donderdag 24 december 2020

Bye Bye 2020

 "2020, maar snel vergeten." Ik hoorde dit een collega zeggen, een paar weken geleden. Ik denk niet dat het gaat lukken om 2020 te vergeten.

2020, het jaar waarin positief zijn een wel heel negatieve klank kreeg, 2020 op de valreep toch nog een Brexit-deal, 2020 het jaar dat Maradona door de hand van god werd opgepakt. 2020, vooral het jaar waarin we van veel te veel naasten te snel afscheid moesten nemen.

We hebben een jaar meegemaakt dat voor altijd in het geheugen zal staan. Pandemie is opnieuw gedefinieerd, aangepast aan de snelheid waarmee we denken te moeten leven. 2021 zal het jaar zijn waarin de grote vraag is: "Wanneer krijg ik mijn enting?"

2020, een jaar in een notendop. Natuurlijk was het jaar veel meer dan wat hierboven staat. Ieder zal er ook een eigen en andere aanvulling aan geven. 

2021, wat gaat het komende jaar brengen? We hebben er allemaal een verwachting van, er is niemand die echt in de toekomst kan kijken. Al wat we kunnen doen is zo goed mogelijk met de kansen die we krijgen omgaan. We zullen met de omstandigheden moeten dealen die we tegenkomen, we hebben in ieder geval laten zien dat we heel flexibel kunnen zijn, maar toch ook weer niet. Food for thought.

Ik wil graag iedereen het allerbeste wensen voor het komende jaar. Geniet van de feestdagen die voor ons liggen, ook al zal het anders zijn dan we gewend waren. Maak wat moois van 2021 mensen en laat positief zijn weer een positieve lading krijgen! 


www.postduivenblog.nl 

zondag 18 oktober 2020

18-10-2020 Ruitijd en meer

 

De ruitijd hier op het hok, maar ook bij de vliegers op de hokken bij Wim, verloopt geleidelijker dan bij de liefhebbers die verduisteren en bijlichten. Wat een betere methode is, weet ik niet. Het enige dat ik kan zeggen is dat de duiven er super op staan. Wat weer een garantie lijkt om de rui ook dit seizoen weer goed te doorstaan.

Het grootste dilemma dat we op dit moment hebben is dat er nog steeds teveel zijn, op het vlieghok nog een paar, het kweekhok is nog steeds te vol naar mijn zin. Als de rui helemaal klaar is, gaan we er samen nog eens doorheen, we zullen toch knopen moeten doorhakken.

Hoe betrekkelijk ook, kijkend naar het wereldbeeld: het valt niet mee om met de huidige maatregelen een vereniging draaiende te houden. Hoe hou je contact met elkaar, hoe richt je je vergaderingen in, wachten op betere tijden lijkt op het moment niets anders dan achteruit boeren. Wij hebben in plaats van een vergadering een schrijven doen uit gaan naar alle leden, waarin men kan reageren op voorstellen vanuit het bestuur. Ook tegenvoorstellen en andere suggesties zijn welkom op deze manier. Tijdrovend, maar wel een mogelijkheid om te kunnen blijven communiceren met de leden. Opties als online vergaderen zijn voor veel van de oudere leden toch een brug te ver, dan maar een tussenweg zoeken.

Er is al een concept vliegprogramma, hoe het gaat komen in 2021? Niemand die het weet, het enige wat we weten is dat het met de beperkingen die er waren in 2020 te doen is om te vliegen, je kan immers de belangrijkste voorwaarde invullen als vereniging. Dat is het voorzien in deelnemen aan wedvluchten.

Diefstallen van duiven steken weer flink de kop op. Ik vond het schokkend te horen dat er systematisch te werk is gegaan bij o.a. Jellema en de Heyde, twee iconen van het zuiverste (marathon) water. Triest te lezen dat er mensen zijn die het levenswerk van anderen weten te ruineren.

Hoe het er voor ons als combinatie uitziet in 2021? Proberen bij de beste 10 te komen in de afdeling, onaangewezen en aangewezen. Daarnaast teletekst, minimaal op NPO niveau op de marathon vluchten. 2020 was voor ons een overgangsjaar, waarin we merkten dat we elkaar versterkten, wat uitmondde in een top 10 klassering bij de onaangewezen kampioenen in de afdeling op de marathon. 2021 minimaal consolideren is het devies, met de doelstelling ook minimaal 1x teletekst te spelen.

Verder? Veel plezier hebben, met elkaar als combinatie, maar ook met de mensen om ons heen. Op de foto "Witstaartje". Zij is het duifje van mijn kleindochter. Ze woont ver weg, maar af en toe een foto en een paar regels tekst op What's App geeft al een hoop plezier. Met nog meer op komst wordt het in de toekomst vast een aparte afdeling met de duifjes van de kleinkinderen bij elkaar.....

Blijf gezond beste mensen, bedenk niet wat niet meer kan, maar bedenk wat je hebt en wel kunt, de wereld is prachtig, vooral als je zo'n mooi weekend beleefd als dit weekend. Geniet ervan.


Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl 







woensdag 2 september 2020

02-09-2020 Succesvol

 Het seizoen 2020 zit er bijna op, we spelen de jongen nog even door, de nationale jonge duiven klassieker moet nog gespeeld worden, als het weer het toelaat tenminste.

Niet dat we succesvol zijn met de jongen, we willen gewoon selecteren, selecteren doet de mand uiteindelijk, we hebben genoeg bewezen om zeker te weten dat we er zelf niet veel verstand van hebben. Dus moeten de concoursen maar uitwijzen welke de sterksten en slimsten zijn.

Op de fondvluchten dit jaar kijken we in ieder geval terug met tevredenheid. Op alle 5 overnachtvluchten werd een goed resultaat gehaald. St. Vincent was nationaal gezien al mooi, de laatste, Bergerac II was nog beter. Onze eerste duif, een jaarling doffer, scoorde in de landelijk nationale uitslag een coëfficiënt van 2,01%. Het gaat hier om een wedvlucht met ruim 25.000 duiven. 


In de sector 33ste, NPO 14e, teletekst werd net niet gehaald. Mooi te weten dat deze doffer een halfbroer is van de duivin die vorig jaar in Engelum een 2de sector 4 speelde, landelijk 62ste met een coëfficiënt van 0,12%. Zijn nestmaat was onze eerste vanaf Perigueux, ook met een hele goede notering in sector 4. Om het verhaal compleet te maken: de duivin die ik als "Goede Jaarling" aanmerkte in 2019, met o.a. een fraaie overwinning (half uur los) op de laatste midfond vlucht en een goede notering in afdeling 11, daarna ook nog eens op Bergerac bevestigde over voldoende inhoud te beschikken, is er ook een volle zuster van..... Veelbelovend dus.

Met de jaarlingen ook nog twee dagfond vluchten gespeeld, ook deze werden met een mooi resultaat afgesloten, in onze ccg de "Kuststrook" werd telkens ruim 1:10 gespeeld tussen de specialisten.

Dit jaar voor het eerste bij de beste 10 in afdeling 11 geëindigd in het onaangewezen overnacht kampioenschap. Een doelstelling die we voor de nabije toekomst in het hoofd hadden is al een keer vervuld. Om een constante factor te worden zullen we dit moeten evenaren.

Er zijn genoeg uitdagingen te overwinnen. Onze vereniging krimpt sneller dan we kunnen bijhouden, wat te doen? Hoe gaat 2021 eruit zien? Welke invloed heeft COVID-19 op onze sport in de nabije toekomst? Hoe ziet mijn professionele carrière eruit in 2021? Hoe vergaat het Wim professioneel in deze onzekere tijden? Zaken waar ik nu geen antwoord op heb, iets wat in de komende tijd duidelijk moet gaan worden.

Eén ding weet ik wel: de keuze die Wim en ik hebben gemaakt om samen te gaan werken is een goede, we zijn beide blij verrast met de resultaten die we dit seizoen hebben geboekt. Credits natuurlijk voor Wim, die de vliegploeg bestierd. Maar Wim geeft ook aan dat het helpt om in teamverband te spelen. De motivatie om elke dag te presteren is veel groter, je doet het immers niet alleen voor jezelf.

Volgend jaar minimaal 1x teletekst en weer bij de beste 10 op de overnacht in de afdeling, mooi streven!


Tot de volgende!


www.postduivenblog.nl



zondag 26 juli 2020

26-07-2020 Gaat snel

Seizoen 2020 is heel bijzonder, corona heeft ons leven nog volop in de greep. We willen wel weer graag terug naar het "oude" normaal, berichten uit binnen en buitenland geven aan dat we ons toch zullen voegen naar het "nieuwe" normaal.

Het normaal van dit seizoen is een opgepropt marathon schema, we kunnen er 5 spelen in 6 weekenden, tegelijkertijd wordt de "ZLU" afgehaspeld en proppen we de nationale dagfond vlucht maar even tussendoor. 

Opvallend is dat de gekende spelers gewoon weer de kop op steken, net even meer gemotiveerd, de duiven iets beter, situaties net even beter overwogen. Overweldigend is een woord wat bij de allerbesten hoort, of ze nu met veel spelen of niet, het dwingt bewondering af.

Voor mij persoonlijk is het ook een vreemd seizoen. Schakelen van alles zelf regelen en onder controle houden naar de vliegploeg laten sturen en regelen door combi partner Wim. 
Het pakt goed uit. Wim kent het klappen van de zweep, er klasseert zich op de eerste 3 marathons steeds een duif op een mooie plek, vooral op St Vincent waren we tevreden met de "072". Deze 4-jarige doffer speelde op de nationale uitslag(dus niet in S4) een coëfficiënt van 3,1%, rekening houdend met de overvlucht op de kortste afstanden van zo'n 250 km een sublieme prestatie van deze duif. De afstand vanaf de lossingsplaats naar huis is 1185 km!

Belangrijkste is dat we van elkaar willen leren en elkaar kunnen helpen, Kennis, kunde en mogelijkheden worden in de strijd gegooid. Het moet wel een heel succesvol avontuur worden.

Mooi dat er op diverse plekken met duiven uit het kweekhok mooi wordt gepresteerd. Doet goed, maakt trots en vooral voelt het goed om mensen verder te kunnen helpen, niet alleen met duiven, ook met kennis en kunde. Het kweekhok moet nog wat worden uitgedund, we hebben er nog teveel, het heeft geen zin om alles aan te houden, we zouden dan zoveel jongen kweken dat deze niet eens in het jongen hok zouden passen. Dus voor wie belangstelling heeft, dit najaar zal er wat overblijven voor een redelijke prijs.

Verder ben ik nieuwsgierig naar hoe we als duivenhouders en duiven organisatie omgaan met de komende seizoenen. Veel zal afhangen van een "nieuw" normaal, komt er een medicijn tegen Covid-19, maar ook: hoe gaan we verder met de steeds kleiner wordende clubs, ook in onze omgeving zijn er een paar die het moeilijk hebben. Het "nieuwe" normaal zal dan toch ook steeds meer op samenwerken of fuseren aankomen.

Tot de volgende!


zondag 28 juni 2020

28-06 Schikken naar omstandigheden



Ik was gisteren even bij Hans en zijn vrouw Imkje, duiven kijken of eigenlijk moet ik letten zeggen. Kijken hoe ze thuis kwamen vanaf Chimay, bijna 380 km in  hun geval. Er waren alleen jaarlingen mee, de ouden worden al gespaard voor de overnachtvluchten. Vreemd idee eigenlijk, eerste weekend juli pas de eerste overnachtvlucht. Inderdaad schikken naar omstandigheden.
Hans stelde gisteren de vraag of ik het wel naar mijn zin had op deze manier, geen vluchten meespelen, beetje kijken bij andere liefhebbers, wat kweken voor deze of gene. Het was een goede vraag. Natuurlijk stelde ik mij zelf die vraag toen ik in februari het besluit nam om even niet actief deel te nemen aan de vluchten. De reden waarom ik naast de sierduiven weer met postduiven begon in 2010 was namelijk dat ik de adrenaline stoot miste van die vroege duif, speciaal vanaf de lange afstanden.
Ook hier schikken naar omstandigheden. Er zitten maar 24 uur in een dag, ik heb een kans gekregen die ik waarschijnlijk niet meer ga krijgen in mijn professionele loopbaan, deze pak ik aan, maar de consequentie is dat ik daardoor even niet met mijn geliefde hobby bezig kan. Hoewel, de duiven zijn niet weg, ik sta even aan de zijlijn. Keuzes moet je maken, onbewandelde paden moet je bewandelen, ik heb geen zin om later, als ik groot ben, terug te kijken en spijt te hebben omdat ik iets niet heb gedaan dat mij waarschijnlijk veel plezier en voldoening gaat brengen. 
Toch geniet ik, al mis ik het genot en de kick van de aankomsten op eigen hok. Ik zie bij jeugdlid Joan een doffertje zichzelf ontplooien als een toppertje, gewoon gespeeld op de kortere afstanden op een nestje, Joan redt zich prima, het geeft een goed gevoel om voor hem wat te kweken (met zijn eigen duiven nota bene) en te zien dat hij daar goed mee bezig is. 
Ik zie dat bij Jan, herintreder, regelmatig duiven op de uitslag staan die hun oorsprong in mijn hok vinden. Bij Hans vliegen er een paar en kweken er een paar die het goed doen, er zijn daar al een mooi lijstje met goede prijzen gespeeld. 
Dit jaar Klaas, Wouter en Durk blij gemaakt met wat jongen, bij Klaas bleek nog een doffer op de kweek te zitten die ook nog bij mij weg komt.
Schikken naar omstandigheden, de plannen om samen met Bram mee te doen aan de OLR's moesten even in de koelkast, iets met een virus en zo, maar de afspraken voor volgend jaar staan alweer.
Schikken naar omstandigheden. Ik heb mijn maatje gevonden. Dat had ik eigenlijk al, maar we hebben het besluit genomen om in combinatie te gaan vliegen. Samen met Wim vormen we volgend jaar de combinatie de Jong - Logemann. Vliegen vanuit St. Annaparochie en kweken vanuit Engelum. De kwaliteiten van ons beider duivenbestand moet een mooie basis vormen. 
De prestaties van beide hokken naast elkaar gelegd leert dat we tot 2020 goed waren voor 5 teletekst noteringen, Wim kweekte zelfs 5 teletekst duiven, we hebben beiden heel wat keren 1:10 of beter op NPO en sector niveau gespeeld. Kortom, we snappen beide het spelletje wel aardig.
Belangrijkste is dat je elkaar wat kan helpen en van elkaar kan leren. Referenties zoeken als: "Hoe deed jij dat ook alweer?". De duiven samen opwachten is ook een feestje overigens. Verschillen te over, maar ook daar uiteindelijk the best of both worlds samenbrengen, we hebben er zin in.
Schikken naar omstandigheden. Kijken naar de mogelijkheden. Clichés, maar ze blijken toch ook weer helemaal waar te zijn.

Tot de volgende!


maandag 1 juni 2020

01-06-2020 Verbazing

De wereld veranderd snel. Vandaag zal de geschiedenis ingaan als de dag dat we weer op een terras konden gaan zitten. Corona maatregelen worden versoepeld, er komen meer mogelijkheden om je wat vrijer te bewegen. Hoewel? Vrijer? De regels die we ons de afgelopen maanden hebben moeten aanleren gelden nog steeds, we kunnen ze alleen op meer plaatsen toepassen. De onzichtbare vijand die we hebben is daarmee niet uitgeschakeld, integendeel, het is aan ons individueel om te laten zien dat we met de dreiging van besmetting om kunnen gaan.
Verbaasd kijk ik naar reacties die vandaag op het journaal waren te zien, ze spreken boekdelen. We hebben niets geleerd, de gemene deler van reacties van terraszitters vandaag gingen eigenlijk over het onrecht wat was aangedaan. We mochten niet, roepen hard dat de vrijheid was ingeperkt... Niemand gehoord die zei dat het maar goed was dat we het even niet hebben gedaan.

Nee, ik ben niet bang, ja, ik ben voorzichtig, ik heb geen zin in een tweede lockdown, ook al is die intelligent. Ik persoonlijk hecht meer aan vrijheid dat menigeen op de terrassen vandaag...

Met verbazing hoorde ik de reacties van mensen die op de Dam het risico op een Corona besmetting aan het opvoeren waren. Ja, het is verschrikkelijk wat er gebeurde in Minneapolis. Natuurlijk, je mag dit niet voorbij laten gaan, er zijn legio mogelijkheden om je mening te laten horen, jezelf bewust blootstellen aan iets dat je niet ziet is daar niet één van. 
Ik heb wel een vraag aan al die mensen die vinden dat ze worden gediscrimineerd, zeg maar worden achtergesteld. Waarom stop je niet te denken dat je anders bent, waarom ga je niet gewoon doen wat diegenen die in jullie generaliserende ogen discrimineren wel doen? Gewoon hun leven leven en knokken voor wat ze waard zijn, voor zichzelf en voor iedereen. Geen weldenkend mens is namelijk alleen voor zichzelf bezig. Wie dat wel zijn zijn de echte discriminanten, die doen dat namelijk uit eigen belang en hechten alleen daaraan, huidskleur zal ze een zorg zijn. Ja er zullen mensen zijn die vreemd naar je kijken, dat gebeurd mij ook als ik in een land ben waar de blanke huidskleur niet de grootste gemene deler is. En ja, daar is ook niet iedereen even vriendelijk tegen iemand die als buitenstaander wordt bestempeld.
 
Jouw kleur maakt niet uit, je inborst wel. Maar dat kan je alleen laten merken als je je niet meer achter je huidskleur verschuilt. Oh ja, als je dat in een talkshow komt verkondigen krijg je daar een redelijke vergoeding voor, meer dan de kosten die je maakt. Ben je dan voor anderen bezig of toch voor jezelf? Is hard roepen dat je gediscrimineerd wordt misschien gewoon een verdienmodel? Opvallend dat degenen die een band hebben met diverse media steeds weer opduiken, de meesten op de Dam vandaag zullen nooit in een talkshow te zien zijn. Ja ik weet het, ik ben een blanke man die niets te klagen heeft.

Verbaasd was ik ook over de afscheidswoorden van de scheidende NPO voorzitter. Corona zorgde ervoor dat er nog een paar maanden aan zijn termijn werden toegevoegd. De fouten die zijn gemaakt bij de uitrol van het GPS2021 plan worden nu weer gemaakt. Zelfkritiek is lastig en de vinger is al opgeheven, wijzen is maar een stapje verder weg. Jammer dat het zo gelopen is, de duivensport is uiteindelijk de grote verliezer in dit verhaal. Goede bedoelingen waren er aanvankelijk ongetwijfeld, onkunde en bewijsdrang deden de rest, ik wens de aantredende beleidsmannen veel wijsheid in de komende periode, er zal moeten worden veranderd, hopelijk nu wel op een transparante en gedegen manier.

Hier op de hokken niets dan jongen die geweldig opkomen, zowel bij de postduiven als bij de sierduiven. Het is wel de laatste ronde, tot nog toe heb ik alles onder kunnen brengen, belangeloos, wil graag dat er wat bereikt wordt, zodat er verder gebouwd kan worden aan een volwaardige marathon stam. Genoten van de aankomsten heb ik bij maatje Wim, nu maar hopen dat we er nog een paar middag lossingen kunnen beleven. Lukt dat niet dan maar flink aan de boom schudden met de jongen en een mooie ploeg voor 2021 klaarstomen, waar een wil is, is een weg.

Tot de volgende!



zondag 17 mei 2020

17-05-2020 It giet oan

Beroemde woorden van de toenmalige voorzitter van de Elfstedenvereniging. Henk Kroes heet hij, hij was naast voorzitter van de Elfstedenvereniging, de organisator van ons beroemdste sport evenement, ook nog bestuurder van een groot orgaan voor natuurbeheer hier in het noorden.
Die woorden schoten door mijn hoofd toen ik deze week bericht kreeg vanuit de afdeling Friesland dat er een afspraak gemaakt on worden met één van de controleurs van de afdeling. 
Controle op het clubgebouw om te zien of we "coronaproof" kunnen inkorven. Het protocol dat we als vereniging hebben opgesteld is goedgekeurd, het instructie filmpje van Falco Ebben en de regels van het Covid team van Afdeling 10 en Friesland deden de rest.
Het kan weer, vliegen met de duiven. Ik begreep dat afdeling 9 en 10 dit weekend al hebben gevlogen, komend weekend gaat ook Friesland los, eerst met een oefenvlucht, daarna kan er gevlogen worden als klokvlucht, echter geen competitie, zover is de landelijke lockdown nog niet opgeheven.
Netjes in de pas blijven, lijkt mij ook niet meer dan normaal in deze toch op zijn minst opmerkelijke tijden.
Liefhebbers kunnen weer bezig met waar ze elke dag naar toe werken: duiven zien thuiskomen van de wedvluchten met hopelijk een hele vroege of een superserie. 

Wat ik zelf nog te melden heb? Eigenlijk niet veel, zoals bekend wordt hier toegelegd op het kweken van marathon duiven, deze worden uitgezet naar diverse liefhebbers, dit vanwege niet te combineren werkzaamheden en vrije tijd, tenminste als we daar weer aan kunnen beginnen als de regels nog verder versoepelen. 
Dit jaar wilde ik ook al mee gaan doen aan wat OLR's, maar door alle gebeurtenissen heb ik dit jaar meer gebruikt ter oriëntatie. Ik ga volgend jaar zeker wat duiven kweken voor verschillende races. Heb er ondertussen al wat gevonden, om te beginnen dan. Niet te duur en mooi om wat ervaring op te doen in dit gebeuren. het is net als het opstarten van de postduivenhobby in verenigingsverband. Je moet ergens beginnen, rustig kijken hoe het gaat en van daar uit steeds een stapje verder bouwen. De eerste jaren verwacht ik er dan ook niet teveel van, alleen plezier en lering.
Ook de Holle Kroppers, het sierduivenras dat ik al sinds mensheugenis fok heeft weer wat meer aandacht, direct resulterend in een aantal jongen dat al een aantal jaren niet meer was gerealiseerd. Zo zie je maar, waar een wil is is een weg.

Op de foto de '56. Ze is van 2013, als jaarling vliegster  zichzelf al op de kaart gezet, in 2015 een paar excellente noteringen in S-4 bijeen gevlogen vanaf Aurillac en Cahors waarna ze meteen op de kweek ging. 
Op de kweek moet het immers gebeuren en dat lukt alleen als je de goeden durft in te houden. 
Haar kinderen rechtvaardigden deze stap, ondertussen zijn er daar ook al een aantal van op de kweek gekomen. Ras: gewoon een kruising van twee duiven, beetje Overwater, beetje KC Friesland, beetje nog meer goede lijnen. Beide ouders via Marktplaats gekocht. Soort: vroeg op de plank en consistent of was het toch ras Logemann, geen ééndagsvliegen. 
Kosten voor de vader van de '56: 35 euro, voor de moeder van de '56 ook 35 euro, de partner van de '56 kocht ik voor 125 euro op een gerenomeerd hok, op advies van deze liefhebbers. Resultaat een goed kweekkoppel en heel veel plezier. Zo kan het dus ook.
Oh ja, dat duifje dat de 2de vloog in S-4 van Bergerac vorig jaar heb ik gewoon gekregen, maar daar heb ik al vaak wat over geschreven.

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl

zondag 3 mei 2020

03-05-2020 Mooi man!

Mooi is het op de hokken, de jongen rijzen de pan uit. Ik sprak toevallig met Bram deze week, ook bij hem loopt het kweken meer dan voorspoedig. Ongetwijfeld zal daar de prachtig aprilmaand debet aan zijn. Uniek is de juiste omschrijving als we kijken naar het weer van de maand april. De boeren zullen daar overigens weer iets anders over denken, Vera en ik hebben er een mooi "thuiswerk" kleurtje aan overgehouden.
Dat wil niet zeggen dat het rustig is met werken de afgelopen weken, je merkt aan alles dat we steeds meer de weg in het nieuwe normaal gaan vinden, al blijft de discipline die we met elkaar moeten opbrengen toch nog een dingetje.

Gistermiddag reed ik door een naburig dorp, onderweg naar de voerboer voor de nodige aanvulling van de voorraad. Langs de weg dromden mensen samen. Ze deden dat om de laatste eer te bewijzen aan een overleden dorpsgenoot, hij werd door het dorp gereden voor hij naar zijn laatste rustplaats ging. De manier waarop men bij elkaar stond deed mij afvragen wie er over twee weken door het dorp gereden zou worden....

Hier op de hokken niets dan tevredenheid, rust en prachtig opkomende jongen. Veel hebben al de weg gevonden naar hun nieuwe hok, ook deze week zal ik weer veel jongen afgeven, hopend dat er een uitzonderlijke vlieger of kweker tussen zal zitten, waar de toekomstige eigenaar succesvol mee zal zijn. Daarbij ook nog vooruitzichten voor mijzelf op mogelijkheden voor volgend seizoen. Plannen maken, blijft mooi!

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl

zondag 26 april 2020

2020-04-26 Bijna Koningsdag

Bijna Koningsdag, of Woningsdag, zoals dat dit jaar zou moeten heten. Ik vraag me af of er ook veel mensen in de woning gaan vieren, ik zag vandaag al ongehoord veel mensen onderweg, in groepjes fietsen of wandelen, volgepropte auto's met mensen die erop uitgingen en meer. Ik denk dat het begrip social distancing door veel mensen anders wordt vertaald dan door mij. Ik las van een collega stukjesschrijver dat het iets typisch Nederlands is, dergelijk gedrag. Als je regelmatig in het buitenland bent snap je die opmerking, Nederlanders zijn niet zo goed in discipline, ga maar eens met ze in een rij staan.....

Maar goed, de tijd zal leren of de gemiddelde viroloog van de koude grond het beter weet dan de mensen die adviseren aan degenen die het voor het zeggen hebben, die overigens naar mijn beleving uitstekend werk doen. Ook dat mag gezegd. 
Wat ook typisch Nederlands is, is dat gezanik dat men het beter weet. Er komt een advies, wordt opgevolgd met een duidelijke opgaaf van reden, daarna zit elke talkshow vol met mensen die het toch anders zien, talkshows die ook nog een svaker op de buis zijn, we kunnen blijkbaar niets anders verzinnen om de zendtijd vol te krijgen.... Het schept lekker veel duidelijkheid, al die meningen. Veel geouwehoer op niets af en stokken om mee te slaan, lees het eerste stukje nog maar eens. Volgzaam en Nederland, die twee gaan niet zo goed samen, zelfs niet als er een levensbedreigend virus rond waart. 

Ik ben er ondertussen wel moe van, de hele dag door gaat het enkel nog maar over corona. 1 maal per dag een update vanuit Den Haag, met wat cijfers en verdere uitleg over de te volgen stappen lijken mij meer dan genoeg. De amateur wetenschappers kunnen dan ook gewoon lekker thuiswerken, scheelt weer schone lucht. Hier zit wel een aanname, ik ga er vanuit dat ze met de auto naar zo'n studio rijden. Ik zie er nog maar weinig die via videocall aan de uitzendingen mee doen.

Wat dit allemaal met duiven te maken heeft? Niets rechtstreeks en tegelijkertijd alles. Onze "intelligente" lockdown opheffen betekend vliegen met duiven. Hoe sneller hoe beter, voor iedereen, waarbij de duivensport niet bepaald vooraan staat in het rijtje van noodzakelijkheden voor de Nederlandse bevolking. Maar beste mensen, als wij ons niet aan de regels houden, breekt het virus zo maar weer een keer uit en kan het weleens 2021 worden voor er weer een duif in een officiële korf wordt gezet om ergens verder weer losgelaten te worden. Think before you do!

Chapeau voor het team van afdelingen 10 & 11 die een protocol voor de anderhalve meter samenleving in elkaar hebben gezet. Zag er goed uit, goed over nagedacht. Dat vond NPO landelijk ook blijkbaar, of wat het zo'n mazzeltje. Soms hoef je niets te doen om iets gedaan te krijgen.

Natuurlijk iedereen wil weer met de duiven bezig, iedereen snakt weer naar zijn oude leventje, met de bijzaken als belangrijkste tijdsbesteding. Toch zal dat leventje er anders uitzien. Ik kijk alleen naar mijzelf als ik zie dat ik nu de helft minder kilometers rij dan normaal in een week, het blijkt dat ik voor een deel prima thuis kan werken. Dat scheelt, in uren reizen, in diesel die niet wordt verstookt, in kosten voor de leaseauto. Iedereen blij zou je zo zeggen.

Kortom, ik hoop dat iedereen zich zo goed mogelijk aan de regels houd. Het is namelijk voor ieders eigen bestwil. Hoe sneller de regels versoepelen, hoe eerder de duiven weer vliegen. Dat versoepelen lukt alleen als we er allemaal een steentje aan bijdragen om het virus in toom te houden.

Succes!

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl

maandag 13 april 2020

2020-04-13 Dingen waar je blij van wordt

Ondanks de rare tijden waar we in leven op dit moment, zijn er toch een paar zaken waar ik hartstikke blij van wordt als het om de duiven gaat.
Ten eerste was er die video call met onze kleindochter, ze is pas 4, maar samen met mama kan ze best wel wat vertellen voor de camera van de laptop. Toen ik haar een paar jongen liet zien met de vraag of er eentje naar haar genoemd mocht worden, wees ze meteen een bonte aan. Want die had witte haartjes, net als zijzelf.
Dan is er Joan, mijn grote vriend. Joan gaat als een speer met de duiven. Er waren hier 8 jongen voor hem beschikbaar, mede omdat het wegsturen van de duiven voor de éénhoksraces niet ging lukken. Joan heeft ze in not time naar zijn hand gezet en ze beginnen al lekker te vliegen. Ik wordt keurig op de hoogte gehouden met foto's en filmpjes. Handig toch, dat What's app?
Last but not least zijn er de jongen van de overnachters, er is voor deze jongen een goed tehuis gezocht, mede omdat hier voorlopig niet gespeeld kan worden. De jongen zijn werkelijk geweldig mooi opgekomen, daar moet de nieuwe eigenaar toch gewoon mee lukken. 
Hieronder nog even een filmpje van Joan, het is dat hij zelf niet mee kan vliegen, anders zou hij het nog doen ook, om zijn jongste aanwinsten te leren de lucht in te gaan.


Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl



maandag 23 maart 2020

23-03-2020 Veranderingen Managen - slot - Niemand die in de toekomst kan kijken

Al een tijdje niets geschreven, de tijd is er niet naar, wat gebazel over duiven en de wereld waarin een melker verkeerd.
Ja, ook mijn leven staat op de kop, de plannen die er waren zijn on hold gezet, het gaat nu even om de primaire zaken, alles wat er gaande was is even niet belangrijk.
Vanavond gehoord dat er maatregelen zijn getroffen die zeker tot begin juni duren, terecht, we hebben misschien nog steeds niet in de gaten wat de impact van Corona is. 
Vliegen in 2020 met de duiven? Misschien in juni, beginnen met africhten, het is niet anders, het is ook niet belangrijk. Mijn plannen waren wat anders dit jaar, hoewel deze omstandigheden ook niet de bedoeling waren. 
Die jongen, je kan ze gerust nog africhten, nadat de crisis bedaard is, selecteren wordt lastig ja, so what, er gaan mensen dood. Jongen kan je als jaarling spelen, ik heb hier al jaren niet anders gedaan.
Maar lieve mensen, er gebeurd zoiets moois op het hok, er worden jongen geboren, ze groeien als kool, ik ga er iemand heel blij mee maken, de plannen gewoon wat aangepast en nee het gaat helaas niet lukken, die OLR's laten we dit jaar maar schieten.
Ja, ik ga naar buiten, alleen, zoals eigenlijk altijd, ik hecht aan de frisse neus of het fietstochtje, al dan niet met de camera. Ik loop met een boog om mensen heen, neemt niet weg dat je nog gewoon gedag kunt zeggen.
Ik zag dit weekend de lammeren weer buiten, de narcissen bloeien volop, door de kou blijven die waarschijnlijk nog wel wat langer goed, de koude noordooster dit weekend liet het even winters voelen, terwijl de vogels in de natuur druk zijn om te nestelen.
De natuur regelt zichzelf wel, hoeven wij niets aan te doen, alleen er wat op passen. Corona is een storm die ook weer voorbij gaat, al zijn de gevolgen behoorlijk zuur. Het geeft ook weer nieuwe inzichten. Thuis werken, best effectief als je het goed aanpakt, wat verlies je een tijd met alle sociale plichtplegingen die je op je werkt hebt. Er is tijd voor andere zaken dan heen en weer racen naar fabriek of kantoor. Al gemerkt dat je tank behoorlijk minder snel leeg is als je je aan de 100 houd?
Gezien wat veel mensen voor de rest van ons over hebben? Mensen die 24/7 klaar staan om te zorgen voor hen die aan de beurt zijn? Ik zag gisteren een vrouw de deur van haar huis uit komen en bij haar oudere buurvrouw aanbellen. Of ze nog even boodschappen kon meenemen, ze ging toch naar de winkel. We kunnen het wel, echt wel.
Toch nog één kanttekening: wat een gezeik, ieder tv programma heeft al dan niet deskundigen die alvast weten wat er moet gebeuren of vinden dat er speciaal voor hun groep toch alvast wat geregeld moet worden, sch...ziek wordt ik ervan. Je hebt nu niet anders te doen dan te volgen, geef die mensen die ervoor staan de ruimte om voor iedereen het beste te doen. En dan ook nog bij elkaar in een tv studio.... op anderhalve meter, dat wel. Lekker verantwoord, zeuren op tv is namelijk niet een vitale bezigheid, niemand die er van kan eten, zieken verzorgd of er zelf gezonder van wordt.
Tot slot wat foto's, foto's die laten zien dat de wereld niet stopt met draaien, dat de zon nog gewoon op komt, dat er weer betere tijden komen, niets is voor altijd.

Tot de volgende!





www.postduivenblog.nl

zondag 23 februari 2020

23-02-2020 Veranderingen Managen - Stap twee

Stap één was vorige week al gezet. Voor jezelf onderkennen dat het even niet mogelijk is om met duiven te spelen. Zoals gezegd: kweken kan wel, voor hoksraces, collega melkers en ook nog eens om de tot nu opgebouwde stam in leven te houden.

Vrijdagavond bestuursvergadering van ons cluppie. Ook hier het onderwerp aangesneden. Nodig, want: is er nog draagvlak en meerwaarde om de functie secretaris aan te houden? Een volmondig ja uit het bestuur geeft alweer wat ondersteuning. Komende weekend leden vergadering, ook daar zal ik het naar voren brengen. Liever vooraf uitgelegd dan achteraf teveel energie verspild en scheve gezichten in het vizier.

Zaterdag de hele dag gespendeerd om de hokken om te zetten naar de nieuwe manier van duiven verzorgen.

De hokken schoon gemaakt, voersilo's, gritbakken en waterreservoirs opgesteld en gevuld. Daarna zorgvuldig per afdeling 5 of 6 koppels bij elkaar gebracht. Alleen de afdelingen waar de duiven van Joan, de duiven voor de hoksraces, de sierduiven en de "aparte afspraken" zitten. Die zullen dit seizoen nog even in het "oude" systeem van kweekboxen mee moeten. Ook hier innovatie overigens. Het is de bedoeling dat er met plezier langs de duiven wordt gegaan en hier en daar wat water en voer wordt bijgevuld. De weekenden kan er dan worden schoongemaakt en met zachte hand bijgestuurd, de duiven zullen zelf het werk moeten doen.


De flessen zorgen ervoor dat er niet dagelijks met water hoeft worden gesleept om de drinkgoten te vullen van de kweekboxen. Ook wordt er ruim voer verstrekt in goten. Er hoeft dan alleen worden bijgevuld te worden wanneer nodig.


De overnachters zijn nu opgedeeld in 3 afdelingen. Een afdeling met de beste prestatie duivinnen, doffers erbij gezocht die passen, daarna vrij paren.
Er is een afdeling met "externen." Duiven die ik heb verkregen door aankoop, samenkweek of ruiling. Dit hok moet voor vers bloed in de prestatielijn zorgen. Vrij paren is ook hier het credo.

Tenslotte is er een afdeling met de "56" special. De "56" mag als stamduivin van het hok worden genoemd. Er zitten op deze afdeling dochters, kleindochters en kleinzonen, aangevuld met een paar "externen". Hier wordt de succesvolle lijn van de "56" vastgelegd. Ook hier vrij paren. De kaders worden gelegd doordat de liefhebber bepaald welke duiven in welk hok zitten voor de kweek.

Het was vreemd vanmorgen. Ik hoefde niet persé naar de hokken om te voeren, ik mocht erheen, gewoon om te kijken.......


Op naar een nieuw leven in duivenland,

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl

zaterdag 15 februari 2020

15-02-2020 Veranderingen managen

Daar was hij weer, het duiveltje dat verandering heet. Vervelend altijd voor je dagelijkse routines, net als je denkt dat je in de toekomst kunt kijken gaat jouw wereld er opeens weer anders uit zien. Consequenties hebben die veranderingen. Overzien moet je deze, managen, om je nieuwe normaal te kunnen bereiken.

Ik had het allemaal weer helemaal in het hoofd. Ik wist allang hoe het duivenseizoen er in 2020 uit ging zien. Ja, ergens in de verte waren die geruchten over een nieuwe klus, een project op één van de zusterbedrijven, net iets verder van huis. Tijd verdelen tussen de huidige job en het nieuwe project was de oorspronkelijke afspraak. Genoeg gelegenheid om dagelijks thuis te komen, geen vuiltje aan de lucht, dat ging helemaal goed komen. Dat goed komen slaat dan voornamelijk op de situatie buiten werk om. Het werk op zich biedt mooie nieuwe mogelijkheden en kansen, reden genoeg om aan te pakken.

Totdat de werkelijkheid zijn intrede deed. Het bleek een fulltime klus te zijn, op een afstand die net te ver is om dagelijks te forensen tussen thuis en werk. Het bleek om een klus te gaan die na de voorbereidingsfase minimaal een half jaar gaat duren, fulltime. Ja, ik wil dat doen, super gelegenheid om mijn verworven kennis van de laatste jaren in de praktijk te brengen. Kan er ook nog eens al mijn kennis en kunde verworven bij 35 jaar voedingsindustrie kwijt. Ik kan er werken met cijfers, analyseren, strategie bepalen, tactisch plan uitwerken en dan ook nog eens op operationeel gebied helpen en begeleiden om alles daadwerkelijk geïmplementeerd te krijgen. Daarna gaan we door naar een volgende locatie, waar het spel zich weer gaat herhalen.

Maar ja, er is ook een thuis. Vera was heel duidelijk over wat mijn keuze zou moeten zijn. Als dit is wat ik wil meteen doen. Voor mijn andere grote passie heeft het nogal wat gevolgen. Met postduiven spelen betekend elke dag inzet en motivatie, controle en inspelen op situaties die zich voordoen en invloed hebben op het systeem van verzorgen en trainen. Dat gaat niet lukken als je niet thuis bent. Daarnaast zou ik heel veel reistijd kwijt zijn, ziet het er naar uit dat er heel veel gewisseld moet worden in werktijden, lange dagen zijn vaak nodig om opvolging te doen op ingezette acties. 

Het moge duidelijk zijn dat vliegen met de duiven er voorlopig niet in gaat zitten. Kweken kan wel. Kweken voor éénhoksraces, voor collega melkers en voor verjonging van het duivenbestand behoren tot de mogelijkheden. Er lopen ook nog wat afspraken die nagekomen moeten worden. Ook een mooie gelegenheid om de blik weer wat meer op de sierduiven te richten. Elk nadeel heb zijn voordeel zei Cruijff de filosoof. Klopt inderdaad weer als een bus.

Nee, ik zeg de sport niet vaarwel, ook al ga ik de adrenaline stoot missen als die vroege valt, om überhaupt de duiven thuis te zien komen. Maar stel nou dat er ergens iemand een vroege pakt, waar het stempel Made in Engelum op staat, ik zou daar ook superblij van worden.....

Komende weken het systeem van voeren en verzorgen aanpassen, zodat Vera het makkelijk heeft bij de verzorging op de dagen dat ik niet thuis zal zijn. Geen duiven meer die loskomen, het zal weer stil worden in de lucht boven het dorp. Nee, ik zit er niet echt mee, moet verder met mijn leven, het is een uitgelezen kans. Verder in de toekomst kijken als dit kan ik ook niet, we gaan weer zien welke mooie dingen dit weer gaat opleveren.

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl



zaterdag 1 februari 2020

01-02-2020 Wakker in een vreemde wereld

Het licht van de kassen bij Berlikum
Kwam de vorige blog vanaf Fuerteventura, Canarisch eiland voor de Afrikaanse kust, deze keer zit ik weer gewoon met mijn trouwe laptop (nee, heeft geen naam) aan de eettafel. Natuurlijk op mijn favoriete plekje, op de kop van de tafel, naar rechts kijk ik zo naar de hokken als het licht is.

Wakker in een vreemde wereld. Het schoot mij te binnen terwijl ik tegen de wind in naar huis reed, op mijn fiets, na een bezoek aan Hans, net als ik duivengek. Ik kom daar zo nu en dan om even bij te kletsen.
Ik keek naar de luchten, de wolken waren grijs, regen dreigde, hoewel de diverse weerapps op mijn mobieltje anders beweerden toen ik besloot weer naar huis te fietsen. Ik keek naar de Jakobsladders die door de wolken schenen. Vorige week zag ik ze van boven af, boven de wolken, in het vliegtuig naar huis. Boven de wolken waar het altijd mooi weer is. Ik zag de gaten in de wolken en besefte dat daaronder iets of iemand in een soort van voetlicht kwam te staan, als een entertainer op een podium. 
Vanmiddag besefte ik dat het gezegde "Achter de wolken schijnt de zon" eigenlijk zou moeten zijn: "Boven de wolken schijnt de zon".

Wakker in een vreemde wereld. Tijdens de fietstocht schiet ook de app wisseling in onze familie appgroep van gisteravond door het hoofd. Mijn zuster was plotseling opgenomen, wegens aanhoudende pijnklachten. Terwijl er al een tijd wordt gedacht aan een aandoening met een ontsteking blijkt er iets anders aan de hand. Achteloos valt het K woord, volgens mijn zuster wel goed te behandelen.

Wakker in een vreemde wereld. Groot Brittannië besluit om uit de EU te stappen en gisteren werd die piketpaal ook daadwerkelijk geslagen. Niemand die weet wat het gaat brengen, naast een hoop rompslomp extra voor de import en export van allerlei goederen. Als altijd hoop ik dat het voor beide zijden kansen biedt.

Wakker in een vreemde wereld. Zondagavond weer thuis na onze vakantie week, maandagochtend meteen vol aan de bak. Een nieuw project op één van onze zusterbedrijven. Wel verder van huis, het dagelijks heen en weer pendelen lukt nog net. Mooi project, als we een goede businesscase weten neer te zetten zal ik nog veel langer betrokken blijven, maar het heeft ook gevolgen.
Weinig tijd voor de duiven afgelopen week. Ik had al wel gezien dat ze er goed uitzagen. Die onvolprezen buren en Vera in de week ervoor hadden de instructies voor voer en water goed uitgevoerd. Hierdoor dus een conditie die alleszins acceptabel is. 
Het plan in mijn hoofd was er al. Die zaterdag 1 februari, dan moeten de kwekers bij elkaar. Als dat is gelukt kunnen de doffers die bij de vliegploeg horen een bak gaan zoeken, kunnen de duivinnen nog even in de afdeling voor de jongen verblijven. Kunnen ze ook weer los.

Wakker in een vreemde wereld. Vanochtend stond ik redelijk vroeg op, genoeg te doen vandaag. Er stond ook nog iets met Wim op het program. Ik liep naar buiten tegen achten, de lucht was langzaam bezig om van zwart weer naar licht te gaan. Die lichten van de kassen verderop bij Berlikum reflecteerden tegen de wolken. Het gaf een onwezenlijke en tegelijk fascinerende blik. Dat licht, die kleur, het blijft apart.
Na een fotootje met de mobiel de hokken gaan schrapen, gevoerd, schoon water gegeven en de baadbakken klaar gezet. Daarna tijd voor mijn eigen ontbijt.

Wakker in een vreemde wereld. Ik las tijdens het ontbijt de wekelijkse nieuwsbrief van het NPO. Na de nationale vergadering en de op zijn minst opmerkelijke gang van zaken las ik, nee, screende ik, het voorwoord van de voorzitter. Een wat feitelijke uiteenzetting van hoe de organisatie NPO is opgebouwd....... Natuurlijk wist ik dat nog niet(?). Heb geen idee wat ervan te denken, wie snapt nu wat niet? 

Wakker in een vreemde wereld. Bij Ko van Dommelen, fond icoon uit het Zeeuwse, zijn een aantal van de besten weggepikt. 

Wakker in een vreemde wereld. Wim belt terwijl ik druk ben de kwekers tussen de vliegers vandaan te zoeken, hij is niet zo lekker, ons geplande uitstapje vanmiddag kon niet doorgaan. Hij wilde nog wel even langskomen, kijken hoe het gaat met het bijeenbrengen van de kweekkoppels. Leuk, de duiven door de handen, steeds weer wat plus en minpunten. Na de beoordeling gaan de duiven in het goede broedhok. Ze doen het eigenlijk meteen goed. Laat ze toch maar even gaan, morgenvroeg weten we meer. Dan worden we hopelijk weer wakker in een vreemde wereld.

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl



maandag 20 januari 2020

20 januari 2020 Rust in de tent

Tijd om weer eens wat woorden bij elkaar te typen. Weinig gelegenheid gehad. Hectisch is nogal zacht uitgedrukt, maar de maand januari was tot nu toe niet bepaald rustig. 
Natuurlijk gaat het dan meest over werk, o.a. een week Duitsland stond op het program, ook de diverse duiven verplichtingen eisten hun tijd op.
Zoals gewoonlijk wordt er op ons bedrijf rondom de feestdagen extra in de weekenden gewerkt. Daarnaast stonden er 3 zaterdagen duivenzaken op de agenda. De week Duitsland begon al met een reis op de vroege zondagmorgen, deze zondag vertrokken we voor een week naar de zon. Nu is het maandagavond, zijn we gesetteld op ons vakantieadres op Fuerteventura en is er ook de rust in het hoofd om even stil te staan bij de duiven. Er vliegen hier boven verschillende plaatsjes koppels duiven rond, wordt duidelijk met postduiven gespeeld op dit eiland.
Mijn duiven worden overigens prima verzorgd door de buren, zelf geen duivenmensen, maar als je zorgt dat zij gemakkelijk kunnen voeren en de drinkbakken kunnen bijvullen is er al een hoop gewonnen. Komt dus weer goed, daarnaast alvast een bedankje voor deze buren, ze lezen vaak dit blog overigens. Supporters kan ik ze al bijna noemen.
De Nederlandse duivenwereld staat op de kop door alle bestuurlijke ontwikkelingen. Wat ik vind van de gang van zaken? Ik heb hier al voldoende over geschreven, je kan niet bouwen op drijfzand. Wat wel nodig is, is dat er doorgegaan wordt met vernieuwing, maar dan wel in overleg en met een open communicatie. Er zullen dan evengoed onrustige momenten zijn, maar er zal in ieder geval veel meer begrip zijn. Laat het een wijze les zijn, succes aan diegenen die het aandurven de handschoen op te pakken.
Prijsuitreikingen heb ik nu wel genoeg meegemaakt afgelopen maanden. Wat één vroege duif al niet teweeg kan brengen. Het mag allemaal niet in de schaduw staan met wat de grote mannen allemaal laten zien, maar toch ben ik er apetrots op. Komend seizoen maar weer een keer zo'n vroege. Vanaf deze plek ook de felicitaties aan iedereen die wat te vieren had, grote klasse. Eén noem ik in het bijzonder, dat zijn de giganten uit Berlikum, Auke en Marijke doen daar al heel wat seizoenen wat niemand voor mogelijk houd. Top!
Ik vraag mij ondertussen wel af wat de zin en onzin is van zoveel uitslagen van één vluchtje. Natuurlijk meet je je in de club of het inkorfcentrum, regio en afdeling. Ik snap ook nog nationaal, al dan niet in sectoren. 
Mijn "592" was vanaf Bergerac 1e in het NIC, 1e in het Rayon, 1e in het CCG, 1e in het samenspel NOF, 1ste in de Friese Fondclub, 1e in de gezamelijk FFC en FNN uitslag en ook nog 1ste in Zone 4 van de Noordelijke Unie. Daarnaast nog 2de in de Afdeling Friesland en 2de sector 4 nationaal NPO. Waar ik nog het meest trots op ben is de 62ste plek nationaal tegen ruim 24.000 duiven, overvlucht op Zeeuws-Vlaanderen maar liefst 250 km. Alleen leverde dat geen vleesprijs of beker op..... Beetje veel allemaal, ook al heb ik het mij goed laten bekomen. Je moet alles een keer meemaken tenslotte.
Misschien ook eens iets om naar te kijken. Waarom moeten er zoveel uitslagen zijn? De prestatie van zo'n duif wordt er niet minder om lijkt me. Daarnaast vreet het tijd om alles af te lopen. Waarom niet een gecombineerde dag met vlotte uitreik ceremonies. Mij dunkt dat er dan na een half uur ook nog belangstelling is voor diegenen die geëerd worden. Als kosten een punt zijn voor veel liefhebbers kan dat ook nog een aardige besparing opleveren, bij elke prijsuitreiking is het feest, wordt er gedronken en moeten de kosten worden bestreden. Natuurlijk is dat hartsikke gezellig en is het goed voor de broodnodige verbinding tussen liefhebbers. Of telt dat verhaal over het kostenplaatje in de winter niet? 
Op naar het rustige seizoen, eerste weekend februari gaan de kwekers bij elkaar. Kweken voor de éénhoksraces, kweken voor mijn eigen overnachtploeg, kweken voor mijn grote vriend Joan, doe een samenkweek, heb nog wat afspraken lopen voor ruilduifjes en ook nog kweken voor de sierduiven. Moet nog wel ff wat gebeuren!

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl

zondag 5 januari 2020

05-01-2020 Over een mooie middag in Drenthe

Ik schreef gisteren op Facebook, met begeleidende foto's dat het wonderlijk is dat er in Drenthe een ontmoeting plaatsvind, spontaan, tussen een Noord-Hollandse Groninger, een Roemeense Duitser, een West-Friese Fries, naar later blijkt nog een West-Friese Fries en een Groningse Groninger.

Gisteren stuurde ik de auto richting Assen. Er was daar wat te doen vanwege de duiven, de Noordelijke Kampioenendag heette het. Het blijkt een jaarlijks festijn te zijn, georganiseerd door de Afd. 10. Deze dag worden de liefhebbers gehuldigd die het afgelopen seizoen zichzelf in de kijker hebben gespeeld op de dagfond en overnachtfond. Ook was er voor de eerste keer een uitreiking van een aantal vluchten waar door de Friese Fondclub en Fondclub Noord-Nederland gezamelijk een uitslag was gemaakt. Vanwege Bergerac was ik uitgenodigd om een aardigheidje in ontvangst te nemen.
Ik ben nooit zo van dit soort dagen, maar toch, ik had er al wat vaker over gehoord, dus toch maar kijken daar.
Ik kwam terecht in een zaal van de "Bonte Wever" in Assen, wel bekend als centrum van vermaak in het noorden. Er was een zaal voor deze gelegenheid ingericht waar een tentoonstelling werd gehouden voor postduiven. Daarnaast veel tafeltjes, een gelegenheid om een natje en droogje te kopen en wat standhouders, die de gelegenheid aan pakken om hun handelswaar te promoten.
Na wat rondgeslenterd te hebben kwam ik terecht bij de kooien van duiven die per opbod verkocht zouden worden. Altijd een trekpleister, vaak is er voor niet teveel een knappe aanwinst te krijgen. Mijn oog valt op een witpen duivinnetje, na haar even bekeken te hebben viel mij een gezicht op van één van de omstanders, dat gezicht kende ik van foto's, maar nog niet persoonlijk. Ton van der Walle, één van de besten in het noorden op de overnacht, in gesprek met een Duits sprekende meneer. 
Op mijn vraag of het witpennetje uit Beerta kwam en of dit echt een van de Walle duifje was, werd bevestigend geantwoord. Direct ontstaat een gesprek, in het Duits, in het Nederlands en ook nog iets koeterwaals. Geen probleem, als je elkaar maar begrijpt. Ton blijkt in gesprek met Sergiu, een jonge man van Roemeense oorsprong, woonachtend in het Duitse Emden. Ook op zoek naar versterking, pas begonnen nadat hij in Roemenië ook al met duiven speelde.
Na wat gepraat een tafeltje gezocht en wat gedronken, de middag komt op gang. De prijsuitreiking gaat aan, zoals altijd wordt per categorie iedereen verzocht te komen opdraven. Ook ikzelf kom aan de beurt. Het was tenslotte de reden waarom ik daar was.
De dag wordt vooral aangegrepen om elkaar een goed Nieuwjaar te wensen en bij te praten. Ton raakt in gesprek met Hans van Rein, winnaar van o.a. Limoges in de afdeling 10. Nog een meneer schuift aan, Sergiu blijkt hem te kennen, ik ken hem ook ergens van.....
Karel de Bruin uit de Westereen, ook een meer dan gekend fondspeler.
Er worden wetenswaardigheden uitgewisseld, telefoonnummers en wat kaartjes geruild, een mooie start van weer wat leuke contacten in de sport.
Met de duivenverkoop vind de middag zijn hoogtepunt, een paar dieren gaan weg voor een redelijk bedrag, ik had helaas niet genoeg euro's bij me om een goed bod op het witpennetje te doen, blijkbaar waren er meer kenners in de zaal.
Sergiu is dolgelukkig met zijn aankoop, gericht op het typisch Duitse programmaspel, Ton slaat zijn slag met een laat doffertje voor weinig van Wiering, ook al zo'n eentje die altijd pakt, met weinig duiven. Goede speler.
Met de verloting ging de middag eigenlijk een beetje als nachtkaars uit, gelukkig was ik niet de enige die dit zo ervoer. Daarna operatie "Stofwolk", inclusief veel te grote "Pokal" (Sergiu wilde hem niet mee hebben) en loterij snuisterij de auto weer teruggevonden en op het gemak naar huis gereden. Kon ik nog mooi even het verlichte Poptaslot op de foto zetten, ook mooi!
Al met al een geslaagde middag.

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl