Diefstal en doping

In beslag genomen door andere zaken lees ik zo af en toe de duivensites, tenminste de bekendste, zoek naar de hoofdlijnen in het nieuws wat over mijn geliefde sport wordt gebracht en filter zo ongeveer wat er gaande is. Diefstal en doping is wat opvalt deze weken.

De duivendiefstallen van de laatste weken liegen er niet om, levenswerken bij o.a. Kees van Aert en Frans Bungeneers werden in één klap kapot gemaakt, ik denk dat het bij beide heren nog niet eens om de waarde van de dieren gaat, hier is doorzettingsvermogen, inzicht en kennis weggevaagd. Geldt ook voor de diefstallen die bij andere liefhebbers plaats vonden overigens.

Er waren op diverse sites berichten over doping gevallen in de duivensport. In België is er iets gaande waarbij bekende spelers betrokken zouden zijn, daarnaast las ik vanochtend een artikel van en over een ZLU fenomeen in het Noord-Hollandse.
Bij de Belgen bleek dat op verschillende hokken mest was genomen waarin men morfine heeft aangetoond. Nog al een heftig goedje, voor zover ik weet. Ik kon niet achterhalen of men grote doses vond of een spoortje van iets wat er op zou kunnen lijken. 
De uitleg die kwam over hoe de stof in de duiven, dus ook in de mest, terecht zou zijn gekomen was nogal opmerkelijk. Een grote fabrikant op het gebied van voer en bijproducten kwam met een publicatie, waarin werd vermeld dat zij de oorzaak zouden kunnen zijn van de aanwezigheid van morfine in de mest van de duiven van die topspelers, toevalligerwijs allemaal voer en bijproducten van diezelfde fabrikant gebruikend. Een verhaal wat even aannemelijk als discutabel klinkt over het door elkaar raken van verschillende zaadsoorten tijdens transport naar diverse fabrieken. Eén van die zaadsoorten kan sporen van morfine opleveren. Waarom wordt die dan aan voer of bijproducten toegevoegd is men vraag dan meteen? 
Sponsor belangen spelen hier duidelijk een rol. Tja, het zou kunnen, of het werkelijk zo is? Alleen de liefhebbers zelf weten het.
In het verhaal uit Noord-Holland lees ik dat er een heel kleine hoeveelheid van een verboden stof is gevonden. Het feit is er, de hoeveelheid kan duiden op de laatste resten van een geneesmiddel dat ooit is gebruikt of, zoals in het artikel is te lezen, het aanwezig zijn van die stof in bijvoorbeeld omgeving of drinkwater. De vergelijking met de beroemde persconferentie van wielrenner Contador over vermeend gebruikt van een middel met een hoeveelheid van "zero zero zero zero zero zero zero cinq"  komt meteen boven. De hoeveelheid is belachelijk klein in ieder geval, uitwerking op de duif om de prestaties positief te beïnvloeden? Geen idee, volgens mij "zero zero". Ook hier geldt, of het werkelijk zo is? De liefhebber weet het.
Dat er controles zijn is goed, als er roem en geld te verdienen zijn gaan mensen rare dingen doen, voorbeelden genoeg, uit alle facetten van de sportwereld. Het moet wel eerlijk blijven, of tenminste, er moeten omstandigheden blijven waarin iedereen moet kunnen komen tot goede prestaties onder vergelijkbare voorwaarden. Hoe goed hangt af van kwaliteit en inzet, niet van één of ander duister goedje. 
Wat er in mijn ogen aan ontbreekt is dat men wel weet welke stoffen eventueel prestatie verhogend zouden kunnen zijn, maar dat men niet weet wat de minimum hoeveelheden zijn, nodig om daadwerkelijk van invloed te kunnen zijn. In het geval uit Noord Holland twijfel ik nogal, het lijkt meer op een heksenjacht dan op een goed onderbouwd onderzoek naar foute zaken. Of ben ik weer eens veel te naïef en is er een schemerwereld van doping netwerken, foute dierenartsen, sponsoren en melkers "die wel moesten" om mee te kunnen doen?  
Smeuiige verhalen in de duivensport, zou er ooit een boek uitkomen van een melker die uit de school klapt over wat zich achter de schermen in zijn duivenwereld allemaal afspeelde? Of komt de eigenaar van het laboratorium met zijn memoires waarin staat te lezen dat hij lekker veel verdiende aan de duivensport en zijn nogal onnozele volgers? De tijd zal het leren......

www.postduivenbog.nl