zaterdag 31 december 2022

31-12-2022 Half vol of half leeg?

 

Tsja, het is niet de mooiste foto die ik ooit maakte. Eigenlijk staat de foto voor vandaag, Oudejaarsdag 2022. Regen, wind, temperatuur ruim boven de 10 graden. Beetje triest, van alles net niks, maar toch veel. Wel nog lekker naar buiten geweest, lopen, om de conditie toch nog wat op peil te houden. De wind om de kop zorgt er in ieder geval voor dat je de muizenissen de vrije loopt laat en daarmee weer wat zicht krijgt op hoe het in elkaar lijkt te zitten.

De carbidbussen knallen om het oude jaar uit te luiden, gelegenheid om elkaar nog eens op te zoeken, op de plekken waar de donderknallen weg komen. Gemeenschapszin, al lijkt ook dat allemaal minder te worden.

Het is zo'n dag waar je je gedachten nog eens langs het afgelopen jaar laat gaan. We weten allemaal dat 2022 nogal een "Bumpy Ride" was. We kwamen vanuit een lockdown, wegens de COVID pandemie. Nog maar net opgeheven rolden we het volgende hoofdstuk in. Net als de pandemie zal de oorlog in de Oekraïne onze samenleving tekenen, het zijn van de gebeurtenissen waar over honderden jaren in de geschiedenisboeken verteld zal worden. Ja we maken het mee, zij het van afstand. Maar, we zien ze ook komen. De vluchtelingen, de exodus vanuit oost Oekraïne naar het westen en zuiden toe. 

Na de verontwaardiging en de eerste hulpacties kwam het volgende probleem om de hoek, iets wat ons allemaal hard raakt, waar we voorlopig ook nog niet van verlost zullen zijn. Energieprijzen en voedselprijzen gingen sky high, lijken nu iets te herstellen, maar handige zakenjongens zullen er voor zorgen dat het nooit meer wordt zoals het was. Ellende, waar een aantal mensen veel geld aan verdiend, net als de oorlog zelf. Zovelen die niet meer onder ons zijn, de slachtoffers, anderen baden erdoor in weelde. Waar de oorlog precies om gaat? Landje pik door Poetin, maar eigenlijk gaat het om macht, uitbreiding van de armslag van één man. Waar het nog meer om draait? What's in it for me, hoeveel moet ik doen om later het voordeel op te kunnen halen, lees wat de westerse landen doen. Hoe hou ik nog enigszins een vinger in de pap en laat ik een ander het vuile werk doen.....

Je zou er neerslachtig van worden. Maar dat gaan we niet doen. Deze weken vieren we de verjaardagen van de kleinkinderen, aan zowel de Logemann als de De Jong kant. Hoe mooi is dat? Proosten op het nieuwe jaar met de oudste, natuurlijk met Kinderchampagne, de anderen hebben nog geen weet van de wereld, zijn alleen geïnteresseerd wat er nog meer onder het pakpapier vandaan komt. Als ze je om de nek vliegen menen ze het ook, puurder dan dat bestaat niet.

Hoe het ervoor staat voor 2023 met de duiven? De vliegploeg meer-jarigen ziet er goed uit. Er zit een behoorlijke ploeg jaarlingen, wel veel laatjes, die nog niet veel hebben kunnen doen. Natuurlijk heeft dat alles te maken met de vogelgriep en de daardoor ingestelde vervoersgeboden. Maar eens zien wat we daar van over kunnen houden. We gaan natuurlijk weer voor teletekst, Grootmeester titels en een klassering bij de beste 10 in de afdeling in het onaangewezen kampioenschap.

De kwekers zijn afgelopen week aan een kritische blik onderworpen. Nieuwe aanwinsten die de koppeling niet gaan halen, bewezen kwekers die toch een andere partner krijgen of juist niet, we gaan terug naar 10 koppels, de lat moet hoog blijven liggen. Aanwinsten in het kweekhok: 2 bewezen doffers uit het vlieghok, beiden nooit gemist, met teletekst, en verder nog wat noteringen bij de 1e 25 NPO. Ga er maar aanstaan, op de afstanden die in het noorden worden gespeeld. Verder nog een aankoop kunnen doen binnen ons budget, ziet er veelbelovend uit.

Kortom 2023 lijkt veelbelovend voor de combinatie. Er zijn nog wat hindernissen, vooral op beider persoonlijk vlak, maar ook dat komt zeker goed.


We wensen ieder een goed en gezond 2023.


Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl



donderdag 15 september 2022

15-09-2022 Seizoen met twee gezichten

 


Het vliegseizoen 2022 gaat de boeken in voor ons als het seizoen met 2 gezichten. Er is al uitgebreid verslag gedaan van de mooie prestaties die onze duiven leverden op de marathon vluchten dit jaar. We kijken daar nog steeds met veel plezier op terug.

Andere kant van de medaille is dat het seizoen voor de jonge duiven compleet in het water is gevallen. We hebben in onze regio maar liefst 3 keer te maken gehad met een vervoersverbod vanwege vogelgriep uitbraken. De eerste keer ontsprongen wij nog de dans, omdat ons vlieghok buiten het 10 km gebied viel, daarna was het 2x achter elkaar raak. Precies in de periode dat de vluchten voor de jongen een aanvang maakten. Tussendoor was er een paar keer gelegenheid voor wat opleren. Ook de afdeling heeft nog gepoogd om de liefhebbers uit de regio te helpen door extra trainingsvluchtjes op te zetten.

Het mocht helaas niet baten, er is slechts 1 officiële vlucht geweest waar met de jongen aan meegedaan kon worden. Het africhten tijdens de schaarse momenten liep dan ook helemaal mis. We wilden te snel om de jongen toch de nodige ervaring mee te geven. Bij 1 africhting zijn de jongen waarschijnlijk tussen andere concours duiven terecht gekomen en aan de voor ons verkeerde kant van het IJsselmeer beland. Het hok is angstig leeg gebleven. Natuurlijk zijn er wat thuisgekomen, gelukkig ook een aantal opgegeven, maar het merendeel is verdwenen, nooit meer iets van gehoord.

Verloren seizoen dus, we hopen dat er van de jongen nog wat overblijven straks als jaarling, de ervaring leert wel dat als de duiven als jong onvoldoende zijn opgeleid dit tot grote verliezen leidt in het jaarling jaar. Duimen!

Daarnaast hebben we al heel wat mensen blij kunnen maken met zomer en late jongen. Bij de vliegduiven hebben we nog wat jongen liggen die voor een schappelijke prijs van eigenaar mogen verwisselen. Wie durft? Graag even contact opnemen via pb op Facebook.


Tot de volgende!


www.postduivenblog.nl

zondag 31 juli 2022

31-07-2022 Bergerac-Monpazier, dat was het dan

 Gisteren hebben we de duiven zien thuis komen van Bergerac, één van de echte nationale vluchten. Wonderwel gingen alle sectoren tegelijk los, je kunt dat al bijna een unicum noemen in duivenland.

Er stond voor ons veel op het spel, we konden op veel fronten nog bij de besten komen, voorwaarde was wel dat we 2 duiven op tijd moesten klokken, liefst ook nog de getekenden. Dat liep wat anders, we klokten onze eerste redelijk op tijd, het leverde de 1e in het NIC op, in de afdeling ongeveer 50ste (nog niet alle udp's zijn ingezonden blijkbaar), klinkt laat maar een coëfficiënt van iets minder dan 3% verteld mij dat de klassering best goed is. De tweede liet te lang op zich wachten, daarna kwam de trein wat te laat op gang, 's avonds 11 van de 14 thuis is dan wel weer een mooie score. Het verfijnde 1:10 systeem is dus niet altijd renderend voor de gemiddelde of kleinere liefhebber.

Onze eerste was een jaarling doffer, de 281, zoon van de "Neus", oftewel de 072 van 2016, deze doffer zit vanaf dit jaar op de kweek na enkele mooie staaltjes op hele zware vluchten, blijkbaar zijn er mogelijkheden met de nakomelingen van deze doffer.


Terugkijkend op het marathon seizoen van 2022 kunnen Wim en ik maar één ding concluderen, we hebben een prachtig seizoen gehad, met 3 teletekst noteringen, 3 vluchten ook met superuitslagen, twee vluchten die zeker goed te noemen waren, ondanks de aanmerkingen die we er zelf op hebben, 1 vlucht was ronduit slecht, de ochtendlossing Ruffec, te makkelijk voor onze duiven blijkbaar. Onze duiven renderen meestal het beste bij snelheden onder de 1000 m p/min. Ja, er waren ook weer wat leerpuntjes, deze nemen we mee naar het volgend seizoen.

Dat volgend seizoen moest nu al vorm krijgen door het opleiden van de jonge generatie van dit jaar, maar door de vogelgriep perikelen gaat dat een lastige worden. Rustig afwachten maar, het enige dat we kunnen doen is hopen dat er geen besmettingen meer bij komen binnen de vervoersgebieden, dan is er nog kans dat we in augustus en september de jongen nog een aantal keren met de grote vrachtwagen mee kunnen geven, cruciaal in de ontwikkeling.

Dit weekend nog gezien dat erop Narbonne vooral in de oostkant van het land goed gescoord is, op een overigens loodzware editie. De attractievlucht vanuit Helmstedt voor oost en noord Nederland verliep slecht, er moesten nog veel duiven geklokt worden zaterdagavond.

We willen ook iedereen bedanken voor de mooie felicitaties en andere attenties die we in dit seizoen mochten ontvangen, in één woord geweldig, het geeft ons weer motivatie extra om ook in 2023 te knallen op de marathons.

Voor diegenen die nog belangstelling hebben voor jonge (late) duifjes van ons: wees er snel bij we hebben behoorlijk wat aanvragen.


Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl


woensdag 27 juli 2022

27-07-2022 Agen Teletekst, terug op aarde

 


Wondertjes bestaan, ik heb er zelf eentje mogen aanschouwen. Afgelopen zaterdagmiddag was het, in de tuin bij Wim, bij het vlieghok. Plotseling schiet er een krasdoffer over het hok, voor een ererondje. Tegelijkertijd valt er blauwe duivin. "Twee tegelijk, dat kan niet!!" Legendarische woorden, die maar al te waar bleken. We klokten 2 duiven in 7 seconden, op een afstand van 1076 kilometer, met een gemiddelde snelheid van iets meer dan 950 m/min. 

Resultaat was 10e en 11e nationaal sector 4, 6e en 7e NPO, 4e en 5e Noordelijke Unie zone 4. Kortom 2 duiven die 1:100 spelen. Een unicum om mee te maken. Natuurlijk, het is vaker gebeurd, verhalen zijn legendarisch. Maar om dat zelf eens mee te maken is in één woord geweldig! 

Resultaat uiteindelijk is dat we 13 van de 18 duiven in de prijzen draaien en de duiven ons een onvergetelijke uitslag bezorgden.

We draaiden de 770 als eerste, een blauwe duivin gekweekt door Klaas Buwalda, in haar stamboom vinden we onder andere duiven terug van comb. Rekker/Westra, Coen van Haarlem en natuurlijk één van Klaas zijn toppers Femke Maria, goed voor 2 teletekst noteringen en een hele rits goede nakomelingen.

De tweede is onze 801, doffer door onszelf gekweekt, uit 2 duiven van Frank Zwiers, een kleinzoon van zijn Le Bernard, de moeder is een dochter van zijn beroemde Neo.

Nu een paar dagen later ziet de wereld er anders uit. De duiven voor Bergerac, de laatste marathon, waren nog maar net ingemand toen bekend werd dat er weer vogelgriep in de buurt was vastgesteld. Dit keer hebben we geen geluk, onze hokken vallen ook in het gebied met vervoersverbod. De Bergerac duiven komen dit weekend naar huis, de jongen mogen niet meer de mand in. Lastig, ons systeem is gebaseerd op goed opgeleide jongen, die vanaf de 1e jongen vlucht mee gaan tot aan de laatste natour. Die gaan dus een broodnodige leerschool missen.

We moeten dus maar gaan bedenken hoe we met deze domper omgaan. We verzinnen er vast wel weer wat op. Eerst Bergerac maar even.


Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl



vrijdag 22 juli 2022

22-07-2022 Agen is onderweg

 

Vanmiddag zijn de duiven in Agen gelost, als altijd hopen we weer op een mooi resultaat, of het gaat lukken is afwachten, we (vooral Wim) hebben ons best er weer op gedaan, de rest zal door de duiven moeten worden geleverd.

Twee weken geleden speelden we Cahors, een harde vlucht, maar wel fair. Het was er eentje voor de allersterksten. We begonnen goed met klokken op de zaterdagmiddag, de eerste 4 speelden allemaal ruim binnen de 1:10 in de afdeling, voor ons de graadmeter. Later kwam er nog 1 doffer door en werd het daarna stil....

De 038 van Cahors

Je verwacht dat als de trein gaat rijden dat de duiven elkaar vlot opvolgen, maar dat blijkt per vlucht dat er toch geen paralellen zijn te trekken. Elke vlucht is een game on its own.

Gelukkig zijn er nog veel duiven nagekomen, deze zijn allemaal klaar voor dit seizoen, onverantwoord om deze dieren nog een keer te spelen.

Met de jongen was het wat minder. Onze club was 1 van de verenigingen die niet inkorfde vanwege de vogelgriep, een deel van onze leden viel in het gebied met vervoersgebod. Afgelopen maandag werd het verbod opgeheven, de afdeling heeft voor de getroffen verenigingen nog een oefenvlucht ingelast, vandaag was het inkorven voor de eerste echte jonge duivenvlucht. Helaas was de oefenvlucht voor ons niet zo'n succes, we hebben daarom maar besloten dat we vanavond niet inkorfden, eerst de jongen maar even laten bijkomen, begin deze week nog een lapvluchtje en dan maar mee met de grote wagen. Koppie erbij houden!

Verder zijn we ondanks een mindere Ruffec tot nu toe dik tevreden over het seizoen. Blijkbaar vinden meer mensen dat. Van de jongen die we beschikbaar hadden zijn de meesten verkocht tegen schappelijke prijzen, we hebben er nog enkele in de aanbieding, ze stammen stuk voor stuk af van goede vliegers of kwekers, uitwennen wordt lastig, maar voor de kweek prima te gebruiken Voor de snelle beslisser!


Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl 

zaterdag 2 juli 2022

02-07-2022 Libourne, Ruffec, learnings en door

 We zijn alweer op de helft van de marathonvluchten NPO 2022. Na de teletekst op Limoges volgde 2 weken later de ochtendlossing vanuit Libourne. Ik wil mij verder niet mengen in de discussies over wel of niet goed, ik ga er vanuit dat de beslissing hierover genomen is in het belang van de duiven is geweest. 

Mooi Koppie, terug vanuit Libourne

Voor ons verliep deze vlucht stroef, zoals voor iedereen. We klokten onze eerste, "Mooi Koppie", rond 13:00 's middags, wat nog goed was voor een dikke 1:10 notering. Doelstelling gehaald, mede omdat we de zaterdagavond en zondagmorgen nog 6 duiven klokten, waardoor we een 70% score prijspercentage binnenhaalden.

Klink allemaal mooi, maar we hebben ook afscheid moeten nemen van onze beste duivinnen, de 905 en 807 hebben de weg naar huis niet meer kunnen vinden blijkbaar. In het NIC speelden we meer dan 6 uren los..... wel de grootste indicatie dat er aan deze vlucht weinig conclusies getrokken kunnen worden, met sport had het niet veel meer te maken. Survival tocht van de Navy Seals is wat mij eerder in het hoofd schiet.

Gisteravond arriveerden de duiven van Ruffec. De vooraangekondigde ochtendlossing van het NPO. Tegemoetkoming aan degenen die overwegen ZLU te spelen, probeersel, kans voor iedereen om 's avonds duiven te klokken. 

Dat laatste is prima gelukt, ook in het noorden konden de concoursen worden gesloten. Natuurlijk hebben de omstandigheden hier ook mee te maken gehad. 

Mooi affiche voor ons, 900 km op de dag, een andere uitdaging voor onze favorieten. Favorieten waren er wel op het hok, ze lieten ons wel wat lang wachten. Waar we gewend zijn ons partijtje mee te blazen, zeker regionaal, moesten we gisteren toch erkennen dat dit werk niet echt voor onze duiven lijkt weggelegd. Of was er iets anders aan de hand?

298, onze 1ste van Ruffec

Uiteindelijk redde het jaarlingduivinnetje, de "298" de meubelen voor ons, we belanden halverwege de uitslag in het NIC, in de afdeling was het zelfs nog iets minder, daarna arriveerden er nog 4 later op de avond, voor donker dus 5 van de 14 thuis, vanochtend kwamen ze nog vlot na, de teller staat op moment van schrijven op  11.

Conclusie: duiven waren fit toen ze thuiskwamen, gezondheid lijkt in orde, zeker gezien de trainingsarbeid die door de weeks wordt verricht. We zullen de duiven dus iets beter moeten motiveren, opvallend was dat alle duiven die gisteravond arriveerden uit het noordoosten terugkwamen. Doorgeschoten, langs de kust weer terug naar St Annaparochie, veel te ver omgevlogen, niet geprikkeld om de kortste weg naar huis te zoeken. We moeten dus nog eens aan de bak. 

Dinsdagavond inkorven voor Cahors, we zullen weer een mooie ploeg samenstellen, de resterende vluchten zullen gericht zijn op de jaarlingen verder opleiden, hopelijk een mooie uitslag en zorgen dat we kunnen selecteren. De kampioenschappen moeten we maar uit het hoofd zetten.


Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl 

maandag 6 juni 2022

06-06-2022 Benjamin doet het!




 Het eerste weekend van juni is de opening van het overnachtseizoen in het Noorden. De afdelingen die strijden in de Noordelijk Unie trappen dan af met Limoges. Vlucht van uitersten. Zo kenden we nachtvliegers in een recent verleden, maar ook taaie vluchten waarbij onze favorieten traag doorkomen.

Ik denk dat de editie van afgelopen weekend daar wel onder valt. Een paar duiven boven de 1000 m/pm, duiven die teletekst halen vallen daar nog ruim onder zelfs. Het noodweer boven Frankrijk vrijdagavond zal hier debet aan zijn geweest, gezien de journaal beelden van ondergelopen dorpen, festivalterreinen die veranderden in modderpoelen en als toetje nog flink onweer. Duiven die hier mee om kunnen gaan over dergelijke afstanden dwingen dan ook veel respect af.

Vanaf vliegbasis St. Anne hadden we 10 duiven in de strijd. 1 koppel 3 jarigen, waarvan de duivin 1e getekende stond, daarnaast 8 tweejarigen, duiven die als jaarling al behoorlijk aan de tand zijn gevoeld om ze klaar te maken voor het grote werk

Onze verwachting van de eerste duiven voor 10:00 's ochtends ging in rook op, Alleen Klaas Buwalda maakte dat waar. Hij had verreweg de snelste duif in de afdeling, maar was ook de snelste in het vlieggebied van sector 4. Voor Klaas de 2e maal dat dit lukte. In 2015 van Orange met zijn doffer "Johan", nu klokte hij een tweejarige dochter van deze geweldenaar.

Als altijd werden bij ons de verwachtingen steeds wat bijgesteld. Voor 10 uur lukte niet, maar als we voor 12 uur zouden draaien zou het ook een mooie klassering opleveren. We hadden de eerste 10 in de afdeling al wat uit het hoofd gezet.


Wim zag haar aankomen: "Wat komt die mooi aan" roept hij plotseling. Op het moment dat mijn hoofd naar de goeie richting draait zeilt er een hele donkere naar het hok. Voor ze landt weet ik het al: "Benjamin". Onze 3e getekende en lievelingetje van het hok. Ze heeft haar naam als jong al gekregen. Ze was verreweg de jongste van de jongen in 2020, kon maar net aan mee met de 1e jonge duivenvlucht. Ze piepte haast nog, daarmee was haar naam gemaakt, de Benjamin van de ploeg.

Benjamin landt op de ren en loopt meteen door naar de spoetnik, waar de antenne uiteraard is bevestigd. Een dikke high five en daarna direct naar de klok om de tijd op te nemen en te melden bij onze concoursleider Simon. Er was nog niets gemeld in het NIC. Voor ik wat kan zeggen heeft Simon al het woord: "Jullie hebben er zeker één, ik zei het al met inkorven, ze waren zóóó mooi!". Ik kan alleen maar bevestigen. Simon roept nog dat het misschien wel teletekst is, we zullen de duif op de meldsite zetten. Ik doe dat altijd via de mobiel, op het moment dat ik op opslaan klikt begint Wim al: "Is het nog teletekst?". Het duurt even voor de melding is geland op de server, maar dan wordt het duidelijk. 7e melding in de afdeling, teletekst dus! Nog even afwachten, er zitten nog een paar kleppers op de achterhand die het feestje nog kunnen verstoren. We zijn in ieder geval blij met de mooie aankomst en vroege tijd. Wim blijft het maar herhalen: "Ik vond haar toch het mooiste, ik had het met inkorven al gezegd".

Niet lang daarna is het wel duidelijk. De 7e stek, dus teletekst is een feit, felicitaties stromen binnen via app, telefoon en Facebook. Feestmomenten zijn het. Na 45 minuten land nummer 2, een tweejarige doffer, daarna gevolgd door onze 1e getekende, de 827 laat zich weer prima zien, kort daarop nog een 2 jarige duivin. Het kan niet op, 4 duiven die 1:20 spelen van de 10. Geweldige uitslag dus. In het NIC maken we het nog bonter: 1, 2, 4 en 5 tegen 141 duiven. Mooi om te vermelden is ook dat Benjamin in zone 4 van de Noordelijke Unie de 2e prijs pakt, tegen meer dan 1000 duiven. Dit is de zone van de echte kilometervreters!

Kortom, onze start van het overnacht seizoen kan niet meer stuk.


Tot de volgende!


www.postduivenblog.nl


zaterdag 9 april 2022

09-04-2022 Het jong van Witstaartje

 

Witstaartje heeft een jong! Het zegt U waarschijnlijk niets maar voor mijn kleindochter is dit toch wel een belangrijke gebeurtenis.

Witstaartje is namelijk het duifje van mijn kleindochter. Natuurlijk, Witstaartje woont bij opa in het duivenhok, maar toch, Witstaartje is van mijn kleindochter.



Witstaartje is dit jaar gekoppeld aan een mooie ooievaar doffer van Joan, het jeugdlid waarvoor ik de kwekers verzorg op mijn hok.

Nu lukte het de eerste ronde eitjes niet zo goed, maar de 2de ronde gaf toch een bevrucht eitje. Spannend, het was de eerste keer dat Witstaartje een jong zou krijgen. 

Mijn kleindochter woont ver weg in Brabant, dus Whatsapp is de manier om te communiceren. Regelmatig doe ik een foto op de app. Bijvoorbeeld van het eitje, waarop te zien is dat het bevrucht is. Van het eitje als het is aangepikt, als het jong er al bijna uit is, als het jong net geboren is enzovoorts.

Telkens komt er een berichtje terug. Soms wat emoticons, soms een spraakberichtje. Er is ook al een naam voor het jong bedacht. 

Moraal van het verhaal? Kleindochter die wat mee krijgt van de natuur? Kleindochter die misschien wel duivenmelkster wordt? 

Nou nee, eigenlijk niet. Het is gewoon hartstikke leuk dat je op deze manier elkaar wat aandacht kan geven. Aanrader!


Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl 

zondag 13 maart 2022

13-03-2022 Nog even snel

 Ik ga het maar niet meer hebben over drukte op het werk, tijd die tekort komt en meer van dat. Het verhaal is meer dan bekend. Ik scrolde vanochtend nog eens door mijn posts van de afgelopen jaren, het verhaal heeft steeds dezelfde ondertoon. Precies de reden waarom de combinatie met Wim samen ideaal is.

Het project waar ik momenteel aan werk is bij een bedrijf dat 7 dagen per week produceert, dus ook de weekenden moeten er nog wel eens aan geloven, niet ideaal voor de duivenmelker, zeker als het seizoen er weer aan zit te komen. Ook gisteren nog wat werk gedaan, alleen de zondag dus voor wat rust en relaxtijd.

Wat er nu gebeurd is ongekend. De corona regels zijn nagenoeg opgeheven, ik ken nauwelijks nog mensen die zich geroepen voelen om zich nog maar aan enige regel te houden. Begrijpelijk na 2 jaar, maar toch, het COVID spook is niet weg. Er worden toch nog steeds mensen ziek in mijn omgeving.

Ook de verschillende organisaties in duivenland nemen het er nog even snel van. We kunnen nog even een vergadering houden, "old school", gezellig met elkaar in een gebouw gepropt, hebben we meteen de gelegenheid om nog even de kampioenen te huldigen. De komende 3 zaterdagen zit ik niet bij de duiven, maar tussen duivenmelkers om toch nog een bos bloemen op te halen. De prijzen waren al uitgekeerd,  de kassen moeten nog even worden gespekt, kan nog mooi even voor het nieuwe seizoen. Oh ja, of we nog even een bonnetje willen schenken.....

Over huldigen van kampioenen gesproken. Gisteren gezien hoe Sven Kramer en Ireen Wüst werden gehuldigd, als afsluiting van een meer dan imposante carrière als topsporter? On-Nederlands om zo iets te doen, maar oh zo terecht. Wat hebben deze mensen ons geweldige momenten bezorgd op allerhande grote toernooien, wat hebben zij ons geïnspireerd, wat een grootheden!

Vanuit ons calvinistische gedachtengoed was het misschien over the top, maar laten we eerlijk zijn: als je zoveel hebt gegeven mag er wel iets voor terug komen, zeker gezien de omstandigheden waarin Europa momenteel verkeerd een meer dan positieve opsteker.

Hoe het op de hokken gaat? Ik vind dat het beter kan met de kweek, mijn maatje zegt dat het allemaal goed komt, als altijd. Oordeelt U zelf maar.



Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl