zondag 30 september 2018

Hou het maar simpel

Inderdaad alweer een tijdje niets geschreven. September is de maand waarin we al een aantal jaren vakantie vieren. Het is ook de maand waarin het seizoen officieel wordt beëindigd. Een paar taartvluchten staan nog op het program. Betekend ook opruimen in het clubgebouw, het winterseizoen is dus weer geopend.
Na de vakantie werd ik geconfronteerd met een paar opvallende zaken.

Natuurlijk de discussie over de massa inkorvers, ik heb hier eerder al over gezegd dat de criticasters eerst de hand maar in eigen boezem moeten steken. Het gaat om kwaliteit van duiven, gespeeld op een goed hok, met een melker die er alles voor over heeft en vooral geen gekke dingen doet. Niet om de hoeveelheid duiven die worden gespeeld. Als het veel hele goede zijn, tsja dan krijg je Reeuwijkse toestanden. Pak de handdoek op en zorg dat je duiven hebt van een gelijkwaardige kwaliteit. 
Een jeuglid had zich aangemeld bij onze vereniging. Hij was al een paar jaar lid bij een andere club, maar wilde graag naar ons. Voor hem dichterbij en wat praktischer. Bij het aanmelden waren er wat vragen. Om die te kunnen beantwoorden had ik beloofd langs te komen. Om kennis te maken en handig om ter plekke te zien wat de situatie is. 
Ik trof een enthousiaste junior melker met een ook enthousiaste moeder, die graag wat wilde begeleiden. Het zou immers leuk zijn als er ook wat prestaties worden neergezet. De duiven gehuisvest in twee kleine hokjes, prima om te beginnen en de beginselen van het duiven houden in de vingers te krijgen.
Er werd wel wat vaak gerefereerd aan allerlei middeltjes die gegeven dienden te worden. Na het bekijken van de hokken werd me getoond wat er op advies van verschillende liefhebbers allemaal in huis gehaald was. Toen ik de bak met verschillende middelen zag schrok ik wel even. Er waren meer verschillende potjes, flesjes en pillen aanwezig dan er duiven in het hok zaten. Daarnaast waren er ook nog een behoorlijke hoeveelheid voer en bijvoer. 
Natuurlijk weet ik dat er heel veel middeltjes op de markt zijn, ik weet ook dat er medicamenten te koop zijn die eigenlijk via de dierenarts verstrekt zouden moeten worden. Aangezien ik zelf niet zo van dat spul ben schenk ik er niet teveel aandacht aan. Blijkbaar is er toch een grote gevoeligheid bij de melkers voor de marketing die de grote merken in de duivensport bezigen.
Ik ben ook niet blind als ik bij andere melkers kom en ja, ik doe zelf ook wel wat. Soms wordt je geconfronteerd en vallen de schellen weer even van de ogen.
Vorig jaar had ik ook zo'n moment. Bij een bevriende sierduivenliefhebber zag ik ook heel veel middelen om de duiven gezond te houden. Dat was in ieder geval de gedachtegang. De overkill van middelen hadden echter een averechtse werking.
Gisteren was ik op een bijeenkomst voor sierduivenfokkers. De bevriende liefhebber, hierboven beschreven, deed daar iets heel moedigs. Hij was tot een ander inzicht gekomen. Een liefhebber bij hem in de buurt had hem de ogen weten te openen en uit weten te leggen wat echt belangrijk is om de duiven gezond te houden. 
Tijdens de bijeenkomst is hij voor de groep gaan staan en heeft hij uitgelegd wat hij in het verleden deed tegenover wat hij het afgelopen kweekseizoen heeft gedaan. Resultaat was dat hij stukken goedkoper uit was en veel meer jongen had weten te fokken dan voorgaande jaren, met behoorlijk minder werk in de verzorging van dieren. Ook de bevreesde jonge duivenziekte treedt hij nu met vertrouwen tegemoet. Het hoeft geen slagveld meer te worden, je hoeft het alleen maar goed aan te pakken.
Ons nieuwe jeugdlid was samen met zijn moeder vanmiddag even hier op bezoek. Ik heb laten zien hoe ik het doe. Zeker, ik ben momenteel geen groot kampioen. Ik kan wel bogen op een succesvolle carrière in verschillende disciplines van de duivensport. Sinds ik bezig ben met de postduiven boek ik wel jaarlijks wat vooruitgang en ga steeds beter inzien hoe je met eenvoudige en goedkope middelen de duiven kan ondersteunen. Ik heb ook nog bakken ervaring in het proberen van allerlei zin en onzin. Juist daardoor zijn er veel minder problemen rondom de gezondheid, gewoon omdat je weet dat je dingen wel of niet moet doen.
De moeder van het jeugdlid vertelde dat ze eerst maar eens opruiming hebben gehouden in de bak met allerlei middeltjes. Ze waren blij verrast dat er op een veel simpeler manier met de duiven omgegaan kan worden. Scheelt in de kosten en zorgt ervoor dat er meer plezier overblijft.
Als er echt wat aan mankeert maar even naar de dierenarts!
Hou het maar simpel. Dat is wat ik ook lees als er over die massa inkorvers wordt geschreven, ze doen wat ze moeten doen op het juiste moment, hebben goede duiven, hebben er alles voor over en een accommodatie die voldoet. Laat het de les van de maand september maar zijn.

Tot de volgende!


zondag 2 september 2018

Selectie - A man has got to know his limitations

"A Man's got to know his limitations". Komt U dat bekend voor misschien? Zou zomaar kunnen, het is één van oneliners die Clint Eastwood regelmatig uitsprak in zijn legendarische "Dirty Harry" films. Een andere was "Make my day", als hij weer eens in de loop van een pistool van een tegenstander keek en tevoren al wist dat die geen schijn van kans maakte. 
Misschien een beetje vreemde manier om een blog over de postduivensport, of liever mijn postduivensport, te beginnen. Toch snijdt het hout. Ik heb de afgelopen week de selectie doorgevoerd op het hok. Zowel kwekers, vliegers als jongen moesten er aan geloven. Het is aardig opgeruimd, wat voor mij toch altijd weer een verademing is. Minder duiven op de hokken betekend minder kansen op ongemak, meer kansen voor de blijvers om goed door de rui en gezond door de winter te komen.

Zoals eigenlijk ieder jaar heb ik weer eens lopen te dubben over hoe ik het volgend jaar moet gaan aanpakken. De mensen die mijn schrijfsels al wat langer volgen weten dat ik worstel met tijd. Tijd is een nogal cruciale factor in de duivensport. Daarnaast weet ik zeker dat ik fond wil spelen, overnacht is het doel, toch laat ik me verleiden om ook de dagfond mee te spelen. Ik heb er ook een handje van om in iedere duif wel een mogelijkheid te zien, dus de kweekboxen zitten over het algemeen voller dan ik ooit gepland en dus ook gebouwd had.

Genoeg factoren dus om over na te denken en om te zetten in een concreet plan voor 2019. Dat plan moet overigens ook gewoon doorgetrokken worden, maar ja, net als elke melker ben ik net zo veranderlijk als het weer. Hoewel is dat zo?

Ik weet namelijk zeker dat nestspel voor mij het beste is, daarbij denk ik aan de factor tijd. Waar ik mijzelf en daarmee mijn duiven tekort doe is dat ik met naar verhouding weinig duiven van alles wil en mee doe. Dat lukt wel, maar is het optimaal?
Die kwekers, wat leveren die dan eigenlijk op? Soms zie ik wat en mag ik ze zo meenemen, soms koop ik wat, voor niet teveel overigens, maar ze komen wel.
Jongen, ik kweek hokken vol, raak er zat kwijt en dat is lang niet altijd door het africhten. Kwaliteitsissue misschien? De kwekers leveren het merendeel van de jongen.
Doffers op nest wil hier op de hokken niet lukken. Ik was al eens gestopt met het spelen van de doffers. Ik heb het toch weer opgepakt, dit seizoen had ik hier resultaat van moeten zien. Eén doffer slechts goed in de punten, om hem de volgende vlucht kwijt te raken..... Niet goed.

De conclusies waar ik een paar weken geleden over schreef zijn dus getrokken. Kwekers die niets opleveren eruit. Ze krijgen welgeteld drie seizoenen de tijd om iets van waarde voor het vlieghok te leveren. Ik heb nu in plaats van twaalf koppels nog acht koppels, waarvan er 2 koppels zijn die hier zitten voor samenkweek. Zes eigen koppels dus.
Er wordt vanaf volgend jaar alleen met duivinnen gespeeld. Twee jaar of ouder naar de overnacht. Jaarling duivinnen, mits helemaal door geruid, een paar dagfondvluchten voor de ervaring. Latere duivinnen die nog oude pennen hebben staan gaan het hele vitesse en midfond programma doen, als twee jarige gaan ze evengoed de overnacht op. 

De doffers die ik over hou om aan de duivinnen van de vliegploeg te koppelen komen allemaal uit de prestatie duivinnen uit het kweekhok, aangevuld met de doffers die ik heb verkregen uit het uitruilen met collega melkers hier uit de buurt. Van de kwekers die ik nog niet als leverancier van prestatie duiven heb bestempeld blijven alleen duivinnen over. Deze moeten zich eerst bewijzen. 
Van de vliegers probeer ik in de toekomst wel iets meer jongen over te houden, vandaar de gedachte over de doffers die ik wil plaatsen in het vlieghok. Het genenpakket wat prestaties inbrengt, is bij deze duiven aanwezig, gezien de prestaties van hun moeders op eigen hok en binnen het eigen systeem.  De doffers die ik heb gekregen uit ruiling zijn de duiven die voor bloedverversing zorgen. Nog wel een restrictie: ze moeten me wel aan staan, stambomen zeggen mij steeds minder.

Nooit geen andere duiven meer? Natuurlijk komen er regelmatig nieuwelingen voorbij. Niet vooruit willen is stilstand en daarmee meteen achteruitgang. Uitgangspunt is wel dat ik van eigen kracht uit ga. 2018 heeft bewezen dat dat de weg is. Superzwaar seizoen, de duiven die hier presteerden waren voor 80% duiven uit de prestatie duivinnen op het kweekhok, daarnaast lieten twee duivinnetjes uit de serie ruilduifjes zich leuk zien. Zegt wel genoeg denk ik.

Vorige week nog bezoek gehad van Durk. Leuke dag gehad, honderd uit praten over duiven, maar ook nog veel meer, top! Mail vanuit Canada van Aron, vriendschap kent geen tijd en grenzen, ga ik zo nog beantwoorden. Alweer momenten die de hobby meer dan hobby maken. 
Verder niets met de jongen gedaan, behalve selectie doorgevoerd. De Adeno-E Coli van een paar weken terug heeft toch een paar slachtoffers geëist. Daarnaast heeft de kat weer een paar piepers te pakken gekregen. Van africhten is dus niets meer gekomen. Eerst vakantie, dan kijken we straks nog wel wat we kunnen doen met africhten.

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl