zaterdag 4 juni 2016

Wachten

Onwerkelijk is het, zaterdagavond, in de achtertuin, laptop op schoot, in een meer dan 's zomers Friesland. Op de achtergrond pruttelen de zware diesels van de antieke tractors. De Elfstedentocht voor trekkers komt tot een eind, start en verzamelpunt is in ons dorp, een weiland 50 meter van ons huis dient als eindpunt. Onvoorstelbaar, als je puur naar je lokale omstandigheden kijkt, dat er geen vlucht kon zijn vandaag. De moderne middelen die we tegenwoordig hebben brengen je snel op andere gedachten. In geen 100 jaar had ik het aangedurfd te lossen, veel te link met de omstandigheden vanochtend verder op naar het zuiden en de daarbij ontwikkelende buien. Morgen ziet het er een stuk beter uit.
Onweer, vochtige lucht, onvoorspelbaar zware buien, geen duivenweer, als er veel elektrische lading in de lucht zit is het toch al geen goed idee om duiven te laten vliegen. Morgen ziet het er beter uit, ik denk dat alles gewoon losgaat morgen. Ik heb alleen de jaarlingen op Quievrain, mijn overnacht collega's wachten nog op de eerste clash van dit jaar, Limoges was vandaag wederom uitgesteld.
Alleen een gedeelte van afdeling 8 en afdeling 10 hebben vandaag gelost op flink ingekorte concoursen. 
Ik ben eigenlijk wel blij met het uitstel. Mijn jaarlingen hebben nu voor de eerste keer 2 nachten mand, hoort bij de leerschool die moet leiden naar een succesvolle marathon carrière. Daarnaast lijken de omstandigheden morgen fair, mooi helder weer met n-o wind. Ik zeg dat wordt genieten morgen van de aankomsten, ook al zullen ze niet met de eersten mee doen. Het grote doel moet voor ogen worden gehouden, de 3 marathon vluchten per jaar die ik als speerpunt aanwijs.
Ik betrapte me er vandaag op dat ik wel heel erg veel tijd stak in het vinden van informatie over de lossing, tussen de bedrijven door. Op de zaterdag is het altijd duivendag, alles wat doordeweeks niet lukt moet op die dag, om de zondag nog enigszins de zondag te laten zijn. Ik probeerde meer dan nodig om lossingsinformatie te krijgen. Als de mist snel genoeg kon optrekken had er nog een kans geweest dat ze los konden, tenminste dat is wat er door mijn hoofd spookte.  Ik was niet de enige die er blijkbaar zo over dacht, de site van de afdeling vliegt eruit als iedereen tegelijk probeert te kijken naar de lossingen. Gelukkig hebben we facebook ook nog, waar dan ook altijd netjes dezelfde berichtgeving te vinden is als op de officiële website.
Wachten, hoeveel uren zal een doorgewinterd melker al hebben gespendeerd aan wachten. Niet wachten op de bus of trein, maar gewoon wachten op iets waarvan je niet zeker weet wanneer het gebeurd. Ja, de duiven komen thuis, maar hoe laat, wanneer valt bij jou de eerste, wanneer meldt de laatste zich, hoeveel tijd staart een melker in het grote niets, wachtend op dat wezentje wat plotseling op het netvlies verschijnt, knijpend, draaiend, richtend, vallend naar het hok. Het magische moment voor iedere postduivenhouder.
Iedere melker kan je dan ook vertellen dat wachten lang duurt, maar ook eigenlijk weer niet. Ik weet niet hoe snel een mens kan denken, of daar een meting aan gegeven kan worden, maar wachten betekend mijmeren, positief of negatief, alle grote duivenproblemen worden opgelost in die tijd dat je bij het hok zit of staat, maar toch ook weer niet, de week erop zit je er weer, in het seizoen. Let wel, de duivenproblemen, wereldproblemen los je niet op als je hoofd vol is van duiven.
Ik zal morgen weer met plezier wachten, als het weer net is als vandaag is dat zeker geen straf.
Ik heb hier op het hok geen problemen zover. De oudere dames gaan naar St. Vincent, de 2 jarigen gaan naar Brive, een week later. Ze zullen deze week allemaal op eieren komen, dus ze zullen op eitjes worden gespeeld. De conditie lijkt goed, ze voelen goed aan, zijdezacht en vol. Alleen het trainen om het hok wil niet erg, dus veel rijden om de gang erin te houden zal nodig zijn. Geen training betekend onvoldoende voedselopname en dus tekort opslag van energie in het lijf. De energie die ze nodig hebben om de marathon afstanden te overbruggen. Vrijdag is het gelukkig ook goed gegaan. 's Ochtends de duiven voor Quievrain als altijd bij de club afgeleverd, de thuisblijvers reden mee tot aan het werk in Noord-Holland. In Friesland prachtig weer, in Noord-Holland mistig, eigenlijk te mistig om te lossen. Er is dan geen keuze meer, de duiven moeten eruit, de hele dag in de warme kofferbak is zeker geen optie. Toen ik 's avond in het hok keek was alles gelukkig weer thuis. Het waren de ervaren dames, met wat vertrouwen blijkt er dus best veel mogelijk te zijn.
De jaarlingen blijven op het programma, hier nog midfond en dagfond, nog een aantal keer 2 nachten mand is wat ze nodig hebben. De afstanden zeggen mij minder.
Bij de kwekers worden komende week de laatste eieren gelegd voor dit seizoen, de bestelde 50 ringen zullen dan op zijn. Ik hoop er weer een leuk ploegje jaarlingen voor volgend jaar aan over te kunnen houden.

Voor iedereen die morgen vliegt, of misschien maandag nog aankomsten heeft van Limoges, succes!

Goede week.


1 opmerking: