Opleidingshok of overnachthok

Lentekriebels, ik zou ze moeten hebben vandaag, vanmorgen bij het voeren van de duiven was er niet veel van te merken, miezerig weer en noord-westen wind doet je denken aan het najaar, die periode dat het seizoen weer afgelopen is. Toch al een bewogen week, waarin een duivenvriend overleed. Vrijdag de begrafenis bezocht, triest. Iets wat je niet in de koude kleren gaat zitten.
Vanochtend, toen ik mijn ogen opende, dacht ik er nog aan om de duivinnen voor het eerst te gaan lappen, het is niet meer zo koud, dus  zou moeten lukken. Uit bed en een blik naar buiten zorgde meteen al voor een verandering van de plannen. Duivinnen maar los en voeren, schoon water en klaar weer voor vandaag. 
Het wachten is op de eerste jongen die uitkomen, komende week komt de eerste ronde, nieuw leven, nieuwe hoop, zal het dit jaar weer lukken om een paar goede vliegers op te laten groeien. We gaan het beleven. 
De duivinnen komen iedere dag los, gaat al 3 weken goed, na het incident 3 weken terug niets meer kwijt geraakt. De doffers hebben ondertussen besloten wie in welke bak hoort, al zijn er wel een paar rare snuiters bij. In één bak zitten twee doffers, eentje op het zitplankje, de andere op de gaasbodem. Geen van beiden wil ook maar een stapje opzij doen, ze claimen beiden de broedbak, maar zijn blijkbaar ook niet bij machte om definitief tot een vergelijk te komen.

Nog geen vergelijk

De heren houden elkaar de hele dag in de gaten, de conditie van de twee is duidelijk minder dan de andere doffers. Tijd tekort om voor zichzelf te zorgen. Raar spul. Onderbreken wil ik het niet, ook al speel ik niet met de doffers. Later komen de duivinnen voor de overnacht ik het hok, er is dan wel een spanningsboog nodig om wat extra motivatie op te wekken. Gevalletjes als dit gaan daar bij helpen, simpelweg omdat er iets gebeurd in het hok wat continu om alertheid vraagt. De andere twee doffers waar ik vorige week over schreef zijn inderdaad meer dan dikke maatjes, ik noem ze maar Ho en Mo. Ook zij blijven in het hok. Ze bezetten het broedhok van één van de nu twee jarige duivinnen, gaat ook weer strijd opwekken. Wat nou vredesduif, knokken voor je plekje moet je, de sterkste wint.
De duivinnen verblijven tot nader order in het jongen hok, of opleidingshok. Pas als het nodig is worden ze gekoppeld, bij terugkomst van een lapvluchtje of bij de eerste programmavluchten mogen ze er bij de doffers in, voor zover ze dat willen. De jaarlingduivinnen wil ik eigenlijk gewoon in deze afdeling houden, zonder doffers, zonder broedhok. Ik wil ze zoveel mogelijk mee hebben op het programma, ervaring op doen, kilometers maken, trainen en hard worden om als twee jaarse de strijd aan te gaan op de overnacht. Hierbij is het voornamelijk van belang dat ze zo vaak mogelijk twee nachten mand meemaken als jaarling, leren eten en drinken in de mand is cruciaal, hiermee houden ze zich op peil onderweg naar de lossingen voor de overnacht. Pas als ik het idee heb dat ze voldoende opleiding hebben gehad gaan ze naar het echte vlieghok, ik zal het voortaan maar het nesthok noemen, of het overnachthok. Ze mogen dan een partner uitzoeken, daarmee een nestje gaan bouwen. Vanaf het nest gaan ze dan overnacht vliegen. 
De doffers die ik gebruik als partner voor de vliegduivinnen zullen allemaal broers en halfbroers zijn van de vliegers. Doffers uit kweekkoppels waar ik de duivinnen van kwijtraak of uitselecteer hoef ik niet aan te houden. De koppels waar ze uitkwamen ook niet overigens. Wellicht dat ik zo'n broer/halfbroer nog eens inzet in de kweek. Dit jaar heb ik er twee uit het overnachthok gevist die zijn ingezet voor de kweek.
Vrijdagavond was de voorjaarsvergadering van de vereniging, weinig nieuws, nog wel even leuk na zitten praten over het komend seizoen, ieder met zijn eigen plannen en inzichten, het leeft in ieder geval weer in de harten van de melkers, zoveel was wel te merken.

Goede week!


www.postduivenblog.nl