zondag 30 oktober 2016

Blik op vooruit

Zij zijn al onderweg naar 2017
Ik zou er een heel epistel aan wijden, aan alle negatieve zaken die door onze geliefde duivensport heen lopen. Ik heb er geen zin in.
In datzelfde epistel zou ik ook proberen een opsomming te maken van positieve zaken die ook te zien en te meten zijn. 
Of dat ging lukken? Ik dacht eerst van niet. Maar dat had te maken met mijn beperkte blik op de sport. Het is najaar, de rustige tijd, tenminste, als je als melker gewoon thuis blijft, tijd maakt voor andere zaken dan duivensport. Ik heb alleen een prijsuitreiking bijgewoond de laatste weken, verder niets. Ik heb ook niet echt moeite gedaan om bij te blijven. Het enige wat me opviel was de discussie over het concept vliegprogramma.
Ik had mijn stukje al geschreven, besloot het weg te gooien, makkelijk, dat digitale papier. Tijdens een wandeling door het druilerige Friesland van vandaag bedacht ik dat negativisme niets bijdraagt. Negativisme betekend meestal terug kijken door een zwarte bril. Alles aanstippen wat niet goed gegaan is en van daaruit verder.
Vanuit dat standpunt omgedraaid bedacht ik me dat er wel positieve zaken zijn te benoemen.
Het NPO bestuur komt in ieder geval met plannen, goed of fout, meestal hangt het af van wat je zelf wilt. Er komt in ieder geval wat, hoe het uitpakt, geen idee. Hopen dat er in ieder geval wat positiefs van over blijft. Alleen te bereiken door niet te polderen, maar nieuwe wegen in te slaan.
Wat nog meer positief is, is dat ik jongere melkers zie. Sommigen hiervan zijn behoorlijk succesvol, ze kijken er tegenaan op een wat andere manier. Scoren, the road to succes is maakbaar. Het is in de trant waarin men is groot gebracht en opgeleid, de tijdsgeest wordt meegenomen in het gedachten goed.
Duivensport op een nieuw niveau, met een ander elan.
Laat het ze maar doen, het aanspreken van een jongere generatie zal moeten gebeuren met een sport die wordt gestuurd en beleefd op de voorwaarden die passen bij een jongere generatie. De sport zal ook zo ingericht moeten worden, op de manier die de generaties van nu aanspreekt. 
Wat nog meer als positief is te noemen, is dat men gelegenheid krijgt om inspraak te hebben, mee te denken, gedachtengoed inbrengen. Moeten we het wel gaan doen natuurlijk....
Berichten over de beurs in Kassel, waar men over de hoofden kan lopen, internationaal leeft de sport blijkbaar, ook te meten aan de commerciëlen in de sport, ze doen goede zaken, wat goed is. Principes zijn mooi, maar moeten wel worden gefinancierd.
Ik ga de winter in met vertrouwen in een toekomst voor de duivensport, in welke vorm dan ook, ik zal er in de toekomst ook deel van uit maken, ik vind het gewoon veel te leuk.

Goede week!

www.postduivenblog.nl



maandag 24 oktober 2016

Relax......

Dat was het dan, mijn mooie plan met het africhten van de jongen. Ik had één factor over het hoofd gezien, de tijd staat niet stil, na 21 juni betekend dat, elke dag wordt een tikkie korter, het lukte niet meer om de jongen los te laten voor het werk. Ik heb het nog geprobeerd, na 3 dagen vast bij slecht weer, een stukje mee in de auto, daarna zo'n 70 kilometer. Bij vertrek zaterdagochtend hier in Friesland wat grondmist maar vooral een mooi zonnetje, verder op toch dikkere luchten. Vrijdag waren ze gewoon thuis, van het korte stukje, zaterdag was weer een "different koekie" zoals van Gaal zo mooi kon zeggen. Bij thuiskomst vroeg in de avond misten er nog 4. Gek genoeg allemaal duiven die al eens eerder weg waren geweest. Zondag toch nog eentje terug, daarna niets meer.
Klaar dus, als de duiven niet regelmatig los kunnen, hoef je ook niet te rekenen op goed resultaten en thuiskomsten. Iedere dag mee in de auto wordt met het onstabielere weer ook lastig. In ieder geval moeten de jongen wel een faire kans hebben, ik kan ze dat nu niet meer bieden.
Succesvol was de africht campagne niet, gekeken naar de verliezen die ik had. Of het echt een minpunt is, zal volgende jaren blijken. Ik ben benieuwd hoeveel van deze duiven er nog zijn als ze hun vierde jaar in gaan. Dan pas weet je of het een goed jaar was! Ik hoop dat het een keer uitkomt. Van iedere 10 jongen op zijn minst één bruikbare duif overhouden, dat zou al mooi zijn.
Of ik me zorgen maak of de duiven die niet volledig zijn opgeleerd wegraken volgend jaar? Ik ga het zien, ik weet het niet. 
De lessen van zoonlief, ik beschreef ze een paar maanden geleden, hebben me meer aan het denken gezet. Ik maar keuren, beoordelen, mijn gevoel laten spreken. De duiven in het hok moeten zich een rolberoerte hebben gelachen. Ik hoor het ze al zeggen tegen elkaar: de Vale tegen de Zwarte: "Zei hij nou dat jij karakter in je donder hebt, dat er veel spanning op staat, dat je altijd weg wilt?" "Klopt", lacht de zwarte, "Hij vond ook dat jij zo slim uit je ogen kijkt, Vale!". Ik hoor ze tekeer gaan in het hok, zo rollen van hun schapjes van het lachen. Ik roep nog door de spoetnik dat ze rustig aan moeten doen, weet ik veel, ik dacht natuurlijk dat ze zaten te knokken om het hoogste plekje.
Uiteindelijk gaat het erom dat je je duiven goed in conditie hebt, weet te motiveren, dan gaan de duiven je wel vertellen welke de beste zijn, zij gaan het mooie weer dan wel maken. In voorbije jaren maakte ik altijd een lijstje van de duiven die ik het beste vond in de hand. Dit jaar heb ik 2 jaarling duivinnen over gehouden, ze stonden beiden niet op het lijstje, maar waren wel in staat om zich in de kijker te spelen. 
De lessen van zoonlief: geef ze de tijd, niet te snel andere duiven bij halen, geloof in eigen kunnen, iedere dag je stinkende best doen.
Ik weet het, hij heeft gelijk. Relax, je best doen, ogen en oren open, de duiven moeten dan maar de rest doen.
In dat licht toch nog wat over de voor en tegenstanders van het voorgestelde vliegprogramma. Het blijkt gewoon erg lastig om het voor iedereen goed te doen. Ieder zijn spel is de les, betekend concoursen a la Belgique, waar iedere week op de eigen discipline kan worden ingezet. Wel graag onder toezicht van Afdeling of NPO, om wildgroei te voorkomen. Het idee om later met de jongen te beginnen vind ik niet slecht overigens...

Iets om over na te denken, goede week.

www.postduivenblog.nl

zaterdag 15 oktober 2016

Nu echt herfst

Het kwam er deze week toch van, de echte herfst diende zich aan. De oostenwind was opeens guur, temperaturen daalden sneller dan een mens hebben kan, de weg weer bezaaid met bladeren. Dan is het herfst inderdaad.
Collega met een snotkoker, zoals een oprechte Westfries dat zo tactvol kan uitdrukken, het miste zijn uitwerking niet op mij. Als je de hele dag een kantoor deelt kan het niet anders dan dat je er ook wat van mee krijgt. Dus vanavond geen stem meer. "Wel raar", zegt Vera, "ik krijg opeens geen weerwoord meer". Zag ik daar een glimlach achteraan?
Najaar en lagere temperaturen, is het dan nog wel vertrouwd om de duiven af te richten? De jongen die nu nog verder opgeleid moeten worden zijn best kaal, of zelfs al geweest, ze staan op 2 of 3 pennen. Ik ga gewoon door, maar heb wel twijfels. Lossen met kouder weer en donkere luchten. Menigeen zou het niet doen.
Het hok gaat ook sneller leeg, het lijkt dat de omstandigheden toch zijn stempel drukt op het percentage duiven dat verloren gaat. Daarnaast moet ik zeggen dat voor jongen de enkeltjes IJsselmeer echt geen sinecure zijn. Ik heb er ieder jaar wel een paar tussen die elke keer als ik daar los een dag langer onderweg zijn. Volgens mij gaan die terug om de zuidkant en pakken de polders om weer naar het Noorden te komen. Vorig weekend de duiven weg gehad volgens schema, midweeks ook weer om het IJsselmeer over te steken. Bij bewolkt weer weet je dat het lastig is. Vandaag ook weer een rit, nu weer richting het Zuiden.
Mijn kleindochter woont sinds kort in Brabant, vandaag was er gelegenheid om haar even op te zoeken. Als er wordt gereden staan er natuurlijk duiven in de kofferbak. Onderweg bewolkt, de motregen was net gestopt. Inderdaad: uitdagend, zoals men dat tegenwoordig in management termen zegt.
Twee ploegen gelost, eentje op 55 kilometer, 1 ploeg op 70. Ik wilde naar de 100, maar dat lukte niet, te dikke bewolking en motregen lieten me inzien dat iets ten noorden van Zwolle ver genoeg was voor vandaag. De aanpak is dan wel spartaans te noemen, dat wil nog niet zeggen dat het niet fair moet zijn.
Na ons bezoek aan onze kleindochter weer naar huis, terug ging het een stuk voorspoediger. Het was droger en zichtiger, wat maakte dat er een betere doorstroming in het verkeer was. Op de A6 voorbij Almere kwamen we de containerwagen van Friesland '96 tegen, terug van de lossing voor de taartvlucht van dit weekend. Na wat nazoek werk na thuiskomst op met name Facebook leerde ik dat de taartvlucht niet soepel verliep, maar dat blijkbaar toch de meeste duiven het hok weer hadden bereikt.
De africhting van de eigen jongen is een stuk lastiger verlopen, van de 17 geloste duiven waren er pas 9 thuis vanavond. Vooral de ploeg op 55 km heeft het te verduren gehad. Geen klasse? Niet gezond? Niet meer de tijd om af te richten? Morgen goed weer, dus er komt nog wel na, als eigenlijk altijd.
De oorzaak weet ik niet met zekerheid. Geen klasse is wat het meest voor de hand ligt. De duiven zien er goed uit, ruien gewoon volgens schema, de koude lijkt ze op de dagen dat ze gewoon bij het hok los zijn niet te deren, ze draaien dan gewoon hun rondjes en houden dat een tijd vol. Kortom, niets om je druk over te maken.
Zojuist de balans op gemaakt van wat er nog moet gebeuren. Een aantal jongen moet nog 1 keer over het IJsselmeer, dan is het wat mij betreft genoeg. De jongste ploeg is een ander verhaal, deze moeten nog even door. Misschien het schema in korten en genoegen nemen met minder lossingen, maar wel het aantal lossingen in Noord Holland aanhouden, tenslotte toch de scherprechter, zoals blijkt uit de opgebouwde data.
We blijven er scherp op.

Goede week!

www.postduivenblog.nl


zaterdag 8 oktober 2016

Geef maar gas.

De stille tijd, de tijd na het vliegseizoen mat de postduiven, volgens mij wordt het voor een aantal mensen een drukkere periode dan de periode tijdens het vliegseizoen. In het vliegseizoen weet je waar je bent, in het hok, bij het hok, in het clublokaal of bij de voerhandel. Mooi overzichtelijk. In de stille tijd wordt het land doorkruist op zoek naar de beste dagen die worden georganiseerd. Forum, verkoop, beurs of tentoonstelling, elk weekend is het feest, totdat de containers weer gaan rijden, richting het zuiden.
Zelf terug van twee weken Frankrijk, broodnodig om bij te komen en de gedachtes even niet op de dagelijkse beslommeringen te zetten. Dat is aardig gelukt. Werk op de achtergrond, daarnaast op het thuisfront ook rust. De duiven en katten zijn in goede handen bij Bram. Hij doet het met liefde en dat is te zien bij thuiskomst, alles zag er super uit.
De woensdag de duiven weer los kunnen laten, na twee weken vastzitten zijn ze altijd wat doldriest de eerste keer, maar dat bied een mooi schouwspel.
De donderdag ging het alweer wat gedisciplineerder en werden er weer keurig baantjes door het luchtruim getrokken, waarbij de jongen vaak uit het zicht waren.
Vrijdag weer een africhting gedaan, donker weer, met een wat schrale noordoosten wind. Niet makkelijk, maar wel weer om de selectie door te voeren. Van de 25 jongen die ik vrijdag heb meegenomen waren er vrijdagavond 16 thuis, alles weer gelost op de afstanden volgens mijn eigen opleer schema. De zaterdag zijn er nog 5 bijgekomen. 4 nog onderweg, wie weet wat er nog gaat gebeuren. Ondanks de wat lagere temperaturen gaan we nog door met het opleren, zolang het helder is(dus zichtig) kan er veel.
De kampioenen van het NIC Holwerd.
Verder de zaterdag een duivendag, met sierduiven in de dag en eind van de middag een prijsuitreiking in ons onvolprezen NIC, inkorfcentrum voor de overnacht. Netjes verzorgd, met mooie prijzen, een goed draaiend rad en redelijke opbrengst voor bonnen en aangeboden late jongen. De kampioenen nog even op de foto gezet, beetje bijkleppen en weg weer. Voor diegenen die vonden dat ik weer vlot weg was, inderdaad, maar ik had er al wat duivenuurtjes op zitten.
Verder op internet weer de ene verkoop na de andere, alleen maar toppers die te koop zijn. Er wordt zo links en rechts weer gekibbeld, alle evenementen doen hun best om de aandacht te trekken. Het zal, ik trek mijn eigen plan, omringd door een paar mensen waar ik op kan bouwen.  

Goede week.

www. postduivenblog.nl