Ik las de afgelopen weken een aantal artikelen die me aan het denken hebben gezet. Eddy Noel en Ad Schaerlaeckens schreven beiden een artikel die genoeg stof aandragen voor bezinning.
Eddy Noel schreef over hoe wij met onze duiven omspringen, hoe wij tegen de wetten van de natuur in gaan, hoe wij medicamenten gebruiken om duiven op de been te houden, hoe wij denken dat duiven machines zijn.
Dat er hierdoor een aantal negatieve neveneffecten ontstaan nemen we maar op de koop toe, als we in het najaar maar een bekertje op kunnen halen.
Iedere duivenmelker is gek op zijn dieren, dat moet haast wel, anders ben je er niet dag in, dag uit mee bezig. Toch laten we het ons gebeuren, een beetje het verhaal van de plofkip, ze zijn gemaakt omdat de omstandigheden erom vroegen. Hoe we hier anders mee om zouden kunnen gaan?
Misschien maar eens kijken of je je wilt specialiseren op een bepaald onderdeel van de sport, misschien hoef je dan niet meer aan winterkweek te doen, of je jongen te verduisteren. Is het wel nodig om je ouden te verduisteren om de "forme piek" te verleggen? Misschien iets later koppelen zodat ze ook wat later op punt staan, kan al heel goed helpen.
Het programma in Nederland is nog steeds uitgelegd op een generaal kampioenschap terwijl de tijdsgeest iets anders vraagt. Tijd voor bezinning.
Ad Schaerlaeckens schrijft over de manier waarop mieren hun zaken op lossen en vergelijkt die met hoe wij dat in duivenland doen. U begrijpt het al, die vergelijking loopt helemaal mis. In duivenland staan individualisme en eigen belang voorop, terwijl de mieren alles oplossen door samen te werken, in een strikte en strakke organisatie.
In Nederland verdient men niet bepaald een dikke pluim als het gaat om innovatief besturen, volgens mij wordt er door verschillende mensen al een tijd aangegeven dat het anders kan en moet. De tijd van de generale kampioenschappen is voorbij of in ieder geval grotendeels achterhaald. Mensen werken niet meer van 7 tot 4 en zijn 's avonds thuis. Deeltijdwerk, ploegendiensten, flexibele werkplekken zijn uitgevonden voor een 24 uurs economie, als er bedrijven moeten draaien, moeten er mensen zijn die aan de knoppen kunnen draaien, het lukt echt niet zonder. We nemen van de gelegenheid gebruik om 's avonds nog even naar de supermarkt te gaan, makkelijk, maar ja, dan moet er wel iemand achter de kassa zitten om af te rekenen.
Er wordt vaak geroepen dat mensen geen duiven willen omdat ze 2 of 3 maal per jaar op vakantie gaan, er teveel andere hobbies en vrijetijdsbestedingen zijn waar men met minder inspanning aan deel kan nemen.
Dat mensen vaker op vakantie gaan klopt, het kan nu eenmaal, vaak heeft dat ook nog eens met de flexibele omstandigheden te maken. Dat er heel veel manieren zijn om je vrije tijd door te brengen klopt ook. Maar is U niets opgevallen?
Bij gelegenheid vertel ik wel eens wat over mijn hobby. Over de schier onmogelijke prestaties die duiven leveren door over nauwelijks te bevatten afstanden naar huis te komen, zonder TomTom of GPS. Mensen luisteren vol verbazing en ongeloof, dat is nog eens knap!
Tuincentra zijn er in overvloed. Die zijn er niet omdat mensen niet thuis zouden willen zijn. Men investeert in thuis en tuin. Perfect om daar ook een hok met duiven bij te hebben toch?
Maar als we die markt willen aanboren om mensen te interesseren voor onze hobby, zal het toch over een andere boeg moeten. Te beginnen met de verhalen over welke inspanningen er allemaal wel niet geleverd moeten worden.
Begin eerst maar eens te vertellen over de mooie kant van de hobby, over de mogelijkheden die er zijn om wat leuks te presteren zonder daar de hele lente en zomer aan vast te zitten, over het plezier en de sociale omgang binnen een vereniging.
Elkaar helpen is een must, in Duitsland bestaan veel gemeenschappelijke tuinen waar men zijn dieren houdt. Vaak gedwongen omdat er bij huis geen dieren gehouden mogen worden. Voordeel van zo'n soort volkstuin is dat er altijd mensen zijn die de verzorging van je dieren over kunnen nemen, als je er zelf even geen tijd voor hebt. Staat wel wat tegenover natuurlijk! Argument dat je je dieren niet bij huis hebt gaat niet op, men moet ook naar de voetbal of hockey club.
Kampioenschappen hoeven niet over een heel seizoen te worden uitgespannen, per onderdeel is al knap genoeg in een druk bestaan.
Geld hoeft geen belemmering te zijn, ik zag vandaag dat men grif 200 euro voor een stel loopschoenen betaald, die misschien 3x per jaar worden gebruikt. Dat iets geld kost lijkt me duidelijk, het is maar net hoe je het brengt. Verhalen over steeds toenemende kosten helpen niet, je kunt ook met iets minder toe, waardoor je het plezier houdt. Duiven hoeven niet zo erg duur te kosten, ook goeden niet, kwestie van goed begeleiden en helpen willen.
Hetzelfde geldt voor voer en bijproducten, eerst maar eens kijken wat er echt nodig is, ipv van wat er allemaal mogelijk wordt gemaakt, we leven in een consumptiemaatschappij. Dat wil overigens niet zeggen dat je alles moet kopen.
Zijn die bezoekjes aan de dierenarts echt wel nodig? Lees het artikel van Eddy Noel nog eens, of de artikelen van Ad Schaerlaeckens over de groten in de sport in Nederland en Belgiƫ. Hier komen vaak andere verhalen naar voren.
We zullen als individuele melkers een rol moeten spelen, een positieve rol, echter moeten de organisaties waar deze individuele melkers zijn aangesloten, een platform vormen die het mogelijk maakt om de verhalen en het nieuwe inzichten van de melkers waar te kunnen maken. Wanneer gaat men begrijpen dat je als bestuurder en leider van een organisatie een dienende rol hebt, je achterban moet uit de voeten kunnen met wat er aan beleid wordt neergelegd en niet andersom.
Nog eentje dan: Waarom worden Eenhoksraces steeds populairder? Je stuurt er duiven heen, betaald eenmalig inleggeld en alles wordt geregeld, thuis achter de pc kan je de vorderingen van je duiven in den vreemde moeiteloos blijven volgen. Als je het slim doet hoef je zelf niet eens duiven te hebben. Kwestie van jongen bestellen bij een kweekhok en regelen dat die op de juiste datum "Klaar" zijn. Klant is koning toch?
Andere mogelijkheid kan zijn om per jaar een aantal klassiekers op verschillende afstanden, waar men naar toe kan werken middels trainingsvluchten. Een soort van SAMDPR maar dan met iedereen vanaf het eigen hok, met een paar mooie prijzen te winnen. Kan je zelf kiezen naar welke klassieker je toe wilt werken en hoe je dit kan plannen met de rest van je leven. Ik begin er al zin in te krijgen, zou mij goed passen!
Ik besef donders goed dat ik met dit schrijven A heb gezegd, ik ben in ieder geval bereid om B te zeggen en mee te denken en ontwikkelen naar een duivensport met een gezonde toekomst.
Hoi John , mooi geschreven
BeantwoordenVerwijderen