zondag 28 juni 2020

28-06 Schikken naar omstandigheden



Ik was gisteren even bij Hans en zijn vrouw Imkje, duiven kijken of eigenlijk moet ik letten zeggen. Kijken hoe ze thuis kwamen vanaf Chimay, bijna 380 km in  hun geval. Er waren alleen jaarlingen mee, de ouden worden al gespaard voor de overnachtvluchten. Vreemd idee eigenlijk, eerste weekend juli pas de eerste overnachtvlucht. Inderdaad schikken naar omstandigheden.
Hans stelde gisteren de vraag of ik het wel naar mijn zin had op deze manier, geen vluchten meespelen, beetje kijken bij andere liefhebbers, wat kweken voor deze of gene. Het was een goede vraag. Natuurlijk stelde ik mij zelf die vraag toen ik in februari het besluit nam om even niet actief deel te nemen aan de vluchten. De reden waarom ik naast de sierduiven weer met postduiven begon in 2010 was namelijk dat ik de adrenaline stoot miste van die vroege duif, speciaal vanaf de lange afstanden.
Ook hier schikken naar omstandigheden. Er zitten maar 24 uur in een dag, ik heb een kans gekregen die ik waarschijnlijk niet meer ga krijgen in mijn professionele loopbaan, deze pak ik aan, maar de consequentie is dat ik daardoor even niet met mijn geliefde hobby bezig kan. Hoewel, de duiven zijn niet weg, ik sta even aan de zijlijn. Keuzes moet je maken, onbewandelde paden moet je bewandelen, ik heb geen zin om later, als ik groot ben, terug te kijken en spijt te hebben omdat ik iets niet heb gedaan dat mij waarschijnlijk veel plezier en voldoening gaat brengen. 
Toch geniet ik, al mis ik het genot en de kick van de aankomsten op eigen hok. Ik zie bij jeugdlid Joan een doffertje zichzelf ontplooien als een toppertje, gewoon gespeeld op de kortere afstanden op een nestje, Joan redt zich prima, het geeft een goed gevoel om voor hem wat te kweken (met zijn eigen duiven nota bene) en te zien dat hij daar goed mee bezig is. 
Ik zie dat bij Jan, herintreder, regelmatig duiven op de uitslag staan die hun oorsprong in mijn hok vinden. Bij Hans vliegen er een paar en kweken er een paar die het goed doen, er zijn daar al een mooi lijstje met goede prijzen gespeeld. 
Dit jaar Klaas, Wouter en Durk blij gemaakt met wat jongen, bij Klaas bleek nog een doffer op de kweek te zitten die ook nog bij mij weg komt.
Schikken naar omstandigheden, de plannen om samen met Bram mee te doen aan de OLR's moesten even in de koelkast, iets met een virus en zo, maar de afspraken voor volgend jaar staan alweer.
Schikken naar omstandigheden. Ik heb mijn maatje gevonden. Dat had ik eigenlijk al, maar we hebben het besluit genomen om in combinatie te gaan vliegen. Samen met Wim vormen we volgend jaar de combinatie de Jong - Logemann. Vliegen vanuit St. Annaparochie en kweken vanuit Engelum. De kwaliteiten van ons beider duivenbestand moet een mooie basis vormen. 
De prestaties van beide hokken naast elkaar gelegd leert dat we tot 2020 goed waren voor 5 teletekst noteringen, Wim kweekte zelfs 5 teletekst duiven, we hebben beiden heel wat keren 1:10 of beter op NPO en sector niveau gespeeld. Kortom, we snappen beide het spelletje wel aardig.
Belangrijkste is dat je elkaar wat kan helpen en van elkaar kan leren. Referenties zoeken als: "Hoe deed jij dat ook alweer?". De duiven samen opwachten is ook een feestje overigens. Verschillen te over, maar ook daar uiteindelijk the best of both worlds samenbrengen, we hebben er zin in.
Schikken naar omstandigheden. Kijken naar de mogelijkheden. Clichés, maar ze blijken toch ook weer helemaal waar te zijn.

Tot de volgende!


maandag 1 juni 2020

01-06-2020 Verbazing

De wereld veranderd snel. Vandaag zal de geschiedenis ingaan als de dag dat we weer op een terras konden gaan zitten. Corona maatregelen worden versoepeld, er komen meer mogelijkheden om je wat vrijer te bewegen. Hoewel? Vrijer? De regels die we ons de afgelopen maanden hebben moeten aanleren gelden nog steeds, we kunnen ze alleen op meer plaatsen toepassen. De onzichtbare vijand die we hebben is daarmee niet uitgeschakeld, integendeel, het is aan ons individueel om te laten zien dat we met de dreiging van besmetting om kunnen gaan.
Verbaasd kijk ik naar reacties die vandaag op het journaal waren te zien, ze spreken boekdelen. We hebben niets geleerd, de gemene deler van reacties van terraszitters vandaag gingen eigenlijk over het onrecht wat was aangedaan. We mochten niet, roepen hard dat de vrijheid was ingeperkt... Niemand gehoord die zei dat het maar goed was dat we het even niet hebben gedaan.

Nee, ik ben niet bang, ja, ik ben voorzichtig, ik heb geen zin in een tweede lockdown, ook al is die intelligent. Ik persoonlijk hecht meer aan vrijheid dat menigeen op de terrassen vandaag...

Met verbazing hoorde ik de reacties van mensen die op de Dam het risico op een Corona besmetting aan het opvoeren waren. Ja, het is verschrikkelijk wat er gebeurde in Minneapolis. Natuurlijk, je mag dit niet voorbij laten gaan, er zijn legio mogelijkheden om je mening te laten horen, jezelf bewust blootstellen aan iets dat je niet ziet is daar niet één van. 
Ik heb wel een vraag aan al die mensen die vinden dat ze worden gediscrimineerd, zeg maar worden achtergesteld. Waarom stop je niet te denken dat je anders bent, waarom ga je niet gewoon doen wat diegenen die in jullie generaliserende ogen discrimineren wel doen? Gewoon hun leven leven en knokken voor wat ze waard zijn, voor zichzelf en voor iedereen. Geen weldenkend mens is namelijk alleen voor zichzelf bezig. Wie dat wel zijn zijn de echte discriminanten, die doen dat namelijk uit eigen belang en hechten alleen daaraan, huidskleur zal ze een zorg zijn. Ja er zullen mensen zijn die vreemd naar je kijken, dat gebeurd mij ook als ik in een land ben waar de blanke huidskleur niet de grootste gemene deler is. En ja, daar is ook niet iedereen even vriendelijk tegen iemand die als buitenstaander wordt bestempeld.
 
Jouw kleur maakt niet uit, je inborst wel. Maar dat kan je alleen laten merken als je je niet meer achter je huidskleur verschuilt. Oh ja, als je dat in een talkshow komt verkondigen krijg je daar een redelijke vergoeding voor, meer dan de kosten die je maakt. Ben je dan voor anderen bezig of toch voor jezelf? Is hard roepen dat je gediscrimineerd wordt misschien gewoon een verdienmodel? Opvallend dat degenen die een band hebben met diverse media steeds weer opduiken, de meesten op de Dam vandaag zullen nooit in een talkshow te zien zijn. Ja ik weet het, ik ben een blanke man die niets te klagen heeft.

Verbaasd was ik ook over de afscheidswoorden van de scheidende NPO voorzitter. Corona zorgde ervoor dat er nog een paar maanden aan zijn termijn werden toegevoegd. De fouten die zijn gemaakt bij de uitrol van het GPS2021 plan worden nu weer gemaakt. Zelfkritiek is lastig en de vinger is al opgeheven, wijzen is maar een stapje verder weg. Jammer dat het zo gelopen is, de duivensport is uiteindelijk de grote verliezer in dit verhaal. Goede bedoelingen waren er aanvankelijk ongetwijfeld, onkunde en bewijsdrang deden de rest, ik wens de aantredende beleidsmannen veel wijsheid in de komende periode, er zal moeten worden veranderd, hopelijk nu wel op een transparante en gedegen manier.

Hier op de hokken niets dan jongen die geweldig opkomen, zowel bij de postduiven als bij de sierduiven. Het is wel de laatste ronde, tot nog toe heb ik alles onder kunnen brengen, belangeloos, wil graag dat er wat bereikt wordt, zodat er verder gebouwd kan worden aan een volwaardige marathon stam. Genoten van de aankomsten heb ik bij maatje Wim, nu maar hopen dat we er nog een paar middag lossingen kunnen beleven. Lukt dat niet dan maar flink aan de boom schudden met de jongen en een mooie ploeg voor 2021 klaarstomen, waar een wil is, is een weg.

Tot de volgende!