Misschien een beetje vreemde manier om een blog over de postduivensport, of liever mijn postduivensport, te beginnen. Toch snijdt het hout. Ik heb de afgelopen week de selectie doorgevoerd op het hok. Zowel kwekers, vliegers als jongen moesten er aan geloven. Het is aardig opgeruimd, wat voor mij toch altijd weer een verademing is. Minder duiven op de hokken betekend minder kansen op ongemak, meer kansen voor de blijvers om goed door de rui en gezond door de winter te komen.
Zoals eigenlijk ieder jaar heb ik weer eens lopen te dubben over hoe ik het volgend jaar moet gaan aanpakken. De mensen die mijn schrijfsels al wat langer volgen weten dat ik worstel met tijd. Tijd is een nogal cruciale factor in de duivensport. Daarnaast weet ik zeker dat ik fond wil spelen, overnacht is het doel, toch laat ik me verleiden om ook de dagfond mee te spelen. Ik heb er ook een handje van om in iedere duif wel een mogelijkheid te zien, dus de kweekboxen zitten over het algemeen voller dan ik ooit gepland en dus ook gebouwd had.
Genoeg factoren dus om over na te denken en om te zetten in een concreet plan voor 2019. Dat plan moet overigens ook gewoon doorgetrokken worden, maar ja, net als elke melker ben ik net zo veranderlijk als het weer. Hoewel is dat zo?
Ik weet namelijk zeker dat nestspel voor mij het beste is, daarbij denk ik aan de factor tijd. Waar ik mijzelf en daarmee mijn duiven tekort doe is dat ik met naar verhouding weinig duiven van alles wil en mee doe. Dat lukt wel, maar is het optimaal?
Die kwekers, wat leveren die dan eigenlijk op? Soms zie ik wat en mag ik ze zo meenemen, soms koop ik wat, voor niet teveel overigens, maar ze komen wel.
Jongen, ik kweek hokken vol, raak er zat kwijt en dat is lang niet altijd door het africhten. Kwaliteitsissue misschien? De kwekers leveren het merendeel van de jongen.
Doffers op nest wil hier op de hokken niet lukken. Ik was al eens gestopt met het spelen van de doffers. Ik heb het toch weer opgepakt, dit seizoen had ik hier resultaat van moeten zien. Eén doffer slechts goed in de punten, om hem de volgende vlucht kwijt te raken..... Niet goed.
De conclusies waar ik een paar weken geleden over schreef zijn dus getrokken. Kwekers die niets opleveren eruit. Ze krijgen welgeteld drie seizoenen de tijd om iets van waarde voor het vlieghok te leveren. Ik heb nu in plaats van twaalf koppels nog acht koppels, waarvan er 2 koppels zijn die hier zitten voor samenkweek. Zes eigen koppels dus.
Er wordt vanaf volgend jaar alleen met duivinnen gespeeld. Twee jaar of ouder naar de overnacht. Jaarling duivinnen, mits helemaal door geruid, een paar dagfondvluchten voor de ervaring. Latere duivinnen die nog oude pennen hebben staan gaan het hele vitesse en midfond programma doen, als twee jarige gaan ze evengoed de overnacht op.
De doffers die ik over hou om aan de duivinnen van de vliegploeg te koppelen komen allemaal uit de prestatie duivinnen uit het kweekhok, aangevuld met de doffers die ik heb verkregen uit het uitruilen met collega melkers hier uit de buurt. Van de kwekers die ik nog niet als leverancier van prestatie duiven heb bestempeld blijven alleen duivinnen over. Deze moeten zich eerst bewijzen.
Van de vliegers probeer ik in de toekomst wel iets meer jongen over te houden, vandaar de gedachte over de doffers die ik wil plaatsen in het vlieghok. Het genenpakket wat prestaties inbrengt, is bij deze duiven aanwezig, gezien de prestaties van hun moeders op eigen hok en binnen het eigen systeem. De doffers die ik heb gekregen uit ruiling zijn de duiven die voor bloedverversing zorgen. Nog wel een restrictie: ze moeten me wel aan staan, stambomen zeggen mij steeds minder.
Nooit geen andere duiven meer? Natuurlijk komen er regelmatig nieuwelingen voorbij. Niet vooruit willen is stilstand en daarmee meteen achteruitgang. Uitgangspunt is wel dat ik van eigen kracht uit ga. 2018 heeft bewezen dat dat de weg is. Superzwaar seizoen, de duiven die hier presteerden waren voor 80% duiven uit de prestatie duivinnen op het kweekhok, daarnaast lieten twee duivinnetjes uit de serie ruilduifjes zich leuk zien. Zegt wel genoeg denk ik.
Vorige week nog bezoek gehad van Durk. Leuke dag gehad, honderd uit praten over duiven, maar ook nog veel meer, top! Mail vanuit Canada van Aron, vriendschap kent geen tijd en grenzen, ga ik zo nog beantwoorden. Alweer momenten die de hobby meer dan hobby maken.
Verder niets met de jongen gedaan, behalve selectie doorgevoerd. De Adeno-E Coli van een paar weken terug heeft toch een paar slachtoffers geëist. Daarnaast heeft de kat weer een paar piepers te pakken gekregen. Van africhten is dus niets meer gekomen. Eerst vakantie, dan kijken we straks nog wel wat we kunnen doen met africhten.
Tot de volgende!
www.postduivenblog.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten