zondag 28 mei 2017

Pontoise, eerste fondvlucht 2017 een feit

Dat was met het vluchtje wel, Pontoise. De eerste dagfond vlucht. Altijd een punt waar je naar toe werkt in een seizoen, de markeerplek waar de start van de "mooie" vluchten wordt aangegeven. Als je liefhebber bent van het lange werk tenminste.
Het zou een kraker worden, zoveel was wel duidelijk, warm weer, zuidoosten wind, ingrediënten om er een stevige vlucht van te maken. Het was te zien bij het inkorven, de meesten hadden een klein korfje mee, de verwijzingen naar voorzichtig aan, vroeg in het seizoen en een warme zaterdag waren veel te horen.
De vitesse vlucht 's morgens gaf een indicatie van een afwijkend verloop van de komende fondvlucht. De eerste duiven in de afdeling tikken daar een hele hoge snelheid aan. Daarna is het verloop grillig. Het geval wilde dat ik zaterdagochtend eerst nog naar het werk moest, vroeg weg richting Noord-Holland, op tijd weer weg(dacht ik) om de vitesse vlucht op te wachten. Op de terugweg zie ik een plukje duiven langs de Afsluitdijk trekken, tegenwind, laag over het water. "Iemand aan het lappen zeker?", is wat er door mijn hoofd ging. Ik had immers zelf ook de thuisblijvers nog even gelost, voor ik ging werken. Daarna weer een pluk, nog meer, aan beide kanten van de dijk trekken veel duiven. "Het moet van Wychen zijn". Vreemd, ligt best oostelijk, flink doorgeschoten. De rekenmachine in mijn hoofd verteld me dat er hoge snelheden moeten zijn gehaald. Bij thuis komst om 09:20 staat er eentje op de klok en vallen er net twee. Te laat thuis, of de duiven te vroeg. Na een tijdje te hebben gekeken, toch maar wat duiven op de meldsite zetten. Daar valt op dat er een aantal heel hard zijn gegaan, het verloop gaat daarna snel naar beneden in meters per minuut.
Eerste in Engelum, de 554
Op naar de aankomsten van de dagfond. Het wachten is tot er wat op de meldsite verschijnt. Een paar meldingen in de Noord-Oost polder, Oosterzee en gevolgd door een vroege in Harlingen. Tijd om scherp te zijn, we schrijven 13:00. Nog even contact met Bram. Wordt nog wat, staat nog wel even open. De meldsite geeft na een uur iets meer dan 40 duiven aan, er waren er 9200 ingekorfd in afdeling 11. Niet snel dus, eerste melding in de vereniging 14:22. Die zit nog niet eens zo gek in de afdeling. Binnen een half uur 4 duiven, daarna is het weer lang wachten voor er wat doorkomt, ook op de meldsite blijft het traag. Uiteindelijk 17:45, de 554 meld zich in Engelum, 8ste melding in de club, ruim 3 uur na de eerste. De avond door blijken er uiteindelijk rond half tien 23 in de club te zijn, we gaan afslaan, ondanks dat er nog 2 prijsduiven missen. Bij mij zijn er op dat moment 4 thuis van de 6, geen slecht resultaat, al heb ik mijn bedenkingen, dit is niet goed voor de rest van het dagfond seizoen, er zijn nog veel liefhebbers die niets of nagenoeg niets thuis hebben. Het blijkt, de meeste vereniging klokken op de zondagochtend door, de prijzen zijn er 's avonds nog lang niet uit in de afdeling. 
Een check op compuclub.nl geeft aan dat er nog tot ver in de ochtend is geklokt, bijna alle verenigingen hebben intussen ingestuurd. Hier nog eentje die op me zat te wachten toen ik om 07:15 bij het hok kwam, helaas nog eentje onderweg.
Over oorzaken ga ik me niet uitlaten, ik zou zo niet weten waar het fout is gegaan, andere afdelingen hadden een traag verloop, maar sluiten binnen een naar omstandigheden redelijke tijd. Wat er met de Friese duiven is gebeurd zou ik niet weten, hoop vooral dat er nog veel nakomen, zodat het seizoen voor veel liefhebbers nog door kan.
Hier is het zitvlees alweer aardig getest, ik hoop dat Limoges komend weekend wat beter gaat verlopen, al is deze ook vaak taai, als eerste marathon van het jaar.
Kuifduif
Oh ja, nog wat leuks. Ik heb zaterdag een rondje van mijn kwekers gespeend, het was me nog niet zo opgevallen, maar er zit er eentje tussen met een kuifje. Zal genetisch iets rondzwerven, uit de oude marathon lijnen wordt regelmatig een kuif gefokt, de duiven waar ze uitkomt is geen inteelt, maar stammen wel beide uit die oude lijnen. Leuk, zo'n apart duifje erbij.

Op naar de volgende, de mooie vluchten komen eraan!


www.postduivenblog.nl

zondag 14 mei 2017

Quievrain en Aron

Half mei, de eerste midfondvlucht is alweer geschiedenis. Lastige omstandigheden, hier in Friesland regenachtig, dicht bewolkt, een behoorlijke luchtvochtigheid. Klam weer dus, meestal geen goed duivenweer.
Het was te merken in de aankomsten. De snelsten in de afdeling tikken de 1600 m/min aan, duiven aan de zuidkant van de afdeling weliswaar, in onze club haalt de eerste duif nog de 1400 meter. Moge duidelijk zijn dat dat aan de Noordkant is gesitueerd. Een leervlucht voor de meer onervaren dieren, hier weer wat oudere dieren voorop, al begint het op te vallen dat er een paar jaarlingen ondertussen aardig mee kunnen komen met de oudere, meer ervaren dieren. Goed nieuws dus, vorig jaar was ik minder tevreden over de ontwikkeling van de jaarlingen. Hier geen verliezen, de laatste arriveerde 's avonds, rond 19:30. Opvallend was ook dat er duiven doorkwamen in de regen, vorig jaar gebeurde dit niet, de duiven van mijn hok lieten het dan afweten. Indicatie dat de gezondheid van de duiven dit jaar toch beter is.
De lossingen vanuit Quievrain geven wel vaker een wat lastiger verloop, volgens mij meer de oorzaak van de weersomstandigheden dan de lossingplaats zelf. Quievrain, vooral door het snelheidsspel in België beroemd, lossingsplaats sinds jaar en dag.
Het heeft te maken met de tijd van het jaar, voorjaar gaat over naar zomer. luchtstromen vechten om hun plekkie, wordt het de meer noordelijke stroming, de winterse stroming of de zuidwestelijke met de warmere oceaanlucht, de meer zomerse stroming. Staat tegenover dat juist in dit gedeelte van het jaar veel regenbogen zijn te zien, zon en regenluchten wisselen vaak in rap tempo.

Zoals vandaag. Vanochtend prachtig weer, moederdag lunch in de tuin, plotseling rap naar binnen, de regen had opeens weer de overhand. Nog geen uur later weer prachtig weer. Dat is mei, ook al hebben we er vaak zelf een andere beleving bij.
Tot nog toe ben ik dik tevreden met de voortgang van het seizoen tot dusver. Het wachten is op de "mooie" vluchten, de fond en overnacht. Ik heb er zin in.

Wat gisteren nog veel leuker was, was het bezoek van Aron met zijn vrouw Aleah en hun zoontje Kees. Aron ontmoette ik ooit tijdens een sierduivenshow in IJsselmuiden, destijds een hotspot als het om de door ons allebei geliefde Holle Kropper ging. We raakten met elkaar aan de praat, dat is eigenlijk nooit over gegaan. 
Nu, 20 jaar later, woont Aron in Canada, heeft hij zijn levensgeluk daar gevonden en focussen we allebei op de postduiven, hoewel we beiden nog steeds veel gevoel bij sierduiven hebben. Aron vertelde honderduit over de duivensport beleving in zijn deel van Canada, hij woont zo'n 100 kilometer ten noorden van Calgary in Alberta. Veel liefhebbers zijn er niet. In Calgary is een club die zo'n twintig actieve hokken heeft, een andere vereniging is verderop, waar zo'n 10 leden actief zijn. Lossingen worden gedaan door combinaties van verenigingen.  Het laat zich raden dat er veel afstand is tussen de liefhebbers onderling, toch worden er club kampioenschappen georganiseerd. Om het voordeel van ligging zoveel mogelijk te minimaliseren wordt er het seizoen door in een soort halve maan gelost. Men begint de eerste vlucht in het westen en gedurende het seizoen wordt er steeds meer oostelijk gelost, of andersom, maar net hoe het komt dat jaar. Vluchten gaan er tot zo'n 600 kilometer maximaal, Aron gaat zich vooral op de vluchten van rond de 500 tot 600 kilometer richten.
Verbazingwekkend is het te horen dat er wel van alles vanuit Europa te koop is, tot duiven met stevige pedigrees aan toe. Binnen de clubs in zijn buurt zijn er agenten voor bekende merken uit Duitsland, België en Nederland. 
Winters zijn er koud, zo rond de min 30 graden celsius, zomers kan het er behoorlijk warm zijn. De prairie geeft vaak prachtig weer, helder met blauw aan de lucht zo ver je kunt kijken. Maar uit het niets kunnen er buien ontstaan, als de luchtstroom vanaf de Rocky Mountains het belieft. Geen makkelijke omstandigheden dus. 
Toen ze bij ons huis arriveerden werd er meteen naar de aankomsten geïnformeerd, toen ik aangaf dat het merendeel thuis was, maar dat ik niet zo blij was met de omstandigheden, werd er wat geglimlacht. In Canada doet men daar blijkbaar iets minder moeilijk over.
Foto's worden bekeken, een open front hok bevalt het best volgens Aron, zijn kweekkoppels zitten in een ren, waarvan het front voor zeker uit 50% uit gaas bestaat. Vliegers hebben beschikking over een nachthok en een ren, waaraan dan weer de valplanken zijn bevestigd.
Natuurlijk worden er duiven bekeken, over voer en medicatie gediscussieerd, van gedachten gewisseld over de ideale voorbereiding voor jonge duiven.
Oh ja, voor we weer eens gaan lopen mopperen, Aron rijdt anderhalf uur om zijn duiven in te kunnen korven, dat dit om deze reden niet wekelijks lukt lijkt me wel duidelijk.
Al met al een prachtige dag dus gisteren. Genoten van de vlucht vanuit Quievrain, alleen de regen had weg mogen blijven, genoten van het bezoek van onze Canadese vrienden en de eerste kennismaking met hun prachtige zoontje, vandaag nog maar eens beloond met een prachtige training van de weduwnaars, het lijkt welhaast of ze in formatie over Engelum trekken. Het blijft fascinerend.

Tot de volgende!


www.postduivenblog.nl

maandag 8 mei 2017

Gaat mooi

Eerste jongen van dit jaar
Alweer een paar weken onderweg, vliegseizoen 2017. Wisselende winden, temperaturen van koud tot redelijk, de afstanden kruipen zo langzamerhand op. Het begint te kriebelen. De eerste dagfond vlucht komt in zicht, de magische 500 kilometer grens. Als die is geslecht komen de mooie vluchten!

Hoe het seizoen er tot nu toe uit ziet? Iedere week duiven mee, niet ontevreden met hoe het gaat tot nu toe. Nee, geen vroege duiven, soms lukt dat met mijn dieseltjes op een vitesse vlucht, meestal neem je genoegen met een plekje op het tweede plan(lees tweede blad). Toch komen ze vlot af.

De doffers komen goed, dit jaar voor het  eerst op weduwschap, het valt me tot nog toe alles mee. Al is het alleen maar om het plezier als ik ze door de lucht zie zeilen en klappen. Het plezier in je liefhebberij beleef je voornamelijk thuis, toch? 

Voor de duivinnen is het nog even wachten. De kweekdoffers komen met ongeveer 3 weken beschikbaar, de overjarige duivinnen kunnen dan op een nestje gebracht worden. De duivinnen waar nog geen doffer voor beschikbaar is moeten nog meer even in het jongen hok blijven. Ze blijven de programmavluchten afwerken om te leren en in het ritme te blijven.

De eerste jongen zijn zaterdag op het jongen hok gezet. Ruilduifjes, het zijn de duifjes die ik terug krijg voor het uitgeven van mijn eigen jongen in de eerste ronde. Iets later dan gemiddeld bij de doorsnee liefhebber. Er is geen haast, de jongen hoeven niet mee, africhten is voldoende.

De kwekers zijn afgelopen week op jongen gekomen, deze week ringen. Er blijven ene paar koppels doorkweken. Verdere jongen kunnen nog getrokken worden van de nestduivinnen en na het seizoen van de beste vliegdoffers. Kom ik ook nog wat te weten over de kweekwaarde van de betere vliegers.

Opvallend tot nu toe: de doffers komen goed af, beter dan verwacht. De duivinnen doen het wat minder dit jaar, heeft wellicht te maken met het hok waarin ze zitten. Ingericht om jongen op te laten groeien, niet om te spelen. Vreemd is dan wel weer dat er doffers worden verspeeld en duivinnen juist weer niet.... Tot nog toe 3 doffers kwijt van de vluchten, allemaal jaarlingen. Voor het seizoen twee van het hok, daar zal een kromsnavel iets mee te maken hebben gehad.

Piet Bron, 87 jaren jong
En verder: Klaas is aan het vloggen geslagen, aan Bram is te merken dat de duiven per week beter komen, Wim ziet alleen het goede van de dingen, Hans trekt zijn eigen plan, Frans en Jannie runnen de club, Cor zit weer verstopt achter de computer in het "Hok" en Piet Bron komt gewoon elke week voor het programma inkorven. 87 inmiddels, de jaren en ongemakken lijken maar geen vat op hem te krijgen.... Laat het maar lekker zo blijven, het wordt weer een mooi jaar!

Oh ja, toch maar een paar naar Limoges, over een paar weken.

Tot de volgende.