zaterdag 19 januari 2019

Het zal allemaal wel

Net terug van een weekje winterstop. We hebben dat nu voor het vierde jaar op rij gedaan. Een weekje weg in januari. Vlak na de drukte rondom de feestdagen de kop even leeg. De feestdagen zijn voor zowel Vera als mij best hectisch op professioneel vlak. We deden het al eens op Terschelling, daarna een paar keer op de Canarische eilanden, dit jaar weer op Terschelling.
Het was inderdaad geen mooi weer, tenminste geen weer zoals je je dat bij vakantie voorstelt. Maar stormachtig, met onheilspellende wolkenpartijen, zon en bewolking die continu spelen met licht en wat donkerder. De sensatie van striemende regen in het gezicht is ook lekker. Als je het wilt toelaten dan. Dwalen over het strand, door de duinen, fietsen door de dorpjes. Enig idee hoe mooi ons eigen kikkerlandje is? Als je op Terschelling rondfietst heb je niet het idee nog in Nederland te zijn.
Ondertussen weer thuis. Heb dit weekend nog vakantie, dus zo meteen maar naar de duiven. Rustig aan, hoewel er alweer veel werk klaar ligt.
Hokken weer leeg scheppen, vloerdek korrels weer weg. Ik doe deze altijd in het hok om de vakantieverzorgers het zo makkelijk mogelijk te maken. Ik zorg altijd dat er alleen gevoerd moet worden en dat de waterbakken moeten worden bijgevuld. Kleine moeite om dan nog voor de duiven te zorgen. De basics krijgen ze, de rest komt wel weer als de baas er weer is. Die is tenslotte gek genoeg om al die extra dingen voor ze te doen.
Meteen gelegenheid om de duiven even in een mandje te zetten, rustig te bekijken en een wormenpil te geven. Voorbereiden op een goed seizoen heet dat. Volgende week dan nog een keer, samen met de jaarlijkse luizendrup. Dan kan het weekend daarop worden gekoppeld. 
Meteen nog even een check op het gewicht van de duiven. Vorig jaar had ik de verzorgers de verkeerde instructies gegeven en toch meteen na de vakantie gekoppeld. Dat ging niet goed, duiven waren veel te zwaar. Bovendien bij de tweede ronde nog een behoorlijke winterdip. Kweek 2019 gaat vast beter worden.
Voor het seizoen is het vrij simpel. Jaarlingen op de vitesse en midfond. Zoveel mogelijk vluchten betekend zoveel mogelijk ervaring. Als tweejarige de lange baan op.
Overjarigen naar de overnacht. Ik speel zo min mogelijk dagfond meer. Kost teveel energie, heb er te weinig duiven voor zitten. Mijn duiven zijn genetisch gezien voor de overnacht gekweekt. Resultaten zijn ook beter, er wordt veel meer voor in de uitslagen gespeeld dan op de dagfond. Tweejarigen tot aan de 1000 kilometer, de ouderen voor de echte klassiekers St. Vincent, Dax en Cahors. Nee, geen ZLU, ook al trekt het wel. Mijn stammetje kleppers is daar nog niet aan toe.
Jongen beetje africhten als er gelegenheid is, anders lekker overhouden en als jaarling de baan op. Alleen duivinnen spelen.
Er wordt alleen gekweekt van de kwekers, het wordt zo langzamerhand steeds duidelijker welk lijntje er presteert. De lijn die wordt gebouwd rondom de "56" wordt steeds meer de basis in Engelum. Hierbij nog wat vers bloed, de prestaties in het vlieghok zullen uitwijzen welke duiven bestand zijn tegen de methodes die worden toegepast. No nonsence, laat maar zien wat je kan.
Ik heb me de laatste tijd wel weer verbaasd, ik doe dat eigenlijk constant. Als je je verbaasd ga je over zaken nadenken. Wat mij opvalt is, is dat ik steeds vaker de conclusie "het zal allemaal wel" trek. Kortom, er is een hoop bullshit te koop. Concentreer je maar op goede duiven, super gezond, in een goed hok. Als je dan als liefhebber gewoon de juiste dingen doet kan er niet zo heel veel meer mis gaan. 
Hou in gedachten dat we niet allemaal toppers zijn. Geniet van wat je hebt en weet te bereiken. Denk daarna goed na over de volgende stap omhoog. Duurt wel even, maar dan kom je ook echt ergens, namelijk daar waar je uiteindelijk zijn wilt. Zolang je er niet van hoeft te leven moet plezier toch de grootste drijfveer zijn. Duiven zijn de belangrijkste bijzaak in je leven.
Morgen minder tijd voor de duiven, we gaan weer naar onze kleine meid, pannenkoeken eten.

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl


zondag 6 januari 2019

Knippen en plakken

Ik weet niet of U het ook heeft gezien. Ik doel hiermee op het programma "DWDD college: De Toekomst". Ik had het afgelopen woensdagavond niet gezien, vanochtend kwam ik het toevallig tegen als herhaling, tijdens het zondagochtend ontbijt. Het programma was een college gegeven door de bekende wetenschapper Robert Dijkgraaf. Eén van Neerlands grootsten, werkzaam aan de universiteit van Princeton in de USA.
Dijkgraaf maakt al een paar jaar dergelijke programma's. Ze handelen steeds over iets in de wetenschap of over een stukje historie in de wetenschap. Het college over Albert Einstein bijvoorbeeld is een must, wil je iets van wetenschap willen begrijpen.
Het programma dat ik vanochtend zag handelde over een inzicht over hoe de toekomst eruit gaat zien. Voornamelijk de mogelijkheden die voor het oprapen liggen rondom het herschrijven van DNA. Experts op dit gebied zijn in staat om DNA te "repareren". Zit er een foutje in dan halen we die weg. Het zorgt er bijvoorbeeld voor dat je niet meer vatbaar bent voor een bepaalde ziekte, of een erfelijke afwijking wordt ermee teniet gedaan. Ze doen hetzelfde met DNA, als computerprogrammeurs met code die zorgt voor het goed werken van computerapps.
Dat we al heel wat mans zijn met het goochelen met DNA weten we al een tijdje. Schaap Dolly staat nog in het geheugen, we kunnen nu al huisdieren op bestelling laten klonen. Is Fikkie dood, hebben we er nog wel eentje in de vriezer, hebben we Fikkie zo weer terug. Zelfs het gedrag schijnt hetzelfde te zijn van deze dieren. Kost alleen nog een paar centen, maar ach, als je dat er voor over hebt?
Knap dat het allemaal mogelijk is. Als ik de geleerden mag geloven die ook aan het programma deelnamen is het slechts het topje van de ijsberg. De technologie die gebruikt wordt om DNA te "herschrijven" heet CRISPR-CAS. Het lijkt iets voor in een laboratorium, maar een blik op internet leert dat het mogelijk is om een starters kit te bestellen, waarmee men thuis aan de gang kan. Ik wreef mijn ogen nog eens uit, maar het is echt waar. Er zijn webshops die CISPR-CAS starters-kits aanbieden.
Zoals gewoonlijk probeer ik na de opgedane kennis te kijken wat de link is met de ons geliefde duivenhobby, maar dat is slechts een inkopper.
We kennen al de artificiale bevruchting, de K.I. zoals dat oneerbiedig wordt genoemd in de veeteelt. Gezien het aantal jongen wat er geproduceerd wordt van sommige duiven(niet alleen doffers) in één jaar, kan het haast niet anders dan dat hier ook laboratoria aan te pas komen. De volgende stap is niet heel moeilijk meer. Vlak na de kerst was er al een Chinees die bekend maakte dat er een identieke tweeling was geboren, genetisch iets aangepast. Het DNA was met de CRISPR-CAS methode aangepast waardoor de kinderen niet meer vatbaar zijn voor het HIV virus. De biologische vader van de kinderen scheen hiermee besmet te zijn. 
Ik wil hier buiten de discussie blijven over het ethische aspect van dit verhaal, maar een paar handige mensen kunnen dit ook met een paar duiven, paarden of wat al meer. Doemscenario is dus dat we binnenkort van de absolute toppers niet één maar honderd versies hebben vliegen, we van diezelfde toppers niet een klein aantal jongen, maar een heel groot aantal jongen hebben rondvliegen. Kortom, sky is the limit, of niet bij de inner circle horen van de mensen die zich hier mee bezig houden, is buitenspel staan.
Klinkt als een science fiction verhaal, maar als er iemand bereid is om 2,78 miljoen euro voor een duif neer te tellen (nota bene zijn eigen duif), wat zou dan de belemmering zijn om een SF verhaal ten uitvoer te brengen? 
Mensen willen winnen, niet alleen om het winnen, maar ook om het aanzien, het prestige en het bewijs te leveren de beste te zijn.

Het kan heel goed zijn dat ik denk in een doemscenario, het scenario zegt eigenlijk dat de duivensport nog meer een toys for boys sport wordt. Iets wat de vermogenden graag onder elkaar spelen, zoals het racen met (te) dure auto's of het spelen van polo op (te) dure paarden.
Laten we hopen dat er voor de amateurs onder ons ook nog wat blijft, iets wat lijkt op hobby en trots zijn op wat je hebt en bereikt..... Oh ja, ik ben zeker de grootste amateur in het rijtje.

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl


dinsdag 1 januari 2019

Gaan we weer!

1 januari 2019. We zijn weer begonnen aan een nieuwe cyclus van 365 dagen. Die cyclus hebben we een jaar genoemd. 
Verwondering is er ieder jaar. Waarom wensen we elkaar juist op die dagen alle geluk, gezondheid en wat al niet meer zij toe? Traditie is het antwoord. Geloof dat het door verreweg de meesten ook wordt gemeend.

2019 begint, voor velen is het seizoen 2019 ook allang begonnen. Er zullen er genoeg zijn die nog maar net de ringen om de pootjes van de eerste ronde winterjongen kunnen krijgen. Zacht weer heeft daar zeker bij geholpen.
Hier de winterkuur afgerond, de enting tegen paramixo is voor aanvang van de kuur gedaan, volgende week en de week daarop nog een wormenpil en een luizendrup. Dan moeten ze er weer een jaar tegen kunnen. 
Kwekers en jongen wordt verder niets aan gedaan. Kwekers komen niet in aanraking met andere duiven, dus moeten gezond kunnen blijven zonder verdere medicinale toevoegingen. 
Jongen moeten laten zien hoe natuurlijk hun weerstand is in de eerste moeilijke maanden. Ze worden hier normaliter niet meegegeven met de jonge of natour concoursen, dus ook hier minimale kans door besmetting in de mand. Bij mij op het hok komt ook Coli en Adeno voor, ze moeten dit maar doorstaan. Ik schreef al eerder dat het mij is opgevallen dat het altijd jongen uit dezelfde duiven zijn die als eerste vatbaar zijn. Zit dus iets met de ouders niet goed, gevalletje uitselecteren lijkt me dat.
De vliegers staan bloot aan allerlei invloeden, maar moeten niet overdreven worden behandeld. Wel ondersteund, we willen immers dat ze er top op staan op het moment dat het moet.

Wat de verwachtingen zijn voor 2019? 
Ik probeer dit jaar weer duiven minimaal 1:10 op NPO en Nationaal niveau te laten presteren op de overnacht. Hoe meer duiven ik op het hok krijg die dit halen hoe sterker de basis wordt waarmee verder gebouwd kan worden. 
Alleen duivinnen spelen, maar volgens mij had ik dat al geroepen. Doffers in Engelum op de overnacht laten presteren lukt niet goed, dus geen energie meer in steken.
Ik wil wat selectiever met inkorven zijn. Speel ook de dagfondvluchten mee, maar gezien het aantal beschikbare duiven niet slim, kost teveel energie, die beter wordt gebruikt voor de vluchten waar ik de duiven echt voor heb.
Ik hoop op een goede kweek, afgelopen seizoen was hier nog wel weer een leermoment, dus dat gaan we dit jaar zeker beter doen.
Minder kweekkoppels dan vorig jaar, strenger in de selectie geweest. Broedhokken over, maar dat is goed. Las ooit eens dat elke duif die je weghaalt van het hok een stap vooruit in kwaliteit is. Als je het goed doet zeker waar.
Verder zal ik aan de methodiek van spelen, trainen en voeren niet veel veranderen, misschien kleinigheidjes. De afgelopen seizoenen hebben laten zien dat daar de winst niet meer te halen is. Het systeem staat en past in de rest van mijn leven. Gezondheid van duiven en baas vasthouden en de kwaliteit van de duiven elk seizoen wat opkrikken is het devies. De prestaties volgen dan vanzelf.

Leuke momenten de afgelopen maand:
Mijn bezoekjes aan jeugdlid Joan doen me veel plezier, mooi te zien dat er wil is om verder te komen.
Fred en Charlie uit Californië na een aantal jaren weer eens gezien en gesproken. Vriendschap zit niet in hoe vaak je elkaar ziet, maar in de intensiteit van zo'n moment.
Met zoonlief tweede kerstdag de duiven weer eens doorgespit, die gozer heeft een inzicht in duiven waar ik nog wat van kan leren, vooral genoten van elkaars gezelschap.
Aron en zijn vrouw en kinderen waren op bezoek. Het gaat allang niet meer om duiven in deze vriendschap, maar toch, het is wel waar het ooit is begonnen.

Rest me nog iedereen, maar dan ook iedereen, een gezond, positief en sportief 2019 toe te wensen.

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl