zondag 28 juli 2019

28 juli, bijna

Zondagochtend 28 juli, dag van uitersten. In het noorden nog steeds warm weer, in het zuiden was het gisteren al behoorlijk afgekoeld met buien en onweer. 
Veel van de duiven van Orange moeten nog vallen, het gaat uiterst moeizaam. Een blik op de meldsite verteld dat er ruim 100 het hok weer hebben gevonden, ongeveer 25% is thuis. Zwaar, wederom een vlucht waarbij de duiven regen en onweersfronten moeten trotseren.
28 juli, de dag dat mijn vader 86 had geworden, gemist maar niet vergeten. 28 juli, de dag nadat we bij onze kleindochter en pleegmoeder op bezoek waren, het grootste geluk dat je kan vinden. 28 juli, de dag dat we Vera's verjaardag vast vieren. Altijd leuker op zondag met elkaar, dan op maandag terwijl iedereen werkt of in ieder geval druk is.
28 juli, de dag dat ik nog eens de nieuwste aanwinsten voor de kweek voor volgende jaar bekijk. Mooie dieren, opent weer perspectief.
28 juli, de dag dat de Tour eindigt, met een winnaar die de belofte heeft nog vaak winnaar te worden. Bekeken rijden en aanvallen waar nodig loonde. Geen gezeur over ingekorte etappes of meer van dat fraais, hij was gewoon de beste. Kruiswijk laat wederom zien dat hij top is, maar hij is net niet de beste. 
28 juli, wat doet Max vanmiddag? Een titanenstrijd met Hamilton ligt in het verschiet, gaat om het aflossen van de ene generatie naar de andere. Loslaten is voor heren met een dergelijke mentaliteit geen optie..... Enerverend.
28 juli, het is ook de dag dat het nog 2 dagen is voor de inkorving voor Bergerac, de laatste nationale lossing van dit jaar, de laatste wedvlucht waar aan wordt deelgenomen in Engelum. 11 duivinnen zijn er nog, 4 overjarig, 7 jaarling. Alle 11 inkorven was de bedoeling, de omstandigheden bepalen uiteindelijk of dat lukt. De duivin die vorige week thuis kwam van Cahors gaat het niet halen. Geen neststand, hoewel ze wel in een prima conditie lijkt. 2 jaarlingen zitten op een jong van 11/12 dagen. De doffers jagen alweer, gaan ook niet mee, geen focus meer op de neststand. 1 jaarling wordt nog aan getwijfeld. Zij is gekoppeld met een andere duivin, de ene heeft al 4 dagen terug haar tweede ei gelegd, de twijfelaar legt deze pas morgen..... what to do?
6 of 7 mee naar Bergerac, voor mijn doen toch al veel, mooi ploegje dus, de rest maar overhouden voor volgend jaar.
De jongen worden ondertussen afgericht, voor zover mogelijk qua leeftijd. Ploegje van 16, ze zijn nu 6 keer weggeweest, 5x op zo'n 25 kilometer, vrijdag voor het eerst halverwege de Afsluitdijk. Alles netjes in het hok toen ik 's avonds thuis kwam. Hoe lang ze er over doen? Geen idee, is ook niet belangrijk. Op het moment dat ik in het hok kom zitten ze braaf te wachten, allemaal topfit, wachtend op nog een beetje voer, gewoonte van de baas. Zodra ze thuis komen staat er wat voer klaar, de laatkomers en treuzelaars hebben niets, krijgen 's avonds nog de gelegenheid om wat bij te eten. Bij het ploegje van 16 één uitvaller, liep op de donderdag bij een liefhebber in Franeker binnen, duifje 's ochtend meteen opgegeven door deze liefhebber, 's avonds op de weg naar huis meteen opgehaald. Leuk gesprek toe. Zo leer je elkaar tenminste een beetje kennen.
De andere jongen, nog te jong om mee te nemen, vliegen al goed, een paar piepers daar gelaten. Na de vakantie, in september, kan er van die ploeg nog flink worden afgericht. Natuurlijk ben ik daarbij afhankelijk van het weer, ga er vanuit dat dat best goed komt. Woensdagavond was het warm, strak blauwe lucht, geen wolkje te zien. De jongen van het tweede ploegje vertrokken als een speer. Als ik dat zie gebeuren weet ik het al, dat gaat veren kosten. Om 21:30 nog 6 weg, 's ochtends vond ik er nog 4 van terug in het hok. Twee jongen nog onderweg. Zaterdagochtend telefoon, een liefhebber uit het naburige Menaam. Duifje opgevangen, direct weer opgehaald, foutje maken we allemaal wel eens dus meteen weer terug in hok, wel een kruisje achter het ringnummer, die fout moet natuurlijk niet te vaak worden gemaakt. Toch apart. Voor de tijd al zo'n 10 jongen weg van het hok, onder omstandigheden zoals ik omschreef, nooit wat opgegeven gekregen, nu twee van de drie in een paar dagen tijd? Tijd van het jaar, besef bij iedereen dat ieder jong er eentje is die misschien het verschil toch ooit gaat maken? Ik zou het niet weten. Wel leuk overigens, al vaak langs gefietst, nu toch een keer kennis kunnen maken.
Bergerac zit aardig in de kop, hoop dat er toch weer een paar goed doorkomen, zou mooi zijn, met het oog op de motivatie naar seizoen 2020.

Tot de volgende!



zondag 21 juli 2019

Laatste stop, Bergerac!

Seizoen 2019, we naderen het einde. Op het moment van schrijven is de één na laatste dagfond onderweg, in sector 4 wordt Chateaudun gespeeld. Dax is geweest, 5de vlucht in de cyclus van 7 in het NPO programma, als ik mij niet vergis zijn er ook nog twee internationale krakers (ZLU zeggen we in Holland). Kortom het einde is al weer in zicht, we zijn dan ook alweer de derde week van juli.
Hier zal alleen nog op Bergerac worden gekorfd. Naast de les die ik dit seizoen leerde en al een paar keer eerder beschreef, wordt het me ook steeds duidelijker dat de jaarlingen toch ook "examen" moeten doen, na een gedegen opleiding. Ze er zo even opgooien geloof ik nog steeds niet in. Zeker, de besten komen, maar de besten moeten ook eerst leren voor ze een stap verder kunnen. Zoeken naar een compromis dus. Voortschrijdend inzicht zegt dat er ergens een toets moment moet zijn, eigenlijk meer een moment waar de jaarlingen doorheen moeten. Ze zullen dus een keer hun debuut moeten maken op de grote fond. Compromis hier is dat de jaarlingen na het afwerken van de vitesse en midfond vluchten nog een keer aan de bak moeten. Op het einde van het seizoen, in een goede conditie en op een goede stand, ze moeten wel de kans krijgen om te laten zien dat ze het kunnen.
Jullie hebben het vast al begrepen, de jaarlingen gaan dus naar Bergerac, op de voorwaarden die ik zojuist al aankaartte. Daarnaast gaan ook de oude duivinnen mee, voor zover dat kan, qua conditie en neststanden.
Doel voor Bergerac is tweeledig: Met de ouden een plek 1:10 op NPO niveau, de jaarlingen moeten de afstand op een redelijke manier overbruggen, prijsvliegen is geen must. Ik zie deze vlucht nog steeds als een opleiding voor de jarigen.
We gaan er dus nog één keer voor, na Dax is de motivatie toch weer super, evenals de conditie van de duiven. 
De komende week iedere dag nog mee in de auto en 75 km trainen(vanaf de parkeerplaats op het werk in Noord-Holland). De zaterdag nog een lapje vanaf zo'n 50 km. Meppel is meestal de bestemming. De klok staat dan aan om te bepalen welke duif 1e getekende wordt. De duiven gaan de zondag en maandag alleen bij huis nog even los. Trainen doen ze bij huis nauwelijks, 10 minuten is al veel. De zondag en maandag is rust en energie tanken. Vanaf donderdag fondmix in de broedhokken, zodat de duivinnen zich vol energie kunnen laden voor de opdracht die ze vanaf de dinsdag staan te wachten.
Op dinsdagochtend de duiven afleveren bij Wim, hij neemt ze 's middags mee naar het NIC om in te korven. Envelop met geld voor afrekenen en instructies bijgeleverd. Werkt al jaren prima.
Ondertussen is vandaag hier het jongen seizoen begonnen. Vanochtend het eerste groepje jongen weggebracht op zo'n 25 km. Hopen dat ze voldoende oriëntatie hebben ontwikkeld op de tochten die ze bijna dagelijks maakten, voor de dekrui begon. Ik zal zo kijken of er al wat terug in het hok is.


Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl

dinsdag 16 juli 2019

Raak!

Ik liet het al vaker blijken in mijn blogs. 2019 is niet echt mijn seizoen. Vluchten met een zwaar verloop, veel duiven verspeeld, de overnachtvluchten die niet bepaald goed wilden verlopen.
Stug volhouden is dan het devies. Duiven hebben laten zien aanleg te hebben voor de vluchten van de lange adem, het toegepaste systeem van verzorgen, voeren en trainen is al vaak succesvol geweest met vroege prijzen en goede prijspercentages.
Eén grote verandering dit jaar bleek niet zo goed uit te pakken. Ik had in een paar artikelen gelezen op diverse websites dat er hokken zijn die alleen duivinnen op het nest spelen. Op zo'n afdeling zaten dan geen doffers. Iedere melker weet dat duivinnen makkelijk met elkaar aanparen, mits de omstandigheden daar toe uitnodigen.
Niet zo moeilijk. Je doet de duivinnen op het vlieghok zonder doffers, kunnen er twee keer zo veel duivinnen in, broedhokken open, nestschalen erin en wat nestmateriaal. Partytime!
Dat lukt inderdaad vrij gemakkelijk, al blijken er duivinnen absoluut niet van de vrouwenliefde te zijn. Er viel mij na een paar vitessevluchten in het voorjaar al wel iets anders op. Normaal vallen de duivinnen als straaljagers op het hok, ook als ze op het nest worden gespeeld. Dat is als ze thuiskomen van een vlucht. Nu viel op dat ze vaak bleven draaien, zenuwachtig, onvoldoende drang naar nest en bak. Je ziet dit vaak bij jaarlingen als ze thuiskomen van de eerste vluchten. Na wat routine is dat dan over, nu bleef het, ook bij oudere duivinnen.
Ik wilde toch graag dit systeem proberen dus bleef ik stug volhouden. Limoges kwam wat te vroeg misschien, hoewel de duiven in orde waren. St. Vincent werd een farce. 3 duivinnen mee die hun sporen al hadden verdiend en in goede conditie. Helaas niet eentje op de thuisbasis terug........ 
De zondagochtend was het in het Noorden nog klokken voor de laatste prijsduiven, ondertussen heb ik overdacht wat ik de afgelopen 3 maanden had gezien op het vlieghok. Zo rond half elf die zondagochtend, nadat ik de ergste teleurstelling had weten weg te zetten, kwam het juiste woord boven drijven. Dynamiek. Er is te weinig dynamiek in het hok. Geen vervelende doffers die duivinnen achterna zitten waar ze niet mee zijn gekoppeld. Geen steelse pogingen tot landje pik, of nestbakken veroveren. Favoriet spel van sommige doffers. De duivinnen kunnen elkaar wel flink op de kop zitten, maar territorium uitbreiden, proberen nog even buiten de pot te piesen, nee, dat niet. Precies wat er miste.

Diezelfde zondagochtend op de rem getrapt. Doffers uit de nestbakken van de kwekers gepakt. De jongen die er lagen konden ook wel door de kweek duivinnen worden grootgebracht. Na een paar dagen begonnen zich wat koppels te vormen, andere duivinnen weerstonden de charmes en bleven aan elkaar gepaard. Maar, het begon weer te leven in het hok! Het weekend van Perigueux niet mee gedaan, ook niet op de vitesse met de jaarlingen. De duivinnen kwamen weer op eitjes en waren klaar om getest te worden. De midfondvlucht van dat weekend liet al een mooi resultaat zien. Duifje bij de 1e 10 in de club, maar nog belangrijker, ze vielen het hok weer aan. Ze durfden weer als een streep te "vallen" en vlot binnen te lopen, hun plekje met verve op te eisen.
Het goede gevoel bij de baas kwam ook weer terug. Met goede moed werd er gekorfd voor Cahors, een hele zware editie, op maandag werd er reglementair afgeslagen in het NIC. Eén duifje thuis, had ik mij dan toch weer vergist, of werden we geklopt op waarde?
De dinsdag meteen weer gekorfd, de laatste 3 beschikbare overjarige duivinnen werden ingezet op Dax, alleen om de afstand (bijna 1170 km) al een klassieker. Het werd een harde met kopwind, fris, buien op het traject, hoewel er geen fronten waren om te doorkruisen. Iets waar de duiven van mijn hok een broertje dood aan lijken te hebben. Tegelijkertijd werd er ook ingezet op de laatste midfondvlucht van het jaar, daar moesten de jaarlingen het nog eens laten zien.
Wim, onvolprezen Wim, had de duiven voor Dax ingekorfd. Na het inkorven kwam hij klok en mand terugbrengen met de woorden: "ze waren mooier dan die van mij, dat moet wel goed gaan dit weekend". Samen nog even de midfond duifjes bekeken. Wim was vol lof over de gezondheid van de dieren en de conditie. Klasse was zijn omschrijving.
Zaterdagochtend vroeg op. Bezoek uit België zou er komen. Marc had een bonnetje van mij gekocht via internet, zich afvragend hoe ik toch aan die goede uitslagen kwam, tenminste lokaal dan. Dat waren toch afstanden en omstandigheden waar onze duiven doorheen moeten. Ik had voor hem 4 jongen geringd, ook nog twee doffers klaargezet, gewoon, omdat ik het bijzonder vind dat iemand 4 uren gaat rijden om bij mij duiven te halen. Ook Klaas kwam voorbij, niet met het beloofde jong, maar wel met gebak. En of ik maar even een vroege wilde pakken, om het seizoen weer goed te maken. Marc vertelde dat hij op zijn rit naar het noorden veel buien was tegengekomen. Hoe ongerust kan je worden.
Zaterdagmiddag, alles op de hokken is klaar. In het zuiden vallen de duiven van Dax beter dan dat er de laatste weken werd geklokt. Eind van de middag moest het maar gaan gebeuren.
De eerste meldingen. Gerard Koopman pakt in sector 4 weer de vroegsten, fenomenaal die man. Auke Rekker doet weer van zich spreken met de 6de NPO, iets zuidelijker hebben Bos, Pander, Brinkman en Wittebol ook al gepakt. Niet de minsten, when the going gets though, the though get going.
Ik zet mijn tweede klok klaar, de midfond duiven moeten ook nog vallen, zo rond de klok van 6, laat gelost, vlak achter de Ardennen.
Vera roept, of ik alvast wil eten, nog een beetje vroeg, maar dan was er vanavond tijd om rustig duiven te klokken. Ik loop naar binnen, naar mijn vaste stekje aan de eettafel, naar rechts kijk ik zo naar het hok. Uitkijkpost bij uitstek.
"English Pie", heerlijk zijn de eerste happen, wel erg warm. Ik neem nog een hap, verbrand mijn mond bijna als ik een flits op het hok zie vallen. "Duif!" roep ik als ik naar buiten storm. Onderweg al gezien dat het de "063" is, die donkere, 3de getekende, ze doet het dus toch, pas één duifje gemeld in het NIC.
De "063" loopt vlot binnen, de tijd op de klok afgelezen en Simon, onze meldpost gebeld. Ik word gefeliciteerd, "Gelukkig weer eens eentje vroeg John, mocht wel weer eens, ze zeiden met inkorven al dat ze mooi waren!", ik bedank Simon en ga aan mijn belrondje beginnen, na nog even naar de "063" te hebben gekeken.
Ik bel Wim, hij is blij voor mij en de duif die het zo goed had gedaan. Daarna wordt Bram nog gebeld, andere maat die altijd voor je klaar staat. Hans wordt geappt, hij is de kweker van de "063". Ik wil ook mijn eten nog binnen werken, dat is gelukkig al aardig afgekoeld. 
Twee happen verder weer een streep naar het hok. De "592" zie ik uit mijn ooghoek, 1ste getekende. Vera roept me nog na: "Alweer één?" Het duurt even voor ze binnen is, maar na een andere duif als lokker te hebben gebruikt lukt het. Weer Simon aan de telefoon, 3de melding op dat moment. "Ik zet hem erbij op de meldsite!" Na de duif nog eens te hebben gecheckt, Wim nog eens gebeld, hij is de kweker van de "592". Op het moment dat we bellen valt er bij Wim ook één. Ze lijken vlot door te komen. 
De English Pie is ondertussen koud, maar kan wel lekker vlug naar binnen worden geschoven. Weer een streep op het hok. "Van de midfond!" roep ik. Het is de "780", ook eentje van Wim, halfzusje van de "592". Cor gebeld, concoursleider van de club. Zijn vrouw schrijft de melding op, papier nog niet bij de hand. Eerste melding, maar even wachten, er kan verderop nog iets vallen. Ik zit in de club en het NIC op de voorhand.
Uiteindelijk vanaf Dax 2de en 4de in het NIC, met een 19de en 27ste stek in de afdeling. Eindelijk weer een resultaat. Op de midfond 1ste in de club en 10de in de "Kuststrook", het CCG. Ook in de afdeling nog dik binnen de 1:10, wat niet vaak gebeurd op zo'n vlucht bij mij. De duiven waren dus echt dik in orde.
Later op de avond schrijf ik op Facebook dat in 45 minuten een heel seizoen wordt goedgemaakt. Niet helemaal waar natuurlijk, het verlies van goede duiven zal zich de komende jaren nog laten voelen, daar kweek je er nooit teveel van. Toch geeft zo'n zaterdag de burger weer moed. De belangrijkste bijzaak in mijn leven houd me veel meer bezig dan goed voor me is.
De lessen van dit seizoen zijn hard, maar dat geldt voor veel liefhebbers als ik om mij heen hoor. 2019, niet echt mijn seizoen.

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl






zondag 7 juli 2019

7 juli zondagochtend

Het is zondagochtend, 7 juli. Het weekend van de hoogmis van de duivensport. Barcelona, klassieker der klassiekers wordt vervlogen. 
Voor de echte die-hards is er ook nog nationale middaglossing, hier in het noorden Cahors, er is dagfond, er is ook nog vitesse voor oude en jonge duiven. 
Keuze genoeg lijkt het.
Voor het noorden werden dagfond en vitesse uitgesteld, wegens een front dat zaterdag roet in het eten ging gooien. 
De beslissing lijkt gegrond. De duiven vanuit Cahors komen op de zaterdag maar mondjesmaat door, met overigens voor sector 4 een super overwinning voor de gigant uit Ermerveen. Gerard Koopman en zijn mannen flikken het gewoon weer. Op het moment van schrijven zijn er slechts 46 duiven in Friesland gemeld, we hebben dan over zondagochtend 07:32. Er worden 233 prijsduiven verwacht.
Oh ja, had ik het al over Kees gehad? Vorig jaar pakte hij in dit zelfde weekend van Dax de 25ste NPO en de 84ste nationaal Barcelona met zijn "Foekje". Dit jaar in hetzelfde weekend de 10e NPO op Cahors met een eigen kweek duifje. Zijn geheim? Hij legt zich toe op dit specifieke weekend. Zoekt de meest ervaren duiven uit voor Barca en zet de rest op de NPO middaglossing. Niet zonder succes, al twee jaar op rij. Ga toch nog maar eens even bij hem langs, valt nog wat te leren.
Barcelona verloopt ook niet gladjes, hoewel er natuurlijk ook hier weer een aantal opmerkelijke zaken te vermelden zijn. Good old Wim Muller, de man die ooit zijn stam duiven bouwde op de theorieën van dokter Anker en de genen van het "Zilvervosje" pakte de 1e nationaal en 6de internationaal. Naar ik begrijp een zeer gedenkwaardige. Waar de locatie in Wilhelminadorp bijna tot bedevaartsoord is verheven, schijnt de familie Muller daar toch te vertrekken. Ook Jelle Jellema doet weer van zich spreken. Deze superman op de marathon flikt het weer. Dik in de overvlucht pakt hij weer een duif, dit keer 3de nationaal.  Ook Jelle geeft aan dat er naar Barcelona wordt toegewerkt, de belangrijkste vlucht van het jaar. Wat nou regenfronten, wat nou traag verloop. Superduiven in een superconditie kunnen veel. Kijk naar de internationale winnaar, afgetekend is een te klein superlatief voor de prestatie van deze duif. Jeroen en Stein Rans, gefeliciteerd met deze geweldige overwinning.
In de noordelijkste provincies zijn bijna 100 duiven voor El Classico gezet, zaterdagvond zijn er 4 door. Ik blijf het bewonderenswaardig vinden.
Ondertussen kijk ik nog even op de site van Friesland '96. Nader bericht om 08:00, het gaat om de lossing van de dagfond en vitesse. We wachten af, net zoals we wachten op de eerste van Cahors. 2019, niet echt mijn seizoen....
Het is juli, de laatste jongen worden afgezet in het jongenhok, de oudsten wisten gisteren behendig een jonge havik te ontwijken. Wonderlijk blijft dat toch, instinct, het zit in de genen te weten wat je moet doen als er gevaar dreigt. Degenen die niet naar het instinct luisteren zijn gezien. Natuurlijke selectie. Gelukkig alles weer terug in het hok, deze slag weer gewonnen.
Het is zondagochtend 7 juli, het weekend van de hoogmis van de duivensport. Het is fris, winderig, beetje grijs boven de Wadden.

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl