Niet de sterkste maar de slimste

Vanmiddag het WK wielrennen op de tv. Wielrennen is 1 van mijn favoriete sporten om te kijken, ik vind het mooi om te volgen wat er gebeurd, waarom een renner op een bepaald moment de aanval kiest, hoe sommige renners de koers kunnen "lezen", de heroïek die er mee gemoeid is. Het WK is vaak een koers van de lange adem, energie sparen om in de finale mee te zitten, vaak valt de beslissing pas in de laatste kilometers, nadat de renners kilometers lang elkaar hebben proberen te slopen. Vaak wint de slimste, diegene die het best met zijn energie is omgegaan, de sterkste kan zich vaak niet inhouden en verspeeld hierdoor zijn kansen. Saillant detail is dat er geen "oortjes" worden gebruikt, het communicatie middel tussen ploegleider en renners. Hierdoor ontstaat vaak verwarring en vraagt het van de renners inzicht, inzicht dat in veel koersen wordt overgenomen door de ploegleiders, omdat zij via beeld en geluidsverbindingen de informatie hebben over het verloop van de koers.

Parallellen kunnen getrokken worden met het verloop van een wedvlucht met duiven. De kracht van het collectief(peloton), de duif die zijn eigen plan trekt en hierdoor een gunstiger lijn vliegt, waardoor hij een voorsprong verkrijgt op het collectief. Natuurlijk, duiven vliegen op instinct, de menselijke intelligentie is bij de duif niet aanwezig. Maar toch, het heeft raakvlakken.

Gisteren bij de vereniging meegeholpen om de benodigde materialen die in het vliegseizoen zijn gebruikt schoon te maken en op te ruimen. Opvallend hierbij: natuurlijk zijn het dezelfde mensen die aanpakken, in de loop van de ochtend komen toch alle leden wel aan, helpen mee en diegene die dat niet (meer) kan komt toch in ieder geval voor een bakkie en een praatje. Gezellige ochtend dus, hoewel ik weer eens eerder moest vertrekken omdat er 's middags nog onverwacht gewerkt moest worden. Ik vind het toch uniek wat daar gebeurd, meestal zijn het maar een paar mensen en verstopt de rest zich.

Tijdens de koffie een mooi gesprek gehad met een clubgenoot. Een enthousiaste en ambitieuze liefhebber, zet regelmatig mooie uitslagen neer, net als ik overnachter. Het wil de laatste maanden niet zo erg, lichamelijke problemen spelen op waardoor de verzorging van de duiven te wensen over laat. Na zijn verhaal te hebben gehoord, bespraken we de mogelijkheid om het wat minder te doen, met minder duiven, wat selectiever te zijn met het aantal te fokken jongen en het aantal vliegers, waardoor er minder lichamelijk werk is en het plezier in de duiven weer terugkomt. Hij zelf heeft het idee om te stoppen als het niet meer wil, alleen nog wat kwekers, wat jongen verkopen en voor eenhoksraces kweken. Na ons gesprek merkte ik dat ik hem een optie had aangereikt waar hij zeker over na zal denken. Hoe het afloopt? Ik weet het niet, maar ik hoop dat ik tot hulp ben geweest.

Op eigen hok deze week de jongen 1 keer over het IJsselmeer afgericht, ik ben de hele week vroeg begonnen, dus de jongen moesten 's avonds al in de mand gezet worden, daarnaast moesten ze 's ochtend nog bijna 3 uur in de kofferbak wachten voor ze eruit konden. Niet ideaal vond ik, wederom 2 jongen die de oversteek niet hebben kunnen maken. Er is woensdag nog wel een jong teruggekomen van de africhting vorige week donderdag, gewond, staart weg, zo te zien niet door de kromsnavel, maar ergens tegenaan gevlogen. Wat een karakter.....

Verwondingen zien er altijd ernstig uit, maar het lijkt mee te vallen, ze vliegt gewoon rond, na een paar dagen recuperatie. Dit weekend niet afgericht, komende week nog maar een paar keer over het IJsselmeer. Vandaag vooral bezig geweest met alles weer rechttrekken wat afgelopen week is blijven liggen.

En het WK? Een Pool wordt wereldkampioen, hij was de slimste, hij wist op het juiste moment te ontsnappen, op een punt waar het niet werd verwacht. Zijn ploeg heeft lange tijd tempo gemaakt in het peloton, de meesten dus gesloopt. Natuurlijk, hij is een klasbak, heeft ondanks zijn 24 jaar al veel laten zien. De rest, de grote namen, hadden niet de punch om hem nog terug te pakken. 

Selectie?

Zoals ik vorige week al schreef, wilde ik afgelopen week gebruik maken van het aangekondigde goede weer om de jongen af te richten over het IJsselmeer.
De normale procedure is de jongen samen met wat oudere, ervaren vliegers te lossen halverwege de Afsluitdijk, daarna  de dijk oversteken en ook weer lossen met ervaren dieren. Gaat dit goed dan kunnen de jongen over de "dijk" zoals hier in de buurt wordt gezegd gelost worden zonder ondersteuning van de ervaren dieren.
Ik heb ervoor gekozen om de jongen in 1 keer mee te nemen over de dijk, zonder de ondersteuning van mijn ervaren vliegers. Reden hiervoor is wat ik van een aantal goed spelende overnacht specialisten hoor. De jongen moeten ervaring op doen, om leren gaan met allerlei omstandigheden. Om dit te leren moet je ze dwingen om dit te ondergaan.
De grootste barrière die ze tegenkomen onderweg naar noord-west Friesland is het IJsselmeer. Er zijn duiven die er simpelweg niet overheen durven, er zijn duiven die langs de Afsluitdijk vliegen, er zijn er ook veel die langs de Wadden eilanden gaan, dan uit het noorden weer terugkeren naar hun hok, de liefhebbers op de eilanden beamen dit. Ik kom zelf oorspronkelijk uit Noord-Holland, we zagen daar wekelijks massa's duiven richting het Noorden gaan. Wat we daar ook zagen was dat duiven, zeker onder minder goede omstandigheden, op de rem gingen en terugkwamen, rond bleven draaien en uiteindelijk op zoek gingen naar water en een plek om te overnachten. Er waren weekenden bij dat alleen op ons hok al 20 opvangers waren, vaak na een nachtrust, wat water en voer vertrokken ze weer, of ze ooit weer aankwamen? Ons niet bekend. Ik praat nu over ervaringen in de jaren '70 en '80, ik hoor hetzelfde nu nog steeds van liefhebbers uit Noord-Holland. Vorige week sprak ik de eigenaar van de opvanger die ik had uit Zuid-Holland, hij zei ook dat er massa's duiven overkwamen die duidelijk van een ander concours waren, het konden alleen de duiven zijn van sector 4. Hieruit blijkt maar weer dat de duiven vaak de kustlijn zoeken van de Noordzee en zo noordwaarts vliegen. 
Oh ja, die opvanger is weer keurig thuis, kreeg netjes bericht dat hij weer was gearriveerd.
Maar goed, motivatie heb ik nu wel duidelijk gemaakt, feit is dat je bereid moet zijn om te incasseren, je weet van te voren dat een aantal van de duiven het moeilijk zal hebben om thuis te komen.
Maandag heb ik ze de 1ste keer meegenomen. Omstandigheden waren moeilijk: oostenwind, heiig en warm, hoewel dat 's morgens nog wel meevalt in september. Vera hield in de gaten hoelang het zou duren voor er duiven terugkwamen. Ik heb gelost om 10:00 bij Medemblik, onderweg naar mijn werk. Om 13:15 was er nog niets terug, daarna moest Vera weg. Om 15:30 een appje met het bericht dat er een paar in het hok zaten. Ik heb niet zo lekker meer gewerkt daarna. Bij thuiskomst 's avonds waren er 19 thuis van de 26, wel even slikken dus, verkeerde beslissing? Dinsdags zijn er nog 2 nagekomen, 1 werd opgegeven in Balk/Gaasterland, deze was duidelijk niet over het water gegaan. 22 terecht dus van de 26.
Donderdag heb ik nog een keer dezelfde exercitie gedaan, nu met de 21 die thuis waren op dinsdag. Niemand die ze thuis heeft zien komen, maar de manier waarop ze in het hok zaten vertelde me dat ze een veel betere overtocht hadden gehad, alles zat er fris en fruitig bij, ik miste er wederom weer 2. Hiervan is er zaterdag nog 1 teruggekomen, compleet afgevlogen. De opvanger in Balk is op mijn verzoek op donderdag los gelaten en ook weer thuis. Per saldo dus 5 duiven weg van de 26 over 2 africhtingen. Moet nog bij vermeld worden dat de omstandigheden donderdag nog iets lastiger waren, de mist hing dikker over de weilanden, hoewel de bovenlucht mooi blauw was. Ook was het wat warmer, een heel zacht briesje uit het oosten.
Ik besef dat dit nog geen wedstrijd ervaring is, omgaan met stress van vervoer, containerlossingen en drinken in de vrachtwagens naar en op de losplaats moeten ze allemaal nog leren, feit is wel dat ze de belangrijkste barriere onderweg naar huis nu al 2x bedwongen hebben. Ik hoop er de komende weken nog een aantal keer gebruik van te kunnen maken, als het weer goed genoeg blijft. Heiig weer met een schone bovenlucht is niet ideaal, maar te doen, een bui regen onderweg is ook te overwinnen, er moeten natuurlijk wel omstandigheden zijn die de duiven eerlijke kans geven om thuis te komen. Als ik stop met de africhtingen zal ik de balans op maken welke jongen er nog over zijn. Hiermee kan ik in ieder geval alweer wat meer over de kweekwaarde van de "kwekers" vast stellen. Iets wat ik nodig heb om verder te komen, ook al hebben de jongen nog niet veel afstand hoeven overbruggen.
Ook hier heb ik ondertussen vastomlijnde ideeën over, maar dat komt een andere keer. In ieder geval altijd wel wat om over te schrijven en mijmeren. Goede week!

Alles in perspectief

De eerste week na de vakantie zit er weer op. Op het werk weer alles op de rit, het ritme weer opgepakt. Ook weer een beetje in de gaten krijgen wat er in de rest van de wereld gebeurd, journaals weer een beetje volgen.

In de Oekraïne blijft het spannend, het Midden-Oosten blijft een kruitvat, nu er weer meer Westerse bemoeienis komt zal ook dat weer invloed hebben op de gebeurtenissen in de rest van de wereld. 

Voor ons deel van de wereld is het ongelooflijk wat er allemaal gebeurd, maar ons deel van de wereld is net zo goed verantwoordelijk dat het mogelijk is wat daar allemaal gebeurd.

Zouden de Schotten zich echt gaan afscheiden? Ben benieuwd.

In de sportwereld lijkt de euforie van de prestaties van de Nederlandse sporters ook weer wat geluwd, de prestaties tijdens het WK voetbal, WK hockey, het goede voorjaar van de wielrenners lijken alweer vergeten. De gunstige uitzondering is Daphne Schippers op het EK atletiek, uniek wat ze daar liet zien.

In de duivenwereld een paar opmerkelijke zaken. Dopingcontroles worden door gezet bij liefhebbers die goed presteren. Leuk of niet, als men op bezoek komt voor zo'n controle betekend dit in ieder geval dat men zich in de kijker speelt.

Arjan Beens kondigde aan dat hij totaal gaat verkopen, de complete kolonie gaat onder de hamer, hij wil meer tijd voor zijn gezin. Volgens mij een heel plausibele verklaring. De manier waarop de man bezig was, laat geen ruimte voor andere zaken als duiven, de prestaties waren meer dan subliem, maar dit kan toch niet ten koste gaan van het gezin. Ik ken Arjan zelf niet, heb hem nooit gesproken, ik heb hem wel bewonderd, om zijn prestaties, maar vooral om zijn openheid, bereidheid om heilige huisjes aan te pakken. Natuurlijk voor zichzelf, maar voorvechters effenen voor het peloton wel de weg.

De derby voor de jongen werd dit weekend vervlogen, elk jaar weer komen de herinnering aan Nationaal Orleans naar boven, het zal nooit meer hetzelfde zijn, de lossingen met meer dan 100.000 duiven tegelijk gaan we niet meer zien. Ik vraag me alleen af waarom er zo laat in het seizoen de Derby wordt gepland. De omstandigheden waren goed gisteren, maar door mist werd er later gelost, mist die vaak voorkomt in september. Gevolg was dat er vanochtend in sector 4 nog driftig werd geklokt. Ik hoop dat de verliezen niet te hoog zullen zijn, gezien het weer vanochtend zullen de meesten toch goeddeels thuis zijn gekomen. Opvallend: echt duivenweer zoals men zegt, in iedere afdeling zag je dan ook weer de bekende namen boven komen drijven. Klasse wint, op den duur, altijd.

Op eigen hok gaat alles zijn gangetje, de hele week nog op tijd thuis zodat de jongen 's avonds nog een uurtje los konden, ook al wordt de speling die ik hier heb steeds kleiner, ik wil ze toch nog tot in oktober dagelijks los hebben, zodat er nog zoveel mogelijk afgericht kan worden.

Vorige week zijn er 2 jongen achtergebleven, door de niet zo handige africhting in de nevel, vorige week al beschreven.

Dit weekend ben ik zaterdag tot Lelystad gereden, prachtig weer om op te leren, ook de allerjongsten heb ik daar gelost, moet mogelijk zijn met dergelijk helder weer(in het Noorden was het de hele dag goed). Onderweg naar de geplande losplaats moest ik op de Ketelbrug stoppen, de brug moest open voor de scheepvaart. Tijdens het afremmen voor de brug schoten er een aantal koppels duiven over, die duidelijk op koers waren naar huis, magnifiek gezicht om de duiven zo laag over de weg te zien scheren. Ik heb er nog een niet zo duidelijke foto van kunnen maken, toen ik stilstond. Het zullen duiven van afdeling 10 zijn geweest, Noord loste in Meer, gezien de tijd klopte de doorkomst op de Ketelbrug aardig. Het verloop van de africhting was goed, bij thuiskomst viel de eerste, na een paar minuten gevolgd door een koppeltje van 7, daarna nog een aantal thuis zien komen, meesten alleen, die opvallend genoeg uit het Noord-westen kwamen. Langs het IJsselmeer omhoog dus, maar te ver en weer terug. De vluchtduiven die ik heb gezien zullen ze ongetwijfeld ook meegetrokken hebben. 's Avonds alles weer in het hok, dus missie geslaagd. Deze week draai ik wat latere diensten, het weer lijkt goed te worden, dus deze week de jongen maar leren over het IJsselmeer te vliegen, nogal cruciaal in de hoek waar ik woon.

Ik heb alleen nog een zorg bij de jonge sierduiven, ze lijken iets last van coli te hebben, niet verontrustend, maar er moet wel een kuurtje aan te pas komen, om de mest weer op een normaal peil te krijgen.

Vanochtend een jong opgevangen, opgegeven via de NPO site. Ik had verder geen acht geslagen op waar de duif weg kon komen, of wie de eigenaar was. Het bleek 1 van de bekendste spelers van Zuid-Holland te zijn. De man belde binnen een uur, klonk duidelijk bezorgd over de duif en verbaasd dat deze met de omstandigheden van gisteren toch in Friesland terecht was gekomen. Afgesproken dat ik hem een paar dagen verzorg en dan in Noord-Holland los, is hij alweer een aardig eindje op weg. Mooi dat je elkaar zo kunt helpen.

Duiven trekken langs de Ketelbrug

Gewaagd

Hallo, terug van vakantie, dus sinds 3 weken maar weer eens een berichtje.
Na 2 weken Frankrijk en België, zijn we woensdag weer thuis gekomen. Tijdens onze vakantie zijn de duiven gevoerd door mijn stiefzoon, ik pas dan alles dusdanig aan, zodat het zo makkelijk mogelijk is om de duiven te voeren. Mijn stiefzoon heeft niets met duiven, maar ik ben allang blij dat hij bereid is om voor de duiven te zorgen.
Betekend wel dat bij thuiskomt er meteen weer een hoop werk wacht. Hokken zijn 2 weken niet geschraapt, daarnaast moeten de duiven weer terug in het ritme wat mij past. Er moet tenslotte weer gewerkt worden ook.
Woensdagmiddag meteen de vliegers en jongen los gehad, kan meteen de conditie goed beoordeeld worden. Dat viel alles mee, ze draaiden meteen weer hun rondjes en trokken even weg.
Donderdag de jongen weer in de mand voor een korte africhting. Ook de jongsten heb ik voor het eerst mee gehad, op 20 km, voor de oudere jongen om er weer in te komen. Gelost volgens het bekende stramien, 1 voor 1, met een zo windje en mooi weer. Bij thuiskomt zat 1 jong op het hok, 1 van het ploegje allerjongsten. De aankomsten kon ik dus mooi volgen. Duiven bleven wel lang draaien boven het hok, de groep groeide gestaag. Reden: wederom een paar buizerds die hoog boven het hok draaiden. Op het moment dat ze uit zicht verdwenen, kwamen de jongen naar beneden en liepen ze vlot binnen. Vrijdag heb ik de jongen niet weg gehad, ik had nog wat andere verplichtingen.
Zaterdag had ik afgesproken met een paar (sier)duiven kennissen in Vroomshoop, mooie gelegenheid om de jonge postduiven weer mee te nemen. Het was wel erg heiig, maar de zon probeerde er door heen te prikken dus vol goede moed op weg. Onderweg viel het weer toch erg tegen, ik heb besloten om toch te lossen. Het groepje jongsten op 30 km, deze keer in 1 keer gelost vanwege de omstandigheden. De groep met iets oudere jongen heb ik 1 voor 1 gelost op ongeveer 60 km, op een iets oostelijker lijn. Wel met kromme tenen, maar de duiven de hele dag in de kofferbak leek me ook geen goed idee. Hoe dichter ik bij Vroomshoop kwam, hoe beter het weer, zelfs een waterig zonnetje, dus ik had goede hoop dat het toch goed zou komen.
Onderweg terug naar Friesland werd het echter weer donkerder en de mist leek ook weer dikker te worden....
Bij thuiskomst bleken er 24 van de 28 terug te zijn, 7 van de 9 jongsten en 17 van de 19 andere jongen. Het was toen al tegen 19:00, en het was dusdanig dicht dat ik geen duiven meer terug verwachtte.
's Avonds de tijd genomen om te kijken wat er verder in duivenland gebeurd was, de herfstklassieker Limoges bleek heel zwaar, in Friesland 13 duiven gemeld van de ruim 400 op zaterdag. De jongen en natour waren uitgesteld.
Ook het verloop en de lostijden van een paar afdelingen waren vreemd. Later in de middag lossen met dergelijk weer is geen goed idee, dit was ook te zien aan het verloop. De afdelingen die uitgesteld hadden, hebben het bij het rechte eind gehad, de zondag bleek een veel beter weerbeeld te geven.
De verlopen van de vluchten op zondag bleken goed te zijn.
Hier zijn vanochtend vroeg nog 2 jongen thuis gekomen. Mis dus nog 2 jongen, voor mij een goed resultaat, natuurlijk wil je alles thuis hebben, maar gezien de omstandigheden en niet zo handige beslissing om toch te gaan rijden met de duiven heeft gelukkig redelijk uitgepakt. 
Vergeet niet dat het hier om duiven gaat die op de overnachting moeten gaan schitteren, dus moeten leren omgaan met moeilijkheden. Om met J. te N. te spreken: de dommigheid moet eruit, dus voor de jongen mag het best moeilijk zijn.

Vakantie weer klaar, alles weer op de rit, de komende weken de jongen nog zoveel mogelijk africhten, ondertussen ga ik kijken of ik met de sierduiven nog een paar leuke shows kan draaien. Weer leuke vooruitzichten.