De Melkende mens, in het Egypte van de farao's waren ze al bekend. Natuurlijk waren de duiven tot algemeen nut. Maar het zou de Melkende mens niet zijn, als de duif niet naar de eigen hand zou worden gezet.
De Melkende mens. Bijzonderheden zijn het, kleine juweeltjes, al die verenbolletjes waar met liefde voor wordt gezorgd. Hij kent ze bij naam, herkend ze zonder naam, weet meteen, van een grote afstand, dat is er eentje van mij.
De Melkende mens, hij wist ze te vormen, duiven die hun krop groot blazen, in de meest mooie of gekke vormen, met de meest rare vliegcapriolen, die bijna een etmaal om huis vliegen, of over meer dan 1.000 kilometer naar huis toe kunnen komen.
De Melkende mens, de wereld gaat te snel, de nieuwe tijd, wat moet er van zijn liefhebberij worden.
De Melkende mens roept om verandering, maar wil de Melkende mens zelf wel veranderen? Nieuw spelvormen, nieuwe spelregels, mensen die spreken van ethiek, maar niet voor liefde voor zijn duif. Met de tijd mee, of toch niet, die blauwe stofjas, die gaat toch niet aan de wilgen?
De Melkende mens, mooi zoals je bent, ruziënd, vrienden makend, behulpzaam of juist helemaal op zichzelf, maar altijd vol van de gevleugelde vrienden. Kom niet aan zijn cluppie, waar hij altijd tegen aan loopt te schoppen, want stiekem zit dat diep in zijn hart.
De Melkende mens, ben er zelf eentje, zou niet weten wat ik zonder moest.
Melkende mens, alsjeblieft, strijk over je hart, geef die nieuwe ideeën een kans. Ze gaan ervoor zorgen dat er over 100 jaar iemand is die ook zoiets schrijft... Verander wat mee, schik een beetje in, ik weet zeker, er komen er dan weer meer, die met jouw liefde voor de DUIF willen delen.
www.postduivenblog.nl
www.postduivenblog.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten