zondag 21 december 2014

Het lijkt wel December

Na een week toch maar weer een weekstukje van mijn hand. Ik ben te druk de laatste tijd, te weinig tijd voor duiven of ander vermaak.

Ik berichtte al over de vogelgriep en de gevolgen voor mij persoonlijk, ik hoop dat deze ellende wegblijft uit Nederland, pas nu begint het in mijn werkomgeving een beetje te normaliseren. Het is echter te vroeg om te juichen en over te gaan op de orde van de dag. Deze week 2 gevallen van vogelgriep in Duitsland, in het Emsland, vlak aan de grens, in dit gebied zit heel veel pluimvee. Las vandaag nog dat er verder op in Duitsland mogelijk ook nog iets aan de hand is..... Duimen draaien.
De vogelgriep kan ook nog verstrekkende gevolgen hebben voor de duivenhobby, het is in ieders belang dat we ons aan de regelgeving blijven houden, uitbraken in het voorjaar zullen het vliegseizoen behoorlijk pijn doen. Geen doemdenkerij, maar realiteit.

Verder lange werkdagen en zaterdagen werken, in deze periode altijd aan de hand, feestdagen betekend weekenden werken om toch de klanten te kunnen beleveren. Een feestdag is een vrije dag, maar ook een dag niet gewerkt.

Hoogtepunten van de afgelopen weken:
Collega's die bereid zijn wat extra's te doen voor het bedrijf, betrokkenheid bij de precaire situatie die de vogelgriep met zich mee brengt.
Glunderende gezichten bij de mensen die het het meest verdienen, als de vele relatiegeschenken worden verdeeld, nog een extra bovenop een geslaagd kerstpakket. Mensen blij maken is leuk!

Mijn partner rond een zware opleiding af van 2 jaar, naast haar werk en andere beslommeringen, ook nog eens met superresultaten. Trots!

Zoonlief toch nog kunnen helpen met het betrekken van zijn studentenappartementje, voor het eerst op eigen benen. Hij heeft zelf zo goed als alles geregeld, gelukkig mocht ik nog wel wat wijze raad aanbieden. 

Leuke reportages gelezen over de duivenliefhebberij, positieve berichten die we met z'n allen goed kunnen gebruiken binnen de hobby. Ik zeg goed bezig, laat maar zien dat het leuk is in duivenland!

Verbazing:
De Nederlandse politiek struikelt weer eens over iets wat heel Nederlands en menselijk is, er voetstoots vanuit gaan dat iedereen in de pas blijft lopen bij het stemmen voor een wetsvoorstel. Parlementariërs zijn gekozen om te vertegenwoordigen, je mag dan toch ook verwachten dat ze nadenken en een afwijkende mening vormen?

Wilders' PVV hoog in de peilingen, terwijl hij zichzelf moet verantwoorden voor uitspraken in het openbaar, tegenstelling ten top.

In New York worden 2 agenten vermoord zonder aanwijsbare reden, ze droegen slechts het uniform, reden genoeg blijkbaar om de families van deze mensen in rouw te dompelen.

Op Pipa wordt vandaag een duif verkocht voor 244.000 euro, een topper van een tophok, het is de verkoper gegund, maar toch.....

Bestuurlijk klopt het nog steeds niet in een aantal afdelingen, oplossingen worden er blijkbaar niet gezocht, of ego's zijn belangrijker dan het algemeen belang, wie zal het zeggen. Vreemd blijft het.

Toch nog maar even over mijn eigen duiven, de reden waarom ik eigenlijk dit blog schrijf.
Het gaat goed op het hok, ondanks het kille en natte weer, duiven zien er goed uit, hoewel er een dipje was met dunnere mest. Voerschema iets aangepast, mest ziet er weer goed uit. Plannen voor komend seizoen nemen in mijn hoofd steeds duidelijker vormen aan, misschien iets voor een volgend blog.
Tekort tijd om ze te laten vliegen(het mag weer), wacht tot na nieuwjaar en het vuurwerkseizoen.

Prettige dagen!


zondag 7 december 2014

Beter willen worden

Zondagmiddag, het regent, donker decemberweer, vanochtend de hokken uitgebreid gedaan, de duiven weer eens bekeken en lekker in bad gehad. Drukke weken, dus worden de zondagen benut om te ontspannen en de broodnodige extra zorg aan de duiven te besteden.
De duiven beoordeeld op gezondheid, niets mis mee, hoop dat het zo blijft. Vorig jaar rond de kerst nog een paratyphus uitbraak gehad, zit er niet op te wachten dat het weer gebeurd.
Loop me ondertussen suf te dubben over hoe ik het komend seizoen ga aanpakken. Ik heb in mijn hoofd om alleen duivinnen te spelen op het nest, het zou me goed kunnen helpen om het zo simpel mogelijk te houden, voeren tijdens het seizoen zou zich dan ook alleen op de duivinnen hoeven toe te spitsen. Nadelen zijn het niet uittesten van de doffers en minder duiven beschikbaar om te kunnen spelen. Aantallen maken me niet veel uit, wacht net zo lief op 3 duiven als 20, spannend is het evengoed voor mij. Kwaliteit is waar het om draait.
Ik heb de voorbije seizoenen gemerkt dat ik de doffers sneller verspeel, hoewel de mooiste prestatie tot nu toe ook door een doffer is geleverd.
Als ik deze denkwijze doorvoer, zou ik ook bij de kwekers moeten werken vanuit de beste duivinnen, hierbij de juiste partner zien te vinden. Natuurlijk is het belangrijk dat de 2 partners van een kweekkoppel de juiste inbreng hebben om een zo goed mogelijk jong te kunnen produceren, er wordt wel vaak vergeten dat de duivin een veel grotere inbreng heeft in het produceren van een gezond jong. De duivin produceert het ei waaruit het jong geboren word en stopt haar gezondheid en reserves in datzelfde ei, zij zorgt dus voor een vliegende start bij de ontwikkeling en geboorte van het jong. Het is essentieel, jongen dienen super op te groeien, ga het maar na op eigen hok, jongen die niet snel genoeg opgroeien zijn eigenlijk altijd duiven die worden verspeeld of niet mee kunnen komen met hun hokgenoten. Deze duiven op laten groeien draait dus altijd uit op teleurstellingen.
Beter wilen worden betekend dus: Kwaliteit en gezondheid.

Tijdens het schrijven van dit stukje probeer ik ondertussen wat van de sport op deze zondag mee te krijgen. Schaatsen viert weer hoogtij, de hockeyers spelen een belangrijk toernooi, de eredivisie is op volle toeren. Zwemmers doen het voortreffelijk op het WK korte baan.
Mijn aandacht wordt getrokken door de aankondiging over het uitzenden van de Duitse documentaire over doping in Rusland onder sporters. Even zoeken via Google leert dat het zal gaan over de vermeende wijdverbreide dopinghandel binnen de Russische atletiekwereld. Coaches en begeleiders zoeken naar talenten en worden geprepareerd en getraind om een plekje in de top te bereiken. Men zegt dat hierbij veel gebruik wordt gemaakt van stimulerende middelen. Slechte zaak, als het werkelijk zo is. Men wil dus beter worden met behulp van wondermiddelen in plaats van kwaliteit.
De parallel met de duivenwereld is snel getrokken. Of melkers doping aan hun duiven geven weet ik niet, heb het niet met eigen ogen kunnen zien. Feit is wel dat er praktijken gaande zijn bij sommigen die niet door de beugel kunnen.
Het gebruik van allerhande bijproducten voor herstel en opbouw van reserves is geen doping, maar vaak uitgekiende producten om duiven in een goede conditie te krijgen en te houden. 
In de sportwereld bij mensen is het ook gemeengoed, natuurlijk helpt het om in goede conditie te blijven en snel te herstellen na een inspanning. Het is ook nodig, sponsoren betalen om in beeld te komen, niet omdat de sporter zo aardig wordt gevonden. Topsport is dus gewoon werk.
Dit geldt dus ook voor de duiven van de beroepsmelkers in Nederland en België, ook zij hebben er belang bij dat hun duiven top zijn op elk moment, prestaties betekend jongen verkopen waardoor er brood op de plank komt.
Keerzijde van deze zaak is dat er weinig duiven zijn die lang meegaan, uitslagen leren dat er veelal met jaarlingen en 2 jarigen wordt gespeeld. Branden deze duiven te snel op door het gebruik van alle hulpmiddelen? Op een natuurlijke manier herstellen is er niet meer bij, een overvol programma is hier debet aan.
Bij marathon duiven zie je wel veel meer duiven die aardig op leeftijd zijn, veelal duiven die zuinig worden gespeeld, waardoor ze een langere carrière kunnen hebben. Overigens is het in de marathon wereld ook al gebruikelijk om jaarlingen te spelen op de grote drachten. Of dit goed is valt te betwijfelen, ik heb het overigens zelf ook al gedaan, je wilt toch weten wat er inzit. Het gevaar om de duiven op te branden voor ze tot volle wasdom komen is toch groot. 
Conclusies ga ik niet trekken, het voortschrijdend inzicht zal uitwijzen wat wijsheid en waarheid is. Goede week !

zondag 30 november 2014

Weinig te melden, of toch..

De hele week van huis geweest, vogelgriep, in Duitsland gewerkt bij 1 van onze zusterbedrijven, om te zorgen dat we toch onze klanten kunnen beleveren. De vogelgriep is een ramp voor de pluimveesector, mijn werkgever heeft nog het geluk dat er bedrijven zijn gevestigd in Duitsland en België, zodat er toch gewerkt kan worden. Ingrijpend voor de medewerkers, wij waren met een groep van 20 de hele week op pad, klinkt leuk, maar gezien de omstandigheden bittere noodzaak. De klant heeft geen boodschap aan de situatie, er moet gewoon kip in de winkels liggen.

Dus ook een week zonder de duiven. Ik heb geen tijd gehad om het te missen, de verzorging is bij mijn partner in goede handen. Ik had de verzorging dusdanig aangepast dat er alleen maar hoefde te worden gevoerd en de waterbakken aangevuld moesten worden. 
Bij thuiskomst wel een domper, tijdens de laatste voerbeurt op zaterdag lagen er 2 dode duiven. Gepakt door iets, in het hok, tenminste eentje, de andere had ogenschijnlijk niets, heeft zich van schrik waarschijnlijk dood gevlogen tegen de wand of plafond van het hok. Spoetnik open gelaten, zoals altijd, had er niet bij stilgestaan. Achter de spoetnik zit ook nog een valklep. Een grote bloedvlek op een zitschapje leerde dat het duifje in het hok gepakt moest zijn. Wat voor rover er binnen is geweest? Ik denk een kat, bij een marter of bunzing had alles dood geweest, een rat is niet sterk genoeg om een duif weer uit het hok door de valklep naar buiten te trekken(de gegrepen duif lag in de spoetnik). De hokgenoten van het duifje waren behoorlijk van streek, het moet ergens zaterdag gebeurd zijn, vrijdagmiddag tijdens het voeren nog niets aan de hand.

In ieder geval weer iets duidelijk geworden. De spoetnik moet dicht blijven, ondanks de extra valklep, ben weer eens iets te goed van vertrouwen geweest. Scheelt ook weer 2 duiven voor het vliegseizoen. Ik heb er niet al te veel, maar als er in de winter al duiven kwijtraken op deze manier, gaat het wel heel hard.

Ik heb de bodem korrels maar in het hok gelaten, hoewel ik liever dagelijks schraap. Voor de rest hou ik de alternatieve verzorging maar even aan. Waarom?

Vanochtend weer een geval van vogelgriep, het ministerie heeft de maatregelen genomen, er mag nog beperkt gereden worden met slachtdieren, maar het is een heel dun lijntje. Bij meer uitbraken wordt alles weer stilgelegd, ga ik mijn tas weer pakken en naar het buitenland.

We hopen maar op het beste!

www.pigeonjohnny.blogspot.nl



zaterdag 22 november 2014

Enerverende week

Deze week stond in het teken van de uitbraken van de vogelgriep. Ik had de hele week vrij, omdat er wat Amerikaanse sierduivenvrienden overkwamen, zij hebben als hoofddoel de grote sierduivenshow in Ulm, Duitsland, maar bij dit soort gelegenheden komen ze altijd langs, samen bezoeken we dan wat sierduiven fokkers in Nederland en Duitsland. Lastig is het vervoersverbod, waardoor geplande aankopen van duiven niet door kunnen gaan, de al besproken plekken in het quarantainestation, nodig om duiven te exporten naar de USA, konden worden afgezegd. Voor hun een tegenvaller, maar toch een paar leuke dagen gehad.
Ik ben zelf werkzaam in de pluimvee industrie, dus ondanks mijn vrije dagen, regelmatig contact gehad met het bedrijf, om te horen wat de laatste gang van zaken was, geen prettige verhalen. Voor de sector is dit een grote strop, maar geen maatregelen nemen is geen optie. 
Gevolg voor mij persoonlijk is dat ik volgende week de hele week in Duitsland aan het werk ga, bij 1 van onze zusterbedrijven. We gaan met een aantal collega's de productie daar versterken, zodat we toch onze klanten kunnen beleveren. Vlees mag gelukkig wel worden vervoerd.

Diverse verenigingen hadden voor het weekend een show gepland staan, deze kunnen geen doorgang vinden, evenals de Nationale Manifestatie in Houten, zonder duiven, gelukkig kan het verder wel gewoon doorgaan. Voor verenigingen en bedrijven die hun waren aanbieden op de manifestatie misschien een domper, het goede nieuws is dat het allemaal in deze tijd gebeurd en niet tijdens het vliegseizoen. Hopen dat het snel weer onder controle komt.

Ik las op Facebook een paar berichten, waarin wel even een oorzaak voor de uitbraak van de vogelgriep werd aangewezen. Ik weet uit ervaring dat dit een heel complexe materie is, laat dit alsjeblieft aan de experts over. Zij gaan niet over 1 nacht ijs en weten heel goed conclusies te trekken op basis van feiten, het heeft geen zin om allerlei theorieën de wereld in te helpen, die gebaseerd zijn op aannames. 

Op eigen hok betekend dit dat ik vandaag de voorbereidingen tref om het voor mijn partner zo makkelijk mogelijk te maken de duiven goed te verzorgen zonder dat het veel tijd kost.
Bodemkorrels op de vloer, terwijl ik normaal iedere dag schraap, gritbakken vol voor de hele week, normaal krijgen ze dagelijks een verse gift van een soort allerhande, welke ik zelf altijd meng. Een makkelijker voerschema en de waterbakken dagelijks gewoon aanvullen, wel met een beetje azijn, zodat er vanuit kan worden gegaan dat het water niet besmet raakt met allerlei microben die je niet wilt.
Als ik op vakantie ga doe ik het ook zo, de duiven ondervinden er weinig hinder van.

Vorige week alle duiven door de handen gehad, wat kenmerken opgeschreven. Vooral voor de kwekers van belang, om de best mogelijke combinaties te maken. Ik had een paar goede duiven in de hand, geen garantie voor goede jongen, maar je moet toch ergens op kunnen varen. Voor de vliegers van minder belang, zij moeten zich gaan bewijzen op de vluchten, alleen van de uitblinkers worden jongen gekweekt.

Voor diegenen die evenementen bezoeken dit weekend, toch veel plezier gewenst!


www.pigeonjohnny.blogspot.nl

zaterdag 15 november 2014

Even een duifje ophalen

Zaterdagochtend, druilerig novemberweer. Zo'n dag dat je er eigenlijk niet zoveel zin in hebt. Duiven verzorgd, ze hebben ondanks het weer toch nog lekker gevlogen, een paar jonge doffers zitten weer snel weer op het hok, de laatste pennen hebben ze er uit, dus kwetsbaar in de lucht, ze zoeken snel weer de veiligheid van het hok.
Ik bel Bram nog even, hij stuurde me afgelopen week een berichtje dat ik een duivinnetje kon komen halen. Het duifje had ik al te leen gehad, Bram gaf aan dat hij toch veel teveel kweekduivinnen had, ik mocht hem komen halen, zodat het duifje definitief bij mij op het hok kon komen.
"Ben je thuis vandaag, dan kan ik dat duifje even ophalen." "Ja, kan wel even, na het eten graag."
Om 1 uur in de auto naar Minnertsga, Bram woont in dezelfde straat als waar mijn vereniging is gevestigd. 
Bram Wassenaar is een bekende verschijning in de duivenwereld in noord-west Friesland. Hij runt een centraal hok waardoor veel liefhebbers bij hem aankomen om een opvanger terug te halen. Daarnaast is Bram een goedspelende liefhebber, voornamelijk op de overnachtvluchten. Grappig is dat hij, net als ik, een wat ruimere belangstelling heeft voor duiven, hij bezit naast postduiven ook nog wat sierduifjes, plannen zijn om hier ook weer eens mee naar een show mee te gaan. Iets wat niet veel voorkomt in de postduiven wereld.
Gewoon Bram, zoals iedereen hem kent.

Ik word rondgeleid door de hokken, eerst de kweekduivinnen, onder andere kweekfenomeen de "Jellema duivin", deze duivin heeft voor veel goede nakomelingen gezorgd op een paar hokken hier in de buurt, Bram dankt er zijn "Teletext doffer" aan, 9de nationaal sector 4 op een loeizware Cahors in 2013. Er zitten overigens nog een fiks aantal nakomelingen van deze duivin, die ook hun sporen verdienen. Langs de sierduiven naar de kweekdoffers, hier krijg ik een paar doffers in mijn handen van een superkwaliteit, onder andere "Bokito", 2 jaar achterelkaar duifkampioen in NIC Zwaagwesteinde in 2010 en 2011, daarnaast ook nog 5de duifkampioen afdeling Friesland '96 in 2010, topdoffer. Uit dezelfde lijn krijg ik nog een paar doffers in de hand waar ik meteen maar wat jongen van bestel. In het vlieghok een paar toppers, waaronder de "Teletext", het jongenhok zit nog vol, duiven in een goede gezondheid, die voor de broodnodige aanvulling moeten zorgen in het vlieghok.
Interessant is te zien dat er een ronde late jongen wordt gekweekt die niet gespeeld worden, maar die bestemd zijn voor de kweek, puur om de lijnen van de goed presterende dieren vast te leggen, hier worden kruisingen van het oude soort, zoals Bram het noemt, met het Jellema/Beerda soort getest, maar ook inteelt wordt toegepast, de kwaliteiten van de oudere kwekers moet worden vastgelegd. Gevolg veel kwekers, maar het lijkt toch een succesformule, gezien de prestaties de laatste jaren.

Bram werkt veel samen met Nico van Veen, beter bekend als de Duivencoach. Ze zijn al jaren bezig samen, Bram kweekt en speelt, Nico selecteert, houd prestaties bij, stelt koppels samen, ook kweken ze samen duiven die naar verschillende eenhoksraces gaan. Ook hier zijn beiden regelmatig succesvol.

Na de rondgang nog even bijpraten, voor we het weten is de middag al weer om. Wat een manier om een druilerige dag zoek te brengen, ik heb in ieder geval genoten vandaag en zal behoorlijk mijn best moeten doen om aan te pikken bij de kwaliteit die op dit hok wordt geboden!

www.pigeonjohnny.blogspot.nl

zondag 9 november 2014

Stand van zaken: Doelstellingen

Je zelf doelen stellen en stappen maken, daar gaat het om als je ergens verder mee wilt komen. 
Toen ik in 2010 weer begon met postduiven had ik als doelstelling: Binnen 5 jaar wil ik een keer een kopprijs spelen op een overnacht vlucht.
Dit is gelukt, dit jaar op Ruffec heb ik een kopprijs gespeeld op Ruffec. Een kopprijs is in mijn beleving een prijs 1:100 in de afdeling en/of sector 4.
Ik had hier ook nog een paar voorwaarden aan gesteld. De duiven die ik mij aanschafte mochten niet boven het door mij gestelde budget gaan, daarbij waren stambomen ondergeschikt aan de kennis en kunde die ik in het verleden had opgedaan.
Gelukt is dit, de ouders van de 801 heb ik beide via internet opgepikt, de moeder kostte me 40 euro, de doffer had ik geruild voor een paar programma duiven, die ik zelf niet nodig had, maar die me wel konden helpen om de aanschaf van overnacht duiven te financieren. 
Verder heeft het me niet zoveel verder gebracht, de verdere resultaten zijn, op een enkele uitschieter na, niet bepaald om over naar huis te schrijven.

Tijd dus om de doelstellingen bij te stellen, omhoog wel te verstaan. Doel blijft nog steeds kopprijzen in afdeling en sector 4 op overnachtvluchten. De omstandigheden waarin dit moet gebeuren moeten dan ook aangepakt worden.
Gezien de beschikbare tijd die ik heb, zal ik mijn persoonlijke programma moeten aanpassen, de mogelijkheden die ik heb dus benutten. Om de duiven goed voor te bereiden is tijd nodig, tijd is erg schaars in mijn omstandigheden.
Dus: niet meer dan 3 overnachtvluchten per jaar.
Ik heb hiervoor een goed hok nodig, om de duiven optimaal in conditie te kunnen krijgen. Afgelopen winter gerealiseerd, noodgedwongen, door een forse stormschade. Soms moet je geholpen worden door iets van buitenaf. Hok is operationeel sinds maart 2014. Ik ben er tot nog toe tevreden mee. Waar ik dat aan afmeet: de kopprijs van Ruffec en het prijspercentage dat ik die race speelde, voordien had ik veel last van zieke duiven, jongen die overmatig veel aan adeno ten prooi vielen, oude duiven die maar niet in conditie wilden blijven. Dit seizoen(dus sinds maart) heb ik veel minder last gehad, van de jongen heb ik er niet 1 op hoeven ruimen wegens adeno. Oude duiven heb ik niet weg hoeven doen wegens ziekte.
Ik heb hiervoor ook een sterk kweekhok nodig, van hieruit moet de basis van mijn vliegploeg gelegd worden. Het betekend dat ik ook mijn doelstelling voor aanschaf van betere duiven moet aanpassen. Ik heb goede duiven gevonden voor weinig geld, maar ik heb daarnaast toch veel verprutst aan tijd, energie en daarnaast dus ook geld, door duiven die niet goed genoeg waren, voor kwaliteit moet dus wel betaald worden. Budget blijft hetzelfde, alleen moet ik veel selectiever zijn, liever 2 duiven kopen die meer kans op succes geven, dan voor hetzelfde geld 10 stuks, met evenveel kans op succes.
Daarnaast heb ik een goed plan nodig, hierin moeten koppeldata, inkorfdata en terugrekenen welke neststanden daar voor nodig zijn in de winter al op papier staan. Hieraan ontbrak het nog wel eens, improviseren lukt aardig, maakt het ook leuk en breekt de dagelijkse sleur van verzorgen, maar het helpt niet op de weg naar succes.
Een vast systeem van voeren, trainen en wat al meer hanteer ik al, hierin hoeft in mijn beleving niet veel meer te veranderen. Bijproducten wel of niet geven, welke medische begeleiding is perse nodig, wat is overbodig, ik ga het de komende maanden uit proberen te knobbelen.
Wat ik jammer vind is dat de meeste liefhebbers bijna nooit iets vermelden over hoe zij hierover denken, of wat zij doen om hun doelstellingen te bereiken, ik lees hierover eigenlijk alleen vanuit de bekende namen, of krijgen de "gewone" melkers te kort ruimte om dit te delen.
Kennis, kunde en inzichten delen met elkaar zorgt ervoor dat we elkaar gaan waarderen, maar meer nog, zorgt ervoor dat we allemaal wijzer worden!


http://www.pigeonjohnny.blogspot.nl













zondag 2 november 2014

Stand van zaken

Als ik niet meer hoef te werken wil ik fulltime met postduiven bezig zijn.

De vraag die dan meteen opdoemt is, welke toekomst zit daar eigenlijk in. Het aantal mede beoefenaars in de postduivensport neemt gestaag af, jonge aanwas is zeldzaam. Ik hoorde laatst iemand zeggen: "We hebben er een jeugdlid bij, voor het eerst in 22 jaar ben ik niet meer de jongste". Ik ken dat gevoel, het was al zo in de jaren '70, toendertijd was ik jeugdlid, met mij nog een paar jongens, die stuk voor stuk weer afhaakten. Ik las zojuist het weekstukje van Michel Beekman over de kampioenenhuldiging in Amsterdam, treffender kan de stand van zaken in duivensportland niet omschreven worden.
Toekomst scenario zou kunnen zijn, een enorme toename van eenhoksraces, voor de deelnemers is dit redelijk vrijblijvend, je kweekt wat jongen en stuurt ze naar een ander land, ze worden er door professionals verzorgd, ze kunnen tegen duiven uit de hele wereld strijden om de hoogste eer. Thuis achter de PC kan alles gevolgd worden. Lekker makkelijk, je kunt gewoon op vakantie, hoeft je niet druk te maken over vrije dagen opnemen, weekenden vrij te plannen vanwege wedvluchten en meer van deze perikelen. Als je zin hebt reis je af naar de plek waar de race wordt georganiseerd, waar je, gekoppeld aan een leuke vakantie, de aankomsten van de finale race kunt volgen. Als je het slim aanpakt hoef je zelfs geen duiven meer te houden. Bestel voor een bepaalde datum wat jongen bij een kweekstation en je kunt los. Jammer dat dit in Nederland niet toegestaan is.
In de paardenwereld is dit al gemeengoed, eigenaren stallen hun paarden bij trainers, elke maand afrekenen, wanneer het uitkomt ga je lekker naar de drafbaan, of naar een springconcours.
De marathonvluchten zijn volgens mij ook nog in opmars, specialisatie in een tamelijk extreme vorm van de postduivensport. Ik zie in de toekomst een aantal trainingsvluchten, waarna er op de marathon(de finale) flink om prijzen gespeeld kan worden. Het aantal marathons zal dan afnemen, maar de vluchten die overblijven zullen echte klassiekers zijn. Deze kan je dan vanaf eigen hok spelen, het seizoen zal aardig ingekort zijn, zodat er veel meer tijd zal zijn voor andere zaken, die veel beter aansluiten bij de huidige tijdsgeest. Kampioenschappen zijn dan niet meer belangrijk, het gaat om pieken op het juiste moment.
Het programmaspel zal op termijn voorgoed verleden tijd zijn, zeker voor mensen die gewoon naar hun baas gaan, het is tegenwoordig heel normaal dat je een uur  naar je werk rijd, ploegendiensten draait of vaak doordeweeks een aantal nachten van huis bent, omdat je werkplek toevallig even te ver van huis is. Kortom, het is lastig om je duiven te verzorgen in een bepaald ritme, wat de kansen op succes niet bepaald doet toenemen. 
Vitesse, midfond of jonge duiven, als het blijft bestaan zal het in een veel mindere setting doorgaan, alles zal draaien om specialisatie op deze disciplines en een seizoen in zo'n discipline zal in een korte periode gespeeld worden.

Doemdenkerij? Ik hoop het niet, maar als je om je heen kijkt lijkt het me niet meer dan realiteitszin.

Toekomst in de sport is er overigens wel, kijk naar de ontwikkelingen in Azië en Oost-Europa. De levensstandaard gaat daar omhoog, waardoor het mogelijk is om duurdere vormen van duiven houden te kunnen veroorloven.

Positieve dingen? Jawel, vandaag genoten van de duiven, lekker los gehad, was schitterend weer voor November. Hokken gepoetst, alles in bad, vanmiddag de kwekers nog even door de handen gehad. Hoe staan ze ervoor? Wat is wijsheid, hoe stel ik de koppels komend seizoen samen, kortom, totale ontspanning na 6 dagen werken. Blijkt het voor mij toch weer de ideale hobby te zijn, wat we snel vergeten is het meest belangrijk: plezier hebben in je duiven, in het hok, lekker wegmijmeren, de dingen die je meestal bezighouden even vergeten, de kop leeg. Super!! 

zaterdag 25 oktober 2014

St Vincent 1200 km, Hans de Ruig

Oudebildtzijl, bijna aan de Waddenzee, hoog in Friesland. Net buiten dit dorpje woont de familie de Ruig. Een dijkhuisje, onderaan de dijk, Hollandser kan haast niet. 
Ik ken Hans de Ruig sinds 2010. Hij was de eerste overnachtspeler waar ik op bezoek was, nadat ik had  besloten weer te beginnen met postduiven, specifiek met de overnachtvluchten. 
Ik kan me het eerste bezoek nog herinneren. We werden hartelijk ontvangen op de 2de paasdag 2010, Hans fanatiek en gedreven, honderduit pratend, zijn vrouw Imkje rustig, lachend en zorgzaam, direct in gesprek met mijn partner Vera. Je voelt je er meteen thuis. In de jaren erna ben ik nog vaak langs geweest, voor een praatje, een paar jongen, of gewoon duiven letten als ik zelf niet mee had. De laatste tijd was dit niet meer gebeurd, dus hoog tijd voor een nieuwe ronde.
Hans speelt in dezelfde vereniging als ik, speelt hetzelfde spel, dus er is snel een band, in ieder geval een gemeenschappelijke interesse. Er wordt gespeeld onder de naam Hans en Eelke de Ruig. Zoon Eelke is echter druk met school, maar nog steeds bij de duiven betrokken.
Hans was vorige maand al even bij mij wezen kijken, stille seizoen was net begonnen, hij kwam eigenlijk om de 801 te bekijken, helaas is deze nog steeds onderweg van zijn laatste vlucht. Toch een paar leuke uurtjes gehad, de duiven bekeken en gekeurd. Ik werd meteen uitgenodigd om weer eens langs te komen.
Hans voor zijn vlieghokken

Tijdens het seizoen had Hans al verteld dat hij met een paar bekende liefhebbers in contact staat de laatste tijd. Hij gaf zelf al aan dat dit voor hem een enorme boost is. Hij leert veel van deze mensen en probeert dat toe te passen op zijn eigen hokken. Er zaten altijd al goede duiven, de uitslagen waren soms goed, soms minder, er werd ook met veel duiven gespeeld. Dit is de laatste jaren een stuk minder geworden, wat me opviel was dat de kwaliteit op de hokken flink verbeterd was. Hans beaamde dit, hij legt zich nu veel meer toe op een paar specifieke lijnen, gekruist met het soort wat hij altijd al op het hok had. Onder impuls van zijn nieuwe contacten kan hij makkelijker aan duiven komen om de kwaliteit op de hokken te verbeteren.
Ook het voersysteem is drastisch aangepakt, alsmede het inspelen van de jaarlingen. Jongen werden soms wel gespeeld, soms niet, dit jaar werd er vooral stevig afgericht, tot aan Brussel aan toe.
Je ziet de duiven hier van ver komen

Opvallend dit seizoen was dat hij prachtige series draaide, zowel op de overnacht vluchten met de overjarige duiven, als met de jaarlingen op de dagfond vluchten en in Augustus op Bergerac. Alleen die echte kopduif zat er niet in, ondanks dat een schitterend seizoen.
Uitgebreid door de hokken geweest, late jongen die ondanks hun jonge leeftijd al goed in elkaar zitten, kweekduivinnen waarvan ik er zelf wel een paar wil gebruiken, inmiddels bewezen vliegers en beloftevolle jaarlingen. Kweekdoffers die gewoon goed zijn. Er wordt behoorlijk aan de weg getimmerd.
Kweekmethode die toegepast gaat worden: goed x goed, lijnen kruisen, maar ook witoog x geeloog, een streven wat steeds meer opgeld doet.
Ook de bijproducten die bij zijn nieuwe systeem besproken. Er komt nogal wat bij kijken om duiven te prepareren voor een marathon vlucht. Gezien de resultaten lijkt het voor Hans de juiste manier.
Wat mij het meest verbaasde: er wordt tegenwoordig heel veel gedaan met DNA van topduiven en duiven die internationaal verkocht worden. Hans vertelde dat de DNA uitslagen ook worden gebruikt om vast te leggen waar de sterke en zwakkere punten van duiven zitten. Door deze DNA patronen naast elkaar te leggen schijnt het mogelijk te zijn om kweekkoppels samen te stellen die elkaar aanvullen op de zwakkere punten. Geen nieuws voor mensen die serieus kweekkoppels samenstellen en proberen te compenseren, echter de DNA certificaten van duiven schijnen hier een goed hulpmiddel bij te zijn. Eerste keer dat ik er van gehoord heb in ieder geval.
Ook in het stille seizoen de duiven los
Ik heb vanmiddag weer een hoop opgestoken, er werd openhartig gepraat over alle  onderwerpen die aan bod kwamen. Ik heb weer veel kennis bij elkaar geraapt, eens kijken wat ik weer met al die weetjes kan.
Hans en Imkje bedankt voor een leuke middag.

meer info: www.hansderuig.nl

zondag 19 oktober 2014

Het begint bij jezelf.

Deze week genoten van de duiven. Ik had deze week de wat latere diensten waardoor ik pas om 9 uur van huis hoef. Het geeft gelegenheid om de duiven nog even te laten vliegen, iets waar iedere liefhebber graag naar kijkt. Bij goede omstandigheden houden ze het nog vlot 3 kwartier vol, niet slecht voor duiven die niet gescheiden zijn en de meesten nog volop in de rui. 
Deze week weer vroegere diensten, ik ben 's middags dan te laat om de duiven nog uit te laten. Vanmiddag hebben ze hun rondjes nog kunnen draaien, de rest van de week zullen ze binnen moeten blijven. Gelukkig tot dusver nog geen last van de kromsnavels.

Ook genoten van de stukjes die her en der geschreven worden. Soms leerzame reportages, soms stukjes die duidelijk refereren aan het stille seizoen in de postduivenwereld. Melkers die op vakantie opnieuw ontdekken dat er meer moois op de wereld is.

Waar ik niet van geniet zijn de soms erg negatieve commentaren die gegeven worden op de mening van melkers. Gelukkig zijn er melkers die hun mening durven geven, je hoeft het niet met elkaar eens te zijn. Natuurlijk zijn er 1000 wegen die naar Rome leiden, ieder het zijne. Nu moeten mensen die bereid zijn om hun mening te delen zich soms met hand en tand verdedigen. Natuurlijk is discussie goed, maar laat het dan wel discussie blijven. Vaak worden zaken tot in het persoonlijke getrokken, het is volgens mij niet nodig om iemand die voor zijn mening uitkomt af te maken, simpelweg omdat die mening niet strookt met die van een ander. 
Ooit nagedacht over het feit dat iemands mening kan leiden tot een beter inzicht over waar jezelf mee bezig bent? Het zou wel zo moeten zijn, we zijn bezig met een hobby, er zijn maar weinig mensen die kunnen leven van de duiven. Commercieel belang is dus te verwaarlozen voor het grote gros, luisteren naar elkaar kan wel leiden tot beter resultaat op eigen hok, of tot een beter beleid als het gaat om regelgeving, opstellen van vliegprogramma's en lossingen. 

Het veilingseizoen is ook weer in volle gang, op veel websites worden in hoog tempo duiven verkocht. Volgens de omschrijvingen en stambomen kunnen het alleen maar goeden zijn die worden aangeboden, heb hier wel ernstige twijfels over. Soms wordt er een kijkdag aangeboden, om de duiven in de veiling te kunnen bekijken en keuren. Je kan er niet inkijken, maar sommige kenmerken moeten toch wel aanwezig zijn. 
Ik vraag me ook af hoeveel afval de verkopers kweken per jaar, dat wil dus zeggen dat er veel aangeboden wordt wat zijn geld niet waard is. Ook ik heb me wel laten verleiden om duiven aan te schaffen via 1 van de veilingsites, sommigen voldoen, veel niet. Ik kan me gelukkig inhouden en zorgen dat ik me hou aan de limieten die ik mezelf stel, zodat ik er financieel tenminste niet minder van word. Ook in dit opzicht moet het hobby blijven.
Ben wel benieuwd wat de duiven van Jos Pepping gaan opbrengen, hij hoort tot de top 5 van marathonspelers in Nederland. De verkoop van Arjan Beens en Ultsje Jellema hebben ook mijn belangstelling. Tophokken gaan in de verkoop.
Ik had het eerder over commercieel belang, voor deze mensen geldt volgens mij dat dat waar zij met hart en ziel aangewerkt hebben best wel een paar centen op mag brengen, ze hebben stuk voor stuk ook geïnvesteerd in hun stam, niet alleen met geld, vooral met kennis, kunde en passie.

Wat je vooral van bovengenoemden kunt leren is dat het altijd bij jezelf begint. Vingerwijzen en verbaal geweld zijn geen bouwstenen om verder te komen.


zondag 12 oktober 2014

Warme winter?

Losse eindjes, dit gaat zeker op voor de Chinees Zhang, finalist in de finale rekstok op het WK turnen, gezien als grootste concurrent van ons aller Epke Zonderland. Hij was onderweg naar een goede klassering, echter kreeg hij materiaal pech, het leertje van 1 van zijn handschoenen brak los, essentieel voor de turners aan de rekstok. Voor eigen publiek kon de man de verwachtingen dus niet waarmaken, domme pech? Waarschijnlijk. Epke was magistraal, als zijn Chinese concurrent zijn oefening naar behoren had kunnen afronden was hij waarschijnlijk nog niet in staat geweest om voor goud te gaan. Winnen of verliezen, het ligt heel dicht bij elkaar. Er vliegen overigens al heel wat Epke's rond in Nederland, als ik de stambomen van te koop aangeboden duiven mag geloven.
Ik ben geen turnfan, maar de beelden die de wereld werden ingestuurd waren wel fantastisch. Vooral de slowmotions na de oefeningen brachten prachtig in beeld welke passie, focus en concentratie deze atleten opbrengen om het beste in zichzelf boven te halen. Absolute ster was in mijn mening de Amerikaanse Simone Biles, wat een talent, in elke sport kennen we dit wel, eens in de zoveel tijd staat er iemand op die dergelijk natuurtalent etaleert. Wat opvalt bij haar is het spontane plezier dat ze laat zien, ze leeft voor haar passie. 

Het rommelt in postduivenland. In België vliegt men elkaar in de haren over het wel of niet opheffen van de zones, vooral bij de nationale hafo vluchten, de bond wist het even niet meer en dacht weg te komen met het simpelweg teruggaan naar nationale en provinciale uitslagen. Even het commerciële belang van een aantal hokken over het hoofd gezien?
Daarnaast plannen de Waalse melkers een coupe, willen apart van de Vlaamstaligen gaan concoursen. Nog wel onder de koepel van de KBDB zeggen ze. Wordt weer een spannende winter daar. 
Ook een forse veroordeling wegens vermeend doping gebruik bij een liefhebber. 3 jaar schorsing en 15.000 euro boete. Niet misselijk, net als in de sportwereld hoor je voors en tegens over deze man. Hij weet zelf waarschijnlijk het beste of het waar is of niet.
In Nederland bij een aantal afdeling hommeles, afdeling 6 lijkt nu even de kroon te spannen, hoewel er elders ook nog het e.e.a. speelt. Ook hier weer genoeg voer voor de wintervergaderingen. Denk hierbij aan de organisatie van de grote dagfond concoursen en een aantal overnachtvluchten. Het NPO lijkt naarstig op zoek naar een manier om van de verantwoording over lossingen af te komen. Zou het overigens niet beter kunnen gaan over het trekken van lering uit het verloop van afgelopen seizoen? Code rood, foute lossingen en meer van dat, 2014 was niet om trots op te zijn.
Maar ja, even naar het journaal kijken plaatst alles wel weer in perspectief. Het Midden-Oosten is een puinhoop, de angst voor aanslagen lijkt ook Europa te bereiken, ebola in Afrika, vreselijk om te zien, ook hier de angst voor uitbreiding naar de rest van de wereld, hoe dom kan je zijn om met patiënten te gaan slepen. In Nederland wordt een scholier op school doodgestoken. Waar hebben we het dan over als het om de duiven gaat.............

Gisteren prijsuitreiking gehad bij het NIC Holwerd, waar ik inkorf voor de overnacht. Leuke middag, in de traditie zoals we die gewend zijn in Nederland. Opkomst niet echt goed, af te meten aan de opbrengst van beschikbaar gestelde late jongen 2014 en bonnen voor 2015. Jongen van een goede speler gaan ternauwernood voor het startbod van de hand, bonnen van diverse winnaars gaan voor een prikje weg. Tijd voor verandering? Aantrekkelijk maken voor nieuwkomers? Ik weet niet of het in dit soort middagen zit. Aan de uitgedeelde prijzenpakketten lag het in ieder geval niet. 
Volgens mij is het veel belangrijker dat de duivensport in de keuken laat kijken, de passie die je hebt delen, dat is wat mensen van buitenaf enthousiast maakt voor iets. Laat maar zien waarom je zo gek bent om dagen op je duiven te zitten wachten, er zoveel tijd aan spendeert om toch je duifjes zo goed mogelijk aan de start te krijgen.
Tijdens mijn bezoek aan Californië in 2011 werd me verteld dat daar bij grotere concoursen per keer een behoorlijk geld bedrag is te verdelen, opgebracht uit sponsoring en inleggeld. Animo om hier aan deel te nemen is groot. Direct na het bekend worden van de uitslag wordt er uitgekeerd, iedereen weet meteen waar hij aan toe is. Kampioenschappen in de clubs kent men wel, echter wordt aan individuele winst per concours vele malen meer waarde gehecht. Het winnen van een concours betekend een jaar lang je duiven kunnen onderhouden, kijk dan wordt het leuk.......

Tenslotte op eigen hok is het africhten van de jongen vorige week afgerond. Door het korten van de dagen is het niet meer mogelijk om de jongen dagelijks te laten vliegen. Vorige week schreef ik al dat ik de zaterdag naar Almelo moest, de jongen vlak voor Almelo gelost, dus in zuidoost richting, ongeveer 115 km hemelsbreed. De oudste jongen zijn 12 keer weggeweest, de jongsten 8 keer, wel met de lastige oversteken over het IJsselmeer, 90 km vanuit het zuiden en de lossing vanuit Almelo. Ik hoop dat het voldoende is om ze als jaarling aan de start te brengen. De rui zet goed door, dus met de gezondheid zit het ook wel goed. Kwekers zijn op tal, bij de vliegers mis ik veel doffers, tel er nu 10, tegen 18 duivinnen, da's lastig koppels maken voor het nestspel.
Ik speel nog steeds met de gedachte om alleen nog maar met duivinnen te vliegen op het nest, maakt het makkelijker omdat ik maar 1x daags kan voeren, nadeel is dat ik minder duiven kan inzetten. Wel weer makkelijker om de neststanden te bepalen en ze zo goed voor te bereiden op de door mij gekozen concoursen. We hebben nog een hele winter om erover na te denken.


zondag 5 oktober 2014

Op bezoek in Almelo bij de Gebroeders Löwik

Gisteren voor de 2de keer dit jaar in Almelo geweest bij de Gebroeders Löwik. Directe aanleiding was de aanschaf van een duivin die ik voor de kweek wil gebruiken. In juni was ik ook al in Almelo, voor de aanschaf van 4 jongen. 1 van de jongen was ik van het hok kwijtgeraakt, om te zorgen dat ik 2 koppels 100% Löwik duiven tot mijn beschikking heb, heb ik nog een keer contact opgenomen om een duivin bij te halen. "Geen probleem, als je vlug bent kan je nog uitzoeken", was het antwoord van Ben Löwik. Dus zaterdagochtend in de auto voor de 150 km lange rit naar Almelo.

De gebroeders Löwik introduceren is voor de fondspelers misschien een open deur intrappen. Overwinningen in sector 3, afdeling 9, de VNCC, naast talloze teletekst en kopprijzen op de overnachtfond, zijn hun deel. De combinatie speelt al 55 jaar, eerst programma en vanaf 1984 alleen nog maar op de overnacht. Er wordt gespeeld op de NPO vluchten, ook wordt er nog wel eens een uitstapje gemaakt naar de ZLU vluchten, er zijn ook vroege prijzen gespeeld op bijvoorbeeld Perpignan en Barcelona.
Stamopbouw is ontstaan vanuit het "Oud Koppel", aangeschaft in 1978, een doffer van Telgenhof, zoon van de toen befaamde "Fonddoffer", een duivin van Klein Haarhuis, dochter van de topper de "41". Vanuit dit koppel is een fondstam opgebouwd die zijn weerga niet kent. Kleinzoon van dit koppel is de "Daxdoffer", zelf een 1ste in de VNCC vanuit Dax, met loodzware omstandigheden. Hij is weer vader en grootvader van een stevige rij kopvliegers, welke ook weer fantastisch vererft hebben op de hokken in Almelo. Daarnaast zijn uit deze stam een hele serie wergaloze fondkleppers geboren, niet alleen bij de gebroeders zelf.
Vaandeldragers van het hok nu zijn o.a. "Rambo", kleinzoon van de "Daxdoffer", winnaar van 1ste NPO Brive in 2010 en de "Cahorsdoffer", winnaar van Cahors sector 3 in 2012. Ook zij zijn nog rechtstreeks uit de lijnen van het "Oud Koppel".

Het systeem is heel eenvoudig. Rond 2 februari wordt gekoppeld, de vliegers brengen 1 jong groot en worden weer gescheiden. Pas na het invliegen op vitesse/midfond wordt er weer gekoppeld, om de duiven op een goede neststand in te kunnen korven voor de 1ste overnachtvluchten. Er wordt met 30 koppels op het nest gespeeld, daarnaast heeft de combinatie de beschikking over 12 kweekkoppels, naar overnacht begrippen niet veel duiven. Jongen worden het hele jaar door gekweekt, voor eigen behoefte worden de jongen gespeeld met de jonge duivenvluchten, natour of taartvluchten, naar gelang de leeftijd van de jongen. De jongen worden voor zover mogelijk al aan de tand gevoeld, alleen de allerbesten kunnen blijven.
Voersysteem is ook gemakkelijk. Er wordt gevoerd als de bak leeg is, soms 3 of 4 keer per dag, de duiven hebben dus eigenljk altijd voer ter beschikking. De jongen worden krapper gehouden om te zorgen dat ze blijven luisteren.
De oude duiven krijgen 2 overnachtingen per jaar, de jaarlingen 1 keer, verduisteren is er niet bij.
Medisch wordt er geënt tegen PMV en pokken, de laatste jaren wordt er ook geënt en gekuurd tegen paratyphus. 
Opvallend is het grote aantal ingeteelde dieren in de vliegploeg, die toch geweldig presteren. Dit getuigd van een heel hoge vitaliteit in de stam.
De hokken zijn als alle goede hokken, droog, goede verluchting en niet teveel duiven per afdeling.
Mondjesmaat wordt er nieuw bloed in de stam ingebracht. De aangekochte dieren worden ingekruist, de jongen hiervan moeten zich bewijzen op de vluchten, alleen de allerbesten behouden hun plekje.

Van de combinatie is Aloys de kweker van de 2, Ben is de soigneur van de vliegduiven, al 55 jaar in harmonie, zoals Ben zegt. 
In gesprek met de gebroeders valt de nuchterheid op waarmee de duivensport wordt benaderd, de gedrevenheid is er na al die jaren nog steeds, maar ook de opgedane ervaring en routine doen hier hun werk. Geen gekke dingen doen, geen paniek als het eens iets meer gaat, een rotsvast vertrouwen in de duiven en het systeem zijn hier de sleutelwoorden. Daarnaast is er een gezonde dosis humor en relativeringsvermogen.
Ben heeft mij gisteren uitgelegd waar dat vandaan komt. Net als iedereen heeft Ben in de duivensport ook een leermeester gehad. Dit was een hard spelende melker met weinig duiven, van origine een boer. Deze meneer was beroepshalve gewend om met het beste uitgangs materiaal te werken, of het nu koeien, varkens of duiven waren. De basis moet zorgen voor aanwas, welke tot het uiterste moet worden getest, zodat alleen de allerbesten overblijven om voor nageslacht te zorgen. Strenge selectie vanuit het beste materiaal. Verder had deze man de stelregel dat je nooit tegen de natuur moet ingaan, de natuur laat niet met zich sollen, zet het je betaald als je haar regels overtreed. Vertrouwen in de dieren en jezelf doet de rest, heb je eenmaal een goedpassend systeem gekozen, niet meer afwijken, slechts kleine aanpassingen ten goede zijn toegestaan.

Na mijn eerste bezoek in juni ging ik al met een heel goed gevoel naar huis, deze mensen verkopen duiven over de hele wereld, zijn toch niet commercieel ingesteld, proberen je wat van het beste mee te geven. Verder zijn ze bereid om je met raad en daad bij te staan. Dit gevoel is gisteren alleen nog maar versterkt, melkers naar mijn hart, ik zit er zelf niet ander in. Geen geheimen, maar kennis delen. Ook hier: we kunnen er niet in kijken, dus verstand van duiven hebben we eigenlijk niet. Wel alles met gezond verstand doen.

Ik heb het gevoel dat het niet mijn laatste bezoekje aan Almelo is geweest, Ben en Aloys bedankt voor de hulp en gastvrijheid!

Voor meer informatie: http://www.gebroederslowik.nl 


Vlieghokken voor oude en jongen

Nog een paar afdelingen

Ben poseert met een potentiele winnaar

zondag 28 september 2014

Niet de sterkste maar de slimste

Vanmiddag het WK wielrennen op de tv. Wielrennen is 1 van mijn favoriete sporten om te kijken, ik vind het mooi om te volgen wat er gebeurd, waarom een renner op een bepaald moment de aanval kiest, hoe sommige renners de koers kunnen "lezen", de heroïek die er mee gemoeid is. Het WK is vaak een koers van de lange adem, energie sparen om in de finale mee te zitten, vaak valt de beslissing pas in de laatste kilometers, nadat de renners kilometers lang elkaar hebben proberen te slopen. Vaak wint de slimste, diegene die het best met zijn energie is omgegaan, de sterkste kan zich vaak niet inhouden en verspeeld hierdoor zijn kansen. Saillant detail is dat er geen "oortjes" worden gebruikt, het communicatie middel tussen ploegleider en renners. Hierdoor ontstaat vaak verwarring en vraagt het van de renners inzicht, inzicht dat in veel koersen wordt overgenomen door de ploegleiders, omdat zij via beeld en geluidsverbindingen de informatie hebben over het verloop van de koers.
Parallellen kunnen getrokken worden met het verloop van een wedvlucht met duiven. De kracht van het collectief(peloton), de duif die zijn eigen plan trekt en hierdoor een gunstiger lijn vliegt, waardoor hij een voorsprong verkrijgt op het collectief. Natuurlijk, duiven vliegen op instinct, de menselijke intelligentie is bij de duif niet aanwezig. Maar toch, het heeft raakvlakken.

Gisteren bij de vereniging meegeholpen om de benodigde materialen die in het vliegseizoen zijn gebruikt schoon te maken en op te ruimen. Opvallend hierbij: natuurlijk zijn het dezelfde mensen die aanpakken, in de loop van de ochtend komen toch alle leden wel aan, helpen mee en diegene die dat niet (meer) kan komt toch in ieder geval voor een bakkie en een praatje. Gezellige ochtend dus, hoewel ik weer eens eerder moest vertrekken omdat er 's middags nog onverwacht gewerkt moest worden. Ik vind het toch uniek wat daar gebeurd, meestal zijn het maar een paar mensen en verstopt de rest zich.
Tijdens de koffie een mooi gesprek gehad met een clubgenoot. Een enthousiaste en ambitieuze liefhebber, zet regelmatig mooie uitslagen neer, net als ik overnachter. Het wil de laatste maanden niet zo erg, lichamelijke problemen spelen op waardoor de verzorging van de duiven te wensen over laat. Na zijn verhaal te hebben gehoord, bespraken we de mogelijkheid om het wat minder te doen, met minder duiven, wat selectiever te zijn met het aantal te fokken jongen en het aantal vliegers, waardoor er minder lichamelijk werk is en het plezier in de duiven weer terugkomt. Hij zelf heeft het idee om te stoppen als het niet meer wil, alleen nog wat kwekers, wat jongen verkopen en voor eenhoksraces kweken. Na ons gesprek merkte ik dat ik hem een optie had aangereikt waar hij zeker over na zal denken. Hoe het afloopt? Ik weet het niet, maar ik hoop dat ik tot hulp ben geweest.

Op eigen hok deze week de jongen 1 keer over het IJsselmeer afgericht, ik ben de hele week vroeg begonnen, dus de jongen moesten 's avonds al in de mand gezet worden, daarnaast moesten ze 's ochtend nog bijna 3 uur in de kofferbak wachten voor ze eruit konden. Niet ideaal vond ik, wederom 2 jongen die de oversteek niet hebben kunnen maken. Er is woensdag nog wel een jong teruggekomen van de africhting vorige week donderdag, gewond, staart weg, zo te zien niet door de kromsnavel, maar ergens tegenaan gevlogen. Wat een karakter.....
Verwondingen zien er altijd ernstig uit, maar het lijkt mee te vallen, ze vliegt gewoon rond, na een paar dagen recuperatie. Dit weekend niet afgericht, komende week nog maar een paar keer over het IJsselmeer. Vandaag vooral bezig geweest met alles weer rechttrekken wat afgelopen week is blijven liggen.

En het WK? Een Pool wordt wereldkampioen, hij was de slimste, hij wist op het juiste moment te ontsnappen, op een punt waar het niet werd verwacht. Zijn ploeg heeft lange tijd tempo gemaakt in het peloton, de meesten dus gesloopt. Natuurlijk, hij is een klasbak, heeft ondanks zijn 24 jaar al veel laten zien. De rest, de grote namen, hadden niet de punch om hem nog terug te pakken. 

zondag 21 september 2014

Selectie?

Zoals ik vorige week al schreef, wilde ik afgelopen week gebruik maken van het aangekondigde goede weer om de jongen af te richten over het IJsselmeer.
De normale procedure is de jongen samen met wat oudere, ervaren vliegers te lossen halverwege de Afsluitdijk, daarna  de dijk oversteken en ook weer lossen met ervaren dieren. Gaat dit goed dan kunnen de jongen over de "dijk" zoals hier in de buurt wordt gezegd gelost worden zonder ondersteuning van de ervaren dieren.
Ik heb ervoor gekozen om de jongen in 1 keer mee te nemen over de dijk, zonder de ondersteuning van mijn ervaren vliegers. Reden hiervoor is wat ik van een aantal goed spelende overnacht specialisten hoor. De jongen moeten ervaring op doen, om leren gaan met allerlei omstandigheden. Om dit te leren moet je ze dwingen om dit te ondergaan.
De grootste barrière die ze tegenkomen onderweg naar noord-west Friesland is het IJsselmeer. Er zijn duiven die er simpelweg niet overheen durven, er zijn duiven die langs de Afsluitdijk vliegen, er zijn er ook veel die langs de Wadden eilanden gaan, dan uit het noorden weer terugkeren naar hun hok, de liefhebbers op de eilanden beamen dit. Ik kom zelf oorspronkelijk uit Noord-Holland, we zagen daar wekelijks massa's duiven richting het Noorden gaan. Wat we daar ook zagen was dat duiven, zeker onder minder goede omstandigheden, op de rem gingen en terugkwamen, rond bleven draaien en uiteindelijk op zoek gingen naar water en een plek om te overnachten. Er waren weekenden bij dat alleen op ons hok al 20 opvangers waren, vaak na een nachtrust, wat water en voer vertrokken ze weer, of ze ooit weer aankwamen? Ons niet bekend. Ik praat nu over ervaringen in de jaren '70 en '80, ik hoor hetzelfde nu nog steeds van liefhebbers uit Noord-Holland. Vorige week sprak ik de eigenaar van de opvanger die ik had uit Zuid-Holland, hij zei ook dat er massa's duiven overkwamen die duidelijk van een ander concours waren, het konden alleen de duiven zijn van sector 4. Hieruit blijkt maar weer dat de duiven vaak de kustlijn zoeken van de Noordzee en zo noordwaarts vliegen. 
Oh ja, die opvanger is weer keurig thuis, kreeg netjes bericht dat hij weer was gearriveerd.
Maar goed, motivatie heb ik nu wel duidelijk gemaakt, feit is dat je bereid moet zijn om te incasseren, je weet van te voren dat een aantal van de duiven het moeilijk zal hebben om thuis te komen.
Maandag heb ik ze de 1ste keer meegenomen. Omstandigheden waren moeilijk: oostenwind, heiig en warm, hoewel dat 's morgens nog wel meevalt in september. Vera hield in de gaten hoelang het zou duren voor er duiven terugkwamen. Ik heb gelost om 10:00 bij Medemblik, onderweg naar mijn werk. Om 13:15 was er nog niets terug, daarna moest Vera weg. Om 15:30 een appje met het bericht dat er een paar in het hok zaten. Ik heb niet zo lekker meer gewerkt daarna. Bij thuiskomst 's avonds waren er 19 thuis van de 26, wel even slikken dus, verkeerde beslissing? Dinsdags zijn er nog 2 nagekomen, 1 werd opgegeven in Balk/Gaasterland, deze was duidelijk niet over het water gegaan. 22 terecht dus van de 26.
Donderdag heb ik nog een keer dezelfde exercitie gedaan, nu met de 21 die thuis waren op dinsdag. Niemand die ze thuis heeft zien komen, maar de manier waarop ze in het hok zaten vertelde me dat ze een veel betere overtocht hadden gehad, alles zat er fris en fruitig bij, ik miste er wederom weer 2. Hiervan is er zaterdag nog 1 teruggekomen, compleet afgevlogen. De opvanger in Balk is op mijn verzoek op donderdag los gelaten en ook weer thuis. Per saldo dus 5 duiven weg van de 26 over 2 africhtingen. Moet nog bij vermeld worden dat de omstandigheden donderdag nog iets lastiger waren, de mist hing dikker over de weilanden, hoewel de bovenlucht mooi blauw was. Ook was het wat warmer, een heel zacht briesje uit het oosten.
Ik besef dat dit nog geen wedstrijd ervaring is, omgaan met stress van vervoer, containerlossingen en drinken in de vrachtwagens naar en op de losplaats moeten ze allemaal nog leren, feit is wel dat ze de belangrijkste barriere onderweg naar huis nu al 2x bedwongen hebben. Ik hoop er de komende weken nog een aantal keer gebruik van te kunnen maken, als het weer goed genoeg blijft. Heiig weer met een schone bovenlucht is niet ideaal, maar te doen, een bui regen onderweg is ook te overwinnen, er moeten natuurlijk wel omstandigheden zijn die de duiven eerlijke kans geven om thuis te komen. Als ik stop met de africhtingen zal ik de balans op maken welke jongen er nog over zijn. Hiermee kan ik in ieder geval alweer wat meer over de kweekwaarde van de "kwekers" vast stellen. Iets wat ik nodig heb om verder te komen, ook al hebben de jongen nog niet veel afstand hoeven overbruggen.
Ook hier heb ik ondertussen vastomlijnde ideeën over, maar dat komt een andere keer. In ieder geval altijd wel wat om over te schrijven en mijmeren. Goede week!

zondag 14 september 2014

Alles in perspectief

De eerste week na de vakantie zit er weer op. Op het werk weer alles op de rit, het ritme weer opgepakt. Ook weer een beetje in de gaten krijgen wat er in de rest van de wereld gebeurd, journaals weer een beetje volgen.
In de Oekraïne blijft het spannend, het Midden-Oosten blijft een kruitvat, nu er weer meer Westerse bemoeienis komt zal ook dat weer invloed hebben op de gebeurtenissen in de rest van de wereld. 
Voor ons deel van de wereld is het ongelooflijk wat er allemaal gebeurd, maar ons deel van de wereld is net zo goed verantwoordelijk dat het mogelijk is wat daar allemaal gebeurd.
Zouden de Schotten zich echt gaan afscheiden? Ben benieuwd.

In de sportwereld lijkt de euforie van de prestaties van de Nederlandse sporters ook weer wat geluwd, de prestaties tijdens het WK voetbal, WK hockey, het goede voorjaar van de wielrenners lijken alweer vergeten. De gunstige uitzondering is Daphne Schippers op het EK atletiek, uniek wat ze daar liet zien.

In de duivenwereld een paar opmerkelijke zaken. Dopingcontroles worden door gezet bij liefhebbers die goed presteren. Leuk of niet, als men op bezoek komt voor zo'n controle betekend dit in ieder geval dat men zich in de kijker speelt.
Arjan Beens kondigde aan dat hij totaal gaat verkopen, de complete kolonie gaat onder de hamer, hij wil meer tijd voor zijn gezin. Volgens mij een heel plausibele verklaring. De manier waarop de man bezig was, laat geen ruimte voor andere zaken als duiven, de prestaties waren meer dan subliem, maar dit kan toch niet ten koste gaan van het gezin. Ik ken Arjan zelf niet, heb hem nooit gesproken, ik heb hem wel bewonderd, om zijn prestaties, maar vooral om zijn openheid, bereidheid om heilige huisjes aan te pakken. Natuurlijk voor zichzelf, maar voorvechters effenen voor het peloton wel de weg.
De derby voor de jongen werd dit weekend vervlogen, elk jaar weer komen de herinnering aan Nationaal Orleans naar boven, het zal nooit meer hetzelfde zijn, de lossingen met meer dan 100.000 duiven tegelijk gaan we niet meer zien. Ik vraag me alleen af waarom er zo laat in het seizoen de Derby wordt gepland. De omstandigheden waren goed gisteren, maar door mist werd er later gelost, mist die vaak voorkomt in september. Gevolg was dat er vanochtend in sector 4 nog driftig werd geklokt. Ik hoop dat de verliezen niet te hoog zullen zijn, gezien het weer vanochtend zullen de meesten toch goeddeels thuis zijn gekomen. Opvallend: echt duivenweer zoals men zegt, in iedere afdeling zag je dan ook weer de bekende namen boven komen drijven. Klasse wint, op den duur, altijd.

Op eigen hok gaat alles zijn gangetje, de hele week nog op tijd thuis zodat de jongen 's avonds nog een uurtje los konden, ook al wordt de speling die ik hier heb steeds kleiner, ik wil ze toch nog tot in oktober dagelijks los hebben, zodat er nog zoveel mogelijk afgericht kan worden.
Vorige week zijn er 2 jongen achtergebleven, door de niet zo handige africhting in de nevel, vorige week al beschreven.
Dit weekend ben ik zaterdag tot Lelystad gereden, prachtig weer om op te leren, ook de allerjongsten heb ik daar gelost, moet mogelijk zijn met dergelijk helder weer(in het Noorden was het de hele dag goed). Onderweg naar de geplande losplaats moest ik op de Ketelbrug stoppen, de brug moest open voor de scheepvaart. Tijdens het afremmen voor de brug schoten er een aantal koppels duiven over, die duidelijk op koers waren naar huis, magnifiek gezicht om de duiven zo laag over de weg te zien scheren. Ik heb er nog een niet zo duidelijke foto van kunnen maken, toen ik stilstond. Het zullen duiven van afdeling 10 zijn geweest, Noord loste in Meer, gezien de tijd klopte de doorkomst op de Ketelbrug aardig. Het verloop van de africhting was goed, bij thuiskomst viel de eerste, na een paar minuten gevolgd door een koppeltje van 7, daarna nog een aantal thuis zien komen, meesten alleen, die opvallend genoeg uit het Noord-westen kwamen. Langs het IJsselmeer omhoog dus, maar te ver en weer terug. De vluchtduiven die ik heb gezien zullen ze ongetwijfeld ook meegetrokken hebben. 's Avonds alles weer in het hok, dus missie geslaagd. Deze week draai ik wat latere diensten, het weer lijkt goed te worden, dus deze week de jongen maar leren over het IJsselmeer te vliegen, nogal cruciaal in de hoek waar ik woon.
Ik heb alleen nog een zorg bij de jonge sierduiven, ze lijken iets last van coli te hebben, niet verontrustend, maar er moet wel een kuurtje aan te pas komen, om de mest weer op een normaal peil te krijgen.

Vanochtend een jong opgevangen, opgegeven via de NPO site. Ik had verder geen acht geslagen op waar de duif weg kon komen, of wie de eigenaar was. Het bleek 1 van de bekendste spelers van Zuid-Holland te zijn. De man belde binnen een uur, klonk duidelijk bezorgd over de duif en verbaasd dat deze met de omstandigheden van gisteren toch in Friesland terecht was gekomen. Afgesproken dat ik hem een paar dagen verzorg en dan in Noord-Holland los, is hij alweer een aardig eindje op weg. Mooi dat je elkaar zo kunt helpen.

Duiven trekken langs de Ketelbrug

zondag 7 september 2014

Gewaagd

Hallo, terug van vakantie, dus sinds 3 weken maar weer eens een berichtje.
Na 2 weken Frankrijk en België, zijn we woensdag weer thuis gekomen. Tijdens onze vakantie zijn de duiven gevoerd door mijn stiefzoon, ik pas dan alles dusdanig aan, zodat het zo makkelijk mogelijk is om de duiven te voeren. Mijn stiefzoon heeft niets met duiven, maar ik ben allang blij dat hij bereid is om voor de duiven te zorgen.
Betekend wel dat bij thuiskomt er meteen weer een hoop werk wacht. Hokken zijn 2 weken niet geschraapt, daarnaast moeten de duiven weer terug in het ritme wat mij past. Er moet tenslotte weer gewerkt worden ook.
Woensdagmiddag meteen de vliegers en jongen los gehad, kan meteen de conditie goed beoordeeld worden. Dat viel alles mee, ze draaiden meteen weer hun rondjes en trokken even weg.
Donderdag de jongen weer in de mand voor een korte africhting. Ook de jongsten heb ik voor het eerst mee gehad, op 20 km, voor de oudere jongen om er weer in te komen. Gelost volgens het bekende stramien, 1 voor 1, met een zo windje en mooi weer. Bij thuiskomt zat 1 jong op het hok, 1 van het ploegje allerjongsten. De aankomsten kon ik dus mooi volgen. Duiven bleven wel lang draaien boven het hok, de groep groeide gestaag. Reden: wederom een paar buizerds die hoog boven het hok draaiden. Op het moment dat ze uit zicht verdwenen, kwamen de jongen naar beneden en liepen ze vlot binnen. Vrijdag heb ik de jongen niet weg gehad, ik had nog wat andere verplichtingen.
Zaterdag had ik afgesproken met een paar (sier)duiven kennissen in Vroomshoop, mooie gelegenheid om de jonge postduiven weer mee te nemen. Het was wel erg heiig, maar de zon probeerde er door heen te prikken dus vol goede moed op weg. Onderweg viel het weer toch erg tegen, ik heb besloten om toch te lossen. Het groepje jongsten op 30 km, deze keer in 1 keer gelost vanwege de omstandigheden. De groep met iets oudere jongen heb ik 1 voor 1 gelost op ongeveer 60 km, op een iets oostelijker lijn. Wel met kromme tenen, maar de duiven de hele dag in de kofferbak leek me ook geen goed idee. Hoe dichter ik bij Vroomshoop kwam, hoe beter het weer, zelfs een waterig zonnetje, dus ik had goede hoop dat het toch goed zou komen.
Onderweg terug naar Friesland werd het echter weer donkerder en de mist leek ook weer dikker te worden....
Bij thuiskomst bleken er 24 van de 28 terug te zijn, 7 van de 9 jongsten en 17 van de 19 andere jongen. Het was toen al tegen 19:00, en het was dusdanig dicht dat ik geen duiven meer terug verwachtte.
's Avonds de tijd genomen om te kijken wat er verder in duivenland gebeurd was, de herfstklassieker Limoges bleek heel zwaar, in Friesland 13 duiven gemeld van de ruim 400 op zaterdag. De jongen en natour waren uitgesteld.
Ook het verloop en de lostijden van een paar afdelingen waren vreemd. Later in de middag lossen met dergelijk weer is geen goed idee, dit was ook te zien aan het verloop. De afdelingen die uitgesteld hadden, hebben het bij het rechte eind gehad, de zondag bleek een veel beter weerbeeld te geven.
De verlopen van de vluchten op zondag bleken goed te zijn.
Hier zijn vanochtend vroeg nog 2 jongen thuis gekomen. Mis dus nog 2 jongen, voor mij een goed resultaat, natuurlijk wil je alles thuis hebben, maar gezien de omstandigheden en niet zo handige beslissing om toch te gaan rijden met de duiven heeft gelukkig redelijk uitgepakt. 
Vergeet niet dat het hier om duiven gaat die op de overnachting moeten gaan schitteren, dus moeten leren omgaan met moeilijkheden. Om met J. te N. te spreken: de dommigheid moet eruit, dus voor de jongen mag het best moeilijk zijn.

Vakantie weer klaar, alles weer op de rit, de komende weken de jongen nog zoveel mogelijk africhten, ondertussen ga ik kijken of ik met de sierduiven nog een paar leuke shows kan draaien. Weer leuke vooruitzichten.


zondag 17 augustus 2014

Vakantie

Zondagmorgen, grijze dag, rustig aan wakker worden en ontbijten. Vakantie!

Vrijdag de laatste werkdag gehad, Vera werkt vandaag nog haar laatste dagdienst, dan is het voor haar ook even afgelopen. De laatste maanden zijn stressvoller geweest dan ik wilde toegeven. Gisteren was ik compleet leeg, geen energie meer om wat te ondernemen, los van de dagdagelijkse dingen.
Goede nieuws is dat mijn naaste collega weer gaat hervatten na een lange tijd van ernstige ziekte, dus de perspectieven voor na de vakantie zijn een stuk beter. 
Drie weken na mijn laatste vlucht, Cahors, kan de balans wel opgemaakt worden. Vorige week zondag is er een nog een jaarling doffer teruggekomen, pootjes onder de modder, dus aan het overleven geweest. Veel geleerd dus op zijn eerste overnachting. 9 van de 14 terug, geen goed resultaat, beste duiven weg, maar goed, ik had hier voor mijzelf al een streep ondergezet.

Vrijdagavond was de jaarlijkse bbq van de vereniging waar ik sinds afgelopen winter lid ben, de Vliegende Post in Minnertsga(what's in a name). De vereniging heeft een redelijk aantal leden, ook veel partners waren aanwezig. Bijna iedereen was er, dat zegt eigenlijk al genoeg. De programmaspelers, elke week aanwezig om in te korven, verwelkomden de overnachters(6 in getal), als verloren zonen. Veel komen niet meer op de club als de overnacht begint.
Het gevoel dat ik over deze vereniging heb is alleen maar versterkt, gemoedelijk, iedereen gaat goed met elkaar om, er wordt gelachen, gesneerd over al dan niet goede prestaties, maar vooral respect voor elkaar, iets wat ik bij mijn oude vereniging, zeker het laatste jaar, erg gemist heb. Ik ben er van overtuigd dat als dit door buitenstaanders wordt meebeleefd, er zomaar weer animo komt voor de duivensport. Waar ik ook kom, overal zijn de verenigingen gesloten naar buiten toe, er worden wel pogingen ondernomen om zichzelf te presenteren, maar er wordt bijna nooit een gelegenheid gegeven om een keertje in de keuken te laten kijken. Laat maar zien wat je doet, wat je beleefd, deel de passie maar. Ik denk dat je dan veel makkelijker mensen over de streep trekt, dan een mooie kraam op de plaatselijke braderie, hieruit komt zelden resultaat. 
Ik was al een tijdje niet op de club geweest, gevolg van het inkorven op de overnacht, hiervoor moet ik naar Holwerd. Waar ik van schrok waren de verhalen over de aantallen jongen die zijn verspeeld. Ik had de verhalen wel gezien via liefhebbers op Facebook, maar op deze manier komt het wel erg dichtbij. Onvoorstelbaar, het blijft maar gissen naar de oorzaken die hieraan ten grondslag liggen.

Zaterdagmiddag nog even bezoek gehad van een medeovernachter van onze vereniging. Hans is al jaren een vaste waarde in het Noorden op de overnacht, korft alle middaglossingen in, met redelijke resultaten. Dit jaar viel op dat hij prachtige series draaide, jammer genoeg geen echte kopprijzen. Hij vertelde dat hij zijn voerschema drastisch had aangepast, op aanraden van een paar toppers uit sector 4, waar hij sinds vorig jaar intensief contact mee heeft. Duidelijk was te merken dat hij in zijn nopjes was met de vooruitgang die hij dit seizoen had geboekt.
Samen even wat duiven bekeken, grappig hoe meningen kunnen verschillen, conclusie was toch dat de duiven die bij mij op het hok zitten, toch niet slecht kunnen zijn. Ik heb in ieder geval weer het e.e.a. geleerd, ik ga de komende maanden eens uitzoeken of ik dat in mijn schema kan inpassen. Grootste struikelblok voor mij blijft toch de beschikbare tijd.

Voornaamste waar ik nu mee bezig ben is het africhten van de jongen. Ik had al geschreven over doorgevoerde selecties, ook in de jongen. Ik ben 3 weken geleden begonnen met africhten van de eerste ploeg van 22. Na 2x 20 km, 1x 30 km, ben ik gisteren op 50 km gaan africhten. Zoals altijd worden de jongen 1 voor 1 losgelaten, niet met grote tussenpozen, maar het zorgt wel dat de jongen verspreid vertrekken, ze komen ook zo aan, in kleine ploegjes of alleen. Africhten betekend de duiven leren om de weg naar huis te zoeken, dit lijkt aardig te lukken op deze manier. Gisteren vertrok ik van huis met mooi weer, blauwe stukken aan de lucht, stapelwolken en helder zicht. Aangekomen op de voorgenomen losplaats in de Noord Oost polder, donkere wolken, duidelijk buien, het had al wat geregend. Nog wel een helder zicht, dus begonnen met lossen. De eerste trokken weg naar het zuiden, waar het nog wat lichter was, later viel me op dat een aantal toch meteen het noorden koos om te vertrekken.
Bij thuiskomst draaiden de eersten boven het hok, ze wilden niet landen, ik zag ook meteen waarom. Er draaide een flinke buizerd boven het hok. Ongevaarlijk voor de duiven in de lucht, maar de duiven blijven alert als er iets van een kromsnavel te zien is. Op het moment dat de buizerd uit zicht verdween vielen ze meteen, het groepje was intussen al aan gegroeid tot 7. Daarna kwamen er 4 terug uit het noorden, later zag ik waarom, de wedstrijdduiven, gelost in Sittard, trokken door. Waarschijnlijk zijn ze in een groepje terecht gekomen. Redelijk vlot waren er 19 van de 22 thuis, 's middags zijn er nog 2 bij gekomen. De laatste ontbreekt nog op àppel. Na 4 africhtingen onder diverse omstandigheden eentje weg tot nog toe, geen slechte score dacht ik. De jongen zijn dan ook super in orde dit jaar.

Ik zal de baadbakken klaarzetten, africhten wordt niets meer vandaag. Wij vertrekken naar hopelijk zonniger oorden, tot over 3 weken!

vrijdag 8 augustus 2014

Muizenissen

Vorige week zondag begonnen met africhten, de eerste keer weg met de jongen dit jaar. Van de groep van 22 jongen die ik mee had is alles thuis gekomen. De laatste zat op het hok om 8 uur 's avonds. Duifje zag er niet erg moe uit, dus ik vermoed dat die er het gemak van heeft genomen.
Het is vrijdagavond als ik dit schrijf, plan is om morgenochtend weer te gaan africhten, hoewel de weersberichten niet echt denderend zijn. We zullen zien.

Afgelopen week heb ik diverse scenario's door mijn gedachten laten gaan. Scenario's over de aanpak voor volgend seizoen.
Seizoen 2014 was het eerste seizoen dat ik 3 keer op een overnachtvlucht heb ingekorfd. De resultaten zijn ondertussen wel bekend voor diegenen die dit blog lezen. De eerste vlucht (Ruffec)verliep vlekkeloos, met een echte kopduif en een goed prijspercentage(4 van de 5 prijs), de 2de vlucht(Albi) werd afgelast en kwamen de duiven met de container terug naar Nederland. De 3de (Cahors) werd voor mij een teleurstelling. In de afdeling nog 2 prijsduiven in de staart van de uitslag, in sector 4 kwam het niet eens tot een klassering. 

Wat er fout kan zijn gegaan heb ik al beschreven en voor mijzelf uitgedacht, wat er beter kan moet ik voor volgend seizoen aan gaan werken.

Wat moet ik met de 8 duiven die ik nog over heb van de vliegploeg van dit jaar? Er zitten 2 duivinnen bij die op Ruffec en Cahors in ieder geval NPO prijzen hebben gespeeld op Ruffec en Cahors. Een andere 2 jarige keerde 2 dagen te laat terug van Ruffec en liet zich de dag na Cahors vangen op 5 kilometer van het hok. Daarnaast zijn er nog 5 jaarlingen, 1 doffer en 4 duivinnen. 1 heeft Ruffec en Cahors gespeeld, ze liet zich goed zien van Ruffec, daarnaast ook nog een prijs in het rayon op Sens(584 km),1 jaarling duivin vliegt op Cahors nog net prijs in het NIC. 1 liet zich in het voorseizoen zien, zelfs nog prijs op Sens(584 km), 1 komt continu te laat, van Cahors arriveerde ze op zaterdag, na 6 dagen. De enige doffer heeft geen prijzen gespeeld, van Cahors 's avonds thuis, buiten de prijzen. Niet bepaald een rooskleurig uitzicht voor volgend seizoen. Ik denk erover om alleen nog duivinnen te spelen, kans dat die thuiskomen is in ieder geval groter, als ik de statistieken van mijn hok bekijk sinds ik weer ben begonnen in 2010.

Het nieuwe hok tijdens de bouw in januari
Daarnaast het kweekhok, Ik heb de dagfond duiven al weggedaan, mijn idee voor meer punch en een betere oriëntatie heb ik niet terug kunnen vinden in de resultaten zover.
Ik kom voor volgend jaar aan 8 koppels, moet ik alleen van de 4 beste duivinnen fokken, continu wisselend van partner, moet ik de koppels weer zetten waarvan ik iets over heb, of waarvan de jongen van dit jaar mij het meest aanspreken. Ik ben er nog niet uit. 
Het enige dat ik tot nu toe weet is dat de jongen afgericht moeten worden, volgend jaar als jaarling gaan ze pas de wedstrijdmand in. 

Wat ik volgend seizoen wel blijf doen is de duiven iedere dag meenemen in de auto, als training, weinig tijd dus gebruik maken van de mogelijkheden die ik heb. Er is dan 's avonds ruimte om de jongen te laten vliegen.
Mijn voermengeling moet zwaarder, ook het opvoeren naar de vluchten toe zal ik beter onder de knie moeten krijgen.

Het nieuwe hok dat in de afgelopen winter heb laten bouwen, voldoet me in ieder geval goed. Het hok is echt goed droog, daarnaast lijken de duiven zich er erg prettig op te voelen.

Focus gaat intussen ook wat meer naar de sierduiven. Ik fok al sinds 1993 het ras Holle Kroppers, een bijzonder gevormde duif van Nederlandse origine. Na allerlei tegenslag hoop ik
Mijn andere passie Holle Kroppers
dit jaar weer eens aan 1 of 2 shows mee te kunnen doen. Iets heel anders dan postduiven en overnachtvluchten, 


Ik denk er allemaal nog eens over na, het duurt nog even voor het weer april 2015. Ik hoop dat de vluchten met de jongen morgen goed verlopen voor iedereen, dat zal betekenen dat ik ook goed kan africhten morgen! Succes allemaal.