U kent dat vast wel, selectie, dat wat altijd na het seizoen een heikel punt is, het is nooit leuk om duiven van het hok te doen.
Ik zelf ben inmiddels wel gepokt en gemazeld op dit gebied. Er worden duiven gekweekt, er moeten dus ook weer duiven weg. Ik heb als uitgangspunt dat ik probeer elk seizoen de kwaliteit in mijn hok te verbeteren. Ik ben op zoek naar en probeer toe te werken naar een ploeg duiven waar elke marathon prijzen 1:10 worden gespeeld op minimaal afdelingsniveau, daarnaast is kopvliegen een must, dit zorgt voor de broodnodige motivatie om door te zetten.
Mooiste quote die ik hoorde op het gebied van selecteren: Elk duif die je weg doet verhoogd de kwaliteit in je hok. Klopt als een bus, als je de goeden maar laat zitten. Goed is ten opzichte van wat je hebt. De buurman kan beter hebben, maar dat is niet waar jij het mee moet doen. Het kan wel de motivatie zijn om beter te worden.
Ik schrijf wel vaker over Joan, jeugdlid bij onze club, ik help hem wat om te zorgen dat hij wegwijs wordt in dat gesloten wereldje waarin we verkeren. Simpel systeem, de duiven die er zijn proberen en doorgaan met dat wat oplevert. Vorige week hebben we bekeken wat er bij Joan op het hok is, weggenomen wat geen toegevoegde waarde heeft, daarmee wat duiven laten zitten waar volgend jaar weer op de vitesse en midfond gestreden kan worden. Ook is er een schifting gemaakt in de 3 kweekkoppels. Stap naar voren, stap beter geworden afgelopen seizoen. Volgend jaar minimaal stabiliseren, maar vooral proberen op elke vlucht te scoren, nu lukte dat nog niet.
Het lastige is het selecteren van duiven die alleen voor de kweek dienen. Voor de overnachters wordt dit wat beter, het wordt per jaar duidelijker wat werkt op mijn hok en mijn systeem en wat niet, daarmee wordt het ook steeds makkelijker te bepalen welke duiven toevoegen. Kwekers moeten tenslotte toevoegen.
Ik heb daarnaast ook een tiental duiven aangeschaft voor het kweken van duiven voor OLR's. Duiven waarvan ik de ouders heb gezien en beoordeeld, goed bevonden en jongen besteld. Van de 10 geleverde jongen zijn er inmiddels al 6 verdwenen. Waarom? Twee werden ziek en werden weggenomen, 4 zijn in etappes weggenomen omdat ze niet voldoen aan de basis voorwaarden voor een goede duif, te slap, niet in balans, vleugels niet in de juiste verhouding. Reden genoeg om er niet mee verder te gaan. Er zijn er nog 4, waarvan ik er bij eentje nog vraagtekens heb, maar nog te jong voor een finaal oordeel.
De duiven die overblijven krijgen de kans jongen te produceren en zullen verder worden beoordeeld aan de hand van de prestaties van de jongen, net als de kwekers die ik heb voor de overnacht.
Het WK wielrennen is bezig in de stromende regen, de sterksten blijven over, of liever de renners die tegen kou en vocht kunnen. De stunt van van Vleuten gisteren kan niet worden herhaald. Zelden is er zo'n machtsvertoon op het parcours neergelegd. Nederland wer dop één dag maar liefst 4 wereldkampioenen rijker. Naast van Vleuten bij het wielrennen, Badloe bij het windsurfen, Hassam op de 10.000 hardlopen en de Vries in de Formula 2 autoracen.
Max werd vandaag vierde, Leclercq door zijn eigen team in het pak gestoken, vreemde manier van taktiek. Maar ja, ben dan ook maar een leek.
Ik ga zo na het WK nog maar eens kijken naar de verwantschappen tussen de duiven, kweken in familie verband is ook een must om kwaliteit vast te houden. Er zijn diverse methodes om dit te doen, nauw ingeteeld via F1 of wat minder nauw, maar wel in lijn of familieband, Bruce Lowe verzon het ooit, na heel secuur de stambomen van renpaarden uitgezocht te hebben. Ik kan natuurlijk ook gewoon het aloude goed x goed toepassen, het is maar net wat er goed lijkt.
Conclusie na wat research te hebben gedaan over het Bruce Lowe systeem: er zijn er maar een paar die echt van invloed zijn op de verdere ontwikkeling van de postduif. Verder zoeken naar de witte raaf dan maar. Je weet maar nooit of die er tussen zit.
Tot de volgende!
www.postduivenblog.nl
Kiespijn, je kan het inderdaad missen. Afgelopen weken behoorlijk last gehad, vorige week zo erg dat ik flink aan de Paracetamol was. Iets wat ik verafschuw, geen rotzooi in mijn lijf. De relevantie van het bestaan van deze pilletjes werd me nu wel duidelijk. Lang verhaal kort, afgelopen dinsdag eindelijk geholpen aan het probleem, na een paar dagen was het weer "rustig" in de bovenkaak. Eigen schuld, ik had eerder moeten bellen, beter naar mijn lijf moeten luisteren.
Wat ik ook mis als kiespijn zijn de vele duivengroepen op Facebook. Sinds ik die in de ban deed is het een stuk rustiger mijn duivenwereld, ben ik in staat om veel beter gefundeerde meningen te vormen. Natuurlijk, ik heb veel links met mensen op hetzelfde Facebook, natuurlijk komt er soms nog wat voorbij aan gekrakeel, maar het is nu te behappen en zelfs te begrijpen. Informatie krijg je in het huidige tijdperk overal vandaan, missen doe je dus niets.
Er is flink discussie gaande over vliegprogramma's, concepten, opeens lijkt iedereen het beste idee voor 2020 te hebben. Positieve daarvan is dat het toont dat er in ieder geval betrokkenheid is. Wat opvalt is dat er veel uiteenlopend is, vooral de start van het jongen seizoen is een heikel punt.
Voor mij is er minder belang, jongen richt ik zelf af, jaarlingen worden op het programma gespeeld ter opleiding. Een aantal midfond vluchten op donderdag inkorven voor de broodnodige ervaring van het eten en drinken in de containers vind ik altijd een pré. Verder is het wat het is, de voor mij belangrijke vluchten zijn in juni en juli, lijkt me dat er dan toch genoeg gelegenheid is om de ervaren duiven de broodnodige wedstrijd kilometers te geven.
Een paar punten die ik toch mee wil geven aan diegenen die hier beleid over moeten maken: het aantal vluchten vind men over het algemeen te veel. Zorg dat we voor de jongen eerst wat vluchten op een kortere afstand voor rayons (tot 150 kilometer) inroosteren. In Friesland in 2018 is dit uitstekend bevallen. Dan half juli met de hele afdeling lossen, als officiele kick-off voor het jongen seizoen. Dat gaf heel wat minder ellende, minder duiven werden verspeeld en een goede deelname tot het einde van het jongen seizoen. Als er dan toch zolang met jongen wordt doorgespeeld: wat is de relevantie dan nog van de natour?
Voor het Noorden nog een tip: Limoges valt als eerste overnachting te vroeg, gewoon laten vallen, er blijven dan nog 6 vluchten over die er niet om liegen. Drie blokken van twee weekenden en daartussen een weekend om ff niets te doen of wat kilometers programma te trainen. Lijkt me best ideaal. Wil je meer spelen, of toch iets mee hebben in de weekenden dat er geen NPO middaglossing is? Speel dan dagfond of ZLU, die kan je door het hele land inkorven. Graag niet lopen klagen over kosten aub, dat heb je zelf in de hand. Er is niemand die zegt dat je met manden vol duiven naar het lokaal moet.
Jongen africhten is dit jaar super verlopen. De eerste groep was al klaar, de tweede groep is in week 37 maar liefst 4 keer over het IJsselmeer gegaan twee blokken van twee dagen. Na de zaterdag even gerust te hebben, op de zondag nog een ritje van ruim 100 kilometer als finale africhting. Duiven supergezond, we verliezen er slechts eentje van de 17. Er kan dus veel in september en vooral met gezonde duiven.
Alleen de laatjes moeten nog op de een of andere manier. Voor goed africhten moeten ze toch ook (bijna) dagelijks los kunnen. Lastig is het nu al om de duiven in de ochtend te laten vliegen, bij vertrek naar het werk 's ochtends is het al weer schemerig, 's Avonds tekort tijd voor donker om wegtrekkende duiven de kans te geven weer thuis te komen. Dit is in de voorjaar en zomer maanden al lastig, de reden waarom ik best wat duiven rond het hok kwijt raak.
Duiven ruien als gekken, gaat prima op de standaard variamax met 20% gerst en elke dag wat verse mineralen. Was het niet de "Klak" die zei dat de duiven gewoon hetzelfde voer moesten hebben het jaar rond? Ze moeten in ieder geval hebben wat ze nodig hebben en niet teveel, dan gaat het allemaal prima!
Tot de volgende!
www.postduivenblog.nl
Zaterdagavond, weekend na een hectische week waarin er voor het werk heel wat kilometers afgelegd moesten worden.
Vera is naar Terschelling om het Rock and Roll festival mee te maken, samen met haar vriendinnen. Zelf ben ik thuis, eet mijn maaltje en geniet ondertussen van wat er op de radio wordt uitgezonden.
Radio Veronica zend "Live-Aid" uit, een festival wat in 1985 nogal wat stof deed opwaaien, zo'n moment uit je jonge jaren waarvan je precies weet waar je was. De uitzending van toen wordt integraal herhaald, zelfs met de wisselingen tussen beurtelings Wembley Londen en JFK stadium Philadelphia. Opgezet door Bob Geldof en zijn maten, toendertijd bekend als zanger van een bandje dat de Boomtown Rats heette, met een wereldhit "Don't like mondays". Het festival was bedoeld om geld op te halen voor de hongersnood in Ethiopie. Later heeft het festival Bob Geldof meer roem en invloed gebracht dan zijn muziekcarriere en werd hij "Sir Bob".
Wat ik beleefde die dag weet ik ook nog wel. 21 was ik, speelde een wereldseizoen met de oude duiven in mijn club "De Luchtpost" in Enkhuizen. Op vooral de midfond was ik de te kloppen man, ondanks dat ik slechts met een handvol weduwnaars speelde. Ik had de "10", een blauwe doffer die dat jaar 3x maal een eerste wist te spelen vanaf Pont St. Maxence, midfond op ruim 400 kilometer. Op de dag van Live-Aid werd Ruffec vervlogen. Een dagfondvlucht van maar liefst 830 kilometer. Warm weer, wind op kop, echt zomer weer, maar niet vervelend. Duivenweer, zo'n vlucht waar je naar uitkeek.
Eerder op de dag was er al een jonge duivenvlucht geweest. Er was al afgeslagen voor de jonge duiven, zoals dat vaak ging in de tijd van de gummiringen. Klokken voor de fond bleven dicht, maar wel een "controleklap" zoals dat zo mooi heette, om de tijden van de jongen te borgen. De meesten hadden niet mee op de fond, te ver, te laat in het seizoen en tekort duiven, ook toen waren dat al gangbare argumenten. In mijn club waren wel wat spelers die volledig voor het generaal gingen en dus inkorfden op deze vluchten, na Ruffec volgde ook altijd nog Bergerac, gewoon als programmavlucht.
Ik had 2 duiven in de strijd, waaronder de "71", een tweejarige doffer, zelf gekweekt uit een zoon van het vermaarde kweekkoppel van Frans Buis en een duivin uit het eigen soort, de "74", zij was zelf een goede fondvliegster.
De "71" was niet bepaald een doffer die je graag in je kleine ploegje had, alleen maar geschikt voor zwaar en ver, nam eigenlijk een plek in van de toen veel meer gewenste allrounders. Allrounders die je nu steeds minder tegenkomt, die konden knallen van 100 tot 800 kilometer. Gezien de grootte van mijn vliegploegje zat hij eigenlijk in de weg.
Ik had hem laten zitten na een mager jaar als jaarling. Hij kwam uit het goede soort, moest wat kunnen op de hele verre vluchten in Juli. Na lang wikken en wegen toch doorgezet, hij bleef, van hem werden wonderen verwacht op de verste drachten.
Tijdens het inkorven op donderdag viel me al op dat hij lichter was dan anders, maar toch vol. Geen duivin gehad, alleen een schaal, rustig de mand in moest hij. Vraag was of hij de verwachting ook kon inlossen. Flip was onze inkorver aan de ringentang, ook de grote crack in de club, hij keek nog eens extra toen hij de doffer in de mand zette. Als Flip dat deed was er wat bijzonders aan de hand.
Eind van de middag had ik mij losgeweekt van de TV, alle wereldsterren waren bij elkaar om een ongelofelijk feest te bouwen in de stadions, de hele wereld keek mee. De transistor werd neergezet in het schuurtje beneden, zelf vatte ik post op het platje voor het hok, als altijd vol in de zon, enige plek waar je de duiven kon zien vallen, verder zaten we ingebouwd tussen de huizen en schuren van de buurt. De uren tikten weg, dit keer duurde het wachten niet lang, al mijn muzikale favorieten kwamen voorbij. Ondertussen druppelden er duiven binnen in de club, ik vroeg mij af of de "71" de verwachting wel kon inlossen. Op het moment dat Eric Clapton zijn "Layla" inzet, één van mijn favoriete nummers, valt de "71". Niet supervroeg, maar wel met de bevestiging van wat ik in hem vermoedde. De kick die elke melker krijgt als er een duif valt, voelde ik dubbel die avond, bekroning van een dag die je toch al niet meer ging vergeten. Duif geklokt, gemeld, Eric Clapton maakt er ondertussen wat moois van op de radio, zijn liefde voor Layla betuigend...... Die passie, die de duivenfanaat ook zo kenmerkt, spat uit de speakers.
Het is ruim 34 jaar later als Eric weer voorbij komt, met het onverwoestbare Layla. De setting is compleet anders nu, maar toch. Er valt een donkere op het hok, dit keer in de regen. Nog een achterblijver van de africhting vanmiddag, een jonge doffer, over twee jaar moet hij minstens kunnen wat de "71" die dag van Live-Aid bewees. Eric Clapton bezingt zijn liefde voor Layla en die donkere brengt de herinnering aan de "71" terug, op die bijzondere zomerse juli dag. Heel even voel ik hoe het kippenvel over mijn arm trekt.
Tot de volgende!
www.postduivenblog.nl
Zondagochtend 1 september, ik kijk naar buiten en zie bewolking en een temperatuur die een stukje minder is dan gisteren. Het was aangekondigd, precies op de dag dat de meteorologische zomer eindigt zou het weer ook omslaan. Keurig in de avond, met dikke druppen en onweersbuien. Duidelijker kan je niet zijn als je Moeder Natuur bent.
Een bijna symbolische markering naar onstabieler weer, weer dat bij het najaar past. Natuurlijk, hopen op van die mooie najaarsdagen, Indian Summer hoor je dan vaak, hier in Holland is dat gewoon lekker nazomerweer.
Dat nazomerweer heb ik nog wel nodig ook. De jongen africhten is een intensief klusje, tenminste als je het doet op de manier die ik voor mijzelf ooit heb bedacht. In 2017 en 2018 heb ik hier wat minder aandacht aanbesteed, 2018 bijna helemaal niet zelfs. Wat opvalt is dat ik van de jongen van die jaargangen tekort over heb gehouden. Of het persé wat met de opleiding als jong te maken heeft weet ik niet, maar het heeft me wel doen inzien dat je alle stappen die je in je eigen systeem inbouwt ook daadwerkelijk moet uitvoeren.
Vaste lezers weten het, volgens mij staat er ook nog ergens een artikeltje apart op mijn blog over hoe ik de jongen opleid.
Ze gaan hier niet mee met de club, maar ik richt zelf af. Ooit bedacht vanwege tijdsgebrek en heen en weer racen naar het inkorflokaal, anderzijds heb ik de mogelijkheid om intensief af te richten omdat ik dagelijks een grote afstand richting werk rijd.
Hier is ook het systeem van opleiden op gebaseerd. De jongen gaan 5x op 25 km los, dan 5x op ca 50 km, dan 5x op ca 75 km. In de 75 km zit dan ook de oversteek over het IJsselmeer, als ik los vanaf mijn werk zijn de duiven gedwongen de oversteek te maken. Er wordt vaak wat lacherig over gedaan, maar vaak zie ik duiven thuiskomen uit de west en noordwest kant, die hebben gewoon heel veel water onder zich gehad. Bij gelegenheid rijd ik dan ook nog wel eens naar de oostkant, wat bijna altijd voor een lastige africhting zorgt. Als ik examen worden ze dan nog eens op 100 km losgelaten, bij voorkeur 1 voor 1, met tussenpozen, om ze ook echt te laten zoeken.
Ik ben voorstander van een opleiding waar de jongen moeten zoeken en afzien, ze moeten zich later op de marathons ook zelf kunnen redden. Neem maar aan dat deze duiven meestal niet in 1 streep rechtdoor naar huis vliegen, maar goed meningen zullen hier over verdeeld zijn.
De oudste groep jongen met de witte knijpringen schieten ondertussen aardig op, zij hebben hun 3de africhting op 75 km gehad. Gisteren vanuit de oostkant met lastige thuiskomsten, de 2de groep met blauwe knijpringen is op de helft, zij hebben gisteren hun 2de ritje op 50 km gehad, dit keer vanaf Meppel, doordeweeks is dit halverwege de Afsluitdijk. Er zijn nog een paar latere jongen, deze zijn te jong om af te richten. Deze week vlogen die voor het eerst naar behoren. Er komen nog een paar laatjes, deze week uitgekomen, er zijn ook nog wat ringen uitgezet, waarvan ik hoop dat die terugkomen compleet met jong.
Deze week weer voor het eerst aan het werk, de 1ste dag is altijd even schakelen, daarna is het weer business as usual, op naar januari, pakken we nog maar weer eens een weekje op een zonnig eiland.
Tot de volgende!
