Tussen straaljagers en St Vincent.

Niet meevliegen dit weekend, ik had het voor het seizoen niet in mijn agenda. Maar, dingen gaan zoals ze gaan. Een planning of een plan is slechts het begin van het avontuur dat je op dat moment gaat beginnen. Stug vasthouden aan wat je in je hoofd hebt getuigd eerder van eigenwijs dan van lef. Als het nodig is moet je je simpelweg aanpassen en het maximaal mogelijke eruit halen. 
Wat ik in mijn hoofd had was heel simpel. Alleen duivinnen spelen, zo vaak mogelijk tot en met de eerste dagfondvlucht. Daarna de jaarlingen doorspelen op de programmavluchten waar ze alvast aan de meer nachten mand mogen wennen, de meerjarigen naar  de overnacht. Tweejarigen mee op de derde en vijfde of zesde race van het jaar, de ouderen naar Saint Vincent en later naar Orange, de te verwachten zware vluchten in het programma, op het lijf geschreven van de ervaren rotten. Afronden van het overnachtseizoen in de laatste week Juli en klaar weer, op naar het volgende seizoen. Jongen worden afgericht vanaf Juli, niet eerder, de reden hebben we kunnen zien aan de weersomstandigheden van de afgelopen weken. Warmte en koude fronten, onweer, kortom, teveel elektrische lading in de lucht, niet goed voor de jongen, als de zomer er echt is, geen probleem meer, dus tijd genoeg voor een fundament van een succesvolle marathon carrière. 
De races van de afgelopen weekenden waren zwaar, toe te schrijven aan het weerbeeld, hierboven al omschreven. De jaarlingen bleven dit weekend een nacht overstaan en er werd nog wat teruggereden om de buien te ontwijken. Wijze besluiten. Toch werd het zondagmiddag en avond zwaar, er kwamen er drie van de acht door, maandag nog eens vier. De laatste heb ik tot nu niet weer gezien. De jaarlingen hadden een jasje uitgedaan, dus geen dagfond vlucht dit weekend. Ik heb ze om te bouwen niet om op een hoop te spelen. 

Ook mijn overnacht collega's hebben een woordje mee kunnen spreken over zware vluchten. Het verloop van Limoges was zwaar, dusdanig dat er nog veel duiven achter zijn, het concours zelf stond bijna 24 uur open, ongekend, dertig jaar geleden werden overnachtconcoursen zo vervlogen. Chapeau voor de winnaars, vooral de duif die 's ochtends werd geklokt in Terborg wekte bij mij verwondering. Nachtvliegen met een dikke kopwind, ik had het nooit verwacht.
Toch zitten er voordelen aan het niet inkorven dit weekend. Ik had al een festiviteit op de agenda, georganiseerd door de organisatie waar ik werk. Gezien mijn functie is er geen discussie over dat ik daar aanwezig ben. Daarnaast zijn de luchtmacht dagen in Leeuwarden. Ik woon op een steenworp afstand van de vliegbasis, de straaljagers die demonstraties geven doen dat bij voorkeur boven onze achtertuin. Trouwens parkeren ook, hebben we donderdagmiddag geleerd. Het was hemelsbreed niet zo ver van ons huis. 
Kortom, spectaculair, ik denk dat de duiven daar iets anders over denken, als ze thuiskomen met een jet achter de kont aan.
Ik heb de duiven goed kunnen trainen deze week. Maandag en woensdag 30 kilometer vanaf de kop Afsluitdijk, dinsdag moest ik naar het hoofdkantoor, dus duiven op de zuidlijn gelost op zo'n 50 kilometer, donderdag en vrijdag nog een enkeltje IJsselmeer, gelost bij Medemblik, in rechte lijn ongeveer 65 kilometer. Mooie voorbereiding lijkt me voor St Vincent.
Dit weekend relax, de St Vincenters opvoeren, de duiven voor Brive nog even door laten trainen, vrijdag weer wat jaarlingen voor de midfond. 
Het begint er op te lijken, ook voor mij gaat het seizoen echt beginnen.
Iedereen succes komend weekend.

www.postduivenblog.nl