De Honderdste

Ik kijk vanmiddag naar de Ronde, de Ronde van Vlaanderen wel te verstaan. Hoogmis van het wielrennen in het wielergekke België. Het is vandaag de honderdste, ik zie in mijn lijst van gepubliceerde berichten dat het ook de honderdste keer is dat ik een blog schrijf. Jubileum of prestatie, niet aan mij om dat te beslissen, jublileum is in mijn beleving nooit aan de orde, je viert waardevolle momenten, geen numerieke feiten. Prestaties worden door anderen van gewicht voorzien, meestal vind je het zelf normaal dat je iets doet. Ik doe het met plezier, aan de reacties te horen heeft het voor anderen een meerwaarde.
In de Ronde is het tot nog toe niet spectaculair sportief gezien, alleen het afvallen van wat favorieten door de onvermijdelijke valpartijen baart opzien tot nog toe. Nog 70 kilometer, de finale is nog niet bezig. Hopelijk lopen de favorieten niet te veel schade op, volgende week is dat andere voorjaarsmonument in het klassieke wielerseizoen: Parijs-Roubaix. Bij sommige omstandigheden spreekt deze nog meer aan dan de Ronde.
Deze week stond in het teken van de eerste inkorving van het seizoen. Testvlucht, in alle betekenissen die je er maar aan kunt geven. De jaarlingen waren nog niet gechipt, de klokken moesten weer geladen na de updates van afgelopen winter, daarnaast is het ook weer warm draaien in de vereniging. Zitten alle duiven in het systeem, werkt het allemaal en meer van dit soort kwesties. Hier alleen een onwillige antenne, deze doet het niet meer, moet dus een nieuwe voor worden besteld. Geen ramp, er is er nog één die werkt, meer heb ik niet nodig. Wil in ieder geval wel een reserve antenne in huis hebben. Het gaat me niet gebeuren dat ik straks op de marathon bij aankomst van mijn eerste duif de bekende piepgeluidjes niet hoor, of niet snel kan schakelen als dit niet het geval is.
De duiven kwamen stroperig, uit alle richtingen, sommigen hadden de gang er aardig in, gezien de manier waarop ze op het hok vielen. Anderen hadden het minder naar de zin, bleven draaien, wisten zich nog niet zo goed raad met de situatie. Jaarlingen, ze hebben het hele seizoen om wijs te worden en ervaring op te doen, allemaal nodig voor de marathon, die voor alle tweejarigen onvermijdelijk gaat komen. Toch genoten, aangename temperatuur, mooie aankomsten en alvast even wennen aan langdurige concoursen, ik had er in een uur tijd elf van de zeventien thuis. 
In de Ronde laat Nederlands favoriet Terpstra zich eindelijk zien, zijn shirt wordt zichtbaar in het peloton op 62 kilometer van de streep. Er zijn dan al 190 kilometer gedaan. De slimste wint, niet de sterkste.
Genieten is het ook in de kweekafdeling van het hok. De jongen van de eerste ronde groeien voorspoedig, de kleuren worden al goed zichtbaar. De eerste ronde behelst maar tien jongen, een paar gaan naar een collega melker, van hem komen van de betere koppels ook een paar jongen terug, we ruilen gewoon. Hoe moeilijk kan het zijn om aan goede duiven te komen! Van een paar koppels zijn eieren overgelegd, deze broeden intussen alweer op de tweede ronde eieren. 
Het peloton dendert naar de Oude Kwaremont, de renners links komen het beste uit, parcourskennis heet dat. De finale begint.
Verder is er eigenlijk niet zoveel aan de hand in duivenland. Tenminste niet in mijn stukje van duivenland. Ik hoop op een mooi seizoen, zonder al teveel gedoe. Ik zag gisteren alweer de eerste minder positieve opmerkingen en sneren langs komen via Facebook. Volgens mij is niemand verplicht om in te korven. Als je er niet mee om kunt gaan dat het niet altijd zo gaat zoals men denkt of vind dat het moet, kan je beter je duiven thuis houden. Het is in ieder geval niet mijn manier om mijn ongenoegen te uiten.
Het peloton dendert naar de Koppenberg, één van de beroemde puisten in het Vlaamse land, hoewel de Muur nog steeds node gemist wordt. 
Genoeg tekst naar mijn zijn voor mijn honderdste, ik ga kijken hoe die honderdste in Vlaanderen afloop.
Goede week.

www.postduivenblog.nl