zondag 27 december 2015

Wensen voor het nieuwe jaar

Nieuwe dag, nieuw jaar, nieuwe kansen
2015 is wel zo'n beetje klaar. Nog een paar dagen, vuurwerk en dan kunnen we weer door. Feestdagen, gezellig, maar ook niet zo zeer aan mij besteed. Laat mij maar gewoon mijn ding doen. 
De tijd van het jaar zorgt ervoor dat je terugkijkt op het afgelopen jaar, meer dan je normaal doet. Invloed van wat er om je heen gebeurt, op de tv worden allerlei jaaroverzichten gepresenteerd, de kranten doen er aan mee, op de radio top 1000, top 2000, nog veel meer lijstjes, zakelijk regent het straks weer eindejaar cijfers en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Iemand heeft ooit verzonnen dat er een cyclus is, dat je die cyclus dus ook steeds opnieuw beleefd. De natuur doet het, de cirkel van het leven, om de soorten in stand te houden, maar glijd van de ene naar de andere omstandigheid. De mens heeft er een eigen, gestroomlijnde draai aangegeven. 1 Januari is 1 Januari, geen speld tussen te krijgen.
Terugblik op 2015 is een jaar van vluchtelingen, aanslagen, dood en verderf, maar ook hoogtepunten. Wat dacht je van Daphne, Tom en Max op sportgebied. Zomaar een greep van momenten die je een positief gevoel bezorgen.
In mijn persoonlijk leven ook heen en weer geslingerd van de ene kant van het spectrum naar het andere. Het verlies van een naast familielid, veel te jong, staat tegenover de geboorte van een kleindochter, of de grond onder je voeten vandaag geslagen, daarna een wolk om op te lopen. Het is het leven, een achtbaan waar je je soms nauwelijks staande weet te houden.
2015 op duivengebied heb ik ook als positief ervaren. Het begin, in de kweek niet best met de verlies van een voor mij waardevolle kweekster. Daar tegenover prestaties van de vliegploeg, al in het vroege voorjaar bleken ze dik in orde. Uiteindelijk kwamen hier op 2 van de 3 marathons, de 3 hoofddoelen dit jaar, goede resultaten uit. Absoluut hoogtepunt in algemene zin in 2015 waren de prestaties van het vliegende wondertje van Ronnie Leusink, "Arjanneke " is ze gedoopt, 3x teletekst op 3x inkorven, die gaan we niet snel meer tegenkomen. Met deze wetenschap gaan we naar 2016.
Wat ik van 2016 verwacht. Allereerst gezondheid voor mij, mijn dierbaren en verder iedereen, maakt me niet uit wie het is. Ik hoop op een positief jaar, ik ben de azijnzeikers zat, wil vooruit, wil ontwikkeling in alles wat ik doe, dus ook in de duivensport. 
Dit begint met positief zijn naar de toekomst toe. Ideeën voor de toekomst zijn mogelijkheden die gepakt kunnen worden. Kijken naar wat niet kan, wat er misloopt en wat er mislukt is allemaal ter lering, niet meer, niet minder. Erin rond blijven draaien heeft geen zin, vooruit is vóór je, niet achter je. 
Ik hoop op mooie uitslagen, dat er tussen de duivinnen in de vliegploeg weer eentje zit die mijn hart een vreugdesprongetje kan laten maken, die me die adrenaline rush kan geven, dat is waar het uiteindelijk omdraait, de ultieme kick. Ik hoop dus op gezondheid voor mijn duiven en een goed verloop van de voorbereidingen, aan mijzelf zal het niet liggen. Ik hoop op mooie jongen, die voorspoedig ontwikkelen, alweer een stap naar een mooie toekomst.
Ik hoop op mooie resultaten voor iedereen met wie ik optrek in het duivenwereldje, samen staan we sterk, samen kunnen we elkaar vooruit helpen. Mooie stappen zijn hierin gezet, nu is het een kwestie van volhouden. De Noordkant van Friesland als het ultieme fond bolwerk. Mooi toch, de duiven zitten er, de investeringen worden door diverse melkers gedaan, dat moet er een keer uitkomen.
Ik zie in 2016 dus hele mooie dingen gebeuren, misschien mag ik er een graantje van pikken. Alvast de beste wensen voor iedereen!

www.postduivenblog.nl


zondag 20 december 2015

Opa

En toen was ze er ineens, mijn eerste kleindochter. Ergens in het voorjaar komt er zo'n bericht. Pap, ik ben zwanger! Je wordt Opa. 
Je luistert er naar, laat het indalen, bedenkt wat er allemaal nog wel niet geregeld zou moeten worden. Zijn de omstandigheden wel goed? Heb je wel overal aan gedacht? Weet je wel waar je aan begint? Al je ratio gaat aan de gang, want, ervaringsdeskundige, je weet wat er aan zit te komen.
Onwillekeurig gaan je gedachten ook terug naar de periode dat jezelf in die situatie verkeerde. Vrouw in verwachting van het eerste kindje, leven op een roze wolk, bezorgde mensen om je heen, wat gebeurd er allemaal, oh ja, moet ik ook nog regelen. Alles moest klaar zijn voor de kleine er is. In dit soort situaties komt het instinct van de soort mens naar boven, dat instinct waar we zelf allang aan voorbij zijn gegaan. We kunnen alles verstandelijk bevatten toch?
Nou vergeet het maar goed. Donderdag, eerst al een berichtje, nog ééntje, het lijkt toch te gaan gebeuren. Mijn dochter is bezig te bevallen! Mijn kleine meisje, zij gaat de rol op zich nemen die de natuur haar toebedeeld. Zij wordt moeder.
Kwart over 5, telefoon,: "Pap, je hebt een kleindochter." "Ik kom eraan meid, gefeliciteerd." Werk, afspraken, wat maakt het uit. Naar het ziekenhuis, een oerdrang neemt het over. De kleine is geboren. 
Als ik de kamer in het ziekenhuis binnenloop is er geen enkele discussie. Op het moment dat ik de kleine zie, is ze ook van mij. Bloedverwant, familie, dochter van mijn dochter. "Deze hoort bij mij." Opgenomen in de kringen die bescherming gaat bieden.
Dus, deze duivenmelker loopt op een roze wolk, Opa, eretitel, harte wens.

Wat dit allemaal met duiven te maken heeft weet ik eigenlijk niet, wilde het gewoon graag melden. Naast alle ellende in de wereld, alle ellende in het persoonlijk leven, een Mijlpaal, geschreven met een Hoofdletter.

Of is er toch iets. Ja als wilt kan je er altijd iets uit halen. Wat dacht je van instinct. Duiven kunnen niet verstandelijk denken. Ze hebben wel een groot vermogen om te leren door inprenten. Dit wordt in allerlei onderzoeken aangetoond. Toch zijn wij als liefhebber bezig om gebruik te maken van het instinct van de duif. Territoriumdrang, de drang om de jongen te verzorgen, het nest te verdedigen, geslachtsdrift, noem maar op.
Wil je je duiven goed opvoeden, moet je zorgen voor de beste omstandigheden, gezondheid, goede omgeving, goede voeding, goed trainingsprogramma.
Wat het belangrijkste in dit verhaal is, is het gevoel wat je moet hebben bij wat je aan ratio doet en hebt. Alles verstandelijk oplossen, hartstikke mooi, als het niet klopt met je gevoel, met het gevoel dat je weet dat het goed zit, ben je ook kansloos.

Op naar de kerst, goede week


zaterdag 12 december 2015

Tijd van het jaar

Tijd van het jaar, tenminste daar lijkt het op.
In duivenland zijn lokaal de clubshows, in de hoop dat er flink publiek wordt getrokken om zoveel mogelijk geld te genereren voor de clubkas. Meestal zijn het de melkers uit de naburige clubs die komen opdagen. Eigenlijk kan je wel spreken van een soort wintercircuit. De shows van de clubs in de buurt worden afgelopen, bij de show van je eigen club komen dezelfde gezichten weer zo'n beetje opdraven. Vermaak voor de wintermaanden, even uit de sleur, even contact met mede melkende mensen, je komt ze tenslotte op straat niet zoveel meer tegen. 
Op een breder vlak zijn de prijsuitreikingen nog aan de gang, dit weekend de nationale en, in Friesland, afdelingskampioenen. Hier komen toch de wat ambitieuzere melkers naar voren, landelijk of regionaal bekende melkers, mensen vaak met een missie in de sport, eigen visie en succesvol. Vanzelf prijzen winnen op landelijk niveau bestaat volgens mij niet, natuurlijk zijn er nog wat uitzonderingen, de spreekwoordelijke bevestiging van de regel. Ook in andere takken van sport zie je toevalstreffers en ééndagsvliegen. Vanaf hier in ieder geval felicitaties voor iedereen. Het is niet gering om op een landelijk podium te staan.
Internet staat weer bol van de verkopingen, er worden weer heel veel toppers in de verkoop gedaan, tenminste dat is wat de advertenties je willen doen geloven. Dit jaar voor mij geen biedingen tijdens internetverkopen. Heb het wel gedaan in het verleden, met mate, maar ben er niet echt succesvol mee geweest. Meeste duiven waar ik wat van heb gekweekt dat nog enigszins de moeite was, heb ik toch gewoon bij melkers thuis weggehaald, even kijken, praatje, beetje vertrouwen krijgen, duif in je hand, zodat je ook een idee hebt dat je geld uitgeeft aan iets waar je iets aan hebt. Natuurlijk, je kan er niet inkijken, maar toch, papier geeft toch niet een idee van een sterk karkas, zachte pluim, lang of kort, spanning op de spieren, noem maar op. Vaak ga je nog met iets anders weg, dan waar je eigenlijk voor kwam. 
Waar ik me over verbaas is de hoeveelheid liefhebbers die naar keurders en selecteurs gaan. Ik snap dat je een mening wilt over je duiven, maar ben je zelf niet diegene die het beste weet wat je onder de pannen hebt? De uitslagen vertellen je dat namelijk. Kwekers met een mooie stamboom, maar geen jongen in de vliegploeg, horen die in de kweekren. Natuurlijk uitproberen, omkoppelen, weten wat erin zit. Maar na 3 seizoenen geen resultaat, dan toch echt weg. Het gaat echt niet gebeuren in het 4de seizoen. Dan maar wat jongen van de betere vliegers. Leuker is om met de melkers uit je club bij elkaar te komen en wat duiven beoordelen, bij elkaar op bezoek te gaan, leer van elkaar, leer wat een ander ziet. Je wordt er zeker wijzer van.
Maar goed, hoor dan ook bij de wat meer eigengereide melkers. Op internet weinig interessants kunnen lezen, ook hier een beetje komkommertijd, hoewel het nu de tijd is voor de artikelen met meer diepgang. Ook in de diverse columns blijkt het, of de 1ste eieren liggen er, of we wachten het nog even af. Er is niet veel nieuws.
Ook bij mij op het hok heerst rust. Alles zit al een tijd gescheiden, de vliegploeg duivinnen mag los als er gelegenheid is, zelfs later beginnen op het werk helpt nu even niet om dagelijks de duiven los te hebben, vaak nog te donker voor ik weg ga 's ochtends. Verder geen rare dingen. Ik ben wel nog steeds aan het uitvogelen of ik de kwekers toch nog iets slimmer kan koppelen om tot de beste combinaties te komen. Soort van wintersport dus.
Morgen nog even naar Enschede, ik heb daar wat sierduiven op de show, lijkt me leuk. Er trekken weer wat Amerikaanse kennissen rond, ik zal ze vluchtig spreken morgen, daarnaast wat bekende fokkers uit Nederland en Duitsland. Maatje Bram mee, helpt om snel door de reistijd te komen.

Goede week.

www.postduivenblog.nl

zaterdag 5 december 2015

Gildesysteem

Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik mijn passie voor duiven kan delen met een aantal gelijk gestemden. Dit geldt voor zowel de postduiven als de sierduiven.
Gevolg hiervan is dat je buiten het seizoen om ook regelmatig in contact bent of elkaar nog eens ziet en spreekt. Bakkie koffie, ff bijpraten, de hokken in, duiven bekijken, discussiëren, meningen delen en vergelijken. Leren dus, toetsen wat je weet met wat een ander weet. Ongemerkt wordt je kennis telkens iets groter, het gaat eigenlijk vanzelf. Wat ook ongemerkt gaat is dat je je eigen kennis weer beschikbaar stelt aan de mensen waar je op de hokken bent.
Per bezoek is het wel anders, vorige maand was ik bij mijn sierduivenmentor Henk in Kampen. De man is 82 en kan mij nog zo verschrikkelijk veel leren. In mijn ogen één van die weinige natuurtalenten in de sport. Hij deelt zijn kennis, ik luister, durf nauwelijks wat in te brengen, hij is de grootmeester. Ik voel me vereerd als Henk mijn mening vraagt over een duif van zijn hokken, in mijn ogen de absolute top.
Wim de Jong met zijn topper Vince.
Ik was de afgelopen weken bij collega overnachters Klaas en Wim. We zijn allemaal opnieuw begonnen en beginnen de resultaten te zien van de inspanningen die we hebben geleverd de afgelopen jaren. Allemaal een eigen benadering, allemaal succesvol, ook hier, naar eigen maatstaven. Hier is het voornamelijk ervaringen delen met elkaar, iedere mening weegt even zwaar, we leren van elkaar.
Een jong lid van onze vereniging vroeg vorige week of ik nog eens bij hem kwam kijken, ik merk dat hij naar mij opkijkt, niet op een verkeerde manier, maar in zijn ogen sta ik hoger op de ladder van kennis en respect in de duivenwereld. Natuurlijk wordt dit gehonoreerd, bij gelegenheid ga ik nog eens bij hem langs. Hij vraagt mijn kennis op dat moment, ik zal die met hem delen.
Morgen ben ik op bezoek bij Jan en Gerrit, vader en zoon, sierduivenfokkers in hart en nieren. Jan staat met zijn kleurslagen op het peil waar ik zo'n 8 jaar geleden stond, boven aan de ladder, hij toetst af bij mij, is het nog steeds het peil wat hij had, is hij op de goede weg met zijn inbreng van buiten af. Gerrit is met de sierduiven net zover als ik, allebei toppers in het verleden, allebei opnieuw begonnen, toevallig ook nog in dezelfde kleurslag. We herkennen exact de omstandigheden van elkaar, ook de ontwikkeling waarin ons beider stammetjes zich bevinden. Beiden een eigen aanpak, beiden bereid elkaar te helpen, om het niveau te halen dat we beiden al eens gehaald hebben. Afchecken en reflecteren dus.
In het vat zit misschien nog een bezoek aan één van de overnacht toppers in sector 4. Hier zal ik ook luisteren, mijn ogen de kost geven, hopen op een open discussie, kennis wil ik opslaan, af kunnen toetsen met wat ik heb en weet. In mijn ogen staat hij dus hoger op de ladder dan ikzelf.
Het systeem waarin de duivensport word geleerd en doorgegeven aan volgende generaties lijkt veel op het Gildesysteem, zoals dat in de Middeleeuwen al bestond. In dit systeem begon je van de grond af, werd je stukje bij beetje door de meester meegenomen op de reis die je uiteindelijk zelf een meester in het vak moest maken. Overdragen, uitleggen, leren, uitproberen, het vak van de grond af in je systeem krijgen. Er is wel een voorwaarde aan dit hele systeem verbonden. De leerling moet er onvoorwaardelijk voor gaan, bereid zijn 100% te geven. Voor de mentor/meester geldt dat elke leerling moet worden geleerd, zonder terughoudendheid, anders gaat de traditie stukje bij beetje verloren. 
Niet het achterste van je tong laten zien en alles voor jezelf willen houden betekend minder kennis voor de volgende generatie.
Natuurlijk, niet iedereen is een geboren leraar, daarentegen heeft iedereen wel de mogelijkheid om te laten zien wat hij doet en verteld hier graag over. Precies hetzelfde dus eigenlijk.........

www.postduivenblog.nl