zondag 27 mei 2018

Over ligging, selectie en kwaliteit

Het seizoen is nu echt begonnen, de eerste dagfond vlucht is vervlogen. Het zat er de hele week al aan te komen. Warm weer, oostelijke wind, zware omstandigheden. Ik las op Facebook een post van Beute, hij maakte een quote die nogal wat reacties uitlokte. De quote kwam er op neer dat we vroeger uitkeken naar een fondvlucht met dergelijke omstandigheden, maar nu is de trend zuinig spelen, we moeten nog een heel seizoen.
Ik kan me dat nog wel herinneren, jaren zeventig en tachtig, fondvluchten waren voor de meesten iets exotisch, duiven gingen naar verre oorden en hadden veel moeite om thuis te komen. Helden waren het die het redden om op de dag thuis te zijn van zo'n loodzware inspanning. Ik heb het dan wel over dagfondvluchten in het noorden dus lands. In het zuiden hadden ze toen allang al een andere beleving bij fondvluchten, denk alleen maar aan Steenbergen en omgeving. Tijden veranderen. In mijn herinneringen waren de zomervakanties in mijn jeugd ook voorzien van schitterend weer. Als ik dit nog eens navraag bij mijn moeder komen er ook nog wel andere geluiden van vervelende kinderen die niet naar buiten konden omdat het al dagen lang regende.....
Ook de zware eerste dagfondvlucht van vorig jaar ligt veel liefhebbers nog vers in het geheugen.
In Friesland een mooie overwinning voor de Gebr. Homma. Deze mannen spelen regelmatig een mooie uitslag bij elkaar. Ze hebben een aantal toppers onder de pannen, de winnares van gisteren was ook niet aan haar proefstuk toe. Opvallend verder dat de bekenden in alle afdelingen de kop op steken. Natuurlijk hebben de omstandigheden invloed. Maar dit toont eens te meer aan dat het gaat om een goed hok, goede en gezonde duiven en een melker die er alles voor over heeft en vooral geen domme dingen doet. 
Gisteren bij het afslaan hadden we het er ook nog over in de club. Hoe het toch mogelijk is dat we als club niet in staat zijn om ons meer in het snuitje van de uitslag te spelen in groot verband, op wat uitzonderingen na. Opvallend daarbij is wel dat er in de afdeling meer prijzen worden gespeeld als er meer kilometers op de teller komen. Afstand zorgt ervoor dat de factor slechte ligging verder wordt genivelleerd, maar kwaliteit voert de boventoon, altijd. 
Het zal een manier van selecteren zijn. Als je als leden van een vereniging naar elkaar kijkt en niet naar de grotere verbanden waarin je speelt blijf je stil staan, stilstand is achteruitgang.
De overnacht spelers van ons cluppie kunnen in de regel op hun specialisatie wat beter mee komen in groot verband. Zij kijken automatisch naar groot verband, omdat er geen verenigingsspel is. Zelfs in het NIC speel je al tegen meer liefhebbers, verspreid over een groter gebied. Het verklaard al veel denk ik.
Wat me terug brengt naar de belevenissen op eigen hok.
Dit weekend deelgenomen aan twee vluchten, vitesse vanuit Weert(220 km) en dagfond vanuit Troyes(560 km).
Op de vitesse de jaarlingen mee en een paar tweejarige duivinnen zonder neststand(geen eieren). Geen klassering in de afdeling, in de vereniging halverwege de lijst met de eerste, één van de duivinnen zonder neststand, wel nog 8 van de 16 op de lijst in de vereniging. Dit geeft aan dat er wel conditie, maar geen motivatie was.
Hetzelfde op de dagfond. Ik klokte 3 duiven kort op elkaar, in de afdeling goed voor prijsjes 1:4, in de vereniging 5,6, en 7 tegen 83 duiven. Ze kwamen pal uit de westkant weg, over het IJsselmeer dus, ik schat dat deze dieren zo'n 700 km hebben gevlogen gisteren. 
Het harde trainen werpt wel vluchten af. Ik krijg de duiven vlot thuis, wat een goede indicatie voor de conditie is. Kwaliteit laat zich raden. Toch één nuance hierin: ik speel nog steeds met uitsluitend overnachters......
Ik kreeg deze week een paar maal de vraag voor het recept van de fondmix, genoemd in mijn vorige blog. Gezien de resultaten gisteren ga ik eerst nog eens over het recept nadenken:-)

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl


maandag 21 mei 2018

Lastig, Fondmix, Rota

Afgelopen weekend werden de lossingscommissies geconfronteerd met lastige omstandigheden. Lossen of niet op de zaterdag, meningen per afdeling waren verdeeld. Friesland'96 koos ervoor uit te stellen naar de zondag. Na wat geduld kon er gelost worden voor een stevige, maar eerlijke midfond vanuit Chimay. Verloop was achteraf goed te noemen, onder mooie omstandigheden. De mannen worden op dit soort vluchten van de jongens gescheiden, die uitdrukking lees ik overigens wel vaker. Hier in Engelum was de conclusie niet anders. De jaarlingen werden noodgedwongen verplicht tot hun eerste keer 2 nachten mand. Leermomentje heet zoiets. Het was hier in de aankomsten te zien, voorop drie tweejarigen, ondertussen behoorlijk ervaren. Na een te lange poos wachten viel nummer vier, een jaarling. Ook in de club drie duiven van de éénentwintig op de uitslag. Veel te weinig, maar wat wil je, bijna geen duif had dit weekend een fatsoenlijke neststand. Over de uitslag in de grotere verbanden maar niets zeggen.... Het zij zo, ze waren niet beter. Zou alleen wel eens willen weten waarom ze nu weer uit de west en noord-west kant terugkwamen. Je zou zeggen dat ze nu wel eens weten hoe ze met deze omstandigheden moeten omgaan.
Afgelopen maandag de duiven weer halverwege de Afsluitdijk gelost, wederom was er een duif kwijt. De oorzaak van het verspelen van duiven op de lapvluchtjes schrijf ik toe aan de rovers. Er zijn veel havikken te zien in de noordwest hoek van Friesland, het paartje slechtvalken in Harlingen had ik al genoemd. Ik ben daarom vanaf dinsdag in Noord-Holland gaan lossen. Dinsdag, woensdag en donderdag de hele ploeg, vrijdag en zaterdag de thuisblijvers. Geen duif meer kwijtgeraakt!
Genoeg gezeurd over wat er allemaal niet wil, ik moet kijken naar wat er wel kan. Komend weekend de eerste dagfond vlucht, daarnaast een vitesse. Op de dagfond gaan wat overjarige dieren mee, weet nog niet hoeveel, de rest gaat voor zover mogelijk naar de vitesse, lekker kilometers blijven maken.
Vandaag waren we naar onze kleindochter, onderweg de thuisblijvers weer even gelost, ditmaal Meppel(ca. 65 kilometer). Morgen gaat de ploeg weer helemaal mee, gewoon in Noord-Holland los, afstand is 74 kilometer, er is een handige website om dat te berekenen. De kandidaten voor de dagfond worden wat opgevoerd met mijn eigen onvolprezen fondmix, als er dit seizoen prijzen 1e tien NPO worden gespeeld zal ik het recept eens vrijgeven. Misschien dat iemand er wat aan heeft.
Nog een interessant artikel gelezen, via de berichten op de site van A. Schaerlaeckens. Het is in het Duits en handelt over het Rota-virus. Ook hier in de buurt bij twee liefhebbers melding van duiven dood met deze symptomen. Of dat ook echt Rota is geweest weet ik niet, maar het geeft wel te denken. Opvallend dat er bij de slachtoffers ook vasthouders waren. Het is dus niet alleen bij de jongen dat er slachtoffers vallen. 

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl


zondag 13 mei 2018

Zoals wel vaker in mei

De maand mei, wat gebeurd dan zoal?
Ten eerste een Eurovisie Songfestival waar de media vol van zijn, maar waar een weldenkend mens alleen nog maar de gedachtes van een ouderwetse kermisattractie bij heeft. Ze noemden dat vroeger het rariteitenkabinet. Wat niets afdoet aan Waylon, ik hou van muziek, zeker zijn stijl, hij is on Nederlands goed. Maar of hij daar wat te zoeken heeft? Hij heeft in ieder geval weer een internationaal podium te pakken.
Ten tweede wordt de Giro verreden in mei. Onze Tom won daar vorig jaar, staat er na een week weer goed voor. Hij is rustig en vastberaden, als ik hem dat zie doen is hij wat van plan. De man kan iets wat wij allemaal veel minder kunnen: focussen op één doel en er voor gaan, met alles wat hij heeft. En dat is veel weten we. Daarnaast is het gewoon een klasbak, eerste vereiste om zo te kunnen presteren.
In de "normale" sporten is het de maand van de kampioenschappen. Studio Sport zit vol met finales, bekerfinales, aflopende competities en meer.
De natuur zindert van nieuw leven, van gebruik maken van alles wat bloeit, zorgen dat je nu je slag slaat om weer een lang najaar en een lange winter door te kunnen. 
In de duivensport is mei de maand van het opschakelen. Ik gaf het vorige week al aan. De overnachters nemen een aanloop naar het eerste weekend van juni, de programma spelers beginnen alles uit de kast te halen. De midfond begint, eind van de maand de dagfond. Tijd om de energie levels van de duiven op peil te houden, al dan niet met die wondermiddeltjes. Wat ik zie gebeuren is wat er eigenlijk altijd gebeurd. De grote mannen staan er, dat zijn niet per definitie die mannen met de grote korf overigens. Het zijn die mannen die de stiel kennen.
Wat ook vaak gebeurd in de maand mei, juist rond de eerste midfond vluchten, is dat er een paar mindere vluchten tussen zitten. 
Vaak met wat broeierig aandoend weer, geen 'duivenweer" zeggen de melkers. De natuur is op zoek naar de zomer, de winterkou uit het noorden raakt weg. In mei zie je dat vaak aan de luchten, merk je het aan de omstandigheden.
Bij de duiven zie je het terug in de verlopen tijdens vluchten en lapvluchten. Natuurlijk helpt de zuidooster niet, maar die is juist inherent aan de schakeling van de natuur naar de zomer.
Hier op het hok geen geweldige week. Vanaf maandag ben ik met de duiven gaan "rijden". Ik schreef het vorige week al dat het nodig is om de trainingsarbeid op te schroeven, tegelijkertijd met het "zwaarder" maken van het voer. Ik neem de duiven mee in de auto als ik richting werk ga, los ze op de plek die ik in het hoofd heb, zie 's avonds na het werk wel of alles weer aanwezig is.
Maandag was schrikken. Miste 3 duiven, waaronder een ervaren rot van vijf jaar. Je snapt het soms niet, kan zo'n vogel zich nog door iets laten verrassen?
Dinsdag verliep goed, tenminste alles zat in het hok, geen nakomers van de maandag. Woensdagavond miste ik weer een doffer. Ditmaal de "492", een driejarige, vorig jaar prijs op dagfond en overnacht.... Donderdag vrij wegens Hemelsvaart, de zuidkant maar op gereden, ondanks de regen. Het duurde even, maar alles was vroeg in de middag thuis.
Planning doorgekeken, de twee verloren doffers stonden allebei voor St. Vincent gepland, samen met hun duivinnen. Moet maar even kijken wat de verdere ontwikkelingen zijn in de microsamenleving die het duivenhok is. Die duivinnen moeten toch weer een partner zien te vinden om op een goede neststand te kunnen vertrekken.
Gisteren tenslotte de eerste midfond voor de afdeling Friesland. Vanuit Quievrain, roemrucht vanwege de snelle jongens in België. 
Ik was 's morgensvroeg al even aan het IJsselmeer, niet om te "lappen", maar om de andere hobby, foto's maken, wat tijd te gunnen. Ik voelde een zuidooster die wat steviger was dan waar menigeen op gehoopt had. Zou een pittige worden, zeker voor mijn nog onervaren jaarlingen. Het verloop van de vlucht op mijn hok gaf dat ook aan. Ik klokte mijn eerste duiven mooi op tijd, geholpen door de omstandigheden. De eersten arriveren met een redelijk verloop, pas de tiende duif is een jaarling duivin. De middag door arriveren de duiven nog, in de avond de laatste van de dag. Een jaarling doffer waar nog één staartpen in staat. Rovertje tegen gekomen blijkbaar. Ik heb wederom vier lege plekken in het hok, twee jaarling doffers en twee jaarling duivinnen. Misschien komt er nog iets na, voor vanmiddag wordt er minder weer voorspeld.
Ik moet onwillekeurig aan Jan denken. Ik kende Jan al heel lang, vanuit de sierduiven. Samen met zoon Gerrit succesvol, er werd veel en vaak gewonnen. Jan zei meermaals: "Duiven houden is honderd keer onderuit gaan en één keer mazzel hebben." Waarvan akte.

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl


maandag 7 mei 2018

Opschakelen naar de fond

Het was minder afgelopen zaterdag. Prachtig weer, noord-oostenwind, wat kan je gebeuren als duivenmelker?
Nou, bijvoorbeeld dat je wat later klokt dan je eigenlijk zou willen. Dat is wat je kan gebeuren. Ik was ook wel een beetje verwend. Vier vluchten gehad(inclusief de testvlucht), 2 keer bij de eerste tien in de club, dat met overnachtduiven op de vitesse. Ik kan beter stellen dat ik mijn beste seizoenstart heb sinds ik in Engelum weer met postduiven speel.
Zaterdag was het minder, klok er wel vier in een minuut, maar dat kwam meer omdat de eerste lang bleef draaien. Reden voor het draaien was grappig, ik had nog nooit zoiets gezien. De jaarling doffer werd achtervolgd door een wel heel dominant acterende zwaluw. Ronde na ronde zat er een huiszwaluw kwetterend aan de staart van de rode 077, protesterend dat de duif het lef had door zijn territorium te vliegen. Alle mugjes weg!  077 keek steeds achterom, heeft zich wel twintig keer afgevraagd: "Wat heb ik nou aan mijn staart hangen?"
Dat er wat tijd verloren ging was allang weer goedgemaakt door het schouwspel wat ik voorgeschoteld kreeg.
Toen de 077 eindelijk was geland, zag ik uit de noordwesthoek 3 duiven tegelijk aan komen stormen, hoog, als raketten kwamen ze naar beneden. Ik overweeg iets te zoeken van een kompas, beetje handzaam voor een duif, zodat ze bijtijds wat kunnen bijsturen. Al mijn duiven kwamen uit de west of noord-west kant, doorgeschoten, zich laten verleiden door de trek die kant op. Het was weer zo'n vlucht waarop de IJsselmeerkant alles voor zich opeist in de afdeling Friesland. Wind, daar kan gelukkig niemand wat aan veranderen.
Op een enkeling kwamen de duiven goed af, maar zoals gezegd wat te laat. Het was dan ook de week waarin ik ben begonnen aan de voorbereiding op de fondvluchten. Overtuigd overnachter, maar de dagfond mag ik ook graag spelen, mooie leerschool voor jaarsen en onervaren tweejaarsen. Deze week het voer al wat zwaarder gemaakt, volle bak, ze kunnen eten wat ze nodig hebben. 
Vandaag, op de maandag dus, begonnen met "rijden". Ik doe dit altijd met de nestduiven als de snit er wat beter op moet. Trainen aan huis is een bezigheid waar nestduiven zich liever niet aan wagen. Dan maar mee als ik richting werk ga, los nu voorlopig halverwege de Afsluitdijk, ritje van zo'n 40 kilometer voor de duiven. Waar nodig kan er nog iets bij. Ik los dan in Hoorn, bij het werk, dan zitten we hemelsbreed op zo'n 65 kilometer. Reken daar maar wat bij, meestal gaan ze echt niet rechtdoor het water over. Aan de nest standen wordt behoorlijk gerommeld, heb voor elk koppel een bestemming, hoop dat ze niet kwijtraken voor die tijd. Als het mee zit kunnen er drie koppels richting St. Vincent, twaalf Juni inkorven. Week erop zijn er iets meer voor Perigueux beschikbaar. Fingers crossed! Dagfond begint de laatste week van mei, hoop dan ook een paar koppels klaar te hebben op zo'n tien dagen broeden.
Heb dit jaar wel met een vreemd fenomeen te maken. Ik raak heel snel jongen kwijt van het hok. Heb er nu elf gespeend voor eigen gebruik, hiervan zijn er al vijf kwijt. Geen idee waarom, gezondheid is super, moet er wel veel kweken zo om het hok wat vol te krijgen... En nee, het is geen kat, ze komen niet terug op het hok als ze wegtrekken.
Mysteries in de sport.... Er zijn al boeken vol over geschreven, nu maar eens wat oplossingen dacht ik zo.

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl