedstrijdsport in het bijzonder te bevorderen en stimuleren. Mooie frase, alleen denk ik dat men het gevoel met deze doelstelling, deze "WHY" volledig kwijt is. Is het wel een "WHY", kan de N.P.O. hier zijn bestaansrecht aan ontlenen, of moet de organisatie zich opnieuw uitvinden om weer een punt op de horizon te krijgen en daadwerkelijk met een doelstelling gaan werken. Past dit nog in de tijdsgeest en de problematiek die we tegenkomen binnen de hobby.
Feit is dat de meeste leden zich niet kunnen vereenzelvigen met wat er op landelijk maar ook op afdelingsniveau gebeurd. Nee, ik ben niet echt ingevoerd in alle problematiek, wil duiven houden, kweken, vliegen en plezier beleven aan mijn hobby en dat ook nog samen doen met de mensen die dezelfde hobby hebben. Toch weet ik welhaast zeker dat de meerderheid van de leden van het N.P.O. zich niet kunnen vinden in de gang van zaken, bestuur en leden zijn elkaar kwijt. Hergroeperen en gezamelijk achter een nieuwe doelstelling, een nieuwe "WHY", zou goed helpen om weer wat begrip en draagkracht te krijgen.
Mijn "WHY" in de duivensport? De ultieme sportduif kweken en dit bevestigd zien door de uitslagen op de door mij uitgezochte marathon vluchten. 
Graag in een leuke vereniging met leuke collega melkers die waardering hebben voor elkaars prestaties en helpen als het nodig is, op welke manier mogelijk. Wat zou die wereld mooi zijn. Mijn maatjes daar in Minnertsga en ik, we zijn al een eindje op weg, hopen dat dat in ieder geval zo blijft. Is daar in ieder geval een basis om stappen naar voren te maken.


  

zondag 4 oktober 2015

Hectiek en wijze besluiten

Poging 24, het moet nu toch lukken. Zit al een tijdje naar een leeg scherm te kijken, probeer te verzinnen hoe ik mijn wekelijkse gebrabbel nu weer opgeschreven moet krijgen. Kan niet echt een goede opening verzinnen, dan maar gewoon beginnen met tikken.
Na het verdriet van vorige week, deze week weer volop terug in de hectiek. Het helpt om alle sores wat van je af te zetten, maar weg is het natuurlijk niet. Het is ook vreemd: Op zaterdag bewijs je je neef van 24 de laatste eer, de wereld staat dan echt wel even stil, op dinsdag applaus en alom waardering voor zoonlief, ook 24, tijdens de uitreiking van zijn HBO diploma. Ondertussen is het rennen en vliegen, de hectiek en het tijdsgebrek alweer hoogtij aan het vieren.
Op het werk wat problematiek van buitenaf, kan je niet veel aan veranderen, maar heeft wel veel impact op de organisatie, op dinsdag vliegen we nog even naar Amsterdam om zoonlief te supporteren bij de voor hem zo belangrijke gebeurtenis, ondertussen wordt er thuis een keuken weggesloopt, het nodig aangepast en hopelijk maandag een nieuwe keuken geplaatst. Zaterdagochtend nog maar even snel wat van de oude vloer weggehakt, anders paste het net niet allemaal, container voor de deur nog even vullen, 's middags een uitje met collega's, ondertussen contact met het werk, want er draait nog productie op 1 afdeling, wordt nog even een ombouw gedaan enz. Kortom het wordt niet anders de komende tijd. Er gaat nog veel gebeuren de komende maanden.

Deze week de duiven nog 2x over het IJsselmeer afgericht, het was tenslotte prachtig weer. Vrijdagochtend tijdens het schoonmaken ontdekte ik wat dunne mest en er had 1 of 2 duiven overgegeven. Niet goed, verderop in het hok ook een paar met dunne mest. Meteen besloten niet meer af te richten, het lijkt allemaal niet ernstig, maar de africhtingen zorgen wel voor extra inspanningen en stress, het helpt niet om de jongelingen nu op de rit te houden. Daarnaast moet je binnen de heersende hectiek keuzes gaan maken.
Al met al toch een aardig programma kunnen draaien met de jongen, de oudsten zijn in totaal 15 keer weggeweest, waaronder 3x over het IJsselmeer, de jongeren 10x weg, met 2x de oversteek over het IJsselmeer.
Vanochtend de jongen nagekeken, er waren er 2 wat mager, hou ze maar even in de peiling de komende tijd. Alles los en lekker in bad, vanavond zal ik ook de jongen scheiden, dan krijgen we wat zicht op wat er nog is. Weet in ieder geval wel dat ik, zoals de traditie altijd wil, doffers tekort kom in het vlieghok voor volgend jaar. Rijst meteen weer de vraag of er alleen met duivinnen gespeeld moet worden. Vooralsnog ga ik dat niet doen, ik wil ook graag dat de doffers laten zien wat ze kunnen. Waarom? Omdat ik mijn beste vliegers wil weten, vandaar uit verder zal kweken.
Duiven kunnen nog los, ik werk pertinent wat latere diensten, waardoor er 's ochtends tijd is voor de duiven, dus ook tijd om ze te laten vliegen. Als ze gescheiden zitten kunnen de vliegers om de dag los, ene dag doffers, andere dag duivinnen.
Vanochtend wel het besluit genomen om de 556 op de kweek te doen, ze vloog vorig jaar als jaarling al een mooie prijs van Ruffec, dit jaar als 2 jarige 2 vroege prijzen van Aurillac en Cahors, voor mij goed genoeg om niet langer te wachten. In de hand laat ze ook de kwaliteiten zien die je normaliter van een kweker mag verwachten. Goede vliegploegen worden op het kweekhok gebouwd, in plaats van gesloopt op het vlieghok. Ik hoop dat ik er een paar van het zelfde kaliber of beter van mag fokken de komende jaren.
De 13-556 na haar thuiskomst van Cahors in juli dit jaar.

Goed, genoeg voor deze week, nog wat huiswerk te doen, donderdag weer cursusdag.


zondag 27 september 2015

Wat een week...

Dat deed zeer, afgelopen maandagochtend. Het bericht dat mijn neef plotseling overleden was. Hoewel hij kanker had, werd een hartstilstand hem fataal. 24 jaar nog maar, net zo oud als mijn zoon. Het verdriet groot, met bewondering gezien hoe zijn vriendin, zijn ouders en zijn zus dit verlies droegen. Het verdriet bij mij was al groot, op een manier die ik zelf nog nooit ervoer. De pijn bij zijn naasten moet ondraaglijk zijn.
U begrijpt dat dit een behoorlijk effect heeft op mijn functioneren deze dagen. Naast dit droevige bericht stonden er evengoed nog andere zaken op het programma deze week, die zo goed en kwaad doorgang moesten vinden. De duiven verdienen daarnaast ook gewoon de aandacht die ze nodig hebben. Het was in mijn ogen deze week allemaal niet zo belangrijk, maar toch, het leven gaat door, ondanks alles wat uit zijn verband is gerukt.

De duiven dan maar. Ik heb totaal niets meegekregen van wat er deze week allemaal speelde in de duivenwereld, vanmiddag een klein beetje bij gelezen. Noemenswaardige zaken niet echt tegen gekomen, op de column van Michel na. Iedere week weer wat hij iets op papier(of online) te zetten wat het lezen waard is.

Op eigen hok de draad van de afgelopen week zoveel mogelijk door laten lopen. Zondagmiddag de schuiven in het voorfront voor het eerst dit seizoen dicht gedaan, veel vocht in de lucht , westelijke winden die aardig door het hok heen trekken. Ik vond de duiven vorig weekend niet in de beste conditie, een paar lieten een wat rode keel zien. Opvalllend waren dit de duiven in de vliegafdeling, hier huizen de marathonvliegers. De broedhokken zijn dicht, zitjes ervoor geschroefd. Deze zitten dus 50 cm meer naar voren dan de broedhokken. Blijkbaar zorgt dat ervoor dat ze net wat van de trek meepakken. Dit is funsest voor iedere duif. Na een week de schuiven dicht heb ik vandaag kunnen zien dat ze weer een stuk beter in orde waren. Geen rare dingen opgemerkt.

De jongen kregen op woensdag ochtend weer een africhting voor de kiezen. Na Lemmer voor de jongsten en Kampen voor de oudsten vorige week zaterdag, was er woensdag gelegenheid om weer te lossen bij zeldzaam mooi najaarsweer, een paar kleine stapelwolkjes, geen wind(echt niet), met een blak stil IJsselmeer en glashelder weer, alleen de gebruikelijke grondmist deed zich gelden. Deze doet verder niets voor de duiven, als de bovenlucht maar gewoon goed(blauw) is. Vorig weekend op zondagavond de laatste thuis, wel 1 weg moeten doen die duidelijk niet in orde was.
Dit keer de oudsten voor het eerst over het IJsselmeer, gelost bij mijn werk in Hoorn. Hiervan waren er op woensdag avond slecht 8 thuis van de 15. Donderdag, ondanks het miezerige weer nog 2 thuis, waarvan 1 gewond aan de vleugel. Vrijdagochtend vond ik er nog 1 in de opleermand, die had dus vanaf woensdagochtend zonder eten en drinken in de mand gezeten. Nooit gezien met lossen, nooit gezien toen ik de manden uit de auto haalde 's avond bij thuiskomst... 
4 duiven hebben dus de oversteek niet kunnen maken. Opvallend hierbij: de jongen van de koppels die ik in 1ste instantie heb gezet, allemaal thuis. Wat wegbleef: de dieren die uit meer experimentele koppels kwamen.
Van de jongste ploeg waren er nog 11. Deze gelost halverwege de Afsluitdijk(Breezanddijk). Je zou verwachten dat deze duiven bij elkaar blijven, zeker met dat mooie weer. Niets is minder waar. Van dit ploegje waren er woensdagavond 7 thuis, de donderdag waren er nog 2 bijgekomen, inderdaad in dat zelfde miezerige weer.
Al met al een gevoelig klap dus, van de 26 duiven die werden ingemand zijn er nu nog 20. Vanochtend geïnventariseerd welke dat waren. Ook bij de jongeren hetzelfde beeld. Koppels uit nood geboren of later bij elkaar gezet gaven een minder resultaat.
Conclusie: ga op je 1ste gevoel of ingeving af en hou dat vast. 
Dit weekend niet afgericht, wel de tijd genomen om de duiven nogmaals grondig na te kijken. Vorige week was ik met name over de oude duiven niet tevreden. Ik kon deze week niets ontdekken, behalve dan de gewonde vleugel van het jong dat donderdag thuiskwam. Weersberichten voor morgen en de rest van de week zijn goed, kunnen ze mooi nog wat kilometers maken over het IJsselmeer.

Genoeg voor nu, ga maar eens huiswerk maken, ben deze week ook nog een nieuwe cursus begonnen. Tot volgende week.

zondag 20 september 2015

Najaar

Najaar, half september, seizoen met de postduiven is klaar, in Holland nog wat taartvluchtjes, Brabant doet nog even de jongen op een flinke vlucht, in België nog wat vluchten voor de snelheidsmaniakken. Een verdwaalde overnachter richt nog wat jongen af, zoals ik dus. Verder zijn de prijsuitreikingen alweer begonnen, het valt niet mee om voor al deze organisaties een vrijde zaterdag te plannen..... De clubshows beginnen ook al weer snel.
Deze week zat het weer niet mee, ik had nog wat meer gebruik willen maken van de tijd die ik 's morgens had, ik draai de wat latere diensten, dat lukte eigenlijk alleen op vrijdag. Alle jongen los op de kop van de Afsluitdijk. Zaterdagmorgen meteen weer alles ingepakt, ik ging naar Kampen vanwege de sierduiven, dus een mooie gelegenheid om wat kilometers te pakken.
De les van vorige week was dat we de jongeren wat moeten ontzien, de gelegenheid geven om wat ervaring op te bouwen.
De jongsten hebben hun 3x 25 kilometer gehad, die van vorige week tel ik maar als de eerste van ongeveer 50 km. Dus zaterdag de 2de op 50 km voor dit groepje. De oudsten hebben dit al gehad, waren al aan hun 10de ritje toe, moesten nog een keer op stap 3(80 tot 100 km) gelost worden. Dit was in Kampen, ongeveer 80 kilometer, op mijn eindbestemming. De jongsten los in de Noord-Oost polder, vlak voorbij Lemmer. In Friesland was het prachtig weer, in de polder buien, de duiven konden eruit vlak voor de donkere luchten. De oudsten los in Kampen waar het grijs en motterig was, toch los, ze moeten nu toch ook wat harder worden. Het mooie weer konden ze in de verte zien, dus de trek was daar meteen naar toe. Later was het daar overigens ook prachtig najaars weer.
Bij thuiskomst zaterdagmiddag misten er nog 2, van beide ploegjes 1. Vanochtend de laatste terug van de jongste ploeg. Beestje was ernstig ziek, gezien de ontlasting. Meteen alle duiven bekeken, mankeerde niet veel verder, dus een eenling die onvoldoende weerstand liet zien. Deze worden hier meteen verwijderd. Van de oudste jongen ben ik de eerste nu kwijt, valt nog niet eens tegen na 10 africhingen. De stand nu: 4 verspeeld met africhten, 1 moeten verwijderen van de 30, nog 25 over. De oude vliegers komen alleen in het weekend los, als er tijd is, de jongen gaan nu voor.
De ouden toerden nog lekker vanochtend

Ik hoop dat er volgende week nog gelegenheid is om door de weeks af te richten, hoewel mijn schema er weer hectisch uitziet. De oudste jongen zijn toe aan hun eerste tripje over het IJsselmeer, de jongsten zouden nu halverwege de Afsluitdijk gelost kunnen worden. We gaan het weer zien.

www.pigeonjohnny.blogspot.com

zondag 13 september 2015

Mixed feelings

Zaterdag een dag met nogal wat verschillende gezichten. 's Morgens op tijd uit bed, duiven verzorgd en op pad om af te richten. Ik wilde lossen op ongeveer 50 km, nadat ik door het goede weer deze week al 2x op 25 kilometer had gelost. Volgens het weerbericht ook de enige kans dit weekend.
Daarmee de draad weer opgepakt voor de oudere jongen(blauwe ringen), de jongeren(witte ringen) gingen deze week voor het eerst de baan op, voor sommigen wel heel vroeg, hadden net hun 1ste pen eruit.
Zo gezegd, zo gedaan. Duiven gelost op 50 kilometer, hoewel er onderweg een behoorlijke twijfel was. Donkere lucht, grondmist, niet ideaal voor onervaren dieren. Het verstand zei dat ze wel bij elkaar zouden blijven, dus die allerjongsten zouden het wel redden.....
Een uur na de lossing had ik 5 van de 29 dieren thuis(1 was kwijt na de lossing op donderdag), ondanks de staartwind. Maar even naar de voerwinkel dan, dit kon nog wel even gaan duren.
Snel nog even bij 1 van de jongere leden gekeken, woont toevallig in de straat voor de voerwinkel. Hij stond voor het huis, in afwachting van zijn jongen die op de laatste natourvlucht werden gespeeld. Goede dieren in handen gehad, 1 sprak me bijzonder aan, had ook al een vroege prijs gespeeld dit jaar. Mooi dier.
Na een uurtje weer thuis, er begon me een onbehaaglijk gevoel te bekruipen, 13 thuis van de 29, het liep niet lekker, koppel was dus compleet uit elkaar geslagen onderweg. De meesten  die thuis waren, waren de ouderen met de blauwe ringen, de "witte ringen" zouden het zwaar krijgen......
Ondertussen telefoon van een clubgenoot, een verhaal over iemand uit de club die overgestapt scheen te zijn naar een naburige club, was bekend gemaakt via Facebook. Ik had zelf nog niets gezien, ik begreep wel dat de gemoederen hoog opliepen.
De laatste karweitjes afgemaakt bij de duiven, zo af en toe kwam er een jong thuis, uit alle richtingen zo leek het, die hadden wat geleerd vandaag, alleen weinig "witte ringen".....
Toch maar even op Facebook gekeken, inderdaad, de gemoederen liepen hoog op. Over hoe en wat wil ik niet uitweiden, keuzes moeten door iedereen zelf gemaakt worden, maar de menselijke maat was van voor en tegenstanders ver te zoeken. Op zulke momenten overweeg ik om mijn FB-account maar op te zeggen. Ook dat is in de emotie, dus met enige terughoudendheid mijn visie er toch maar bijgezet, ik denk niet dat het veel geholpen heeft om tot een volwassener communicatie te komen. Ik las vandaag dat er zelfs haatmails en haatapps zijn verstuurd, jammer. Misschien een goede les voor alle betrokkenen om dit soort dingen niet via de sociale media te communiceren en dan uit te vechten. Wie er gelijk heeft in dit verhaal is allang niet meer belangrijk, er waren alleen maar verliezers op deze manier.
De etappe in de Vuelta gevolgd, hoe mooi had het kunnen zijn, Tom Dumoulin, 24 jarige klasbak op de fiets, als winnaar van de Vuelta. Wie goed had opgelet had geweten dat hij zou moeten buigen, nog geen klimmer genoeg, nog niet getectyleerd genoeg, hij heeft wel een schitterende prestatie geleverd en heel wat landgenoten mooie sport laten zien. Ik zeg klasse, die overwinning zit er over een paar jaar wel in!
Ondertussen was het aantal jongen aangegroeid naar 21, 15 "blauwe ringen", 6 "witte ringen". Arme jonkies, grove fout van de baas, de "witte ringen" die thuis waren, waren de oudste uit dit ploegje, die hadden hun 3de pen al gegooid, waren dus al wat verder op weg. 
Vandaag zou het minder weer worden, dus vanochtend rustig aan, beetje luieren, rustig ontbijten om kwart voor 10 naar de duiven. Op het moment dat ik de hokken begon schoon te maken begon er een zonnetje door te breken, nog geen 2 minuten later vallen er 2 jongen! 
Ik had de luizen drup dag op de agenda(zou slecht worden), dus mooi met de duiven bezig, ondertussen vielen er nog 1 voor 1 wat jongen. Blij verbaasd dus, de teller staat vanavond op 27 van de 29, 2 kwijt, nooit de insteek, we kweken toch allemaal goeden? Gezien het verloop gisteren en vandaag is het lang niet gek gegaan. Vorig jaar maakte ik ook al dergelijke zaken mee, gezondheid, betere duiven en voortschrijdend inzicht werpen zijn vruchten af, goed meetbaar in dit soort situaties.
Wat mijn dag vandaag maakte? 
Niet het gekrakeel op internet, of de positieve stukjes die gelukkig ook te lezen zijn. 
Niet het onverwacht mooie weer, kon ik toch nog even grasmaaien vanmiddag. 
Niet het pseudo-positieve gevoel voor de vluchtelingen uit het Midden-Oosten, deze mensen kunnen het niet helpen, wie er is moet worden geholpen, maar waar was men 3 jaar geleden, toen regeringen geen cent over hadden voor opvangmogelijkheden in de regio's waar het allemaal gebeurd? 
Niet het gevoel van overwinning toen ik zag dat mijn duiven de roofvogel te snel en te slim af waren.
Nee, het waren de berichten over mijn neef, 24, ernstig ziek, maar bereid om zich kapot te vechten om er bovenop te komen. Ik zeg petje af!

www.pigeonjohnny.blogspot.com


zondag 6 september 2015

Gaan we weer!

3 weken vakantie gehad, tijd vliegt, het is om voor je er erg in hebt. 2 weken door Frankrijk en België gezworven, onthaasten, ontstressen, de accu opladen, of hoe je het maar noemen wilt.
Niet heel veel aan de duiven gedacht, duivenmaat Bram had de zorg op zich genomen, dus hoef je je nergens druk over te maken, je weet, dat is vertrouwd. De enige duiven die ik in de vakantie ben tegengekomen liepen veelvuldig op de plekken waar de toeristische mens zijn voedsel morst en zij dus hun eten vinden. Wel grappig, mooie kleurtjes soms, sommige met wat missende tenen, sommigen duidelijk ziek, anderen aan het begin van hun carrière van schooien, zwerven en overleven. Ik heb weinig geringde duiven gezien, de populatie wordt dus niet heel frequent ververst door zwervende duiven, die hun plekje in zo'n kolonie vinden.
Ik heb me dus ook niet zo beziggehouden met het verloop van de jonge duivenvluchten, in Nederland en België. Wat ik wel frequent zag waren de weersberichten, die gaven niet veel goeds voor de duiven, wat bij thuiskomst ook wel bleek.
Dit weekend de draad van alles weer een beetje proberen op te pakken. Het verloop van de vluchten, wat speelt er zo al. Wat me opvalt is dat er veel opmerkingen zijn over het jonge duivenprogramma en het inpassen van de natour, voor zover die nog bestaat. Er komen toch geluiden uit het land dat we hier wat anders mee om moeten gaan, er wordt gevraagd om instap momenten om bijvoorbeeld de zomerjongen nog wat ervaring op te kunnen laten doen, dat waar voorheen de natour uitermate geschikt voor was. Lijkt me een goede zaak. Kanttekening hierbij is wel dat we met z'n allen niet veel aan het weer kunnen doen. Deze lijkt voornamelijk de spelbreker voor een ordentelijk verloop van het programma de laatste maand. Gelukkig zijn er een aantal wijze beslissingen genomen, ook afgelopen weekend. Resultaat kortere concoursen die toch een goed verloop kenden.

Op eigen hok niet heel veel spannende zaken. Duiven waren subliem verzorgd en zagen er super uit bij thuiskomst. De ouden zaten al gescheiden, de jongen hebben 2 weken vastgezeten, draaien nu weer hun rondjes, ook hier is het wachten op beter weer om het africhten weer verder op te pakken, op het moment van schrijven schijnt er een bleek zonnetje, maar ik wacht het toch liever af, deze week schijnt het toch wat beter weer te worden.
Ik zie ervan af om nog een ronde laatjes te fokken van voornamelijk de vliegduiven, teveel gedoe, er vliegen nog 30 jongen die afgericht moeten worden, de helft heeft nog niet in de kofferbak gezeten. Daarnaast lijkt het mij ook beter voor de ouden, zij zitten volop in de rui, laat die eerst maar helemaal uitruien.
Daarnaast kan ik de broedhokken nu mooi gebruiken om mijn andere duivenhobby, het fokken en showen van sierduiven, weer eens wat beter op te pakken. De broedhokken heb ik nodig om de kroppers te trainen voor de shows. Gisteren een leuke middag gehad met collega fokkers, andere praat dan bij de postduiven, maar net zo leuk. Een kort verslag hierover vind U hier.
2 koppels in bruikleen gegeven aan een bevriende fokker die zich wat meer op de overnacht wil gaan toeleggen, betekend bij mij weer ruimte om de nieuw aangekochte jongen voor de kweek uit te proberen.

Het wachten is op het weer wat nodig is om de jongen af te richten. Tot volgende week.

www.pigeonjohnny.blogspot.com



vrijdag 14 augustus 2015

Het is zover!

Eindelijk, het is zover, vakantie. De laatste weken echt naar uit gezien, vermoeid, niet vreemd, hectische periode achter de rug, er zit ook nog veel meer aan te komen. Het is inherent aan het werk en de branche waar ik in werk. Maar soms, soms moet je even de tijd nemen om alles van je af te zetten.

Dit geldt ook voor de duiven. Ben er knettergek mee, kan niet zonder, zorg er 50 weken per jaar vol verve voor. Niets is te gek, als het maar ten goede van de duiven komt. Even geen duiven verzorgen, Bram neemt het over, ze zijn in goede handen. Natuurlijk, ik zal er de komende weken genoeg spotten. Je bent melker of je bent het niet. Foto's zal ik ervan maken, even de tijd nemen om ervan te genieten, maar bovenal hoef ik er even niet voor te zorgen.

Ik zie de berichten in de media over de rampvlucht vanuit Chateauroux, de Belgen likken de wonden. Het staat wel vast dat er flink geblunderd is bij de beslissing te lossen. Een verklaring vanuit de Belgische Bond die ik eigenlijk niet zo goed begrijp. Boze melkers, tv reportages, publiciteit genoeg, alleen niet de positieve die we zo hard nodig hebben. Vreemd genoeg wordt het daar op zondag tijdens de vitesse en hafo vluchten nog even dunnetjes over gedaan. Hoe krijg je het voor elkaar in deze tijd, met zoveel informatie die gratis beschikbaar is voor iedereen.

Ik ben ook benieuwd naar hoe het spel in Nederland zich gaat ontwikkelen. Blijven we blind jongen verspelen, gaan we eens kijken waar de echte oorzaak ligt, ipv hobby onderzoeken. Misschien kan men een voorbeeld nemen aan een aantal fondspelers die bijna geen jongen kwijtraken, simpelweg omdat ze zich niets aantrekken van programma's en punten voor een kampioenschap. Een mooie uitslag, teletekst en vooral een goed genoegen. Daar draait het bij hun om. 
Is het genetisch, zijn we te ver doorgeslagen in het selecteren op recht naar huis en hebben we teveel instinct weggekweekt? De mand de enige selecteur, ja, na het selecteren op basic zaken als vitaliteit en gezondheid, de 2 grootste indicatoren van Moeder Natuur. Scheelt een hoop medicamenten, kan er ook eens ingeschat worden welke koppels de jongen geven de niet zonder medicijnen meer kunnen.

Ik heb al genoeg geschreven over deze materie, zal ongetwijfeld nog meer volgen, het is tenslotte actueel in onze hobby.

Maar eerst, eerst heb ik vakantie, 3 weken lang geen werk, 2 weken lang geen duiven, 3 weken lang alle tijd voor mijn partner, een goed boek, mooie uitzichten, aansprekende gebouwen, verdrinken in verhalen uit de geschiedenis en je verbazen, gewoon omdat het kan. Lijkt me best leuk!

www.pigeonjohnny.blogspot.com

zondag 9 augustus 2015

Toch wel bijzonder

De laatste jongen voor nu
Hele week de jongen 's avonds kunnen laten trainen, 's morgens voeren en water, 's avonds een schraper door de hokken en dat was het wel. Meer tijd was er niet, vakantie tijd, aangepast werkschema.
Dit weekend zaterdagmorgen de ouden eruit, moet toch af en toe, de jongen met blauwe clipring in de mand om af te richten en de jongen met de witte clipring ook maar even wat mandervaring, moest toch alles pakken.
Hokken schoon, blauwe clipring ploeg jongen weggebracht op 35 km, alles 1 voor 1 los, later in de middag alles thuis. Verder de hokken aangepast zodat de oude duivinnen en doffers weer gescheiden kunnen worden. Alle bakjes en broedschalen in emmers gezet om te weken met bleekwater. Deze week elke avond even een emmertje schoon boenen, is alles mooi droog voor de vakantie.
Vandaag nog even de blauwe clipring ploeg weggebracht op 50 km, 1 voor 1 los, alles weer thuis toen we vanmiddag weer terug waren. 
De postduiven staan allemaal op Mariman Variamax met 20% gerst, de mengeling die ze tot begin maart zullen krijgen, dan gaan we weer over op 100% Variamax, de vliegers gaan dan op Beyers All in One Koopman's mix, ik ben hier afgelopen seizoen mee begonnen toen ik vond dat mijn duiven onvoldoende herstelden, of te langzaam weer aanzetten. Met de All in One mix ging dit wel naar tevredenheid, weer een stapje gemaakt dus. Verder elke dag een beetje van mijn eigen allerhande, zelf gemengd van grit, roodsteen, vitalith, wimovit, picksteen, snoepzaad en P40. Hoef ik niet al die emmers open te trekken, lekker makkelijk.
Allemaal niks bijzonders zou je zo zeggen.

Wat er dan toch wel bijzonder was?
Vrijdagavond barbeque bij mijn vereniging "de Vliegende Post" in Minnertsga, elke vereniging heeft wel een dergelijke jaarlijkse festiviteit, wat het zo bijzonder maakt is de sfeer die er heerst, iedereen heeft respect voor elkaar, iedereen is bereid een stapje te doen voor de vereniging, naar vermogen. Dit zie je terug op een dergelijke avond. Gezellig dus, zonder gemaakte of geforceerde toestanden. Ik hoop dat we dit zo in stand kunnen houden.

Wat er dan toch wel bijzonder was?
Zaterdag vrijwel de hele dag bezig geweest bij de duiven, de hokken "winterklaar" maken is meestal niet het leukste werk, hoewel het gewoon moet gebeuren. Ik heb er vooral van genoten, wat een manier om de kop leeg te maken na een (te) drukke werkweek.

Wat er dan wel zo bijzonder was?
Zondag de duiven wederom in de mand voor een africhting, eerst even langs bij wat duivenvrienden, we spelen sinds 2 jaar beiden in een andere vereniging, contact is er niet veel, maar altijd goed. Als er iets is, gewoon vragen, dan komt het goed. Zo ook zaterdag, de jongen waren niet zo best afgekomen, of ik even wilde komen kijken. Natuurlijk morgenochtend even, voor we weggaan, hebben wat plannen. Bij aankomst was het probleem al opgelost, geen nood, bakkie koffie en even bij kleppen, wat wil je nog meer.

Wat er dan wel zo bijzonder is?
Ik vind dat ik de leukste hobby van de wereld heb, geniet er gewoon van, ook al is het vaak qua tijd onmogelijk, ook al benader ik het als de "belangrijkste bijzaak ter wereld". Het is me inderdaad alles. Ik hoop dat iedereen hier wat positivisme en motivatie uit haalt, volgens mij is dat wel nodig als ik door Facebook blader...