woensdag 31 augustus 2016
Update
Vandaag misten nog 2 jongen van de africhtingen van gisteren, valt me niet tegen, eerste keer over het IJsselmeer is voor de jongen een lastige horde.
dinsdag 30 augustus 2016
Driestopper
Driestopper vandaag voor het opleidingsprogramma voor de jongen. Onderweg naar het werk lossen op de kop van de Afsluitdijk, halverwege bij Breezanddijk en bij Medemblik. Niet omdat het moet, maar omdat het kan.
zondag 28 augustus 2016
Dikke druppels
Vanochtend, de jongen los, daarna dikke druppels, onweer in de lucht, benauwd, geen duivenweer. De jongen ongeschonden weer binnen, vanmiddag een dikke wind en een stuk frisser. Verrassing: één van de twee jongen die nog miste van de africhtingen gisteren toch gewoon thuis. Knap, doorzettertje blijkbaar.
zaterdag 27 augustus 2016
Wat een gezeur
Vroeg in de morgen, in de zomer |
De aangekondigde omstandigheden betekenen voor de bestuurders van NPO en afdelingen ook meteen overuren. Vroeger was er geen discussie, vliegen, verder niets. Tegenwoordig ligt dat iets gevoeliger, de social en andere media verhaald over alles, de ruimte die men heeft moet immers vol. Als er over alles wordt verhaalt kijken er mee met andere belangen en overtuigingen dan wat we in ons duivenwereldje gewend zijn.
We zijn overigens ook een stuk wijzer dan pak weg 30 jaar terug, dus is een beslissing over wel of niet vliegen een afweging waar veel meer componenten moeten gewogen dan in het verleden. Daarbij komt dat we in een glazen kooi leven.
Niet makkelijk, ik ben blij dat ik niet in de schoenen van die bestuurders sta. Welke beslissing ook wordt gemaakt, de voor en tegenstanders staan klaar met stenen en hakbijl. Koppen moeten er rollen als men het er niet mee eens is. Wat dat aangaat hebben we nog niet zoveel geleerd.
Ik heb me na de eerste publicatie van het NPO bestuur over het aflassen van de Derby voor jonge duiven weer eens vreselijk lopen ergeren aan wat er zoal over het internet heen vliegt. Ik schaam me soms de ogen uit de kop over mijn medemelkers. Ja, een mening mag, in mijn ogen MOET een mening zelfs. Maar een mening betekend ook verantwoordelijkheid. Verantwoordelijkheid is een groot goed, daar dien je zorgvuldig mee om te gaan.
Welke mening ik hierover ben toegedaan? Ik had het door laten gaan, op voorwaarde dat er alleen duiven worden gekorfd die voldoende opleiding hebben gehad, dus aantoonbaar genoeg met de container zijn mee geweest. Het jonge duiven programma helemaal hebben mee gedaan. Diegenen die vandaag duiven mee hadden op de natour zullen ook gezien hebben dat de minder ervaren dieren wel thuis komen, maar het best lastig hebben. Doe dit maal factor 3(gemiddelde afstand vandaag maal 3 is afstand Derby), dan is het niet moeilijk te bedenken dat onervaren dieren en probeersels het niet hadden gered. Kan nooit de bedoeling zijn. Geklopt worden op waarde, dat is sport, niet geklopt worden doordat het onmogelijke wordt gevraagd. Dat is mishandeling.
Het is wel de tendens in deze tijd, geef maar mee, liefst als jaarling al naar Saint Vincent, wat thuiskomt is goed. Is een mening en een methode, maar men vergeet dat de meesten eerst wel wat opleiding en ervaring nodig hebben om uit te groeien tot een echte sportduif. Of was iedereen op zijn eigen werk of tijdens zijn eigen opleiding ook meteen de beste van de afdeling of de klas?
Kijk naar het wielerpeloton, iets waar je veel parallellen kunt trekken met onze sport. Die paar natuurtalenten, ja die komen snel, moeten vaak tegen zichzelf in bescherming worden genomen, anders branden ze vroegtijdig af. De meeste goede tot zeer goede renners zijn echter renners die in de loop van een aantal jaren boven komen drijven, opgeleid zijn en gelegenheid hebben gehad om hard te worden, getectyleerd te worden, de uitdrukking van Mart Smeets is inderdaad alles omvattend op dit vlak. Beetje omzichtig omgaan met de talentjes in je hok gaat ook zorgen dat je op den duur de beste overhoud, maar er vooral ook langer plezier van hebt.
Vandaag genoten van de navlucht en van de africhtingen van de jongen. Vroeg op, uitgebreid de jongen kunnen lossen op verschillende locaties, passend bij hun leeftijd en stadium van opleiding, bij thuiskomst nog op tijd om de eersten thuis te zien komen van africhtingen en de natourvlucht. Mooi vliegweer, de trainingen vanuit Noord-Holland hebben hun vruchten weer afgeworpen. Mijn 2de viel als een steen uit de westkant, moet zeker heel veel water onder zich hebben gezien, zat heel hoog, wat een genot om zo een duif thuis te zien komen, hier doe ik het voor. Nu nog op tijd, van 1000 kilometer, dan is het helemaal voor elkaar!
De negen doffers zijn allemaal thuis, de dieren die de jaren ervoor al de container hebben gezien kwamen voorop, de onervaren doffers (eerste keer in de container mee), hadden zichtbaar meer moeite.
Vandaag 32 jongen gelost, één voor één, op 3 verschillende afstanden, bijna alles thuis, ook hier, hoe meer de jongen weg zijn geweest, hoe beter ze afkomen, ook al moeten ze ook afzien. Maar daar heet het ook opleren voor.
Goede week!
www.postduivenblog.nl
zondag 21 augustus 2016
Zomaar, in Augustus
De titel van dit stukje doet het al vermoeden, eigenlijk niet veel aan de hand in Engelum.
In de vereniging wel, daar viel het overlijden van Bowe te betreuren. Aardige vent, altijd goed te spreken, zelden iemand meegemaakt die zo kon genieten van de duiven en de mensen er om heen. Ik schreef in April al eens een stukje over hem, nu nog waardevoller dus. Om dit nog eens terug te lezen, klik hier.
De teleurstelling van afgelopen seizoen helpt in ieder geval om er in 2017 weer voor te gaan.
2017 zal er voornamelijk om gaan om zoveel mogelijk jaarlingen te kunnen spelen. In het vlieghok zitten nu nog 4 duivinnen en 11 doffers. De duivinnen zijn dit seizoen gespeeld, de doffers niet zoals U weet als regelmatige lezer van dit blog. Om de vliegwaarde van de duiven beter te bepalen gaan de doffers komend seizoen weer de baan op. De lessen van zoonlief(zie blog vorige week) ter harte genomen. De beste duivin uitgezocht van die nog aanwezig zijn en tussen de kwekers gezet. Bij doffers viel er niet te kiezen tussen een beste, dus heb ik gekozen voor een halfbroer van de 2 duivinnen die dit jaar de prijzen konden spelen op de overnacht vluchten. Kan die lijn in ieder geval vastgelegd worden in volgende generaties. Kwekers uitgedund, een aantal waren na 3 jaar nog niet in staat om duiven te leveren die in staat waren prijs te vliegen op de verre drachten.
De doffers die er nu nog zijn speel ik nog op de navluchten, gewoon om ze aan de container te laten wennen, een paar oudere doffers weer wat ritme op te laten doen. Volgend jaar alles weer mee. Ik heb twee seizoenen terug bedacht dat ik meer doffers dan duivinnen kwijt raakte, waardoor veel koppels verstoorden. Lastig als je nest speelt. Dit seizoen heeft laten zien dat het niet per se aan de doffers heeft gelegen, gezien de verliezen met de duivinnen dit jaar. Dan allemaal maar weer vliegen voor hun plekje.
De jongen worden afgericht op geheel eigen wijze. Op leeftijd worden ze in kleine groepjes op verschillende afstanden losgelaten, veel werk, maar ook leuk, ik hou er een verslagje van bij, daarin kan je mooi de ontwikkelingen van de jongen aflezen. Het oudste groepje(begonnen met 16) bestaat nu nog uit 12, hebben zaterdag al hun 9de ritje gehad, komende week gaan ze los bij Breezanddijk, halverwege de Afsluitdijk, daarna zijn ze klaar voor het lastigste deel van de opleiding, leren het IJsselmeer over te steken, als ze dit onder de knie hebben nog een keer los op zo'n 150 kilometer, één voor één wel te verstaan, dan zouden ze er klaar voor moeten zijn.
De jongeren doorlopen een zelfde traject, elke week komen er weer een paar bij die oud genoeg zijn voor hun eerste ritje, elke week schuift er weer wat door naar de gevorderden enzovoorts. Uiteindelijk hebben ze dan allemaal minimaal 16 africhtingen gehad als jong, een mooie basis om als jaarling opgeleid te kunnen worden tot marathon vlieger. Zover zijn we nog niet, maar goed, het is dan ook nog lang geen april 2017.
Goede week!
www.postduivenblog.nl
In de vereniging wel, daar viel het overlijden van Bowe te betreuren. Aardige vent, altijd goed te spreken, zelden iemand meegemaakt die zo kon genieten van de duiven en de mensen er om heen. Ik schreef in April al eens een stukje over hem, nu nog waardevoller dus. Om dit nog eens terug te lezen, klik hier.
De teleurstelling van afgelopen seizoen helpt in ieder geval om er in 2017 weer voor te gaan.
2017 zal er voornamelijk om gaan om zoveel mogelijk jaarlingen te kunnen spelen. In het vlieghok zitten nu nog 4 duivinnen en 11 doffers. De duivinnen zijn dit seizoen gespeeld, de doffers niet zoals U weet als regelmatige lezer van dit blog. Om de vliegwaarde van de duiven beter te bepalen gaan de doffers komend seizoen weer de baan op. De lessen van zoonlief(zie blog vorige week) ter harte genomen. De beste duivin uitgezocht van die nog aanwezig zijn en tussen de kwekers gezet. Bij doffers viel er niet te kiezen tussen een beste, dus heb ik gekozen voor een halfbroer van de 2 duivinnen die dit jaar de prijzen konden spelen op de overnacht vluchten. Kan die lijn in ieder geval vastgelegd worden in volgende generaties. Kwekers uitgedund, een aantal waren na 3 jaar nog niet in staat om duiven te leveren die in staat waren prijs te vliegen op de verre drachten.
De doffers die er nu nog zijn speel ik nog op de navluchten, gewoon om ze aan de container te laten wennen, een paar oudere doffers weer wat ritme op te laten doen. Volgend jaar alles weer mee. Ik heb twee seizoenen terug bedacht dat ik meer doffers dan duivinnen kwijt raakte, waardoor veel koppels verstoorden. Lastig als je nest speelt. Dit seizoen heeft laten zien dat het niet per se aan de doffers heeft gelegen, gezien de verliezen met de duivinnen dit jaar. Dan allemaal maar weer vliegen voor hun plekje.
De jongen worden afgericht op geheel eigen wijze. Op leeftijd worden ze in kleine groepjes op verschillende afstanden losgelaten, veel werk, maar ook leuk, ik hou er een verslagje van bij, daarin kan je mooi de ontwikkelingen van de jongen aflezen. Het oudste groepje(begonnen met 16) bestaat nu nog uit 12, hebben zaterdag al hun 9de ritje gehad, komende week gaan ze los bij Breezanddijk, halverwege de Afsluitdijk, daarna zijn ze klaar voor het lastigste deel van de opleiding, leren het IJsselmeer over te steken, als ze dit onder de knie hebben nog een keer los op zo'n 150 kilometer, één voor één wel te verstaan, dan zouden ze er klaar voor moeten zijn.
De jongeren doorlopen een zelfde traject, elke week komen er weer een paar bij die oud genoeg zijn voor hun eerste ritje, elke week schuift er weer wat door naar de gevorderden enzovoorts. Uiteindelijk hebben ze dan allemaal minimaal 16 africhtingen gehad als jong, een mooie basis om als jaarling opgeleid te kunnen worden tot marathon vlieger. Zover zijn we nog niet, maar goed, het is dan ook nog lang geen april 2017.
Goede week!
www.postduivenblog.nl
zondag 14 augustus 2016
Zoonlief
Mijn zoon is duivengek, net als ik. Of moet ik zeggen, dankzij mij. Als je op vakantie bent in Singapore en Maleisië en de eerste foto's die je doorstuurt zijn van een paar plaatselijke stadsduiven weet je wel genoeg. Die komt er nooit meer vanaf.
Al van jongs af was hij bij mij in de hokken te vinden. Op z'n zesde had hij al zijn eigen hokje. Met wat voedsterduiven, leren, klooien, genieten was het devies. De jaren dat hij zijn gang kon gaan hebben we heel veel verschillende rassen voorbij zien komen, de gemiddelde postduivenhouder heeft geen idee wat je allemaal om huis kan laten vliegen. Daarnaast beleefden we samen de sierduivensport. Duiven kweken en trainen voor tentoonstellingen. Beoordelen, inschatten, combineren, kweekkoppels zoeken. Succes beleefden we samen, ook teleurstellingen beleefden we samen.
Zoals in elk leven zijn er in ons leven ook wendingen geweest waardoor zoonlief even niet in de sport is te vinden. Werk, appartement, grote stad, het is niet eenvoudig om dan wat te kunnen starten. Toch is hij van veel waarde voor mij als het om duiven gaat. Zoonlief is in staat om met zijn nuchtere blik mijn doen en laten in de hobby te relativeren en aan te geven waar ik fout ga.
Er naar luisteren doe ik veel tekort. Zo ook deze week. We spraken elkaar weer na zijn vakantie. Toen ik hem uitlegde wat er allemaal was gebeurd in het hok, hoefde hij niet zo lang na te denken. "Je haalt te snel duiven bij", was het eerste commentaar, "Die duiven krijgen de kans niet om aan je systeem te wennen". Oef, die was raak, maar waar. "Daarnaast moet je je beste vliegers op de kweek zetten, dat zijn de duiven die thuis komen, daar moet je je basis mee opbouwen. Je zoekt naar toppers, maar je hebt niets om op terug te vallen". Snelle analyse, gebaseerd op wat ik hem zelf heb geleerd. "Vroeger kweekten we ook van de duiven die regelmatig scoorden, de ééndagsvliegen waren welkom voor de tentoonstellingsploeg".
Zoonlief was dus in staat om in een paar zinnen aan te geven waar ik al een paar jaar mee scheef ga. Geen geduld, te snel nieuwe duiven op het hok, geen geduld, geen visie op de opbouw van een degelijke ploeg duiven. Eigenlijk wist hij mijn karakter feilloos bloot te leggen. Geen geduld, altijd willen scoren, elke dag een nieuw idee, een ander plan.
De laatste opmerking van zoonlief was er eentje die ik in mijn zak kon steken. "Ik heb het je al een paar keer gezegd, je moet kweken van de duiven die je overhoud, niet alleen van die nieuwe duiven die je steeds bij haalt".
Hij heeft gelijk, ik heb hem gehoord, maar ik heb niet naar hem geluisterd.
Vandaag werden zijn woorden nog wat kracht bij gezet. Africhting van zo'n dertig jongen, gelost in kleine ploegjes, op verschillende locaties. De omstandigheden waren niet geweldig, maar dit seizoen leerde dat ze daar mee om moeten leren gaan. Ik mis er nu nog zeven, een vlugge scan van de jongen die ik nog mis leert dat het voornamelijk de jongen zijn van juist, die nieuwe kwekers. Er zal nog wel wat na komen, maar het wordt al wel duidelijk, zoonlief heeft gelijk.
Leerzame week.
www.postduivenblog.nl
Al van jongs af was hij bij mij in de hokken te vinden. Op z'n zesde had hij al zijn eigen hokje. Met wat voedsterduiven, leren, klooien, genieten was het devies. De jaren dat hij zijn gang kon gaan hebben we heel veel verschillende rassen voorbij zien komen, de gemiddelde postduivenhouder heeft geen idee wat je allemaal om huis kan laten vliegen. Daarnaast beleefden we samen de sierduivensport. Duiven kweken en trainen voor tentoonstellingen. Beoordelen, inschatten, combineren, kweekkoppels zoeken. Succes beleefden we samen, ook teleurstellingen beleefden we samen.
Zoals in elk leven zijn er in ons leven ook wendingen geweest waardoor zoonlief even niet in de sport is te vinden. Werk, appartement, grote stad, het is niet eenvoudig om dan wat te kunnen starten. Toch is hij van veel waarde voor mij als het om duiven gaat. Zoonlief is in staat om met zijn nuchtere blik mijn doen en laten in de hobby te relativeren en aan te geven waar ik fout ga.
Er naar luisteren doe ik veel tekort. Zo ook deze week. We spraken elkaar weer na zijn vakantie. Toen ik hem uitlegde wat er allemaal was gebeurd in het hok, hoefde hij niet zo lang na te denken. "Je haalt te snel duiven bij", was het eerste commentaar, "Die duiven krijgen de kans niet om aan je systeem te wennen". Oef, die was raak, maar waar. "Daarnaast moet je je beste vliegers op de kweek zetten, dat zijn de duiven die thuis komen, daar moet je je basis mee opbouwen. Je zoekt naar toppers, maar je hebt niets om op terug te vallen". Snelle analyse, gebaseerd op wat ik hem zelf heb geleerd. "Vroeger kweekten we ook van de duiven die regelmatig scoorden, de ééndagsvliegen waren welkom voor de tentoonstellingsploeg".
Zoonlief was dus in staat om in een paar zinnen aan te geven waar ik al een paar jaar mee scheef ga. Geen geduld, te snel nieuwe duiven op het hok, geen geduld, geen visie op de opbouw van een degelijke ploeg duiven. Eigenlijk wist hij mijn karakter feilloos bloot te leggen. Geen geduld, altijd willen scoren, elke dag een nieuw idee, een ander plan.
De laatste opmerking van zoonlief was er eentje die ik in mijn zak kon steken. "Ik heb het je al een paar keer gezegd, je moet kweken van de duiven die je overhoud, niet alleen van die nieuwe duiven die je steeds bij haalt".
Hij heeft gelijk, ik heb hem gehoord, maar ik heb niet naar hem geluisterd.
Vandaag werden zijn woorden nog wat kracht bij gezet. Africhting van zo'n dertig jongen, gelost in kleine ploegjes, op verschillende locaties. De omstandigheden waren niet geweldig, maar dit seizoen leerde dat ze daar mee om moeten leren gaan. Ik mis er nu nog zeven, een vlugge scan van de jongen die ik nog mis leert dat het voornamelijk de jongen zijn van juist, die nieuwe kwekers. Er zal nog wel wat na komen, maar het wordt al wel duidelijk, zoonlief heeft gelijk.
Leerzame week.
www.postduivenblog.nl
zondag 7 augustus 2016
Bullshit
Pittige titel voor een weekstukje. Ik kan niets anders verzinnen om de lading te dekken. Deze week was week van bezinning, de laatste overnacht vlucht vanuit Bergerac niet mee gespeeld. Lukte ook niet, geen duiven meer beschikbaar.
Het seizoen is slecht geweest, er zitten nog 5 duivinnen in het hok, waar het seizoen met 18 werd begonnen. De enige overnachter met acceptabele prestaties is vorige week weggebleven vanuit Cahors.
2017 wordt dus het jaar van de herstart. Natuurlijk, paar oude dieren zal ik hebben, maar ik kan me bezig houden met het opleiden van jaarlingen, de oude dieren die er nog zijn zullen niet veel potten breken. De hoop is gevestigd op de twee duivinnen die zich dit jaar als jaarling hebben laten zien. Ze zullen hun prijsjes wel kunnen spelen, maar of het toppers worden? Ik denk het niet, dan hadden ze zich wel wat nadrukkelijker onderscheidden. Maar goed, ze worden door het "systeem" gehaald en zullen dan wel laten zien wat ze in hun mars hebben.
Terug naar de titel. Ik had allerlei mooie theorieën, ik ventileer ze ook regelmatig via dit blog, er is er niet één van uitgekomen dit jaar. Dus maar even stoppen met mooie verhalen. Het systeem staat, is in het verleden succesvol gebleken, van daar uit gaan we maar weer verder. Stoppen met mooie verhalen, goed voor de duiven zorgen en gaan. Het enige wat nog telt.
Ik was gisteren even bij duivenvriend Hans en zijn vrouw. Hans had ook een seizoen om snel te vergeten, tot gisteren dan. Hij klokte een jaarling doffer op een mooie tijd, goed voor de 1ste in afdeling Friesland. De 2de keer in 2 jaar dat dit lukte in Oudebildtzijl. Hans had, door het slechte seizoen, de duiven een paar vluchten ingehouden en super voorbereid op Bergerac. Gewoon om het seizoen goed te maken. Toen ik hem vroeg wat hij had gedaan was het antwoord simpel: stoppen met al het gedonder erom heen, vet voeren en volop trainen. Dus stoppen met al die bullshit, zorgen dat je duiven in orde zijn en gaan! Naast de jaarling die verraste ook nog de aangetekenden op een acceptabele tijd, daar zitten een paar beste duivinnen bij overigens en een ouderwets goede serie. Hoezo, vertrouwen voor volgend jaar.
Moraal van dit verhaal: stoppen met mooie verhalen, doe je ding en doe het goed. De duiven doen de rest, als je het tenminste zelf goed gedaan hebt.
Verder feliciteer ik iedereen met hun behaalde dagfond en overnachtfond kampioenschappen. Ook die zijn gisteren allemaal verdeeld. Op naar 2017, oh ja, de jongen nog even africhten.....
Tot volgende week.
www.postduivenblog.nl
Het seizoen is slecht geweest, er zitten nog 5 duivinnen in het hok, waar het seizoen met 18 werd begonnen. De enige overnachter met acceptabele prestaties is vorige week weggebleven vanuit Cahors.
2017 wordt dus het jaar van de herstart. Natuurlijk, paar oude dieren zal ik hebben, maar ik kan me bezig houden met het opleiden van jaarlingen, de oude dieren die er nog zijn zullen niet veel potten breken. De hoop is gevestigd op de twee duivinnen die zich dit jaar als jaarling hebben laten zien. Ze zullen hun prijsjes wel kunnen spelen, maar of het toppers worden? Ik denk het niet, dan hadden ze zich wel wat nadrukkelijker onderscheidden. Maar goed, ze worden door het "systeem" gehaald en zullen dan wel laten zien wat ze in hun mars hebben.
Terug naar de titel. Ik had allerlei mooie theorieën, ik ventileer ze ook regelmatig via dit blog, er is er niet één van uitgekomen dit jaar. Dus maar even stoppen met mooie verhalen. Het systeem staat, is in het verleden succesvol gebleken, van daar uit gaan we maar weer verder. Stoppen met mooie verhalen, goed voor de duiven zorgen en gaan. Het enige wat nog telt.
Hans de Ruig met de 1e NPO Bergerac |
Moraal van dit verhaal: stoppen met mooie verhalen, doe je ding en doe het goed. De duiven doen de rest, als je het tenminste zelf goed gedaan hebt.
Verder feliciteer ik iedereen met hun behaalde dagfond en overnachtfond kampioenschappen. Ook die zijn gisteren allemaal verdeeld. Op naar 2017, oh ja, de jongen nog even africhten.....
Tot volgende week.
www.postduivenblog.nl
Abonneren op:
Posts (Atom)