zondag 26 juni 2016

Geen voldoening

Waar ik over ga schrijven lijkt me niet moeilijk. Teleurstelling voert de boventoon. Het weekend van Brive, veranderd in Perigueux, één van de topweekenden in het seizoen. Al een paar jaar werden op mijn hok op deze vlucht mooie prijzen gepakt, daarnaast altijd een druk weekend met 2 of 3 wedstrijden tegelijk. Raceday, zoals ik het wel eens noem op mijn Facebook pagina.
De aanloop was goed te noemen. Afgelopen weekend de duiven thuis van St. Vincent. In mijn Friese duivenleven voor het eerst dat er duiven van mij deelnamen aan de klassieker van de middag lossingen. 1180 km naar Engelum, heroïek ten top, Veel deelnemers aan internationaal Barcelona spelen deze afstanden niet eens. Alle 2 dames thuis op de zondagmiddag, de eerste een mooie prijs per tiental, de tweede deed wat van haar werd verwacht, ze sleepte haar prijsje ook nog binnen. Alle 2 dames op de uitslag, uniek en (bijna) maximaal gescoord. Toch was er al een domper. Een aantal duiven mee naar Quievrain om ritme te houden, door de latere lossing en slechter dan verwacht weer onderweg, late aankomsten. Twee jaarlingen hebben tot nu de weg naar huis niet meer gevonden, waaronder de 517, al een paar keer de eerste van het hok, juist met een dikke kopwind, zo'n duifje waar je naar kijkt voor de toekomst op de overnacht.
Ik schreef vorige week al over de foute inschatting die ik maakte door de duiven die dit weekend overnacht vliegen in te korven, denkend dat er een vroege lossing vanuit Quievrain zo plaats vinden. 
Toch leek dit mee te vallen. Dinsdagochtend de duiven voor de overnacht gepakt en beoordeeld. Niks mis mee, mooi vol, zo glad als een aal, geen rare dingen met luchtwegen en mooi blank vlees. Goed in orde dus, geen teletextvorm, maar goed genoeg voor de opdracht die ze kregen, dus goed genoeg voor goede klasseringen en vooral goed thuis komen. Duivenmaat Bram neemt de duiven voor me mee naar het N.I.C. en korft ze in, zoals de laatste jaren gebruikelijk. Toen ik 's avonds de mand en de klok op kwam halen bij hem waren er complimenten voor de conditie waarin de duiven verkeerden. Ook de mensen aan de inkorftafel bevestigden dit volgens Bram. De zaterdag beloofde weer een mooie dag te worden.
De jaarlingen gingen de mand in voor Chateaudun, zo'n 650 kilometer. Mooie leervlucht, met goed weer zouden hier ook de aankomsten goed moeten zijn. In totaal dus tien dames in de strijd. Alleen de twee St. Vincent dames en een gewonde waren nog thuis, de rest in de korf.
Hoe anders ging het lopen... Vrijdagavond rond 21:00 reed ik naar huis, over de Afsluitdijk en keek echt de wereld uit. Glashelder, de gedachte aan nachtvliegers was snel gemaakt. Ook na zonsondergang was het nog heel lang licht. Het kon haast niet anders, er gingen duiven doorvliegen die nacht. Ook omdat er pas om 15:00 werd gelost, energie genoeg om door te zetten en 's nachts de thuisbasis bereiken. 
De zaterdag gespendeerd met wachten. Het werd allemaal anders, fronten die niet oostwaarts maar westwaarts gingen, wat overigens niet te zien was op welke radar dan ook, totdat de wind plots omging. 
Meldingen van Perigueux zijn mondjesmaat. In het N.I.C. twee meldingen om 13:37 en 13:45, beiden teletekst, daarna duurt het meer dan drie uur voor er weer een duif valt.
Chateaudun hetzelfde verhaal. De mannen uit Tzummarum pakken om 16:19, goed voor een volgens mij 2de plek NPO, eerste in de vereniging om 17:26, meer dan een uur later.
Om 18:33 eindelijk een duifje thuis, een jaarling vanaf Chateaudun, in het NIC zijn 's avonds zo'n 15 duiven thuis van Perigueux, er moeten 62 prijsduifjes komen. De vereniging kan gelukkig wel afslaan voor de dagfond, om 21:00 kunnen de klokken leeg.
De balans op zaterdagavond in Engelum: 's avonds 2 van de 10 duiven thuis, 2 jaarlingen vanuit Chateaudun, nog niets vanuit Perigueux.
Toch nog wat moois op zondagochtend
Vanochtend al weer vroeg wakker, terwijl ik dit stukje in elkaar zet, valt er nog een duifje, weer een jaarling, een blik op de meldsite leert dat er nu bijna 30 duiven zijn in het NIC voor Perigueux, dat is amper de helft.
Analyses en plannen voor de komende weken, ik heb ze even niet, eerst maar zien wat er thuiskomt. 
Maar ook, gelukwensen een iedereen die vroeg pakte, weer 2 liefhebbers op teletekst in ons N.I.C. is toch goed nieuws. Diegenen die gaan inkorven voor Bacelona, succes!

Goede week.


zaterdag 18 juni 2016

St. Vincent en de aanloop naar Brive, toch nog los

Vol verwachting klopt ons hart.... Toch gelost, zowel St. Vincent als de midfondvlucht vanuit Quievrain. 
St. Vincent een dag later dan gepland, maar een dag eerder dan de algemene verwachting was. Ik had al geregeld dat ik eventueel thuis ging werken maandag. Niet ideaal, maar voor noodgevallen een uitkomst. Het zal niet nodig zijn, hoewel ik vermoed dat er van werken niet veel terecht zou zijn gekomen. Duiven in het hoofd betekend dat er niet veel ruimte is voor andere zaken, laat staan de gecompliceerde professionele wereld waarin ik doordeweeks verkeer. Zondag duivendag, hopen dat er eentje op tijd doorkomt. Ik verwacht geen kopprijs, de 2 dames die zijn ingezet verkeerden in een goede conditie, goed genoeg voor de opdracht waar ze voor staan, maar lieten geen superforme zien, nodig voor een absolute topprestatie. 
Een topprestatie is het toch al, probeer het maar eens, bijna 1200 kilometer, met als enige hulpmiddel dat wat de natuur je heeft aangemeten. Morgenmiddag weten we het, wat er ook gebeurd, ik zal apetrots op ze zijn, zoals ik altijd ben op mijn dames.
Waar ik zelf bijna de mist in ging was de inkorving voor Quievrain. In dit tijdsframe van het seizoen domein voor de jaarlingen en de marathonista om ritme te houden. Gisterochtend keek ik nog even naar de weerkaarten en verwachtte dat er heel vroeg vanochtend gelost zou kunnen worden. Dat viel tegen, ben dan ook geen meteoroloog. 
Ik heb mijn ploegje voor Brive ingekorfd om toch nog even een flinke hap trainingskilometers mee te geven, met in het achterhoofd een vroege lossing. Afgelopen dagen kwam daar te weinig van terecht. 
Op zaterdag vroeg los zou niet veel invloed hebben op het bijtanken en energie verzamelen. Voorwaarde was dan wel een makkelijke vlucht met een goed verloop. Foute inschatting van mij. Geluk is dat er vanmiddag alsnog is gelost, een nacht overstaan had geen Brive inkorving betekend. Ik hoop dat ze vanavond op tijd terug zijn, dan kan de zondag en maandag nog worden gebruikt voor een bad en opbouw naar Brive, los komen ze niet meer, geen energie verspilling meer. De jaarlingen zitten of komen op eieren, zij gaan volgend weekend mee naar de 3de dagfond vlucht, Gien, voor ons 647 kilometer. Als ze dan weer op de eieren gaan, kunnen ze 2 weken later naar Chateauroux, 770 kilometer, als ze dat volbrengen hebben de jaarling dames een goede leerschool gehad. Ze lijken me dan klaar voor de marathons als 2 jarige.
Eén 2 jarige zal het seizoen niet meer meekunnen, ze keerde behoorlijk gewond terug van een trainingsvluchtje. Dit jaar tot nu toe 4 duiven verspeeld, 1 om het hok, 2 op trainingsvluchtjes en slechts eentje van een wedvlucht. Vijf gewonden, zal te maken hebben met de noordenwinden en de benauwde en soms slechte weersomstandigheden dit seizoen. Goed is te zien dat de dieren die thuiskomen met kale plekken en bloeduitstortingen snel herstellen en weer ingezet kunnen worden.
Ik keek vanmiddag nog even naar mijn nog maar korte carrière als marathonliefhebber.
Ik debuteerde in 2013 op Ruffec, een vlucht met een dag uitstel vanwege regen, de zaterdag werd er 's ochtends gelost, geen klassering, veel regen en zeiknat tijdens het wachten. Geen goed begin.
In 2014 wederom Ruffec, op vrijdag los en op zaterdagochtend de eerste thuis met een 13de nat S4 en 4de NPO Friesland, 4 van de 5 in de prijzen op NPO en S4 niveau. Vervolgens Albi ingekorfd, deze werden teruggestuurd wegens de slechte omstandigheden in Frankrijk. Als afsluiting Cahors eind Juli, een zware vlucht met een dag uitstel, ik klokte laat met een staartprijsje NPO. Uiteindelijk 2 van de 14 in de prijzen NPO, S4 geen klassering.
In 2015 een zware Aurlliac, met een sublieme 33ste plek in S4, 102 overall tegen 10800 duiven en een overvlucht van 150 kilometer, 2 van de 5 prijs op NPO en S4 niveau. Bergerac viel tegen met een staartprijsje NPO bij warm weer, Cahors weer afsluiting met een dag uitstel en een vlot verloop, 2 van de 4 prijs in S4 en NPO, eerste vloog 25ste S4. 
Wat ik hiermee wil zeggen? Statistisch gezien worden de overnachtvluchten al snel een dag of meer uitgesteld, zeker in Juni en begin Juli, het is de periode waarin het voorjaar overgaat in stabieler zomer weer. Dit gaat helaas niet in een dag, dit jaar lijkt het weer inderdaad wat minder wat veel uitstel en irritatie veroorzaakt. Het zij zo.
Iedereen succes vandaag nog of anders morgen!

www.postduivenblog.nl

zaterdag 11 juni 2016

Tussen straaljagers en St Vincent.

Niet meevliegen dit weekend, ik had het voor het seizoen niet in mijn agenda. Maar, dingen gaan zoals ze gaan. Een planning of een plan is slechts het begin van het avontuur dat je op dat moment gaat beginnen. Stug vasthouden aan wat je in je hoofd hebt getuigd eerder van eigenwijs dan van lef. Als het nodig is moet je je simpelweg aanpassen en het maximaal mogelijke eruit halen. 
Wat ik in mijn hoofd had was heel simpel. Alleen duivinnen spelen, zo vaak mogelijk tot en met de eerste dagfondvlucht. Daarna de jaarlingen doorspelen op de programmavluchten waar ze alvast aan de meer nachten mand mogen wennen, de meerjarigen naar  de overnacht. Tweejarigen mee op de derde en vijfde of zesde race van het jaar, de ouderen naar Saint Vincent en later naar Orange, de te verwachten zware vluchten in het programma, op het lijf geschreven van de ervaren rotten. Afronden van het overnachtseizoen in de laatste week Juli en klaar weer, op naar het volgende seizoen. Jongen worden afgericht vanaf Juli, niet eerder, de reden hebben we kunnen zien aan de weersomstandigheden van de afgelopen weken. Warmte en koude fronten, onweer, kortom, teveel elektrische lading in de lucht, niet goed voor de jongen, als de zomer er echt is, geen probleem meer, dus tijd genoeg voor een fundament van een succesvolle marathon carrière. 
De races van de afgelopen weekenden waren zwaar, toe te schrijven aan het weerbeeld, hierboven al omschreven. De jaarlingen bleven dit weekend een nacht overstaan en er werd nog wat teruggereden om de buien te ontwijken. Wijze besluiten. Toch werd het zondagmiddag en avond zwaar, er kwamen er drie van de acht door, maandag nog eens vier. De laatste heb ik tot nu niet weer gezien. De jaarlingen hadden een jasje uitgedaan, dus geen dagfond vlucht dit weekend. Ik heb ze om te bouwen niet om op een hoop te spelen. 
Ook mijn overnacht collega's hebben een woordje mee kunnen spreken over zware vluchten. Het verloop van Limoges was zwaar, dusdanig dat er nog veel duiven achter zijn, het concours zelf stond bijna 24 uur open, ongekend, dertig jaar geleden werden overnachtconcoursen zo vervlogen. Chapeau voor de winnaars, vooral de duif die 's ochtends werd geklokt in Terborg wekte bij mij verwondering. Nachtvliegen met een dikke kopwind, ik had het nooit verwacht.
Toch zitten er voordelen aan het niet inkorven dit weekend. Ik had al een festiviteit op de agenda, georganiseerd door de organisatie waar ik werk. Gezien mijn functie is er geen discussie over dat ik daar aanwezig ben. Daarnaast zijn de luchtmacht dagen in Leeuwarden. Ik woon op een steenworp afstand van de vliegbasis, de straaljagers die demonstraties geven doen dat bij voorkeur boven onze achtertuin. Trouwens parkeren ook, hebben we donderdagmiddag geleerd. Het was hemelsbreed niet zo ver van ons huis. 
Kortom, spectaculair, ik denk dat de duiven daar iets anders over denken, als ze thuiskomen met een jet achter de kont aan.
Ik heb de duiven goed kunnen trainen deze week. Maandag en woensdag 30 kilometer vanaf de kop Afsluitdijk, dinsdag moest ik naar het hoofdkantoor, dus duiven op de zuidlijn gelost op zo'n 50 kilometer, donderdag en vrijdag nog een enkeltje IJsselmeer, gelost bij Medemblik, in rechte lijn ongeveer 65 kilometer. Mooie voorbereiding lijkt me voor St Vincent.
Dit weekend relax, de St Vincenters opvoeren, de duiven voor Brive nog even door laten trainen, vrijdag weer wat jaarlingen voor de midfond. 
Het begint er op te lijken, ook voor mij gaat het seizoen echt beginnen.
Iedereen succes komend weekend.

www.postduivenblog.nl

zaterdag 4 juni 2016

Wachten

Onwerkelijk is het, zaterdagavond, in de achtertuin, laptop op schoot, in een meer dan 's zomers Friesland. Op de achtergrond pruttelen de zware diesels van de antieke tractors. De Elfstedentocht voor trekkers komt tot een eind, start en verzamelpunt is in ons dorp, een weiland 50 meter van ons huis dient als eindpunt. Onvoorstelbaar, als je puur naar je lokale omstandigheden kijkt, dat er geen vlucht kon zijn vandaag. De moderne middelen die we tegenwoordig hebben brengen je snel op andere gedachten. In geen 100 jaar had ik het aangedurfd te lossen, veel te link met de omstandigheden vanochtend verder op naar het zuiden en de daarbij ontwikkelende buien. Morgen ziet het er een stuk beter uit.
Onweer, vochtige lucht, onvoorspelbaar zware buien, geen duivenweer, als er veel elektrische lading in de lucht zit is het toch al geen goed idee om duiven te laten vliegen. Morgen ziet het er beter uit, ik denk dat alles gewoon losgaat morgen. Ik heb alleen de jaarlingen op Quievrain, mijn overnacht collega's wachten nog op de eerste clash van dit jaar, Limoges was vandaag wederom uitgesteld.
Alleen een gedeelte van afdeling 8 en afdeling 10 hebben vandaag gelost op flink ingekorte concoursen. 
Ik ben eigenlijk wel blij met het uitstel. Mijn jaarlingen hebben nu voor de eerste keer 2 nachten mand, hoort bij de leerschool die moet leiden naar een succesvolle marathon carrière. Daarnaast lijken de omstandigheden morgen fair, mooi helder weer met n-o wind. Ik zeg dat wordt genieten morgen van de aankomsten, ook al zullen ze niet met de eersten mee doen. Het grote doel moet voor ogen worden gehouden, de 3 marathon vluchten per jaar die ik als speerpunt aanwijs.
Ik betrapte me er vandaag op dat ik wel heel erg veel tijd stak in het vinden van informatie over de lossing, tussen de bedrijven door. Op de zaterdag is het altijd duivendag, alles wat doordeweeks niet lukt moet op die dag, om de zondag nog enigszins de zondag te laten zijn. Ik probeerde meer dan nodig om lossingsinformatie te krijgen. Als de mist snel genoeg kon optrekken had er nog een kans geweest dat ze los konden, tenminste dat is wat er door mijn hoofd spookte.  Ik was niet de enige die er blijkbaar zo over dacht, de site van de afdeling vliegt eruit als iedereen tegelijk probeert te kijken naar de lossingen. Gelukkig hebben we facebook ook nog, waar dan ook altijd netjes dezelfde berichtgeving te vinden is als op de officiële website.
Wachten, hoeveel uren zal een doorgewinterd melker al hebben gespendeerd aan wachten. Niet wachten op de bus of trein, maar gewoon wachten op iets waarvan je niet zeker weet wanneer het gebeurd. Ja, de duiven komen thuis, maar hoe laat, wanneer valt bij jou de eerste, wanneer meldt de laatste zich, hoeveel tijd staart een melker in het grote niets, wachtend op dat wezentje wat plotseling op het netvlies verschijnt, knijpend, draaiend, richtend, vallend naar het hok. Het magische moment voor iedere postduivenhouder.
Iedere melker kan je dan ook vertellen dat wachten lang duurt, maar ook eigenlijk weer niet. Ik weet niet hoe snel een mens kan denken, of daar een meting aan gegeven kan worden, maar wachten betekend mijmeren, positief of negatief, alle grote duivenproblemen worden opgelost in die tijd dat je bij het hok zit of staat, maar toch ook weer niet, de week erop zit je er weer, in het seizoen. Let wel, de duivenproblemen, wereldproblemen los je niet op als je hoofd vol is van duiven.
Ik zal morgen weer met plezier wachten, als het weer net is als vandaag is dat zeker geen straf.
Ik heb hier op het hok geen problemen zover. De oudere dames gaan naar St. Vincent, de 2 jarigen gaan naar Brive, een week later. Ze zullen deze week allemaal op eieren komen, dus ze zullen op eitjes worden gespeeld. De conditie lijkt goed, ze voelen goed aan, zijdezacht en vol. Alleen het trainen om het hok wil niet erg, dus veel rijden om de gang erin te houden zal nodig zijn. Geen training betekend onvoldoende voedselopname en dus tekort opslag van energie in het lijf. De energie die ze nodig hebben om de marathon afstanden te overbruggen. Vrijdag is het gelukkig ook goed gegaan. 's Ochtends de duiven voor Quievrain als altijd bij de club afgeleverd, de thuisblijvers reden mee tot aan het werk in Noord-Holland. In Friesland prachtig weer, in Noord-Holland mistig, eigenlijk te mistig om te lossen. Er is dan geen keuze meer, de duiven moeten eruit, de hele dag in de warme kofferbak is zeker geen optie. Toen ik 's avond in het hok keek was alles gelukkig weer thuis. Het waren de ervaren dames, met wat vertrouwen blijkt er dus best veel mogelijk te zijn.
De jaarlingen blijven op het programma, hier nog midfond en dagfond, nog een aantal keer 2 nachten mand is wat ze nodig hebben. De afstanden zeggen mij minder.
Bij de kwekers worden komende week de laatste eieren gelegd voor dit seizoen, de bestelde 50 ringen zullen dan op zijn. Ik hoop er weer een leuk ploegje jaarlingen voor volgend jaar aan over te kunnen houden.

Voor iedereen die morgen vliegt, of misschien maandag nog aankomsten heeft van Limoges, succes!

Goede week.