In beslag genomen door andere zaken lees ik zo af en toe de duivensites, tenminste de bekendste, zoek naar de hoofdlijnen in het nieuws wat over mijn geliefde sport wordt gebracht en filter zo ongeveer wat er gaande is. Diefstal en doping is wat opvalt deze weken.
De duivendiefstallen van de laatste weken liegen er niet om, levenswerken bij o.a. Kees van Aert en Frans Bungeneers werden in één klap kapot gemaakt, ik denk dat het bij beide heren nog niet eens om de waarde van de dieren gaat, hier is doorzettingsvermogen, inzicht en kennis weggevaagd. Geldt ook voor de diefstallen die bij andere liefhebbers plaats vonden overigens.
Er waren op diverse sites berichten over doping gevallen in de duivensport. In België is er iets gaande waarbij bekende spelers betrokken zouden zijn, daarnaast las ik vanochtend een artikel van en over een ZLU fenomeen in het Noord-Hollandse.
Bij de Belgen bleek dat op verschillende hokken mest was genomen waarin men morfine heeft aangetoond. Nog al een heftig goedje, voor zover ik weet. Ik kon niet achterhalen of men grote doses vond of een spoortje van iets wat er op zou kunnen lijken.
De uitleg die kwam over hoe de stof in de duiven, dus ook in de mest, terecht zou zijn gekomen was nogal opmerkelijk. Een grote fabrikant op het gebied van voer en bijproducten kwam met een publicatie, waarin werd vermeld dat zij de oorzaak zouden kunnen zijn van de aanwezigheid van morfine in de mest van de duiven van die topspelers, toevalligerwijs allemaal voer en bijproducten van diezelfde fabrikant gebruikend. Een verhaal wat even aannemelijk als discutabel klinkt over het door elkaar raken van verschillende zaadsoorten tijdens transport naar diverse fabrieken. Eén van die zaadsoorten kan sporen van morfine opleveren. Waarom wordt die dan aan voer of bijproducten toegevoegd is men vraag dan meteen?
Sponsor belangen spelen hier duidelijk een rol. Tja, het zou kunnen, of het werkelijk zo is? Alleen de liefhebbers zelf weten het.
In het verhaal uit Noord-Holland lees ik dat er een heel kleine hoeveelheid van een verboden stof is gevonden. Het feit is er, de hoeveelheid kan duiden op de laatste resten van een geneesmiddel dat ooit is gebruikt of, zoals in het artikel is te lezen, het aanwezig zijn van die stof in bijvoorbeeld omgeving of drinkwater. De vergelijking met de beroemde persconferentie van wielrenner Contador over vermeend gebruikt van een middel met een hoeveelheid van "zero zero zero zero zero zero zero cinq" komt meteen boven. De hoeveelheid is belachelijk klein in ieder geval, uitwerking op de duif om de prestaties positief te beïnvloeden? Geen idee, volgens mij "zero zero". Ook hier geldt, of het werkelijk zo is? De liefhebber weet het.
Dat er controles zijn is goed, als er roem en geld te verdienen zijn gaan mensen rare dingen doen, voorbeelden genoeg, uit alle facetten van de sportwereld. Het moet wel eerlijk blijven, of tenminste, er moeten omstandigheden blijven waarin iedereen moet kunnen komen tot goede prestaties onder vergelijkbare voorwaarden. Hoe goed hangt af van kwaliteit en inzet, niet van één of ander duister goedje.
Wat er in mijn ogen aan ontbreekt is dat men wel weet welke stoffen eventueel prestatie verhogend zouden kunnen zijn, maar dat men niet weet wat de minimum hoeveelheden zijn, nodig om daadwerkelijk van invloed te kunnen zijn. In het geval uit Noord Holland twijfel ik nogal, het lijkt meer op een heksenjacht dan op een goed onderbouwd onderzoek naar foute zaken. Of ben ik weer eens veel te naïef en is er een schemerwereld van doping netwerken, foute dierenartsen, sponsoren en melkers "die wel moesten" om mee te kunnen doen?
Smeuiige verhalen in de duivensport, zou er ooit een boek uitkomen van een melker die uit de school klapt over wat zich achter de schermen in zijn duivenwereld allemaal afspeelde? Of komt de eigenaar van het laboratorium met zijn memoires waarin staat te lezen dat hij lekker veel verdiende aan de duivensport en zijn nogal onnozele volgers? De tijd zal het leren......
www.postduivenbog.nl
zondag 20 november 2016
zondag 6 november 2016
Voor nu even genoeg
Meerwaarde hebben, het is uiteindelijk waar alles wat je doet om draait, tenminste, als je op de wereld bent om te proberen je bijdrage te leveren voor het nageslacht. Je bereikt dat alleen als je meerwaarde hebt.
Meerwaarde kan je hebben in elk facet van je leven. Professioneel, privé, als vader, als zoon, als broer, als opa, als partner, in je sociale netwerk.
Afgelopen week sprak ik er met een collega over. Wat is het belang van wat je doet, wat is je wezenlijke bijdrage aan wat je doet. Het is iets ongrijpbaars, soms heel tastbaar, lastig te verwoorden vaak.
Meerwaarde hebben in je hobby, wat is dat eigenlijk? Volgens mij door op een positieve manier bijdragen aan wat je vanuit een passie doet.
Als duivenmelker betekend dat dat je je dieren goed verzorgd, ten alle tijden moet iemand je hok in kunnen lopen, zonder dat men het idee krijgt dat de dieren die je onder je hoede hebt worden verwaarloosd.
Als je een hobby hebt ben je lid van een vereniging, of iets wat er op lijkt, je deelt in ieder geval je passie met medestanders. Ook in deze sociale kring hoor je je steentje bij te dragen. Dat kan zijn door veel werk verzetten, het kan zijn door mee te denken of mee te praten, het begint al met je positief en open opstellen.
Veel voelen zich ook nog geroepen om op een bepaalde manier hun hobby uit te dragen, bijvoorbeeld via het momenteel populaire bloggen. Ook ik doe hier al zo'n twee en een half jaar aan mee. Ik loop me al een tijdje af te vragen of het nog wel meerwaarde heeft, elke week wat regels publiceren. Ik heb niet het idee dat het iedere keer stukjes zijn die positief bijdragen aan mijn hobby. Ik betrapte me er al een paar weken op dat het me moeite kostte om iets te bedenken om over te schrijven. Geen meerwaarde meer dus, tenminste, dat is wat ik voel op dit moment.
Als je zo'n gevoel heb, moet je er iets mee doen. Vandaag weer een leeg vlak voor mijn neus waar wat woorden op moeten. Voorlopig maar even voor het laatst. Ik zal vast wat te melden hebben in de toekomst, gewoon over hoe het gaat in mijn hok, in mijn vereniging, met mede melkers waar ik mee op trek. Iets positiefs en lezenswaardig in ieder geval. Maar niet meer iedere week. Dat heeft voor mij geen meerwaarde meer.
Ik wil in ieder geval alle mensen bedanken die trouw elke week mijn stukjes hebben gelezen, ook de mensen die op welke manier dan ook reageerden hebben een wezenlijke bijdrage geleverd aan de stukjes die daar opvolgden.
Goede week en tot later.
www.postduivenblog.nl
Meerwaarde kan je hebben in elk facet van je leven. Professioneel, privé, als vader, als zoon, als broer, als opa, als partner, in je sociale netwerk.
Afgelopen week sprak ik er met een collega over. Wat is het belang van wat je doet, wat is je wezenlijke bijdrage aan wat je doet. Het is iets ongrijpbaars, soms heel tastbaar, lastig te verwoorden vaak.
Meerwaarde hebben in je hobby, wat is dat eigenlijk? Volgens mij door op een positieve manier bijdragen aan wat je vanuit een passie doet.
Als duivenmelker betekend dat dat je je dieren goed verzorgd, ten alle tijden moet iemand je hok in kunnen lopen, zonder dat men het idee krijgt dat de dieren die je onder je hoede hebt worden verwaarloosd.
Als je een hobby hebt ben je lid van een vereniging, of iets wat er op lijkt, je deelt in ieder geval je passie met medestanders. Ook in deze sociale kring hoor je je steentje bij te dragen. Dat kan zijn door veel werk verzetten, het kan zijn door mee te denken of mee te praten, het begint al met je positief en open opstellen.
Veel voelen zich ook nog geroepen om op een bepaalde manier hun hobby uit te dragen, bijvoorbeeld via het momenteel populaire bloggen. Ook ik doe hier al zo'n twee en een half jaar aan mee. Ik loop me al een tijdje af te vragen of het nog wel meerwaarde heeft, elke week wat regels publiceren. Ik heb niet het idee dat het iedere keer stukjes zijn die positief bijdragen aan mijn hobby. Ik betrapte me er al een paar weken op dat het me moeite kostte om iets te bedenken om over te schrijven. Geen meerwaarde meer dus, tenminste, dat is wat ik voel op dit moment.
Als je zo'n gevoel heb, moet je er iets mee doen. Vandaag weer een leeg vlak voor mijn neus waar wat woorden op moeten. Voorlopig maar even voor het laatst. Ik zal vast wat te melden hebben in de toekomst, gewoon over hoe het gaat in mijn hok, in mijn vereniging, met mede melkers waar ik mee op trek. Iets positiefs en lezenswaardig in ieder geval. Maar niet meer iedere week. Dat heeft voor mij geen meerwaarde meer.
Ik wil in ieder geval alle mensen bedanken die trouw elke week mijn stukjes hebben gelezen, ook de mensen die op welke manier dan ook reageerden hebben een wezenlijke bijdrage geleverd aan de stukjes die daar opvolgden.
Goede week en tot later.
www.postduivenblog.nl
Abonneren op:
Posts (Atom)