Zaterdagmiddag, het is koers, de "Omloop Het Nieuwsblad" op de t.v. Voorbode van het voorjaar, net als de krokussen en sneeuwklokjes die ik overal zag vandaag. Prachtig weer, de duivinnen hebben er volop gebruik van gemaakt, gezien de tijd die ze in de lucht hingen vanochtend. Overal zie je paartjes vogels rondtrekken en omklooien, het voorjaar zit echt in de lucht.
De week begon wat minder goed. Maandagochtend, wat donker weer, de duivinnen eruit voor ik naar het werk vertrek. Inderdaad, het is koers, er moet weer iedere dag getraind worden. Nou ja trainen, ik noem het naar buiten laten, de spieren los, in mijn beleving gaan ze pas echt conditie opbouwen als ze gelost worden vanuit de container en weer serieuze afstanden gaan overbruggen. Maar goed, maandagochtend, de duivinnen los, toen ze terugkwamen bleek dat er eentje miste, de "631", tweejarige duivin, klaar voor haar eerste overnacht. Jammer, ze heeft niet kunnen bewijzen dat ze het waard is geweest. Ook een voorbode van het voorjaar, de kromsnavels worden zo half februari weer wat actiever, ook voor hun is het koers, het seizoen begonnen.
Daarnaast nog een duif tussen de duivinnen weggehaald, blijkt toch een doffer, twijfelde er de hele winter al aan. Marathon duiven zijn vaak laatbloeiers. Dat betekend dat ik nu nog op 17 voor de vliegploeg zit, 7 overjarig voor de overnacht, daarnaast 10 jaarling duivinnen om op te leiden. De jaarlingen zullen zoveel mogelijk programma vluchten vliegen, ervaring op doen, om als twee jarige hun talenten te laten zien.
De doffers knokken om een broedbak, voorlopig worden de vliegers niet gekoppeld, vorig jaar ook zo begonnen, goed bevallen, dus dit jaar weer.
De duivinnen blijven zolang in het jongen hok, of moet ik zeggen opleiding hok. Als de tijd daar is worden de duivinnen gekoppeld, zodat ze op een goede stand aan de overnacht kunnen beginnen. 21 juni inkorven, de derde overnacht, net als vorig jaar voor mijn duiven de eerste krachtmeting. Alleen duivinnen, dit jaar worden de doffers echt niet meer gespeeld.
Waaruit nog meer blijkt dat het koers is? Smeekbedes van liefhebbers om oplossingen voor de kromsnavels. Veel duiven worden slachtoffer, nu ze weer dagelijks worden losgelaten. Het is natuur, hoe vervelend ook. Liefhebbers rekenen in aantallen, nodig voor een programma vliegen, de natuur rekent alleen in de sterksten, alles wat wordt gepakt hield zich onvoldoende aan de regels van de natuur, was niet slim genoeg, of niet scherp genoeg. Zuur, vaak wel, maar het gaat niet veranderen.
Nog meer redenen om te signaleren dat het koers is. Sportvriend Hans was even op bezoek vandaag, even bijkletsen, even kijken. Hij vertelde dat hij op zijn website maar niet meer vertelde wat hij doet om zijn duiven goed opgeleid te krijgen, simpelweg omdat het niet aansluit bij wat als gemeengoed wordt aangenomen in het overnacht wereldje. Tegenwoordig MOET je de jongen doorspelen en de jaarlingen twee maal op de overnacht hebben gespeeld. Inderdaad de methode van een paar gerenommeerde spelers. Dat wil nog niet zeggen dat je het op die manier MOET doen, het is één van de vele wegen die naar Rome leidt. Volgens mij is het hobby, het mooie daarvan is dat je het kan doen zoals jezelf denkt dat het moet.
Laatste voorbeeld waaruit blijkt dat het koers is. Vanmiddag bij mijn voerleverancier. Ik kom al sinds jaar en dag in Berlikum bij de aldaar bekende voerhandel. Familiebedrijfje, aardige mensen, altijd bereid om te helpen of te bestellen wat niet voorradig is. Iets duurder dan de grotere spelers op de voermarkt. Sinds vorig jaar is er een voerhandel verderop in Friesland gekomen, een vestiging van een bekende voerhandel uit het zuiden des lands. Veel goedkoper, maar ook ver weg, kost me teveel tijd in mijn schaarse vrije tijd om een paar euro voordeel te halen.
Ik stond vanmiddag in te laden toen ik plotseling een stem achter mij hoorde. "Wat betaal je voor de matjes?" Ik antwoordde met de prijs. Daarna kwam er een verhandeling dat je veeeel goedkoper naar de nieuwe voerhandel kon gaan. Toen ik uitlegde dat dat voor mij niet veel voordeel opleverde, in tijd maar ook geld, vond deze meneer dat ik het toch maar moest doen. Vervolgens liep hij naar binnen, ben eigenlijk vergeten te vragen wat hij ging kopen wat verderop niet te koop was voor veeeel minder. Over iemand je mening opleggen gesproken. Nee, ik ga de volgende keer toch weer naar Berlikum, die heeft wat ik nodig heb, kent me bij naam en weet uit z'n hoofd wat ik altijd voor voer koop. Voel ik me prettig bij.
Ondertussen is het koers in Vlaanderen, de "Omloop" nadert zijn ontknoping, stuivertje wisselen aan de kop, veel valpartijen, een paar gerenommeerde renners probeert het peloton hun wil op te leggen. Valt niet mee, conditie nog niet 100%, kasseienstroken en heuveltjes, een paar weerbarstige renners die niet altijd in de grote koersen mogen starten. Lijkt ergens op.
Goede week!
www.postduivenblog.nl
zaterdag 27 februari 2016
zondag 21 februari 2016
Welk systeem zei U?
Terug van een weekje vakantie. Lang naar uitgezien, gewoon rustig fietsen, wandelen, tijd voor elkaar, even geen drukte aan het hoofd. Nodig, bovendien, de vrije dagen moeten op, anders kunnen ze worden ingeleverd.
We zijn op Terschelling geweest, nu weet ik dat er op Terschelling nog een paar melkers zitten, waaronder één die aan de overnacht mee doet, maar ik heb echt mijn best gedaan om niet naar duiven om te kijken. Of het moet het koppeltje Holenduiven zijn geweest, die ergens vlakbij ons huisje in de duinen bezig waren aan een nieuw seizoen. Het doffertje jaagde erover in de opkomende ochtendzon. Ook dit werkt verfrissend, mede omdat ik wist dat de duiven in goede handen waren. Louis, gewaardeerd lid van onze vereniging, was bereid om een week lang heen en weer te rijden om de duiven en katten te voeren.
Bij thuiskomst zagen de duiven er super uit, dus dat is mooi gegaan.
Ik had al geschreven dat ik dit weekend de kwekers zou koppelen, samen met wat voedsters en de sierduiven. De vliegers koppel ik pas als het nodig is. Op de 3de overnachtvlucht wil ik ze pas mee hebben, Aurillac als ik me niet vergis, in ieder geval half Juni. Voor die tijd vlieg ik ze in, net als vorig jaar, op weduwschap. Gewoon zoveel mogelijk de mand in, kilometers maken, conditie op doen.
Bij thuiskomst van vakantie is het altijd weer even aanpoten om de hokken op orde te krijgen en meteen maar klaar voor het seizoen te hebben. De vloerdekkorrels doen hun werk in de week dat je weg bent, maar ik heb ze liever niet, dus alles gaat er weer uit als ik thuis kom, alleen onder de schapjes van de jongen hokken ligt een laagje, om de boel droog te houden.
De plannen had ik al gemaakt, ruim voor ik weg ging, aanvankelijk wilde ik nog eerder koppelen, maar een weekje vakantie is ook nooit weg, dus lang leve het compromis.
Er kwam nog wel een kink in de kabel. In de weken voor ik weg ging zag ik op internet een verkoping van late jonge 2015 van Coen van Haarlem uit Terborg. Misschien niet een hele bekende naam in de fondwereld, wel iemand met sublieme prestaties. Iemand die generaal kampioen is geweest in het Internationale Fondspel(de tegenwoordige Noordelijk Unie), in zijn rayon en afdeling kampioen op de overnacht is geweest, afgelopen seizoen nog kampioen werd in de sterke fondclub Fiante, daarnaast al vele vroege prijzen op zijn naam heeft staan met als hoogtepunt de 1ste NPo van Brive in 2013, zo'n iemand heeft klasse duiven onder de pannen zitten.
Ik besloot op een paar duiven een kooporder te zetten, kon nog wel een goede kweekdoffer gebruiken. Kooporders zijn een mooi hulpmiddel om te zorgen dat je bij internet biedingen niet boven het budget uitgaat wat je in het hoofd hebt. Wordt je overboden, jammer, wens de bieder veel succes met het duifje. Ik schreef nog niet zo lang geleden dat ik dit niet meer zou doen, maar ja, het bloed kruipt. Altijd op zoek naar die ene die je verder kan helpen.
Tot mijn verrassing bleef mijn bod op een jonge duivin staan(jammer genoeg geen doffer), gezien haar afstamming al verwonderlijk, maar soms moet je gewoon mazzel hebben. Dus zaterdag wat van de eerder geplande tijd ingeleverd om de 200 kilometer naar Terborg te gaan rijden.
De reis was voorspoedig en ik was mooi op tijd in Terborg. Een uur lang converseren met een kampioen, iemand met een duidelijke visie, eigenzinnig, maar met misschien wel de belangrijkste eigenschap die een groot kampioen heeft, hij luistert naar het verhaal van degene tegenover hem. Alles wat wordt gezegd wordt opgenomen in het hoofd, misschien ooit nog eens nodig. Daarnaast blijkt Coen goed ingevoerd in de fondwereld, weet exact waar de goeden zitten, waarvan hij dan wat probeert te bemachtigen, om zijn stam, gebouwd op zijn "Superkweker", verder uit te bouwen.
De laatse jaren alleen nog ZLU, sinds het code rood van 2014 heeft de cyclus middaglossingen van de NPO voor hem afgedaan. Ik zal apart nog iets over Coen schrijven, het is zeker de moeite waard om zijn meningen en visies te delen. Oh ja, het duivinnetje was inderdaad zeer de moeite waard, alleen nog wat jong, zal haar later dit jaar nog wel voor de kweek inzetten.
Gistermiddag de 2 kweekafdelingen in orde gemaakt en de duiven opgesloten. Ik gebruik kweekboxen, eigenlijk gewoon grote broedhokken met een gaasbodem om de mest op te vangen en voerbakjes aan de buitenkant. Ik schreef hier al eerder een artikeltje over, als U wilt kunt U dat hier terug lezen.
Vanochtend de rest gedaan, hokken weer aan kant, schapjes weg voor de broedhokken in de vliegafdelingen, laat het seizoen maar weer beginnen!
Oh ja, wat betreft de titel van dit stukje: ik had alles op papier, de winter door 3x gekeken of het allemaal klopte, alle koppels stonden al op papier. Toen ik gisteren de duiven bijelkaar ging zetten, kwam ik toch weer anders uit. Dus welk systeem? Intuïtie blijkt hier een belangrijkere factor.
www.postduivenblog.nl
We zijn op Terschelling geweest, nu weet ik dat er op Terschelling nog een paar melkers zitten, waaronder één die aan de overnacht mee doet, maar ik heb echt mijn best gedaan om niet naar duiven om te kijken. Of het moet het koppeltje Holenduiven zijn geweest, die ergens vlakbij ons huisje in de duinen bezig waren aan een nieuw seizoen. Het doffertje jaagde erover in de opkomende ochtendzon. Ook dit werkt verfrissend, mede omdat ik wist dat de duiven in goede handen waren. Louis, gewaardeerd lid van onze vereniging, was bereid om een week lang heen en weer te rijden om de duiven en katten te voeren.
Bij thuiskomst zagen de duiven er super uit, dus dat is mooi gegaan.
Ik had al geschreven dat ik dit weekend de kwekers zou koppelen, samen met wat voedsters en de sierduiven. De vliegers koppel ik pas als het nodig is. Op de 3de overnachtvlucht wil ik ze pas mee hebben, Aurillac als ik me niet vergis, in ieder geval half Juni. Voor die tijd vlieg ik ze in, net als vorig jaar, op weduwschap. Gewoon zoveel mogelijk de mand in, kilometers maken, conditie op doen.
Bij thuiskomst van vakantie is het altijd weer even aanpoten om de hokken op orde te krijgen en meteen maar klaar voor het seizoen te hebben. De vloerdekkorrels doen hun werk in de week dat je weg bent, maar ik heb ze liever niet, dus alles gaat er weer uit als ik thuis kom, alleen onder de schapjes van de jongen hokken ligt een laagje, om de boel droog te houden.
De plannen had ik al gemaakt, ruim voor ik weg ging, aanvankelijk wilde ik nog eerder koppelen, maar een weekje vakantie is ook nooit weg, dus lang leve het compromis.
Er kwam nog wel een kink in de kabel. In de weken voor ik weg ging zag ik op internet een verkoping van late jonge 2015 van Coen van Haarlem uit Terborg. Misschien niet een hele bekende naam in de fondwereld, wel iemand met sublieme prestaties. Iemand die generaal kampioen is geweest in het Internationale Fondspel(de tegenwoordige Noordelijk Unie), in zijn rayon en afdeling kampioen op de overnacht is geweest, afgelopen seizoen nog kampioen werd in de sterke fondclub Fiante, daarnaast al vele vroege prijzen op zijn naam heeft staan met als hoogtepunt de 1ste NPo van Brive in 2013, zo'n iemand heeft klasse duiven onder de pannen zitten.
Ik besloot op een paar duiven een kooporder te zetten, kon nog wel een goede kweekdoffer gebruiken. Kooporders zijn een mooi hulpmiddel om te zorgen dat je bij internet biedingen niet boven het budget uitgaat wat je in het hoofd hebt. Wordt je overboden, jammer, wens de bieder veel succes met het duifje. Ik schreef nog niet zo lang geleden dat ik dit niet meer zou doen, maar ja, het bloed kruipt. Altijd op zoek naar die ene die je verder kan helpen.
Tot mijn verrassing bleef mijn bod op een jonge duivin staan(jammer genoeg geen doffer), gezien haar afstamming al verwonderlijk, maar soms moet je gewoon mazzel hebben. Dus zaterdag wat van de eerder geplande tijd ingeleverd om de 200 kilometer naar Terborg te gaan rijden.
De reis was voorspoedig en ik was mooi op tijd in Terborg. Een uur lang converseren met een kampioen, iemand met een duidelijke visie, eigenzinnig, maar met misschien wel de belangrijkste eigenschap die een groot kampioen heeft, hij luistert naar het verhaal van degene tegenover hem. Alles wat wordt gezegd wordt opgenomen in het hoofd, misschien ooit nog eens nodig. Daarnaast blijkt Coen goed ingevoerd in de fondwereld, weet exact waar de goeden zitten, waarvan hij dan wat probeert te bemachtigen, om zijn stam, gebouwd op zijn "Superkweker", verder uit te bouwen.
Nieuwste aanwinst |
Gistermiddag de 2 kweekafdelingen in orde gemaakt en de duiven opgesloten. Ik gebruik kweekboxen, eigenlijk gewoon grote broedhokken met een gaasbodem om de mest op te vangen en voerbakjes aan de buitenkant. Ik schreef hier al eerder een artikeltje over, als U wilt kunt U dat hier terug lezen.
Vanochtend de rest gedaan, hokken weer aan kant, schapjes weg voor de broedhokken in de vliegafdelingen, laat het seizoen maar weer beginnen!
Oh ja, wat betreft de titel van dit stukje: ik had alles op papier, de winter door 3x gekeken of het allemaal klopte, alle koppels stonden al op papier. Toen ik gisteren de duiven bijelkaar ging zetten, kwam ik toch weer anders uit. Dus welk systeem? Intuïtie blijkt hier een belangrijkere factor.
www.postduivenblog.nl
Labels:
Aurillac,
Coen van Haarlem,
compromis,
doffer,
eenpaarhokken,
Fiante,
Holenduiven,
Kooporder,
kweekafdelingen,
Louis,
mazzel,
overnacht,
overnachtvlucht,
schapjes,
Superkweker,
systeem,
Terborg,
Terschelling,
vakantie
vrijdag 12 februari 2016
Nog even snel
Lang verwacht toch gekomen, weekje vrij, weekje uitwaaien op de door ons geliefde eilanden. Terschelling, long time, no see.
Hokken liggen weer vol met bodemkorrels en snippers, blijft het lekker droog, verzorging door Louis, alleen voeren en de waterbakken bijvullen, het normale recept voor een weekje weg.
Iedereen succes de komende week, na terugkomst gaan we koppelen en hebben we weer wat meer te vertellen.
Hokken liggen weer vol met bodemkorrels en snippers, blijft het lekker droog, verzorging door Louis, alleen voeren en de waterbakken bijvullen, het normale recept voor een weekje weg.
Iedereen succes de komende week, na terugkomst gaan we koppelen en hebben we weer wat meer te vertellen.
zaterdag 6 februari 2016
Zaterdagmiddag: duivensport toekomst per livestream
Zaterdagmiddag, weekend, laat van bed, gisteren de late dienst meegedraaid op het werk. Zo'n dag die je nodig hebt om bij te tanken, wat vermaak zoekt, eigenlijk niet verder dan de drempel van de voordeur wilt.
Op Facebook zag ik dat de finale vervlogen wordt vandaag van de SAMPDR, de prestigieuze éénhoksrace in Zuid-Afrika.
Ik zoek de livestream op en ga gewoon zitten kijken, een beeld dat om de zoveel seconden schakelt van de ene naar de andere camera. Duiven letten, zoals je dat bij een collegamelker kan doen als je zelf niet mee speelt. Gebiologeerd kijk ik naar het scherm, af en toe even schakelend op een andere tab om een site te checken of mijn mail te bekijken, maar steeds snel weer terug.....
Wat is dat toch, zitten wachten tot er een duif thuis komt, zelf niet eens meedoen of ook maar iets met die race te maken te hebben. Ja ik weet het wel, gewoon gek van duiven, gek van het spelletje.
De finale van de SAMPDR is zwaar, uit mijn hoofd arriveerden er vorig jaar maar 17 op de dag van lossing terug op het hok, vandaag zijn er na het klokken van de eerste duif na 2 uur 14 geklokt, er kwam nog een laatkomer tussendoor, dus 15 duiven schoven in de 2 uur door het scherm, De één vermoeid en bijkomend na de zware inspanning, anderen vallen direct voor de ingang van het hok en lopen snel binnen. Tekenend voor karakter en uithoudingsvermogen van de duiven. Wat ook opvalt: veel mensen kijken naar de livestream, gezien de chat die meeloopt, daarnaast is de livestream ook op veel andere sites te zien.
De belangen zijn best groot bij deze race, maar ook bij andere, internationaal bekende races. Inschrijfgeld is hoog, prijzengeld navenant, dat moet ergens wegkomen. Veel sponsoring, wat ook weer verplichtingen meebrengt bij de organisatie van dit evenement.
Kortom, zien en gezien worden, de grote namen uit de duivensport ontmoeten elkaar hier, terwijl hun fokprodukten zich meten met elkaar. Prestige, naamsbekendheid, de wil om die race te winnen. Naamsbekendheid betekend ook geld verdienen, jongen kunnen verkopen, handel. Professionalisering van de duivensport in optima forma. De grote namen zijn niet voor niets snel met het melden van of een duif of een afstamming die maar iets met de vroege duiven te maken hebben.
Wat we hier zien is de ontwikkeling van de duivensport, de evolutie. Eén van de scenario's voor de toekomst zal zijn dat er vanuit dit soort locaties wedstrijden worden georganiseerd, waar men jonge duiven kan afleveren, het inschrijfgeld voldoet, daarna rustig thuis kan volgen wat er met de duiven gebeurd, transparantie verzekerd, alles wordt online gezet, alles is via camera's en livestreams te volgen.
Is dit het toekomstige speelveld voor de grote namen in de sport, het speelveld waar zij de degens kruisen? Zou zo maar kunnen, even terugkoppelend naar wat er gebeurd met inkorf beperkingen en weerstand tegen de "groten". Niet terecht maar wel een manier voor hun om hun ambities te blijven voortzetten. De traditionele duivensport zoals we die nu kennen zal daarmee nog verder achteruit hollen. Die zal wel blijven bestaan, echter, specialisatie en bereidheid om meer te betalen voor het inkorven van duiven zal het gevolg zijn.
Zorgelijk? Als je het van de zwarte kant bekijkt misschien, van de andere kant, ik zie veel jongere melkers, specialisten op hun gebied, die zich inzetten voor de sport, die zich toe leggen op hun specialisatie, de duivensport zal niet verdwijnen, maar zeker een ander uiterlijk hebben dan hoe we het nu kennen. Evolutie dus, de manier om de sport in stand te houden.
Petje af voor de winnaar vandaag, gefokt uit een doffer die ook in 2012 de winnaar van deze race leverde, van moederskant zitten ook de winnaars genen voor deze race ingebakken. De fokker van dit dier is er dus op gespitst om deze race te winnen. Ja, hij zal er veel geld ingestoken hebben, kan het zich blijkbaar veroorloven en het betaald zich terug. Voor diegenen waarvoor dit niet mogelijk is in financieel opzicht: niet beginnen over de onmogelijkheid, hou maar in het hoofd dat als het bij hem regent, het bij jou gaat druppelen, pik je toch maar mooi je graantje mee op den duur. De Heremans duiven waren niet zo lang geleden ook niet te betalen, volgens mij heeft iedereen ze nu op het hok......
Ondertussen donkere wolken boven de hokken in Zuid-Afrika, 15 duiven geklasseerd, waaronder ééntje van een bekende Nederlandse fokker en speler, ik zeg toppers die nu thuis zijn!
www.postduivenblog.nl
Op Facebook zag ik dat de finale vervlogen wordt vandaag van de SAMPDR, de prestigieuze éénhoksrace in Zuid-Afrika.
Ik zoek de livestream op en ga gewoon zitten kijken, een beeld dat om de zoveel seconden schakelt van de ene naar de andere camera. Duiven letten, zoals je dat bij een collegamelker kan doen als je zelf niet mee speelt. Gebiologeerd kijk ik naar het scherm, af en toe even schakelend op een andere tab om een site te checken of mijn mail te bekijken, maar steeds snel weer terug.....
Wat is dat toch, zitten wachten tot er een duif thuis komt, zelf niet eens meedoen of ook maar iets met die race te maken te hebben. Ja ik weet het wel, gewoon gek van duiven, gek van het spelletje.
De finale van de SAMPDR is zwaar, uit mijn hoofd arriveerden er vorig jaar maar 17 op de dag van lossing terug op het hok, vandaag zijn er na het klokken van de eerste duif na 2 uur 14 geklokt, er kwam nog een laatkomer tussendoor, dus 15 duiven schoven in de 2 uur door het scherm, De één vermoeid en bijkomend na de zware inspanning, anderen vallen direct voor de ingang van het hok en lopen snel binnen. Tekenend voor karakter en uithoudingsvermogen van de duiven. Wat ook opvalt: veel mensen kijken naar de livestream, gezien de chat die meeloopt, daarnaast is de livestream ook op veel andere sites te zien.
De belangen zijn best groot bij deze race, maar ook bij andere, internationaal bekende races. Inschrijfgeld is hoog, prijzengeld navenant, dat moet ergens wegkomen. Veel sponsoring, wat ook weer verplichtingen meebrengt bij de organisatie van dit evenement.
Kortom, zien en gezien worden, de grote namen uit de duivensport ontmoeten elkaar hier, terwijl hun fokprodukten zich meten met elkaar. Prestige, naamsbekendheid, de wil om die race te winnen. Naamsbekendheid betekend ook geld verdienen, jongen kunnen verkopen, handel. Professionalisering van de duivensport in optima forma. De grote namen zijn niet voor niets snel met het melden van of een duif of een afstamming die maar iets met de vroege duiven te maken hebben.
Wat we hier zien is de ontwikkeling van de duivensport, de evolutie. Eén van de scenario's voor de toekomst zal zijn dat er vanuit dit soort locaties wedstrijden worden georganiseerd, waar men jonge duiven kan afleveren, het inschrijfgeld voldoet, daarna rustig thuis kan volgen wat er met de duiven gebeurd, transparantie verzekerd, alles wordt online gezet, alles is via camera's en livestreams te volgen.
Is dit het toekomstige speelveld voor de grote namen in de sport, het speelveld waar zij de degens kruisen? Zou zo maar kunnen, even terugkoppelend naar wat er gebeurd met inkorf beperkingen en weerstand tegen de "groten". Niet terecht maar wel een manier voor hun om hun ambities te blijven voortzetten. De traditionele duivensport zoals we die nu kennen zal daarmee nog verder achteruit hollen. Die zal wel blijven bestaan, echter, specialisatie en bereidheid om meer te betalen voor het inkorven van duiven zal het gevolg zijn.
Zorgelijk? Als je het van de zwarte kant bekijkt misschien, van de andere kant, ik zie veel jongere melkers, specialisten op hun gebied, die zich inzetten voor de sport, die zich toe leggen op hun specialisatie, de duivensport zal niet verdwijnen, maar zeker een ander uiterlijk hebben dan hoe we het nu kennen. Evolutie dus, de manier om de sport in stand te houden.
Petje af voor de winnaar vandaag, gefokt uit een doffer die ook in 2012 de winnaar van deze race leverde, van moederskant zitten ook de winnaars genen voor deze race ingebakken. De fokker van dit dier is er dus op gespitst om deze race te winnen. Ja, hij zal er veel geld ingestoken hebben, kan het zich blijkbaar veroorloven en het betaald zich terug. Voor diegenen waarvoor dit niet mogelijk is in financieel opzicht: niet beginnen over de onmogelijkheid, hou maar in het hoofd dat als het bij hem regent, het bij jou gaat druppelen, pik je toch maar mooi je graantje mee op den duur. De Heremans duiven waren niet zo lang geleden ook niet te betalen, volgens mij heeft iedereen ze nu op het hok......
Ondertussen donkere wolken boven de hokken in Zuid-Afrika, 15 duiven geklasseerd, waaronder ééntje van een bekende Nederlandse fokker en speler, ik zeg toppers die nu thuis zijn!
www.postduivenblog.nl
Abonneren op:
Posts (Atom)