zondag 27 maart 2016

Detox en vooruitkijken

Misschien een topper in wording?
Onwerkelijk, zo kan je afgelopen week wel omschrijven. De gebeurtenissen in België grijpen je, of je wilt of niet. Het drukt je met de neus op de feiten. Een paar gekken zijn in staat om een hele natie in de greep te houden.
Daarna het bericht van het overlijden van Johan Cruijff. Cruijff, larger than life, belangrijker dan het Koninkrijk der Nederlanden, waar hij toch echt vandaan kwam, verruilde het tijdelijke voor het eeuwige, hoewel hij in zijn leven het eeuwige allang had bereikt. Hij hoort tot die categorie die nooit meer vergeten zal worden. Wat Rembrandt kon met verf en kwasten, kon Cruijff met een bal op het voetbalveld. 
Ik vraag me af wie de Cruijff van de postduivensport zou kunnen zijn. Hebben we een uitzonderlijk talent, die door zijn manier van spelen en kweken met de duiven, de hele sport een ander aanzien heeft gegeven. Grootheden genoeg, daar zijn we allemaal van overtuigd, maar is er eentje die door zijn zienswijze en invloed de sport in zijn eentje een heel andere aanblik en beleving heeft gegeven? Moeilijk om dat te benoemen, ik durf het niet aan om er een naam aan te hangen, hoewel een heel illuster rijtje te noemen is. Uit het verleden, maar ook in het heden.
Maar goed, terug naar het heden, de Belgen hebben de kick off van seizoen 2016 allang alweer gehad. In Nederland staan komend weekend de eerste concoursen, of in ieder geval de test vluchten op het programma. Dat het maar een mooi seizoen mag zijn, code rood, rampvluchten en verliezen van jongen mogen dit jaar best eens een keer overslaan.
Ik las deze week over een product dat zou helpen bij het ontgiften van het duivenlichaam. Door de opname van het voer dat wij verstrekken zouden onze duiven ongewild ook nogal wat toxines binnen krijgen. De genetisch gemanipuleerde graan en peulvrucht soorten zouden hier debet aan zijn. Oplossing hiervoor is het verstrekken van mineralen in de juiste verhouding. Er was al eens iemand die zijn nek uitstak en met een product op de markt kwam, waarbij werd beweerd dat het zou gaan helpen bij de verliezen van jongen. De theorie was gebaseerd op het feit dat de opgenomen toxines de ontwikkeling van de zintuigen voor oriëntatie bij de jonge duiven zou vertragen. Dit zou verklaren waarom er soms hele koppels jongen verloren vliegen en nooit meer terugkeren. 
Nu was er een groot en bekend merk dat met een nieuwe samenstelling mineralen op de markt komt, speciaal was aandacht besteed aan de detox van de duivenlijven. Zou er dan toch een kern van waarheid in zitten? Volgende vraag: is het vertrouwde merk mineralen, dat ik al jaren voer, dan zo slecht voor mijn duiven geweest? Bij tijd en wijle gaan de duiven zich echt te buiten aan dit product, soms kijken ze er niet naar om, blijkbaar niet nodig op dat moment.
Er schiet me tegelijkertijd een regeltje uit een column van een bekende melker uit het zuiden des lands door het hoofd, deze winter ergens gelezen. Hij probeerde met een paar druppels olie de mineralen beter aan het voer te laten plakken, gewoon omdat hij dacht dat dit wel goed zou zijn, de duiven de mineralen beter op zouden nemen. Oplossing? Zou zomaar kunnen. In ieder geval is het zaak om de opname van de mineralen die we verstrekken te optimaliseren. Maar dat wisten we toch al? Of is iedereen opeens ingedommeld?
Ondertussen op eigen hok is de eerste africhting geweest gisteren, zo'n veertig kilometer, duiven één voor één los. Goed voor de jaarling dames, zijn sinds oktober vorig jaar niet meer mee geweest met de baas. Het duurde met sommigen even, maar alles was weer thuis. Bij thuiskomst moesten de dames wel naar binnen in het overnachthok, de hele winter hadden ze op de opleidingshokken gebivakkeerd. Ook hier hadden de jaarlingen nogal wat moeite. Uiteindelijk liepen ze er toch allemaal in, dus goed gegaan. Ik was van plan om de dames zo lang mogelijk in het opleidingshok te houden, maar ze waren al niet meer te houden, onderling paren, er lagen zelfs al een paar eitjes afgelopen week. Ik laat ze maar bij de doffers, ze mogen zelf kiezen wie. Er zijn een paar doffers tekort, dus het zal mij benieuwen wie er voor wie kiest. Geen duivinnen op weduwschap dus in het voorjaar, hoewel me dit vorig jaar best goed beviel. Kijkend naar het werkschema zijn er nogal wat zaterdagen gepland, te beginnen met komend weekend. Dat maakt het ook al wat lastiger. Naast de voorgenomen vervroegde tijd om de klokken te legen in de vereniging, wordt het best lastig om mee te vliegen voor de uitslag, zullen dus wat meer invlieg beurten worden voor de dames. Als ik moet werken ben ik eenvoudigweg te laat thuis om naar het afslaan te kunnen. Best jammer, ik vind het leuk om in de vereniging mee te doen, hoewel het voor mij geen meerwaarde heeft op sportief gebied. Het is gewoon leuk om je naam op de uitslag te zien en ook een keer een aardigheidje mee te pikken. Maar goed, doel is en blijft drie overnachtvluchten per jaar, met goed opgeleide duiven.
De jongen groeien goed, deze week kunnen de eersten geringd worden. Voorwaar voorjaar.
Goede week!

www.postduivenblog.nl

zondag 20 maart 2016

Opleidingshok of overnachthok

Lentekriebels, ik zou ze moeten hebben vandaag, vanmorgen bij het voeren van de duiven was er niet veel van te merken, miezerig weer en noord-westen wind doet je denken aan het najaar, die periode dat het seizoen weer afgelopen is. Toch al een bewogen week, waarin een duivenvriend overleed. Vrijdag de begrafenis bezocht, triest. Iets wat je niet in de koude kleren gaat zitten.
Vanochtend, toen ik mijn ogen opende, dacht ik er nog aan om de duivinnen voor het eerst te gaan lappen, het is niet meer zo koud, dus  zou moeten lukken. Uit bed en een blik naar buiten zorgde meteen al voor een verandering van de plannen. Duivinnen maar los en voeren, schoon water en klaar weer voor vandaag. 
Het wachten is op de eerste jongen die uitkomen, komende week komt de eerste ronde, nieuw leven, nieuwe hoop, zal het dit jaar weer lukken om een paar goede vliegers op te laten groeien. We gaan het beleven. 
De duivinnen komen iedere dag los, gaat al 3 weken goed, na het incident 3 weken terug niets meer kwijt geraakt. De doffers hebben ondertussen besloten wie in welke bak hoort, al zijn er wel een paar rare snuiters bij. In één bak zitten twee doffers, eentje op het zitplankje, de andere op de gaasbodem. Geen van beiden wil ook maar een stapje opzij doen, ze claimen beiden de broedbak, maar zijn blijkbaar ook niet bij machte om definitief tot een vergelijk te komen.
Nog geen vergelijk
De heren houden elkaar de hele dag in de gaten, de conditie van de twee is duidelijk minder dan de andere doffers. Tijd tekort om voor zichzelf te zorgen. Raar spul. Onderbreken wil ik het niet, ook al speel ik niet met de doffers. Later komen de duivinnen voor de overnacht ik het hok, er is dan wel een spanningsboog nodig om wat extra motivatie op te wekken. Gevalletjes als dit gaan daar bij helpen, simpelweg omdat er iets gebeurd in het hok wat continu om alertheid vraagt. De andere twee doffers waar ik vorige week over schreef zijn inderdaad meer dan dikke maatjes, ik noem ze maar Ho en Mo. Ook zij blijven in het hok. Ze bezetten het broedhok van één van de nu twee jarige duivinnen, gaat ook weer strijd opwekken. Wat nou vredesduif, knokken voor je plekje moet je, de sterkste wint.

De duivinnen verblijven tot nader order in het jongen hok, of opleidingshok. Pas als het nodig is worden ze gekoppeld, bij terugkomst van een lapvluchtje of bij de eerste programmavluchten mogen ze er bij de doffers in, voor zover ze dat willen. De jaarlingduivinnen wil ik eigenlijk gewoon in deze afdeling houden, zonder doffers, zonder broedhok. Ik wil ze zoveel mogelijk mee hebben op het programma, ervaring op doen, kilometers maken, trainen en hard worden om als twee jaarse de strijd aan te gaan op de overnacht. Hierbij is het voornamelijk van belang dat ze zo vaak mogelijk twee nachten mand meemaken als jaarling, leren eten en drinken in de mand is cruciaal, hiermee houden ze zich op peil onderweg naar de lossingen voor de overnacht. Pas als ik het idee heb dat ze voldoende opleiding hebben gehad gaan ze naar het echte vlieghok, ik zal het voortaan maar het nesthok noemen, of het overnachthok. Ze mogen dan een partner uitzoeken, daarmee een nestje gaan bouwen. Vanaf het nest gaan ze dan overnacht vliegen. 
De doffers die ik gebruik als partner voor de vliegduivinnen zullen allemaal broers en halfbroers zijn van de vliegers. Doffers uit kweekkoppels waar ik de duivinnen van kwijtraak of uitselecteer hoef ik niet aan te houden. De koppels waar ze uitkwamen ook niet overigens. Wellicht dat ik zo'n broer/halfbroer nog eens inzet in de kweek. Dit jaar heb ik er twee uit het overnachthok gevist die zijn ingezet voor de kweek.
Vrijdagavond was de voorjaarsvergadering van de vereniging, weinig nieuws, nog wel even leuk na zitten praten over het komend seizoen, ieder met zijn eigen plannen en inzichten, het leeft in ieder geval weer in de harten van de melkers, zoveel was wel te merken.

Goede week!


www.postduivenblog.nl

zondag 13 maart 2016

Rustige week

Deze week is zo'n week dat er op duivengebied niet zo heel veel te melden valt, tenminste in mijn duivengebied en mijn persoonlijke duivenwereld. Ongetwijfeld zijn er bij andere melkers allerlei zaken die aandacht vragen, of waar men het niet mee eens is. Ik heb daar deze week geen last van, ik lees van collega melkers dat dat wel anders is.
Het gaat dan met name over de roofvogel problematiek. Ik heb hier in mijn vorige stukjes ook al wat over gezegd, het is een feit dat ze er zijn, het is een feit dat ze duiven vangen, het is een feit dat je hier als liefhebber niet blij van wordt. Je kan er iets tegen doen, al is het niet veel, verder zal je het moeten accepteren, doe je dat niet, wordt het plezier in je hobby dusdanig vergald dat je andere conclusies gaat trekken. 
De duivensport is mij te lief, betekend te veel voor me om me hierdoor van de wijs te laten brengen. Ik schrijf liever over de leuke zaken die ik meemaak, door of ondanks mijn duivengekte. Als we Facebook groepen gaan oprichten waarin we melden hoeveel duiven er van welk hok worden gepakt zakt mijn broek af. Ik snap de frustraties, ik snap dat je het wilt delen. Het is een serieuze factor in de hobby. Maar we vergeten in alle consternatie dat we hiermee weer heel veel negatief nieuws naar buiten brengen, we vergeten dat we al onder een vergrootglas liggen. Het vliegseizoen staat te beginnen, 2de week April is het door het hele land weer feest, we vliegen dan weer! Het is ook de week dat er weer allerhande dierenbeschermingsorganisaties wakker worden. "Oh ja, die hebben we ook nog, maar even volgen, als er iets gebeurd wat niet deugt in onze ogen, gaan we dat maar eens even uitspitten."
Om nog maar wat leuks te vermelden: gisteren bij vriend Bram wezen buurten. Moest nog een keer, al 2 maanden niet meer bijgeklept. Als we tegen elkaar beginnen te kleppen houdt het ook nooit meer op zo lijkt het, naast de postduiven, zijn we beiden ook bekend in het sierduivenwereldje, hierdoor krijgt het altijd een extra twist. 
Vlieghokken Bram
Bram heeft deze winter niet stilgezeten op de transfermarkt, hij heeft wat duiven aangeschaft om in te kruisen in de lijn van zijn fameuze "Jellema duivin". Deze duivin heeft al een hele serie goede duiven op de wereld gezet, eerst bij haar vorige eigenaar, nu op de hokken bij Bram. Zijn "Teletekst", of welke naam er ook aan mag hangen, vaandeldrager en toch weer in het vlieghok dit jaar, daarnaast vele halfbroers en halfzussen, kleinkinderen, de ene met nog meer klasse dan de andere. Machtige duiven. Ook de aankopen zijn niet misselijk overigens.
Daarnaast heeft Bram aanpassingen gedaan aan zijn vlieghokken. Bij Bram was er maar 1 afdeling waar vroege prijzen werden gespeeld, op de andere wilde het maar niet lukken. Ik hoop dat het dit seizoen wel gaat, de jaarlingen en 2 jaarse hebben belofte genoeg in zich om er wat moois van te maken. Natuurlijk waren we de hele middag kwijt om alles te bespreken, uit te diepen en de prijzen voor komend seizoen alvast te verdelen. Daarnaast was het schitterend weer, wat wil je nog meer?
Ik zag dat er over Michel een mooie reportage stond op Pipa, deze man is bloedfanatiek, raast het land door om maar niets te missen van alle evenementen en topspelers, schrijft er nog eens geweldig over en doet zichzelf vaak tekort, in drukte met werken en bescheidenheid. Mooi dat zo'n iemand zelf eens in de spotlights staat. Mag ook als je de beste duif hebt in verschillende competities, dan moet het toch écht een goede zijn!
Op eigen hok tenslotte is het rustig, deze week bij de kwekers de eieren kunnen schouwen, alles bevrucht, van 2 A-koppels de eieren overgelegd, zodat deze snel aan de 2de ronde kunnen beginnen. Van 6 koppels laat ik de jongen komen, de overigen dienen als voedster voor de sierduiven of de genoemde koppels. Mocht er gelegenheid zijn dan laat ik van een paar voedsterkoppels nog jongen komen, niet in de A selectie, maar wel goed, op de reservebank zeg maar. Toch altijd lastig die keuze, welk koppel wel, welk koppel niet.
De vliegduivinnen zitten gewoon in het jongen hok, of opleidinghok, vliegen elke dag, zijn gewoon in goede doen. De doffers lijken het eens met elkaar wie welke bak heeft. Saillant detail: vorige week een vermeend koppel geïdentificeerd als 2 doffers, de ene doffer van dit tweetal heeft binnen een week, tussen de andere doffers, alweer een nieuwe maat gevonden.....
Goede week!


www.postduivenblog.nl


zondag 6 maart 2016

Dit is wat het mooi maakt

Precies wat ik dacht vanochtend. Prachtig weer, rijp van de nachtvorst nog op de hokken, zonnetje erbij, heerlijke dag. Dit is wat het mooi maakt. Duivinnen los, vertrekken als een speer, afgetekend tegen de blauwe lucht, de vleugels flakkerend in het zonlicht. Ze hebben er zin in, gezondheid, straalt eraf, dit is wat het mooi maakt.
Gisteren reed ik over een b-weggetje hier vlakbij, het weggetje is zo'n 4 kilometer lang, tussen 2 kleine dorpjes in. Ik had het al vaker gezien, nu eens extra opgelet. Ik telde 22 roofvogels, sommigen rustend op palen en takken, anderen trekken voorbij, speurend over het land. Ik heb zo ongeveer alle gangbare soorten gezien, behalve de slechtvalk, waarvan ik weet dat ze wel in de buurt zitten. 
Verbazingwekkend is dus dat er niet meer duiven uit mijn hok worden gepakt tijdens hun dagelijkse rondjes, de duiven trekken iedere dag weg, dus komen ook over de stukken waar veel kromsnavels verblijven. Rijst alweer een nieuwe vraag. Waarom worden er niet meer gepakt, waarom bij andere melkers dan wel weer?
Zou dat kunnen zitten in alertheid, gezondheid, aanpassen aan omstandigheden? Het is een gegeven dat de natuur altijd een oplossing vind om te zorgen dat een soort kan blijven bestaan, als het tenminste nodig is dat de soort blijft bestaan. Uiteraard los gezien van de invloeden die wij mensen daar op hebben. 
Ik heb mijn duiven los wanneer het kan, in de winter minder, maar wanneer het kan gaan ze eruit. Zou dit er wat mee te maken hebben? Ze worden dus gedwongen alert te blijven. Duiven die vast blijven zitten worden niet iedere keer getriggerd om op te blijven letten.
Ja, soms gaat het fout, alles wat zich niet aan de regels van de natuur houdt is altijd aan de beurt. Niet alert, niet gezond, onvoldoende passend in het geheel, alles wordt weg geselecteerd. Keihard, zuur, ik schreef vorige week al dat duivenmelkers met andere maatstaven rekenen dan de natuur. Alweer een vraag: Zijn we met onze dieren te ver van de natuur, van de basis af. Hebben we een soort gecreëerd wat niet meer met de omstandigheden om kan gaan, zoals ook eigenlijk de mens zelf? Een vraag waar meer in speelt, waar ik niet zomaar een antwoord op kan geven. Wel een interessante vraag. Benieuwd wat de gedachten hierover zijn bij anderen. Op de social media zijn wel heel veel primaire reacties te lezen op berichten van duiven die worden gepakt, maar er zijn er weinig die verder denken, oplossingen of in ieder geval bruikbare conclusies kunnen trekken. 
Feit is dat de kromsnavels er zijn, net als onze duiven. Lijkt wel op de komst van vluchtelingen in een gevestigde samenleving, ook hier vindt de tijd meestal een oplossing of in ieder geval een vorm om verder te kunnen met elkaar.
Dit weekend niet naar de beurs, duivensport evenement bij uitstek, zeker heel leuk, maar ik kies voor een andere indeling van de toch spaarzame vrije tijd, even naar de beurs, inclusief reistijd, is toch gewoon een dag van mijn weekend. Gisteren quality time met vrouw, kleindochter, dochter en zoon, hoe mooi wil je je dag hebben.
Ik moet er wel bij zeggen dat iemand van de club bereid was mijn klokken nog even mee te nemen, er bleek bij de Unikons nog een extra update gedaan te moeten worden. Ook hier zag ik weer een hele berg nogal primaire reacties. Feit is dat het moet, omdat de software niet in orde was na de laatste update. Inderdaad niet goed. Maar ja, ik heb nu eenmaal Unikon klokken, wil meedoen, dus moet het gewoon gedaan worden. Er wordt een mogelijkheid geboden om het te herstellen, ik ben dan allang blij dat het op deze manier weer vlot opgelost kan worden. Happy Flying zeggen de Engelsen dan, het seizoen komt er aan.
Een blik in het kweekhok verteld me dat er van de totaal 16 koppels(post en sierduiven) 15 op eieren zijn na 13 dagen, het laatste koppel gaat niet lukken, zijn twee doffers. Gebeurd me ieder jaar wel dat ik er een paar bij elkaar zet van hetzelfde geslacht, ik maar beweren dat ik zo'n kenner ben. Toen ik dit gisteren aan mijn zoon vertelde zei hij: "Alweer?" en schudde meewarig zijn hoofd.

Veel plezier komende week.

www.postduivenblog.nl