zondag 24 juni 2018

De lessen van Perigueux

Raceday, het weekend in juni waar ik kan inkorven op vitesse, dagfond en overnacht. Het valt steeds samen met de 3de overnacht en de 3de dagfond. Ik doe het al een jaar of 6, al die vluchten meedoen op 1 dag.
Gekkenwerk, 3 keer inkorven, met welwillende medewerking van duivenmaat Wim, anders lukt het simpelweg niet. De hele week in de ban van het weekend dat komen gaat. Meestal gaat er ook iets fout, met het weer en daardoor uitgestelde lossingen, met de baas, omdat hij het weer eens verkeerd had ingeschat, of gewoon omdat het niet lukt.
Dat ging editie 2018 anders. Alles gelost, op de geplande tijden, prachtig vliegweer. Noord tot noordwesten wind is voor de duiven geen sinecure, garantie voor eerlijke vluchten. Perigueux werd met een stevige noordenwind gelost, een kraker zou het worden, diegene die de weerkaarten volgt had het kunnen zien. Het weer waar een fondspeler naar uitziet.
Het zou dus een zaterdag duiven letten worden. Eerste melding in sector 4 van Perigueux kwam van Team Koopman. Wederom een vroege in Ermerveen, naar ik heb begrepen weer een telg uit de "Red Bullens" dynastie.Verder weer veel bekende namen voor in de lijst met meldingen. In Engelum moest nog geduld worden betracht. 
De duiven van de vitesse arriveren. De "520" meld zich als eerste, pakt weer een plekje binnen de 1ste 10 in de club. Geen slecht begin van de drieluik die Raceday heet. Binnen het half uur zijn alle 6 duivinnen geklokt. 
Ondertussen gaan de meldingen door. De duiven van Perigueux komen mondjesmaat door. Het is zwaar, heel zwaar. De vrijdag lijkt de meesten al genekt te hebben. In Engelum wordt het geduld ondertussen wel heel erg op de proef gesteld.
De duiven van de dagfond beginnen te vallen. Deze vlucht verloopt prima, de snelheden liggen zelfs iets hoger dan de snelheden van de vitesse vlucht 's morgens. Als eerste van deze vlucht valt de "554", samen met de "520" het grootste talent van het hok.
Eerste melding in de club, altijd leuk, in het ccg een melding rond de 1:10, in de afdeling wat verder op achter. Niet echt vroeg, maar toch. Zelfs de dagfond vluchten staan in het teken van de opleiding naar de marathon. Het viel me op dat de "554" opvallend fris was, ze gaf niet eens de tijd om het broedhok te openen. Ze hing al aan de tralies, voor ik erbij was. Motivatie was dus prima. 
Na de 2de duif van de dagfond valt eindelijk de eerste van Perigueux. De "585" is helemaal kapot. Zo moe zelfs dat ik haar met een stokje naar me toe kan halen en haar zo van het dak kan pakken..... Op karakter thuisgekomen, nog nooit een duif zo kapot zien gaan. Maar ze was er! Ook zij verdiende nog een klein prijsje op NPO niveau.
De "585" is een volle zus van de "554". Waarom er dan zo'n verschil is in de conditie bij thuiskomst? De "585" had zich tenslotte ook al een aantal keren laten gelden, geen slechte dus.
's Avonds eerst naar de club om af te slaan, ondertussen is Wim met mijn andere klok naar het N.I.C. om af te slaan. In de club een rondje vanwege de eerste plek op de dagfond, felicitaties, een uitslag en snel door naar het N.I.C. in Holwerd. Klaas en Wim staan buiten, peukje roken. Ik grap nog dat ik me vereerd voelt met zo'n ontvangstcomité. 
Er wordt geïnformeerd naar de stand van zaken: of ik al meer als 1 thuis heb. "Nog niets erbij, tenminste tot ik weg ging om af te slaan". Klaas vraagt nog iets en dan valt bij mij het kwartje.....
Van de 4 duivinnen die deelnamen aan Perigueux waren er 3 mee geweest naar de zware dagfondvlucht, twee weekenden ervoor. Deze vlucht werd een dag uitgesteld, de duiven hadden een behoorlijke vliegtijd, tegen een kille noordenwind. Ook toen kapot, behoorlijk wat gewicht ingeleverd. Een minder lange herstel tijd, onderschat dat het best wel even duurt voor het gewicht niet alleen opnieuw is aangezet, maar dat ook de voedingsstoffen weer allemaal op de goed plek zitten, zodat ze ook daadwerkelijk benut kunnen worden.
De conclusie is dus dat de 4 dames van de dagfond(met ongeveer dezelfde ervaring) naar Perigueux hadden gemoeten, de dagfond had door de dames die nu Perigueux deden beter uitgekomen, qua afstand, hersteltijd en omstandigheden. Het seizoen is nog lang niet klaar, we hebben ze nog hard nodig.
Kan mijzelf wel voor de kop slaan, slechte prestatie, maar wat vooral steekt is dat er door deze domme inschattingsfout nog duiven onderweg zijn. Natuurlijk heb ik recht om fouten te maken, maar ten koste van je dieren mag dat niet gaan. Dombo is de beste uitdrukking die bij mij past! En weer wat geleerd.....
Maar goed, komend weekend een midfond vlucht, mooi voor de jaarlingen 2 nachten mand, het weekend daarna wordt Dax vervlogen. De "520" kan dan gaan doen wat niet lukte voor St. Vincent. Ze had deze week alweer eitjes, het versieren van een nieuwe partner kostte haar welgeteld 1 hele dag, daarna binnen een week het eerste ei. Doorgerekend een perfecte stand als ze de mand in moet voor Dax.  Waar ik nog het meest op hoop is dat er deze week nog duiven terugkomen. Vandaag werkte het weer niet mee, hopen dat ze wat vinden op het land en wat aansterken, ze zijn in ieder geval meer dan welkom.

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl

zaterdag 16 juni 2018

Nu gaat het echt los

Zaterdagavond, net terug van een bezoekje aan duivenmaat Hans. De spanning zat er al aardig op. St. Vincent is gelost. De eerste van de nationale overnacht drieluik. Een dag uitstel, verwachtingen zijn dat het een vlot concours gaat worden, mogelijk nachtelijke aankomsten in het zuiden. De weerkaarten voorspellen voor de wind op een groot gedeelte van het te vliegen traject. 
Het fond seizoen is nu echt los. St. Vincent als de eerste nationale klassieker, de Belgen zijn al aardig bezig, volgende week gaat de eerste internationale krachtmeting gehouden worden, internationaal Pau. Zelfs als je niet meedoet krijg je de bibbers, dit is het gedeelte van het jaar waar het om draait voor de fondliefhebbers.

Het is dan ook wel een domper dat je niet mee doet. Ik heb er al over verteld. De "520", beste vliegster van het hok in Engelum werd klaargestoomd voor deze klassieker. Ze zat precies op tijd op eieren, alles liep op rolletjes, totdat haar doffer, een jaarling, besloot om niet terug te keren van een vitesse vluchtje vanuit Sittard de zaterdag voor inkorven......
Ze bleef keurig zitten de zaterdag door. Ik heb zelfs de andere koppels vastgezet in het broedhok, om de rust zoveel mogelijk te bewaren in het hok. Ook de zondag bleef ze zitten, de eieren zouden aangepikt moeten zijn, maar ik zag nog niets... Eitje extra eronder, worden ze meestal nog iets vaster van op het nest. De zondag door ging het goed. Op zondagavond arriveerden de duiven van de uitgestelde dagfond vlucht nog. Zelfs toen bleef ze zitten op haar nest, één eitje inmiddels aangepikt, ook al leek het mij met de moed der wanhoop. Als je maandagochtend nog "zit", doe ik je alvast in de mand, had ik haar nog beloofd, voor het donker werd.
Deceptie op maandagochtend. Om kwart over vijf liep ik al het hok in. Ik zag het meteen. De "520" zat niet meer op het nest, maar op het schabbetje aan de andere hoek van haar broedhok. Ze keek me aan met een blik van: "Hij niet thuis vanuit Sittard, ik niet naar St. Vincent!" Einde verhaal dus, dan maar komende dinsdag een paar voor Perigueux inkorven. Ik heb er een paar 2 jaarsen klaar voor zitten, met doffer en pulletje of aangepikte eitjes. Moet goed komen. Kunnen er ook nog een paar naar de dagfond, jaarlingen op de vitesse, raceday heb ik deze dag in Juni wel eens genoemd in voorgaande jaren. Nu maar hopen dat het allemaal goed komt.

Zoals al vermeld, afgelopen zondag werd de uitgestelde en wat ingekorte dagfond vlucht vervlogen, nu vanuit Chalens-en-Champagne. Afstand naar Engelum 485 km. Een zware dobber, noordenwind, vliegtijd van mijn eerste duif was 8 uur en 43 minuten. Ik klokte twee duivinnen redelijk op tijd. In de vereniging 3 en 5, in de Afdeling was de eerste nog goed voor een prijs 1:5. Klinkt niet hoopgevend, maar voor een overnachter lang niet gek.

Na de trainingen de week door vanuit Noord-Holland, heb ik vandaag nog een tijdrit gehouden met de duiven vanuit een parkeerplaats vlakbij Meppel. Afstand ongeveer 65 kilometer, om vast te stellen welke duivinnen het scherpst zijn voor Perigueux. Het blijken toch steeds dezelfden te zijn die voorop komen, of het nu kort of lang is. Dit zijn gewoon de duiven die het beste zijn  van het hok. Keuze voor Perigueux is gevallen op 3 duivinnen, 3 volle zusters van elkaar, dochters van mijn beste tot nu toe, de "56". We gaan het beleven. De andere duivinnen met goede stand wil ik donderdag de mand in doen voor de dagfond, wat niet goed op stand is en de jaarlingen krijgen dan de vitesse af te haspelen. Kilometers blijven maken en ritme vasthouden is het devies.

Iedereen die mee heeft op St. Vincent succes morgen.

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl

woensdag 13 juni 2018

Dikke Vinger

Ik schreef het al in mijn wekelijkse blog. De klassieker vanuit St. Vincent is in aantocht. Ik wilde graag meedoen, de "520", paradepaardje van de vliegstal hier in Engelum zou het moeten gaan doen, daarnaast had ik nog een probeersel uitgezocht. Het kwam wat bedrogen uit...
Haar doffer, een jaarling, besloot niet thuis te komen van de vitesse vlucht vanaf Sittard op de zaterdag. De "520" was geduldig....
De zondag bleef ze nog keurig zitten op de eieren, al had ik zelf al het gevoel dat het met de moed der wanhoop was..... Nog maar een eitje erbij, om haar wat feller te maken, wat vaster op het nest.
Maandagochtend vroeg liep ik het hok in en zag het meteen. De "520" zat niet meer op de eieren, maar op het plankje in haar broedhok.
Ze keek me aan of ze wilde zeggen: "Hij niet terug van Sittard, ik niet naar St. Vincent!" Dikke vinger noemen ze dat geloof ik. Dan maar een paar naar Perigueux volgende week.



zondag 10 juni 2018

St. Vincent is in aantocht

Ik had er al naar uitgekeken. Een zaterdag met twee vluchten, de hokken weer eens helemaal op punt, kwekers in bad, vliegers mooi thuis zien komen. Voervoorraden weer ingeslagen. Korte broek aan, wie doet je wat.
Dik verdiend vond ik zelf. Na twaalf dagen werken ben je wel eens toe aan zo'n weekend. Dan de zondag nog. Lekker naar buiten, lopen, foto's maken, tijd voor elkaar.
Liep toch even wat anders. "Bollig weer" is de uitdrukking die ik vroeger leerde bij dergelijke omstandigheden. Ik denk niet dat het in de Dikke van Dale staat, maar het betekend zoiets als: broeierig, maar net niet, motregen, maar net niet, drukkend is het vaak, door de luchtvochtigheid.
Uiteindelijk werden de duiven van de vitesse vlucht vanaf Sittard gelost, de dagfond duiven zijn zo'n honderd kilometer teruggebracht en wachten op het moment van schrijven (zondagochtend) nog op hun lossing. Mist en bewolking houden de duiven nog in de boxen.
De omstandigheden zijn er al wat langer, soms erg warm, soms wat broeierig, het wil maar niet echt gewoon lekker regenen, waarna een westelijke stroming de luchten wat helderder maakt. Dat er niet gelost werd begrijp ik, gezien de verantwoordelijkheid die de lossingscommissie draagt. Het gaat om veel dieren, een flinke hoeveelheid liefhebbers en wat we vaak vergeten een aardig kapitaal. 
Toch heb ik persoonlijk mijn vraagtekens. Zijn we niet te voorzichtig? Ik heb makkelijk praten, kijk eens door het raam vanachter mijn laptop en denk er het mijne over. Ik wil graag dat mijn duiven leren, veel ervaring op doen in verschillende omstandigheden. Deze ervaringen moeten er uiteindelijk toe leiden dat mijn duiven zich op de marathonvluchten goed kunnen weren. Ervaring kan alleen worden opgedaan door duiven aan omstandigheden bloot te stellen. Hiermee stip ik meteen de complexiteit van het probleem aan. Ik ben geen programmaspeler, geen "sprinter" zoals de marathonspelers het weleens smalend zeggen. De programmaspelers denken aan de week erna, er wordt gespeeld om de punten. Je moet erbij zijn, elke vlucht weer. Vluchten met een moeilijk verloop hebben invloed op conditie, vragen tijd om te herstellen. De bestanden op de verschillende hokken zijn niet zo groot dat men makkelijk een ploeg thuis kan houden om ze weer op punt te krijgen. Fond en dan vooral de marathonspecialisten hebben het op dat vlak wat makkelijker. Ze delen hun ploegen vaak op en werken met zo'n ploeg naar een vlucht toe.
Ik las laatst iets over de Poolse lossingen. In onze begrippen zijn die lossingen bijna berucht, toch word er daar iets anders over gedacht. Bij de vraag aan Poolse liefhebbers of ze niet heel veel moeite hadden met slecht verlopende vluchten was het het antwoord veelzeggend. Men gaf aan dat de duiven die echt van Poolse origine zijn veelal thuis komen, ook al kenden de lossingen een slecht vertrek. Het verloop is dan wel traag, maar uiteindelijk zijn er niet veel verliezen onder de Poolse bloedlijnen. Duiven die verloren gaan op die vluchten zijn vaak van West-Europese origine. Die duiven zijn veel sneller als de oudere Poolse rassen, maar ook veel gevoeliger voor slechte omstandigheden.
Wie zien dit ook bij de OLR's. Er zijn er veel, over de hele wereld. Er zijn niet veel Belgen en Nederlanders die daar op excelleren. Natuurlijk, ik kijk over de echte specialisten heen. Ik doel op de mensen die meedoen met de duiven gekweekt van dezelfden als waar in hun eigen competities mee wordt gevlogen. Ik vraag me bijvoorbeeld af wat er terecht komt van de vele duiven die naar China verhuizen via de veilingsites. De investeringen zijn enorm, er komen vast duiven uit voort die daar excelleren, maar ik denk dat het uitval percentage gigantisch moet zijn. De omstandigheden waaronder in China wordt gevlogen liegen er niet om. Tenminste, dat is wat ik opmaak uit verschillende reportages.
Ik wil nog eens duidelijk maken dat ik niet vind dat de lossingscommissies te voorzichtig zijn, ik denk dat de liefhebbers zelf eens moeten gaan nadenken. Wat willen we nu? Willen we topatleten of doorzetters die thuis kunnen komen? 
Ik denk dat ik het antwoord weet, afhankelijk van de specialisatie van de liefhebber. 
Toch nog even terugkomen op vorig weekend. Ik was zelf aan het werk, de geplande installatie is goed verlopen, dus succesvol, nu nog finetunen. Het lijkt wel op een duivenliefhebberij. Eerst alles goed uitdenken, dan uitvoeren, dan zoeken naar die laatste procenten om het zo optimaal mogelijk te maken.
Opvallend in het noorden op Limoges: Team Koopman sloeg weer onverbiddelijk toe met de Red Bullens dynastie. Daarnaast een hele diepe buiging voor comb. Rekker-Westra. Ze rolden Friesland op met de 1e NPO, 3 duiven in de top 10 en 18 van de 20 op de uitslag. Het is niet voor het eerst dat deze combinatie toeslaat, maar deze was van wereldklasse, zelden vertoond. Nog een paar liefhebbers die super draaiden en hoge prijspercentages pakten. Op veel hokken ook de desillusie, er moet nog wel even gepoetst worden daar.
Op naar St. Vincent, ik hoop dat het lukt, ze is er klaar voor, alleen haar doffer is nog onderweg van Sittard, blijft hij weg, hou ik haar niet op de eieren.... mooi werk dat nestspel.

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl

maandag 4 juni 2018

De zondagochtend van Limoges

Het is vreemd, zondagochtend half 6. Ik ben bezig de duiven in de mand te zetten voor een training over het IJsselmeer. Het is rustig, grijs en nevelig. De vogels zingen als altijd, maar ook dat klinkt wat bedaarder. Het weer heeft wel degelijk invloed op het gemoed.
Geen duiven mee dit weekend, werken, was al een tijdje gepland. Een groot project wordt opgebouwd dit weekend, als projectleider hoor je daar bij te zijn. Geen probleem, maar toch knaagt er wat. Limoges wordt vervlogen, uitgesteld, op zaterdagmiddag gelost. Het zou zomaar kunnen, een vroege in de Waadhoek, afstand is niet heel groot, omstandigheden gistermiddag dusdanig dat er doorgezet kon worden door onze gevleugelde vrienden.
Ik heb ondertussen het voer voor de dag in de bakken, de waterbakken zijn gevuld, de kwekers hebben hun portie, tijd om nog even voor mezelf te zorgen met ontbijt en koffie, voor de werkdag begint.
Een snelle blik op de meldsite. Niets, geen nachtvliegers. Ik kijk nog eens naar buiten. Niet vreemd inderdaad, omstandigheden niet geweldig.
Manden in de auto, contact aan en rijden maar. Op zo'n stille ochtend doe ik "het" in 53 minuten, de afstand tussen huis en werk. Al zo vaak gedaan, geen navigatie nodig. Na 4 kilometer op de snelweg, cruise control aan en 130 richting Hoorn. Nee, ik verwacht geen controles om deze tijd, het is voor iedereen zondag en mag ik ook eens een keer?
Het dorp uit zie ik van alles vliegen wat van de stilte van de ochtend gebruik maakt. Er vliegt een groepje putters uit de berm. Het gras staat hoog, genoeg te vinden aan eten. Een scholekster midden op de weg.
Het is grijs boven Friesland, de nevel nog wat dik. Door de badkuip van Harlingen, ik heb het nieuwe aquaduct in mijn gedachten zo genoemd. Na de badkuip de zeedijk, het wordt al wat lichter. Bij het vogelreservaat vliegt van alles op, ook hier wordt gebruik gemaakt van de serene rust van de zondag. Gedachten zijn bij het project, ik wordt afgeleid door het gekoer vanuit de kofferbak. Volgende week een dagfond en een vitesse. St. Vincent de week erop. Als de "622" niet legt vanavond heb ik er maar eentje met een goede neststand, wat zou ik doen? Toch doorzetten?
De Afsluitdijk op, het zonnetje prikt door, het wordt wat blauwer in de bovenlucht. Gelukkig, de omstandigheden om te trainen worden beter. Dat water, het IJsselmeer, blijft een obstakel. Toch moeten ze het er maar mee doen.
Bij Breezanddijk een paartje ganzen op de vluchtstrook, samen met hun jongen. Dat er niet meer aangereden worden hier, of zijn ganzen zo slim dat ze op de vluchtstrook blijven? Er grazen hier altijd veel ganzen. Ik rij door, 130 op de cruise control, als altijd. Bij Den Oever niet van het gas, dan maar een keer over de schreef, gaat net zo lekker zo.....
Ook Noord-Holland is een stuk lichter, blauwe licht en ochtendmist, valt hier best mee.
Een stuk of 5 heb ik er voor de dagfond, de anderen komen te laat op eieren, die maar op de vitesse dan vrijdag. Over twee weken Perigueux. Heb ik vast een mooie ploeg voor. St. Vincent, dinsdag over een week inkorven, wat moet ik daar nou mee? De "20" zit wel op een perfecte stand dan......
Ik draai de snelweg af bij Hoorn-Noord. Waarom gaat dat licht nou op rood. Ik bedenk me dat er vast meer mensen werken op zondag. Ik ben het alleen niet gewend. Een kraai vliegt op vlak voor de auto, iets van een dode rat op de weg...
Ik kom aan bij het werk, laat de duiven los en nieuwe werkdag begint.

Tot de volgende!