zondag 24 april 2016

Viel best mee

Dat viel best mee vandaag. De weerberichten waren niet best, buien, dikke noorden wind en lage temperaturen. Vergeten was om erbij te vermelden dat er tussendoor gewoon blauwe lucht zou zijn, en buien zijn wat anders dan regenfronten. Vrijdagmorgen was het al te zien op buienradar, zeker in de ochtend zou het goed vliegweer zijn, ondanks de temperaturen. Ik begreep dat er werd afgelast en ingekort door verschillende afdelingen. Friesland koos ervoor om gewoon te lossen op het station wat voor de afdeling op het programma stond. Vitesse, vanuit Weert, voor mijn duiven 220 km. Het was best te doen, ook al was het niet makkelijk. De aankomsten waren niet minder spectaculair. Typisch zo'n vlucht waar de duiven die niet in orde waren bij het inkorven het ook af laten weten. De laatkomers van een dergelijk concours maar even in de gaten houden. 
Wat opviel was dat er alweer lekker negatieve berichten op de sociale media verschenen. Ieder is vrij om te beslissen wel of niet in te korven, beleidsmakers hebben de plicht om een beslissing te nemen over doorgaan, inkorten of aflassen. Hoe een beslissing valt maakt in feite niet uit, als er maar een duidelijk onderbouwde beslissing wordt genomen, kern van een helder beleid. Iets op het beloop laten resulteert in teleurstelling en aannames, meestal niet positief uitgelegd, bron van speculaties, voor beleidsmakers moeilijk te weerleggen. Gevolg zal zijn dat men bezig is met achterhoede gevechten, terwijl er beter tijd in de toekomst gestoken kan worden.
Er werd vandaag wel veel gevraagd van de duiven, de duiven die in orde zijn zullen er morgenochtend weer tiptop bij zitten. Neem de proef op de som en laat ze lekker baden. De duiven die hier zonder voorbehoud induiken zijn fit, opgeknapt en klaar voor de volgende opdracht. De duiven die minder graag baden of lang nat blijven, hou die maar in de gaten, daar moet aan gewerkt worden.
St. Vincent of  Brive?
Hier op het hok lig ik op schema, de duiven zijn goed in orde, vanmiddag alles keurig thuis, zelfs het duifje wat vorige week op zondag terugkwam. Vijf van de zestien op de uitslag in de vereniging is lang niet slecht voor mijn overnachters.
We werken toe naar juni, de maand van de overnacht. De eerste vanuit Limoges, NPO of afdelingsconcours, wordt overgeslagen, ik twijfel of ik op St. Vincent inkorf. Ik zou er drie duivinnen voor klaar kunnen maken, deze zijn ervaren en drie of vier jaar, in mijn ogen zijn ze dan geschikt voor die opdracht. Voor mijn duiven zou het bijna 1200 km zijn, geen geringe opgaaf. Ik korf de derde overnacht wel in, de afgelopen twee jaar succesvol geweest met het wachten en sparen. Ik wil de duiven genoeg kilometers geven voor ze aan de marathon beginnen. Ik speel de duivinnen wekelijks, voor zover mogelijk, de meerjarigen tot en met de eerste dagfond vlucht, als ze deze hebben gehad is het nog 10 dagen naar de inkorving voor St. Vincent, de duiven voor Brive een week later kunnen dan nog een midfond doen. Ze worden gespeeld op eitjes, ik laat ze zolang mogelijk broeden op kalkeitjes, als ze eraf lopen mogen ze aan een nieuwe ronde beginnen. Voor de marathon waarop ze moeten schitteren, moeten ze op 10 tot 12 dagen broeden zitten. Doordeweeks rijden doe ik zo min mogelijk, andere jaren reed ik iedere dag zodra ze gekoppeld waren, vaak kortere stukken, als het kon wat langer. Ik wil het dit jaar proberen met 1 keer midweeks over het IJsselmeer. Duiven die niet mee zijn geweest in het weekend krijgen dan in ieder geval nog wat training, de anderen houden zo de spieren los. Verder denk ik niet veel te winnen met dagelijks rijden, ook al trainen ze niet geweldig om huis. Vorig jaar had ik de dames op weduwschap, nu weer nest, ik zie eigenlijk weinig verschil.
Ik wil geen jongen in het vlieghok, misschien in juli, om ze wat scherper te houden. De jaarlingen moeten voor de mandervaring veel mee op de dagfond, de midfondvluchten zijn meest op vrijdagavond inkorven, pas eind juni gaat het naar de donderdag. Ik vind het belangrijk dat de jaarlingen een aantal keer 2 nachten mand hebben, hierdoor leren ze goed te eten en te drinken in de mand. Leerschool voor de marathon.
In het opleidingshok huizen nu 8 gespeende jongen, deze week 2 kwijtgeraakt met uitwennen, voor je het weet schieten ze de lucht in. Ik moet erom denken, vroeg spenen en de jongen direct aan de omgeving laten wennen, iets te laat, ze zijn dan zo op de vleugels en weg. De oudste drie draaiden hun eerste rondjes al, net straaljagers, het schiet alle kanten op. Mijn hok ligt diep ten opzichte van de huizen, dit maakt het lastig voor gestreste jongen om naar beneden te komen. Dakzitters en twijfelaars worden door de natuur onverbiddelijk opgeruimd, de wet van de open gebieden. Er liggen 6 jongen in de schalen en ik zag vanmiddag dat er weer wat koppels op bevruchte eieren zitten. De andere koppels zullen deze week wel weer op eieren komen.
Voerschema voor de jongen is Variamax met 20% gerst en krap gevoerd, ze mogen niet te zwaar worden en moeten goed blijven reageren. De kwekers en vliegers hebben Variamax zonder gerst al vanaf eind februari, de vliegers gaan komend weekend over op de all in one Koopman mix, vetter voeren om te zorgen dat er meer reserves worden gekweekt. 
Ik doe sinds een paar weken wat olie over het voer, gewoon uit de supermarkt met omega 3 en 6, en meng de allerhande mix die ik zelf maak door het voer. De mineralen plakken aan het graan waardoor de duiven de mineralen goed opnemen. Ik heb dit jaar nog geen veldvliegers gezien, andere jaren zag ik ze op het land vallen zo gauw ze eitjes hadden. Misschien dat het helpt, genoeg mineralen in het lijf zorgt ervoor dat het instinct ze niet naar het land stuurt. Goede tip, deze winter gelezen in het blog van Peter Theunis. 
Heel verhaal weer, tot volgende week!

www.postduivenblog.nl


zaterdag 16 april 2016

Verknipt

de 595
Net terug van het afslaan, vandaag een vitesse vlucht vanuit Deurne, voor mij 197 km. Normaal een trainingsvluchtje, ware het niet dat de omstandigheden dusdanig waren dat er een kansje was voor een sluwe overnachter.
Lossing met harde zuidwesten wind, bij ons stond hij west noordwest, wat betekend dat de meesten met een boog over Groningen terug Friesland inkomen. En ja, dan lig ik wel erg gunstig in mijn cluppie.....
Niet dat ik deze week veel vertrouwen had in een goede afloop. Ja, de duiven waren goed in orde, maar trainen, daar hadden ze nog nooit van gehoord. Je ziet ze denken als je 's morgens het hok inkomt; "Jij bent misschien wel wakker, maar wij nog lang niet, het is amper licht!" 
Het resultaat in trainingsarbeid is dan ook bedroevend, als je in de termen van een fanatieke melker denkt. Trainen moeten ze, vliegen, draaien, met een flink tempo, spanning op de spieren moeten ze hebben. Niets van dat alles in de lucht boven Engelum. Het hok uit, op het dak en af en toe slaan we even af, maar 3 rondjes, da's wel genoeg. Zelfs de doffers nemen de duivinnen niet mee de lucht in, ze gaan er liever gewoon naast zitten, keuvelend. "Ja meid, je hebt gelijk, zaterdag moet je ook al weer aan de bak."
Maandagochtend, zoals eerder aangekondigd, de duivinnen ingepakt voor een enkeltje IJsselmeer. De 5 thuisblijvers nog wat kilometers geven, de anderen hadden niets te lijden gehad zaterdags, dus waarom ook niet even mee. Waar ik me op had verkeken was de windkracht die er boven het IJsselmeer stond. Een dikke zuid-ooster, niet echt een goede wind om de duiven nog even te lappen over de grote plas. Toen ik het in de gaten had, was het al te laat, keren op de Afsluitdijk gaat niet meer het laatste stuk, bovendien moet ik ook gewoon op tijd op het werk zijn. Dus gelost in Hoorn. 's Avonds bleek ik er nog twee te missen. Twee jaarlingen, de anderen zaten keurig op het nest.
Eén van de twee is woensdag teruggekomen zonder chip. Compleet uit de houder van de vaste voetring gescheurd(of was het geknipt). Vaste voetring is nog intact alleen het houdertje is finaal weg... In ieder geval heb ik haar nu maar voorzien van een chipring in plaats van de voor mij gebruikelijke clips.
Het betekende uiteindelijk dat ik 14 duivinnen kon inkorven voor Deurne. Ik heb naast de 'chiploze' ook nog een tweejarige thuisgehouden wegens het leggen van een ei. Vanochtend onverwacht een vroege lossing, men maakte gebruik van een opklaringsfront, groot genoeg om de duiven door te loodsen. Aankomsten tussen de eerste duiven waren nog best uitgerekt, het peloton zorgde voor een acceptabele concoursduur. Zoals gezegd zag ik nog wel kansen, gerekend met het feit dat de duiven uit de oostkant naar de Noordwest hoek zouden trekken. Ik zag op 31 een enkele duif doortrekken naar het noorden, het beest had het lastig met de noordwester in de zij. Nog een paar minuten, dan zou de eerste hier ook thuis moeten zijn. Dat duurde wat langer. Wat er dan door je hoofd schiet gaat eigenlijk helemaal nergens over. Doemscenario's over manden die niet los gegaan zijn op de losplaats, duiven die doorschieten naar weet ik hoe ver, kwaliteit van duiven die te wensen over laat, veel te laat, veeeeeel te laat.... Ja, ook deze relativeer kampioen ontkomt er niet aan. 
Tot dat ene moment. "Daar, daar in de verte, dat stipje, kijk hoe ze knijpt, wow, wat mooi!" Wat kan een mens snel schakelen in het denken, m'n eerste valt. Ik heb ondertussen al gezien dat het weer die rooie is, de 595, vorige week ook al de eerste. "Goed zo meid, kom maar gauw!" Terwijl ze naar binnenloopt kijk ik omhoog en zie een nog mooiere luchtshow dan wat de 595 net al liet zien. De bonte 546 komt eraan, in stijl, een weduwnaar is er niets bij, tegen de wind, als een steen valt ze, om keurig op het hele kleine plankje te vallen. Het lukt haar elke keer weer, het maakt niet uit van welke richting ze komt. Ze valt op het plankje, al moet ze er drie keer voor draaien.
Daarna volgen er nog een aantal, in 19 minuten klok ik er 10 van de 14, gezien de omstandigheden lang niet slecht. Op de club blijkt dat ik er 6 van de 14 op de uitslag heb, sprinters in de dop misschien? Bram verteld zijn verhaal van de dag, frustraties heeft hij het over, omdat de melkers om hem heen al hebben geklokt... Ik denk terug aan mijn eigen gedachten vlak voor de eerste viel. Ik ben dus niet de enige die dat heeft. Volwassen, ervaren en lang niet op het achterhoofd gevallen. 
Wat ben je voor een vent als je er zo bij staat, bedenk ik me later. Het antwoord weet ik al. Beleving, het er voor over hebben om vroeger op te staan, later te gaan werken om maar tijd te hebben voor de duiven. Alles in het teken van de duiven, elke vrije minuut die je hebt(nou ja, bijna elke vrije minuut).
Die snode gedachtes en hoop op een vroege? Ja, die had ik, tegen beter weten in, maar ja, hoop doet leven en de omstandigheden waren er. Geen eerste in de club, maar 27 en 28, gezien het aantal ingekorfde duiven ook al niet slecht. En de aankomsten vandaag? Vooral van de eerste twee? Die hebben ervoor gezorgd dat ik volgende week weer sta te kijken, vol hoop, vol frustratie als het weer niet vroeg is, vol bewondering over de manier waarop de dames afkomen, afsprinten naar het hok. Wat een sport!


zaterdag 9 april 2016

De Vitessekampioen

Bouwe de Vitesse kampioen
Vandaag de eerste officiële wedvlucht, nadat vorige week al een testvlucht werd vervlogen. Voor mijn duiven niet echt spannend, trainingskilometers en ervaring opdoen, dat is de enige reden waarom ze in de mand gaan. Het is echt nog begin van het seizoen, 12 duivinnen waren er mee vandaan, de andere 5 hadden een ei te leggen, dus niet mee. Volgende week mogen die ook weer, ik geef de 5 thuisblijvers bij goed weer maandag of dinsdag nog even een enkeltje over het IJsselmeer, dan hebben ze in ieder geval de kans om de trek te pakken te krijgen. Verder geen drukte. 's Morgens gaan de duiven los voor ik ga werken, ze vliegen wat rond, trainen kan je het niet noemen. Ik heb de doffers er ook bij los, de duivinnen komen zo van het nest en willen om die tijd normaal niet, nu hebben ze in ieder geval wat "airtime". De spieren los, energie sparen voor wat later in het seizoen komen gaat. Er wordt verder ook nog niet met de duivinnen gereden, het heeft nog geen zin om ze nu al op punt te brengen, de piek moet in Juni en Juli liggen, niet begin Mei.
Het verloop van de vlucht vandaag was zoals viel te verwachten met deze windrichting. Een snelle vlucht, voor de programma spelers zenuwslopend, korte afstand, lichte omstandigheden, het ging vandaag voornamelijk om snel vallen en binnenlopen. Mijn eerste viel van achter het dak van de garage van de buren, pal uit de Oostkant, de rest kwam terug uit het Noorden. De Waddenkust werd dus aangetikt, waarna er teruggekeerd moest worden naar Engelum. Mooie leerschool voor vooral de jaarlingen, opvallend dat ook de overjarige dieren uit die hoek kwamen, je mag toch verwachten dat zij wat sneller in staat zouden moeten zijn om uit een groep te breken en hun eigen plan te trekken. Waarschijnlijk nog tekort motivatie om tot grote daden te komen. In de vereniging halverwege de uitslag, één van de dames wist op de uitslag te komen. De andere elf waren wel vlot thuis, mijn concours duurde 35 minuten, ongekend voor mijn overnachters. Ik heb ze dan ook een keer allemaal zien thuiskomen.
Tijdens het afslaan heb ik de nieuwe vitesse man van onze club nog wel uitgebreid gefeliciteerd met zijn 5de plaats in de uitslag vandaag. Zoals viel te verwachten waren de eerste 35 plaatsen in de verenigingsuitslag voor de mannen die ambities hebben op de programma vluchten, op plek 5 na. Deze werd bezet door een van de senioren in de club, gekend als overnacht speler, hoewel hij daarnaast altijd inkorft in de vereniging ongeacht welke vlucht. Bouwe verbaasde vriend en vijand met een vroege op deze snelle vlucht, zoals hij zelf zei recht uit de lucht op de plank en klaar. Mooi te zien dat deze man zo van zijn hobby kan genieten en duidelijk geniet van alle opmerkingen die aan zijn adres werden geplaatst. Er is in ieder geval een heel consortium opgericht. Maar liefst 5 melkers steken geld in het eerste koppel eieren van de geweldenaar die dit huzarenstukje vandaag klaar speelde, anders zou het niet op te brengen zijn, Pipa is er helemaal niets bij! Het is hem van harte gegund, evenals de mensen die knal uitslagen wisten neer te zetten. Makkelijk is het namelijk nooit, ongeacht de omstandigheden.
Kortom het seizoen is los, iedereen succes en vooral veel plezier gewenst.
Tot volgende week.

www.postduivenblog.nl


zondag 3 april 2016

De Honderdste

Ik kijk vanmiddag naar de Ronde, de Ronde van Vlaanderen wel te verstaan. Hoogmis van het wielrennen in het wielergekke België. Het is vandaag de honderdste, ik zie in mijn lijst van gepubliceerde berichten dat het ook de honderdste keer is dat ik een blog schrijf. Jubileum of prestatie, niet aan mij om dat te beslissen, jublileum is in mijn beleving nooit aan de orde, je viert waardevolle momenten, geen numerieke feiten. Prestaties worden door anderen van gewicht voorzien, meestal vind je het zelf normaal dat je iets doet. Ik doe het met plezier, aan de reacties te horen heeft het voor anderen een meerwaarde.
In de Ronde is het tot nog toe niet spectaculair sportief gezien, alleen het afvallen van wat favorieten door de onvermijdelijke valpartijen baart opzien tot nog toe. Nog 70 kilometer, de finale is nog niet bezig. Hopelijk lopen de favorieten niet te veel schade op, volgende week is dat andere voorjaarsmonument in het klassieke wielerseizoen: Parijs-Roubaix. Bij sommige omstandigheden spreekt deze nog meer aan dan de Ronde.
Deze week stond in het teken van de eerste inkorving van het seizoen. Testvlucht, in alle betekenissen die je er maar aan kunt geven. De jaarlingen waren nog niet gechipt, de klokken moesten weer geladen na de updates van afgelopen winter, daarnaast is het ook weer warm draaien in de vereniging. Zitten alle duiven in het systeem, werkt het allemaal en meer van dit soort kwesties. Hier alleen een onwillige antenne, deze doet het niet meer, moet dus een nieuwe voor worden besteld. Geen ramp, er is er nog één die werkt, meer heb ik niet nodig. Wil in ieder geval wel een reserve antenne in huis hebben. Het gaat me niet gebeuren dat ik straks op de marathon bij aankomst van mijn eerste duif de bekende piepgeluidjes niet hoor, of niet snel kan schakelen als dit niet het geval is.
De duiven kwamen stroperig, uit alle richtingen, sommigen hadden de gang er aardig in, gezien de manier waarop ze op het hok vielen. Anderen hadden het minder naar de zin, bleven draaien, wisten zich nog niet zo goed raad met de situatie. Jaarlingen, ze hebben het hele seizoen om wijs te worden en ervaring op te doen, allemaal nodig voor de marathon, die voor alle tweejarigen onvermijdelijk gaat komen. Toch genoten, aangename temperatuur, mooie aankomsten en alvast even wennen aan langdurige concoursen, ik had er in een uur tijd elf van de zeventien thuis. 
In de Ronde laat Nederlands favoriet Terpstra zich eindelijk zien, zijn shirt wordt zichtbaar in het peloton op 62 kilometer van de streep. Er zijn dan al 190 kilometer gedaan. De slimste wint, niet de sterkste.
Genieten is het ook in de kweekafdeling van het hok. De jongen van de eerste ronde groeien voorspoedig, de kleuren worden al goed zichtbaar. De eerste ronde behelst maar tien jongen, een paar gaan naar een collega melker, van hem komen van de betere koppels ook een paar jongen terug, we ruilen gewoon. Hoe moeilijk kan het zijn om aan goede duiven te komen! Van een paar koppels zijn eieren overgelegd, deze broeden intussen alweer op de tweede ronde eieren. 
Het peloton dendert naar de Oude Kwaremont, de renners links komen het beste uit, parcourskennis heet dat. De finale begint.
Verder is er eigenlijk niet zoveel aan de hand in duivenland. Tenminste niet in mijn stukje van duivenland. Ik hoop op een mooi seizoen, zonder al teveel gedoe. Ik zag gisteren alweer de eerste minder positieve opmerkingen en sneren langs komen via Facebook. Volgens mij is niemand verplicht om in te korven. Als je er niet mee om kunt gaan dat het niet altijd zo gaat zoals men denkt of vind dat het moet, kan je beter je duiven thuis houden. Het is in ieder geval niet mijn manier om mijn ongenoegen te uiten.
Het peloton dendert naar de Koppenberg, één van de beroemde puisten in het Vlaamse land, hoewel de Muur nog steeds node gemist wordt. 
Genoeg tekst naar mijn zijn voor mijn honderdste, ik ga kijken hoe die honderdste in Vlaanderen afloop.
Goede week.

www.postduivenblog.nl