Project late jongen dan toch maar achter me gelaten. Gestopt met het africhten van de laatjes, teveel verlies, zowel van het hok als tijdens de africhtingen. Heb toch tekort geduld gehad om de dieren voldoende uit te laten zieken. Daarnaast kom ik uiteindelijk in de knoei met het loslaten van de duiven, op een gegeven moment lukt het niet meer om de duiven los te laten voor het werk, kortom, het project late jongen heeft nog wat bijstelling en invalshoeken nodig. Wordt aan gewerkt.
Het kweekhok versterken door samenwerking te zoeken met collega overnacht liefhebbers. Hoop dat ik hier ook ga slagen. Ik heb van twee liefhebbers wat duiven op het hok die gepaard gaan worden aan duiven van mijzelf. De jongen worden netjes verdeeld, in overleg zoals dat zo mooi heet. Er zitten in mijn beleving een paar grote voordelen aan deze manier van versterking zoeken. Ten eerste kan je gebruik maken van de kwaliteit van elkaars hok, het kan voor alle deelnemende hokken een boost in kwaliteit geven. Ten tweede, zorgt het ervoor dat je de onderling band versterkt. Je hebt iets te delen met elkaar, niet alleen het vorderen van de kweek, maar later ook de resultaten van de samen gekweekte duifjes. Ten derde gaat het allemaal met gesloten beurs. Iets wat voor veel liefhebbers toch al een uitkomst zal zijn.
Wat er nodig is, is goed vertrouwen. Ga van het goede uit, anders hoef je een dergelijk samenwerkingsverband niet te proberen. Het is de normaalste zaak van de wereld toch? Iedereen heeft naaste collega's waarmee werk gedaan moet worden of zaken geregeld moeten worden. Voor de deelnemers in dit project geldt in ieder geval: wordt aan gewerkt.
De ruilduifjes heb ik al een aantal keer genoemd. Heb met een paar liefhebbers een deal, we wisselen een aantal ringen uit met elkaar, ringen voor elkaar wat jongen en we gaan er mee vliegen. Hopen dat er wat leuks gebeurd. Doe dit al een paar jaar, heb toch al wat leuke resultaten behaalt. Verder geeft het een wat bredere kijk op de dieren waar je zelf mee kweekt. Het helpt ook weer om een goede band onderling op te bouwen. Ook komend seizoen doen we dit weer, ik zal mijn best doen om wat goeds te kweken, wordt aan gewerkt.
Het wordt zo langzamerhand tijd dat ik ook weer wat meer ga doen voor de vereniging waar ik lid van ben. Heb het secretariaat overgenomen van de vereniging, daarnaast probeer ik de website van de vereniging bij te houden. Niet dat ik in mijn eentje het verschil ga maken, maar alleen in blogs schrijven hoe het wel kan gaat de wereld ook niet veranderen. Wordt aan gewerkt.
Verder staan er wat leuke dingen op de rol. Komend weekend de jaarlijkse prijsuitreiking van de vereniging, week erop toch maar eens naar de Nationale Manifestatie. Week daarop komen we met de overnachters hier uit de omgeving bij elkaar. Twee jaar terug al eens gedaan met een paar mensen, nu in een iets grotere setting. Iedereen die deelneemt is enthousiast, ook hier gaan we uit van het goede, vertrouwen in elkaar. We komen bijeen, nemen ieder een paar duiven mee waar een verhaal aan vast zit. Zo kan je je inzichten delen, kunnen anderen weer leren. Gezelligheid en respect voor elkaar staan hierbij voorop. Doel is de onderlinge band versterken. Hierdoor wordt het makkelijker om elkaar te bereiken, waardoor je elkaars hulp, raad en inzicht kan vragen. Gaat niet in één keer, maar.... wordt aan gewerkt!
Op de foto het nieuwe naviduct bij Harlingen in de N31, waardoor er geen wachttijden voor het doorgaande verkeer van en naar de Afsluitdijk en Leeuwarden meer zal zijn. Een groot project, wat veel tijd vergt, maar met goede wil.... Wordt aan gewerkt!
Tot de volgende!
www.postduivenblog.nl
zondag 26 november 2017
zondag 5 november 2017
Update November 2017
Vorige week publiceerde ik een blog dat de discussie over massa inkorvers behandelde. Er waren veel reacties, positief en negatief. Prima, ieder moet zijn mening weer kunnen geven. Ik ben ook dankbaar voor deze reacties, ik schrijf dus niet voor niets mijn stukjes.
Duidelijk is dat er iets leeft onder de liefhebbers, iets wat zorgen baart. Een oplossing is vaak niet makkelijk aan te dragen. Wellicht is het het beste om hier compleet out of the box mee om te gaan. Zoals het was, is geweest. Zoals het moet worden is onduidelijk, ik zag wat agenda's van vergaderingen voorbij komen waarin het hierboven besproken onderwerp niet bepaald bovenaan staat.
Ik ben nieuwsgierig naar eventuele oplossingen op bestuurlijk niveau. Pas dan kan er wezenlijk wat veranderen.
Ik hoop wel dat men er positief mee om kan gaan, met negatief gedrag gaat het zeker niet beter worden.
Ik vond deze week een Engelstalig artikel, al eerder gedeeld via Facebook, maar ik had het zelf nog niet eerder gelezen. Het artikel gaat over wetenschappers die het gedrag van duiven bestuderen tijdens de trek naar huis, vanaf de losplaats. Er is in dat artikeltje veel te leren, U kunt het vinden via mijn Facebook pagina.
Het belangrijkste onderwerp op de komende vergaderingen is het vliegprogramma voor komend seizoen. Het NPO bestuur heeft een voorstel hiervoor gedaan. De afdelingen hebben hierop gereageerd in de NPO vergadering van gisteren. Van wat ik begrijp was men op hoofdlijnen accoord, de details worden bevochten door de afdelingen, ieder vecht voor zijn eigen belang. Let wel dat is het belang van de leden van desbetreffende afdeling. In het concept vliegprogramma van afdeling Friesland(mijn eigen afdeling), ziet er vrijwel hetzelfde uit als andere jaren. Hoe het verder komt, we gaan het beleven.
Zoals de meesten ondertussen wel weten heb ik naast de passie voor de marathonduif, ook nog een sierduiven ras diep in het hart zitten. Vooral in deze tijd van het jaar besteed ik daar wat meer aandacht aan. Tentoonstellingen, hokbezoek of gewoon lekker kleppen met mijn sierduivenmaatje Gerrit, het is goud waard.
Ik heb de sierduiven op een laag pitje, de postduiven nemen bijna alle beschikbare energie. Toch ben ik gisteren de hele dag onderweg geweest om maatje Gerrit te bezoeken, daarnaast was ik vlak over de grens, in het Duitse Ahaus te gast bij Jurgen en familie die ik al zo'n tien jaar ken. Waar het over ging? Respect voor elkaar, liefde voor het dier, uitwisselen van kennis, het helpen met de selectie, maar vooral veel plezier en delen van een passie.
Op eigen hok draait nu nog alles om de zomerjongen en late jongen. Ik wil deze dieren zoveel mogelijk hebben opgeleerd voor de kerstdagen. Vanaf de kerstdagen worden de dieren voorbereid op het nieuwe seizoen.
Afeglopen ben ik de zomerjongen stevig aan de tand aan het voelen, ondanks het weer. Ik probeer de duiven zoveel mogelijk mee te nemen, deze week lukte dat ook weer een paar maal.
Het groepje van vijftien zomerjongen is gereduceerd tot 8, ik heb van die groep één dier moeten ruimen, te gewond om te laten herstellen. Twee dieren heb ik even niet meegenomen, ze hadden nog teveel last van de ziekelijke ongemakken, waardoor ze steeds te laat waren. Geduld moest hier worden betracht. 4 dieren zijn verspeeld. 3 gingen al eerder verloren, vrijdag ging een groep van 9 voor het eerst het IJsselmeer over. Eén hiervan is tot nog toe niet terug.
Maandag en dinsdag staat er weer mooi weer geprogrammeerd, toch maar weer even de gelegenheid nemen om de duiven verder op te leren.
Er blijft dan nog een groepje van zo'n twintig laten en overblijvers van de zomerjongen over. Ik probeer deze dieren ook nog een paar maal weg te krijgen voor de kerst, hopend dat in ieder geval de allerminsten hieruit worden geselecteerd.
Het houdt me goed bezig in ieder geval.
Tot de volgende!
www.postduivenblog.nl
Duidelijk is dat er iets leeft onder de liefhebbers, iets wat zorgen baart. Een oplossing is vaak niet makkelijk aan te dragen. Wellicht is het het beste om hier compleet out of the box mee om te gaan. Zoals het was, is geweest. Zoals het moet worden is onduidelijk, ik zag wat agenda's van vergaderingen voorbij komen waarin het hierboven besproken onderwerp niet bepaald bovenaan staat.
Ik ben nieuwsgierig naar eventuele oplossingen op bestuurlijk niveau. Pas dan kan er wezenlijk wat veranderen.
Ik hoop wel dat men er positief mee om kan gaan, met negatief gedrag gaat het zeker niet beter worden.
Ik vond deze week een Engelstalig artikel, al eerder gedeeld via Facebook, maar ik had het zelf nog niet eerder gelezen. Het artikel gaat over wetenschappers die het gedrag van duiven bestuderen tijdens de trek naar huis, vanaf de losplaats. Er is in dat artikeltje veel te leren, U kunt het vinden via mijn Facebook pagina.
Het belangrijkste onderwerp op de komende vergaderingen is het vliegprogramma voor komend seizoen. Het NPO bestuur heeft een voorstel hiervoor gedaan. De afdelingen hebben hierop gereageerd in de NPO vergadering van gisteren. Van wat ik begrijp was men op hoofdlijnen accoord, de details worden bevochten door de afdelingen, ieder vecht voor zijn eigen belang. Let wel dat is het belang van de leden van desbetreffende afdeling. In het concept vliegprogramma van afdeling Friesland(mijn eigen afdeling), ziet er vrijwel hetzelfde uit als andere jaren. Hoe het verder komt, we gaan het beleven.
Zoals de meesten ondertussen wel weten heb ik naast de passie voor de marathonduif, ook nog een sierduiven ras diep in het hart zitten. Vooral in deze tijd van het jaar besteed ik daar wat meer aandacht aan. Tentoonstellingen, hokbezoek of gewoon lekker kleppen met mijn sierduivenmaatje Gerrit, het is goud waard.
Ik heb de sierduiven op een laag pitje, de postduiven nemen bijna alle beschikbare energie. Toch ben ik gisteren de hele dag onderweg geweest om maatje Gerrit te bezoeken, daarnaast was ik vlak over de grens, in het Duitse Ahaus te gast bij Jurgen en familie die ik al zo'n tien jaar ken. Waar het over ging? Respect voor elkaar, liefde voor het dier, uitwisselen van kennis, het helpen met de selectie, maar vooral veel plezier en delen van een passie.
Op eigen hok draait nu nog alles om de zomerjongen en late jongen. Ik wil deze dieren zoveel mogelijk hebben opgeleerd voor de kerstdagen. Vanaf de kerstdagen worden de dieren voorbereid op het nieuwe seizoen.
Afeglopen ben ik de zomerjongen stevig aan de tand aan het voelen, ondanks het weer. Ik probeer de duiven zoveel mogelijk mee te nemen, deze week lukte dat ook weer een paar maal.
Het groepje van vijftien zomerjongen is gereduceerd tot 8, ik heb van die groep één dier moeten ruimen, te gewond om te laten herstellen. Twee dieren heb ik even niet meegenomen, ze hadden nog teveel last van de ziekelijke ongemakken, waardoor ze steeds te laat waren. Geduld moest hier worden betracht. 4 dieren zijn verspeeld. 3 gingen al eerder verloren, vrijdag ging een groep van 9 voor het eerst het IJsselmeer over. Eén hiervan is tot nog toe niet terug.
Maandag en dinsdag staat er weer mooi weer geprogrammeerd, toch maar weer even de gelegenheid nemen om de duiven verder op te leren.
Er blijft dan nog een groepje van zo'n twintig laten en overblijvers van de zomerjongen over. Ik probeer deze dieren ook nog een paar maal weg te krijgen voor de kerst, hopend dat in ieder geval de allerminsten hieruit worden geselecteerd.
Het houdt me goed bezig in ieder geval.
Tot de volgende!
www.postduivenblog.nl
Abonneren op:
Posts (Atom)