maandag 20 januari 2020

20 januari 2020 Rust in de tent

Tijd om weer eens wat woorden bij elkaar te typen. Weinig gelegenheid gehad. Hectisch is nogal zacht uitgedrukt, maar de maand januari was tot nu toe niet bepaald rustig. 
Natuurlijk gaat het dan meest over werk, o.a. een week Duitsland stond op het program, ook de diverse duiven verplichtingen eisten hun tijd op.
Zoals gewoonlijk wordt er op ons bedrijf rondom de feestdagen extra in de weekenden gewerkt. Daarnaast stonden er 3 zaterdagen duivenzaken op de agenda. De week Duitsland begon al met een reis op de vroege zondagmorgen, deze zondag vertrokken we voor een week naar de zon. Nu is het maandagavond, zijn we gesetteld op ons vakantieadres op Fuerteventura en is er ook de rust in het hoofd om even stil te staan bij de duiven. Er vliegen hier boven verschillende plaatsjes koppels duiven rond, wordt duidelijk met postduiven gespeeld op dit eiland.
Mijn duiven worden overigens prima verzorgd door de buren, zelf geen duivenmensen, maar als je zorgt dat zij gemakkelijk kunnen voeren en de drinkbakken kunnen bijvullen is er al een hoop gewonnen. Komt dus weer goed, daarnaast alvast een bedankje voor deze buren, ze lezen vaak dit blog overigens. Supporters kan ik ze al bijna noemen.
De Nederlandse duivenwereld staat op de kop door alle bestuurlijke ontwikkelingen. Wat ik vind van de gang van zaken? Ik heb hier al voldoende over geschreven, je kan niet bouwen op drijfzand. Wat wel nodig is, is dat er doorgegaan wordt met vernieuwing, maar dan wel in overleg en met een open communicatie. Er zullen dan evengoed onrustige momenten zijn, maar er zal in ieder geval veel meer begrip zijn. Laat het een wijze les zijn, succes aan diegenen die het aandurven de handschoen op te pakken.
Prijsuitreikingen heb ik nu wel genoeg meegemaakt afgelopen maanden. Wat één vroege duif al niet teweeg kan brengen. Het mag allemaal niet in de schaduw staan met wat de grote mannen allemaal laten zien, maar toch ben ik er apetrots op. Komend seizoen maar weer een keer zo'n vroege. Vanaf deze plek ook de felicitaties aan iedereen die wat te vieren had, grote klasse. Eén noem ik in het bijzonder, dat zijn de giganten uit Berlikum, Auke en Marijke doen daar al heel wat seizoenen wat niemand voor mogelijk houd. Top!
Ik vraag mij ondertussen wel af wat de zin en onzin is van zoveel uitslagen van één vluchtje. Natuurlijk meet je je in de club of het inkorfcentrum, regio en afdeling. Ik snap ook nog nationaal, al dan niet in sectoren. 
Mijn "592" was vanaf Bergerac 1e in het NIC, 1e in het Rayon, 1e in het CCG, 1e in het samenspel NOF, 1ste in de Friese Fondclub, 1e in de gezamelijk FFC en FNN uitslag en ook nog 1ste in Zone 4 van de Noordelijke Unie. Daarnaast nog 2de in de Afdeling Friesland en 2de sector 4 nationaal NPO. Waar ik nog het meest trots op ben is de 62ste plek nationaal tegen ruim 24.000 duiven, overvlucht op Zeeuws-Vlaanderen maar liefst 250 km. Alleen leverde dat geen vleesprijs of beker op..... Beetje veel allemaal, ook al heb ik het mij goed laten bekomen. Je moet alles een keer meemaken tenslotte.
Misschien ook eens iets om naar te kijken. Waarom moeten er zoveel uitslagen zijn? De prestatie van zo'n duif wordt er niet minder om lijkt me. Daarnaast vreet het tijd om alles af te lopen. Waarom niet een gecombineerde dag met vlotte uitreik ceremonies. Mij dunkt dat er dan na een half uur ook nog belangstelling is voor diegenen die geëerd worden. Als kosten een punt zijn voor veel liefhebbers kan dat ook nog een aardige besparing opleveren, bij elke prijsuitreiking is het feest, wordt er gedronken en moeten de kosten worden bestreden. Natuurlijk is dat hartsikke gezellig en is het goed voor de broodnodige verbinding tussen liefhebbers. Of telt dat verhaal over het kostenplaatje in de winter niet? 
Op naar het rustige seizoen, eerste weekend februari gaan de kwekers bij elkaar. Kweken voor de éénhoksraces, kweken voor mijn eigen overnachtploeg, kweken voor mijn grote vriend Joan, doe een samenkweek, heb nog wat afspraken lopen voor ruilduifjes en ook nog kweken voor de sierduiven. Moet nog wel ff wat gebeuren!

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl

zondag 5 januari 2020

05-01-2020 Over een mooie middag in Drenthe

Ik schreef gisteren op Facebook, met begeleidende foto's dat het wonderlijk is dat er in Drenthe een ontmoeting plaatsvind, spontaan, tussen een Noord-Hollandse Groninger, een Roemeense Duitser, een West-Friese Fries, naar later blijkt nog een West-Friese Fries en een Groningse Groninger.

Gisteren stuurde ik de auto richting Assen. Er was daar wat te doen vanwege de duiven, de Noordelijke Kampioenendag heette het. Het blijkt een jaarlijks festijn te zijn, georganiseerd door de Afd. 10. Deze dag worden de liefhebbers gehuldigd die het afgelopen seizoen zichzelf in de kijker hebben gespeeld op de dagfond en overnachtfond. Ook was er voor de eerste keer een uitreiking van een aantal vluchten waar door de Friese Fondclub en Fondclub Noord-Nederland gezamelijk een uitslag was gemaakt. Vanwege Bergerac was ik uitgenodigd om een aardigheidje in ontvangst te nemen.
Ik ben nooit zo van dit soort dagen, maar toch, ik had er al wat vaker over gehoord, dus toch maar kijken daar.
Ik kwam terecht in een zaal van de "Bonte Wever" in Assen, wel bekend als centrum van vermaak in het noorden. Er was een zaal voor deze gelegenheid ingericht waar een tentoonstelling werd gehouden voor postduiven. Daarnaast veel tafeltjes, een gelegenheid om een natje en droogje te kopen en wat standhouders, die de gelegenheid aan pakken om hun handelswaar te promoten.
Na wat rondgeslenterd te hebben kwam ik terecht bij de kooien van duiven die per opbod verkocht zouden worden. Altijd een trekpleister, vaak is er voor niet teveel een knappe aanwinst te krijgen. Mijn oog valt op een witpen duivinnetje, na haar even bekeken te hebben viel mij een gezicht op van één van de omstanders, dat gezicht kende ik van foto's, maar nog niet persoonlijk. Ton van der Walle, één van de besten in het noorden op de overnacht, in gesprek met een Duits sprekende meneer. 
Op mijn vraag of het witpennetje uit Beerta kwam en of dit echt een van de Walle duifje was, werd bevestigend geantwoord. Direct ontstaat een gesprek, in het Duits, in het Nederlands en ook nog iets koeterwaals. Geen probleem, als je elkaar maar begrijpt. Ton blijkt in gesprek met Sergiu, een jonge man van Roemeense oorsprong, woonachtend in het Duitse Emden. Ook op zoek naar versterking, pas begonnen nadat hij in Roemenië ook al met duiven speelde.
Na wat gepraat een tafeltje gezocht en wat gedronken, de middag komt op gang. De prijsuitreiking gaat aan, zoals altijd wordt per categorie iedereen verzocht te komen opdraven. Ook ikzelf kom aan de beurt. Het was tenslotte de reden waarom ik daar was.
De dag wordt vooral aangegrepen om elkaar een goed Nieuwjaar te wensen en bij te praten. Ton raakt in gesprek met Hans van Rein, winnaar van o.a. Limoges in de afdeling 10. Nog een meneer schuift aan, Sergiu blijkt hem te kennen, ik ken hem ook ergens van.....
Karel de Bruin uit de Westereen, ook een meer dan gekend fondspeler.
Er worden wetenswaardigheden uitgewisseld, telefoonnummers en wat kaartjes geruild, een mooie start van weer wat leuke contacten in de sport.
Met de duivenverkoop vind de middag zijn hoogtepunt, een paar dieren gaan weg voor een redelijk bedrag, ik had helaas niet genoeg euro's bij me om een goed bod op het witpennetje te doen, blijkbaar waren er meer kenners in de zaal.
Sergiu is dolgelukkig met zijn aankoop, gericht op het typisch Duitse programmaspel, Ton slaat zijn slag met een laat doffertje voor weinig van Wiering, ook al zo'n eentje die altijd pakt, met weinig duiven. Goede speler.
Met de verloting ging de middag eigenlijk een beetje als nachtkaars uit, gelukkig was ik niet de enige die dit zo ervoer. Daarna operatie "Stofwolk", inclusief veel te grote "Pokal" (Sergiu wilde hem niet mee hebben) en loterij snuisterij de auto weer teruggevonden en op het gemak naar huis gereden. Kon ik nog mooi even het verlichte Poptaslot op de foto zetten, ook mooi!
Al met al een geslaagde middag.

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl