zaterdag 31 oktober 2015

Maar gewoon doen?

Deze week naast de drukte die er altijd heerst, nog de tijd gehad om hier en daar wat te lezen van andere mensen die over de duivensport schrijven. Van mijn eigen krabbels heb ik niet echt een hoge pet op, maar iets leren van de schrijfsels van anderen probeer ik zo vaak ik de gelegenheid heb.
Grappig te zien dat iedereen zo zijn eigen manier heeft, zakelijk en direct, vriendschappelijk, overtuigend of gewoon de doe normaal manier. In alles is wat te vinden wat weer aanspreekt naar anderen. Ik probeer er mijn voordeel mee te doen, misschien ook een tip voor diegenen die alleen maar lopen roepen dat het toch niet wil en de duiven voor de leuk heeft. Geloof ik niets van. Plezier voorop ja, maar dat plezier wordt toch een stuk groter als de prestaties er ook naar zijn.
Bespeur ook zo links en rechts wat steken onder water in de schrijfsels, men is het blijkbaar lang niet met elkaar eens. Vaak gaat het over te volgen systemen met bijproducten en schema's voor medicatie, of juist helemaal niet. Welk voer, welke mengeling, iedereen weet het beter en elk merk heeft het beste voer op de markt.
Ik heb eigenlijk helemaal geen verstand van voer. Ik koop mijn vaste mengeling, doe er in het najaar en de winter wat gerst bij, voor de vliegers haal ik een "vette" mengeling die tijdens het seizoen volle bak wordt verstrekt, wie hard werkt moet goed eten toch? Verder 1x in de week biergist, wat aangemaakt wordt met omega 3 olie. Of het helpt? Geen idee, vooral het laatste sla ik nogal eens over, geen zin of geen tijd, ik zie niet aan de duiven dat ze het missen. Verder in het drinkwater knoflook en azijn, ze lijken nooit echt beroerd, over het algemeen houden ze zich ook goed en herstellen ze redelijk tot goed van zware inspanningen. 
Veel mensen zullen nu gaan roepen dat er kansen blijven liggen, het zal best, misschien gaan ze wel harder vliegen als ik 5 mengelingen nodig heb in het seizoen om op te voeren, af te bouwen, een week overbruggen en meer van dat fraais. Als ik er aan denk wordt ik er al een beetje moedeloos van. Ik ga er niet blij van worden, dus zal het voor de duiven ook wel zo zijn. Ik zie ze al kijken naar me: "Het is weer maandag zeker? We zien het, ligt weer alleen van dat schrale spul in de bak." 
Verder was ik blij met de reactie op het stukje wat ik vorige week schreef. Wat reacties, die er op wijzen dat er nog meer mensen moeten zijn die in ieder geval willen dat het anders gaat, gewoon om aansluiting te houden met de tijd waarin we leven, bediend door een organisatie die dat ondersteund. Nee, ik ben niet uit op rebellie, wil gewoon met duiven spelen als de gelegenheid daar is. Wat er wel nodig is, is dat men wakker wordt en met vernieuwingen komt in plaats van aanpassingen aan iets waar we stuk op zijn gelopen. Dat het erg lastig is snap ik ook, maar welke verandering is dat niet?
De duivinnen toeren lekker
Door het wat later beginnen heb ik deze week de duivinnen bijna iedere dag los gehad. Ga het volgend jaar toch doen, alleen duivinnen spelen, na de test van afgelopen seizoen lijkt het voor mij de goede oplossing om optimaal te kunnen spelen. Verder komt er uit mijn analyses van afgelopen jaar naar voren dat ik dit jaar te laat was met jongen. Niet voldoende om te starten met africhten en van een te jonge leeftijd betekend een maand eerder koppelen, zorgen dat er jongen zitten die eind juli gewoon volle bak afgericht kunnen worden. Augustus, september en begin oktober moet dan voldoende tijd geven om goed af te richten. Jaarlingen alleen mee op de programma vluchten met de vereniging, pas als 2 jarige de baan op. Ja, dat kost wat geduld en tijd, maar goed opleiden brengt volgens mij een betere score in bruikbare vliegduiven. Misschien kan ik zo mijn ploeg wel uitbreiden naar 4 of 5 marathons, in plaats van de 3 die ik nu speel. We zullen zien.
Volgende week met een paar
 overnachters bij elkaar om duiven te bespreken, bij te kleppen en gewoon een gezellige middag hebben. Heb er nu al weer zin in!

www.pigeonjohnny.blogspot.com

zondag 25 oktober 2015

Schuldig of andere tijden?

Hoe zou dat eigenlijk gaan? 
Vrijdagavond was de najaarsvergadering van mijn clubje in Minnertsga. Ik was te laat, zou op tijd van het werk vertrekken, maar ja, als ik eens iets privé heb, gebeurd er steevast iets waardoor je net even meer tijd kwijt bent dan de bedoeling is. Voor mij is dat de normaalste zaak van de wereld, zit tenslotte dagdagelijks in de hectiek. Voor veel mensen is dit ondenkbaar, 's morgens werken, 's middag om 17:00 thuis, 18:00 de aardappelen op tafel. Mijn leven zit zo niet in elkaar, lastig uit te leggen aan diegene die een regelmatiger leven hebben. 
Maar, hoe zou het eigenlijk gaan als ik ook zo'n baantje had, dicht bij huis, elke dag mooi op tijd, de enige stress van die dag op tijd in het lokaal zijn?
Tijdens de vergadering werd de bezorgdheid uitgesproken dat er maar een paar mensen zijn die nogal specifieke zaken in de vingers hebben. Te denken aan de klokken man, de inkorver, de mensen die achter de schermen de club feitelijk draaiend houden.
Hoe zou dat gaan als deze mensen plots niet meer kunnen, of niet meer willen? Helpers genoeg in de club, maar of die nu weten hoe je met het kloksysteem werkt met inkorven en afslaan? 
Volgende vraag is natuurlijk wie er genegen is om te leren ook met de computer en software om te gaan, zodat het inderdaad wat makkelijker word. Akelig stil en wat gemompelde verontschuldigingen. Ja er zijn er nog een paar die het weten, maar ja, zijn precies die gasten die niet altijd aanwezig zijn, werken, overnachtspelers, noem maar op........
Hoe zou dat eigenlijk gaan als we plots tekort inkorvers hebben voor de normale programma vluchten?
Constatering is dat er best veel overnachters lid zijn in de club, die korven niet alles in, veel slaan de jongen en navluchten over, gewoon omdat ze later kweken, tijd te kort komen, lichamelijke ongemakken en zo meer.
Programma spelers zijn in de minderheid aan het raken, er zijn er een paar gestopt, of overgestapt, zoiets gebeurd ieder jaar wel, maar dit jaar net even meer dan je hebben kan als club.
Hoe zou dat gaan, als je clubje zijn bestaansrecht verliest, domweg omdat je te vaak naar een andere club moet om in te korven?
Het is niet zo ver, maar, als we niets doen gaat dat wel gebeuren, volgens mij is het bij meer clubs aan de hand bij ons in de buurt....
Ik kijk nog eens naar mijn eigen situatie: ben eigenlijk te druk om met postduiven te spelen, zet mijn duiven 's morgens in het lokaal met water en voer, zodat ze ingekorft kunnen worden als het zover is. Ben er vaak op zaterdag niet, moet toch nog wel eens gewerkt worden, weet hoe de klokken werken, maar ja, ben er vaak gewoon niet, als ik niet inkorf met de jongen en natour ga ik ook niet even naar het afslaan, is me net even te ver op mijn vrije zaterdag..........
Schuldig? In de zin van samen en gemeenschapszin naar mijn club toe zeker. Ik ben overigens niet de enige. Hoewel ik een avond als vrijdag ook niet wil missen. Na de vergadering toch nog lekker over duiven geouwehoerd en mekaar nog even wat op zitten ruien. Hoort erbij toch?
Als je het wat algemener bekijkt geeft het eigenlijk het failliet van de oude duivensport weer, we willen niet dat er wat veranderd, maar zo kan het niet jaren door blijven gaan.
Ik ben de exponent van de liefhebber die in een andere tijd verkeerd, dus ook anders door zijn vereniging en bond bediend dient te worden. De specialisatie zien we steeds meer, maar het systeem waarin we verkeren is nog steeds gestoeld op 50 jaar geleden, toen de bomen de hemel nog ingroeiden.
NPO misschien wordt het tijd om specialisatie gemeengoed te maken, om voorzieningen te treffen voor invlieg en lapvluchten voor de specialisten op welke discipline dan ook, schrijf een competitie uit over een korter aantal weken waarin elke discipline afzonderlijk kan concoursen. April, mei en juni voor de snelheid, kunnen ze elke week op 200 km knallen. De midfonders van eind april tot eind juni elke week op 400 km, kunnen ze zich ook uitleven.
5 Dagfondvluchten in Juni en Juli, dan zijn de dagen het langst, om de week, kan je tussen door nog ff lappen of op de snelheid en midfond mee, zelfde geldt voor de marathon en ZLU. Jonge duivenvluchten van Juli t/m eind Augustus, weet je meteen waar je aan toe bent, kan je je vakantie eromheen plannen. Om af te kicken nog wat natur of taartvluchten zoals dat zo mooi heet, kan je mooi wat laatjes africhten of nog wat thuisblijvers testen. Deze kunnen in september tot in oktober, kijk naar de taartvluchten.
Algemeen kampioenschap(generaal) hoef je niet af te schaffen, gewoon je beste resultaten van 4 vitesse, 4 midfond, 3 dagfond en 4 jonge vluchten inleveren, alles weer geregeld toch?
De NIC's zijn best succesvol, dus waarom niet een zelfde systeem voor de snelheid, midfond en dagfond concoursen? Ja, je kunt dan niet elke week om de hoek inkorven, nou ja, kan ik nu ook al niet, Minnertsga is 15 minuten, Holwerd voor de marathon een half uur. Goed is te zien dat er juist bij de NIC's steeds meer gebeurd wat mensen bind. Wat te denken van een soort van duivenbeurs ipv van dezelde prijsuitreiking als 25 jaar geleden ook al gebeurde?
Het probleem met veranderingen is dat mensen genegen zijn om beren op de weg te zien, in plaats van de voordelen en voortgang van de sport, die we toch met zijn allen willen behouden.
De gemeenschapszin blijft toch ook wel behouden, dat begint namelijk bij hulp vragen en hulp bieden waar nodig. Dit kan op verenigings niveau, maar net zo goed op een wat groter gebied, kijk naar het organiseren van lapvluchten in Noord-Holland door de ZLU spelers daar, of de mogelijkhied om in Hank duiven in te korven op vrijdag voor een ritje Noord Frankrijk, ook om te lappen. Lijkt me niet moeilijk om dit ook in andere gebieden in Nederland op te zetten.
Oh ja, vergeet nog wat voor diegenen die betrokken zijn, maar thuis geen sores willen of kunnen gebruiken: organiseer weer eenhoksraces in Nederland, blijven er vast nog meer mensen betrokken bij de sport.

Ideeën genoeg lijkt me, nu nog een paar mensen die er een visie op durven te ontwikkelen, dan zijn we vertrokken naar postduivensport 2.0.

www.pigeonjohnny.blogspot.com


zaterdag 17 oktober 2015

Blik vooruit

Zaterdagochtend, vroeg wakker, wil straks weg, dus zo meteen de hokken, de duivinnen even los en hop, de weg weer op.
Plan is om vandaag even naar Borne te gaan, er is daar een bijeenkomst van fokkers van mijn andere passie, de Holle Kroppers.
Wat ik daar zo leuk aan vind? Sociaal contact, uitwisselen van nieuwtjes, even de invalshoeken met elkaar afstemmen, wat is nou een goede, wat vind jij een goede?
Het helpt me om niet teveel hokblind te worden, de juiste duiven te selecteren, mijn stammetje verder op te bouwen, betere resultaten te halen.
Net als bij de postduiven is ook bij de sierduiven(want dat zijn Holle Kroppers), het doel de ultieme duif te fokken. Bovenal gaat het bij mij om het plezier, de broodnodige dagelijkse ontspanning bij huis.
Er moet echter een sportief element inzitten, een doel om naar toe te werken. Bij de postduiven werk ik toe naar van tevoren aangewezen marathon vluchten, bij de sierduiven prik ik een paar tentoonstellingen, waar ik goed met mijn dieren voor de dag wil komen.
Uitgangspunt bij beide disciplines is een aantal goede fokdieren, deze moeten mij de juiste vliegduiven of in het geval van de Holle Kroppers, showduiven opleveren. 
Het blijft na een aantal uiterlijke kenmerken toch ook een persoonlijke kwestie, welke kwaliteiten denk je bij duiven te zien, die in jou beleving nodig zijn om de ultieme duif te fokken. Iedereen denkt daar anders over, gelukkig maar, anders was het mysterie van de goede duif snel ontrafelt en de uitdaging in onze sport snel weg.
Al met al zorgt het ervoor dat de blik vooruit blijft staan. Mooie prestaties moet je van genieten, ik heb al eens geschreven over de thuiskomst van de 556 van Cahors afgelopen juli, het euforische gevoel en de blijdschap die het me gaf toen ze aankwam. Ik kan de video in mijn hoofd nog zo terughalen. Dit is wat ik steeds wil bereiken, het ultieme plezier, behaald door een samenspel van melker en duif, door inzicht in de juiste koppeling, de juiste begeleiding, de duif met de juiste instelling op precies het goede moment gebracht. 
Vooruit kijken, weer bezig met koppelingen, de juiste duiven bij elkaar, hokversterking wel of niet, wat doe ik met de vliegploeg volgend jaar. De lessen van afgelopen seizoen door het hoofd afspelen.
De duiven doen het goed op het moment, wordt nog volop geruid maar ze worden weer o zo mooi. 
Vorig jaar heb ik ingezet op spel met de duivinnen, eerst weduwschap later op het nest, toch nog doffers bij geschakeld. 
Deze week lang in de file gestaan, dus alle tijd om afwegingen te maken, de duivinnen deden het fantastisch, de doffers stelden eigenlijk teleur, hebben ook geen eerlijke kans gehad. Misschien toch maar op de duivinnen toer, net als afgelopen seizoen? Zou zo maar kunnen, systeem is te hanteren, dat is wel duidelijk geworden.
Ik zie dat het licht begint te worden, eerst de hokken maar even, zoals iedere dag, beginnen bij het begin.

Goede week.


zondag 11 oktober 2015

Doelstellingen, wat moet je ermee?

Gisteren in Holwerd geweest, voor de prijsuitreiking van het N.I.C. Ik heb er een oprecht leuke middag gehad, veel gelachen, veel gehoord, gezichten gezien die ik anders alleen tijdens het vliegseizoen zie, bijgekletst en de reeks prijsuitreikingen weer uitgezeten en braaf aan de tombola meegedaan.
De commissie daar doet schitterend werk, met prachtige vleesprijzen voor de liefhebbers en een goed gevulde tombola. Ook voor de bonnen/late jongen verkoop wordt een hoop werk verzet, zo waren of jongen of bonnen te koop uit maar liefst 3 verschillende teletekst duiven, daarnaast een jong van de onvolprezen Barca doffer van Simon IJnsen, familie van de beste marathon duif van Nederland van Ronnie Leusink en ga zo maar door. 
Die duif van Ronnie, Arjanneke genaamd, wat een duif is dat. 3x teletekst op 3 vluchten in 1 seizoen, 3x onder totaal andere omstandigheden. Die kom je niet zo snel meer tegen.
Minpuntje was de bieding op een jong van de "Rooie" van Agema/v.d. Meer, zelfs samen met maat Bram waren de biedingen te machtig en moesten we hem laten lopen, jammer. Nog wel een bonnetje op de kop getikt van Wildervank uit Nes, Ameland van zijn teletekst duivin op Bergerac, 3x prijs en een echte kopprijs, dat op 1 van de verste afstanden, moet wel een topper zijn. Hij had van mij nog wat te goed, kunnen we mooi uitruilen.
Een positief verhaal dus, gelukkig, goed gevulde zaal ook, vooral veel leuke mensen bij elkaar, wat wil je nog meer.

Toch wel weer iets om over na te denken deze week. Ik werd deze week weer eens geconfronteerd met de vraag wat mijn "WHY" is. Diegenen die regelmatig cursussen volgen voor management weten wel wat ik bedoel. Het onderwerp keert in wat voor hoedanigheid steeds terug. De vraag is eigenlijk: Weet je waarom je doet wat je aan het doen bent en past dat wel in de visie van de organisatie waarin je verkeerd. 
Onwillekeurig moest ik op de terugweg na de cursus op donderdag aan de vraag terugdenken, mijn "WHY" in de duivensport, wat is dat eigenlijk, heb ik die wel voldoende duidelijk en wat nog veel belangrijker is, heeft mijn organisatie in de duivensport wel een "WHY"?
Een snelle blik in de statuten van de N.P.O. leert dat de organisatie zich ten doel stelt om de duivensport in het algemeen en de wedstrijdsport in het bijzonder te bevorderen en stimuleren. Mooie frase, alleen denk ik dat men het gevoel met deze doelstelling, deze "WHY" volledig kwijt is. Is het wel een "WHY", kan de N.P.O. hier zijn bestaansrecht aan ontlenen, of moet de organisatie zich opnieuw uitvinden om weer een punt op de horizon te krijgen en daadwerkelijk met een doelstelling gaan werken. Past dit nog in de tijdsgeest en de problematiek die we tegenkomen binnen de hobby.
Feit is dat de meeste leden zich niet kunnen vereenzelvigen met wat er op landelijk maar ook op afdelingsniveau gebeurd. Nee, ik ben niet echt ingevoerd in alle problematiek, wil duiven houden, kweken, vliegen en plezier beleven aan mijn hobby en dat ook nog samen doen met de mensen die dezelfde hobby hebben. Toch weet ik welhaast zeker dat de meerderheid van de leden van het N.P.O. zich niet kunnen vinden in de gang van zaken, bestuur en leden zijn elkaar kwijt. Hergroeperen en gezamelijk achter een nieuwe doelstelling, een nieuwe "WHY", zou goed helpen om weer wat begrip en draagkracht te krijgen.
Mijn "WHY" in de duivensport? De ultieme sportduif kweken en dit bevestigd zien door de uitslagen op de door mij uitgezochte marathon vluchten. 
Graag in een leuke vereniging met leuke collega melkers die waardering hebben voor elkaars prestaties en helpen als het nodig is, op welke manier mogelijk. Wat zou die wereld mooi zijn. Mijn maatjes daar in Minnertsga en ik, we zijn al een eindje op weg, hopen dat dat in ieder geval zo blijft. Is daar in ieder geval een basis om stappen naar voren te maken.


  

zondag 4 oktober 2015

Hectiek en wijze besluiten

Poging 24, het moet nu toch lukken. Zit al een tijdje naar een leeg scherm te kijken, probeer te verzinnen hoe ik mijn wekelijkse gebrabbel nu weer opgeschreven moet krijgen. Kan niet echt een goede opening verzinnen, dan maar gewoon beginnen met tikken.
Na het verdriet van vorige week, deze week weer volop terug in de hectiek. Het helpt om alle sores wat van je af te zetten, maar weg is het natuurlijk niet. Het is ook vreemd: Op zaterdag bewijs je je neef van 24 de laatste eer, de wereld staat dan echt wel even stil, op dinsdag applaus en alom waardering voor zoonlief, ook 24, tijdens de uitreiking van zijn HBO diploma. Ondertussen is het rennen en vliegen, de hectiek en het tijdsgebrek alweer hoogtij aan het vieren.
Op het werk wat problematiek van buitenaf, kan je niet veel aan veranderen, maar heeft wel veel impact op de organisatie, op dinsdag vliegen we nog even naar Amsterdam om zoonlief te supporteren bij de voor hem zo belangrijke gebeurtenis, ondertussen wordt er thuis een keuken weggesloopt, het nodig aangepast en hopelijk maandag een nieuwe keuken geplaatst. Zaterdagochtend nog maar even snel wat van de oude vloer weggehakt, anders paste het net niet allemaal, container voor de deur nog even vullen, 's middags een uitje met collega's, ondertussen contact met het werk, want er draait nog productie op 1 afdeling, wordt nog even een ombouw gedaan enz. Kortom het wordt niet anders de komende tijd. Er gaat nog veel gebeuren de komende maanden.

Deze week de duiven nog 2x over het IJsselmeer afgericht, het was tenslotte prachtig weer. Vrijdagochtend tijdens het schoonmaken ontdekte ik wat dunne mest en er had 1 of 2 duiven overgegeven. Niet goed, verderop in het hok ook een paar met dunne mest. Meteen besloten niet meer af te richten, het lijkt allemaal niet ernstig, maar de africhtingen zorgen wel voor extra inspanningen en stress, het helpt niet om de jongelingen nu op de rit te houden. Daarnaast moet je binnen de heersende hectiek keuzes gaan maken.
Al met al toch een aardig programma kunnen draaien met de jongen, de oudsten zijn in totaal 15 keer weggeweest, waaronder 3x over het IJsselmeer, de jongeren 10x weg, met 2x de oversteek over het IJsselmeer.
Vanochtend de jongen nagekeken, er waren er 2 wat mager, hou ze maar even in de peiling de komende tijd. Alles los en lekker in bad, vanavond zal ik ook de jongen scheiden, dan krijgen we wat zicht op wat er nog is. Weet in ieder geval wel dat ik, zoals de traditie altijd wil, doffers tekort kom in het vlieghok voor volgend jaar. Rijst meteen weer de vraag of er alleen met duivinnen gespeeld moet worden. Vooralsnog ga ik dat niet doen, ik wil ook graag dat de doffers laten zien wat ze kunnen. Waarom? Omdat ik mijn beste vliegers wil weten, vandaar uit verder zal kweken.
Duiven kunnen nog los, ik werk pertinent wat latere diensten, waardoor er 's ochtends tijd is voor de duiven, dus ook tijd om ze te laten vliegen. Als ze gescheiden zitten kunnen de vliegers om de dag los, ene dag doffers, andere dag duivinnen.
Vanochtend wel het besluit genomen om de 556 op de kweek te doen, ze vloog vorig jaar als jaarling al een mooie prijs van Ruffec, dit jaar als 2 jarige 2 vroege prijzen van Aurillac en Cahors, voor mij goed genoeg om niet langer te wachten. In de hand laat ze ook de kwaliteiten zien die je normaliter van een kweker mag verwachten. Goede vliegploegen worden op het kweekhok gebouwd, in plaats van gesloopt op het vlieghok. Ik hoop dat ik er een paar van het zelfde kaliber of beter van mag fokken de komende jaren.
De 13-556 na haar thuiskomst van Cahors in juli dit jaar.

Goed, genoeg voor deze week, nog wat huiswerk te doen, donderdag weer cursusdag.