Opa

En toen was ze er ineens, mijn eerste kleindochter. Ergens in het voorjaar komt er zo'n bericht. Pap, ik ben zwanger! Je wordt Opa. 

Je luistert er naar, laat het indalen, bedenkt wat er allemaal nog wel niet geregeld zou moeten worden. Zijn de omstandigheden wel goed? Heb je wel overal aan gedacht? Weet je wel waar je aan begint? Al je ratio gaat aan de gang, want, ervaringsdeskundige, je weet wat er aan zit te komen.

Onwillekeurig gaan je gedachten ook terug naar de periode dat jezelf in die situatie verkeerde. Vrouw in verwachting van het eerste kindje, leven op een roze wolk, bezorgde mensen om je heen, wat gebeurd er allemaal, oh ja, moet ik ook nog regelen. Alles moest klaar zijn voor de kleine er is. In dit soort situaties komt het instinct van de soort mens naar boven, dat instinct waar we zelf allang aan voorbij zijn gegaan. We kunnen alles verstandelijk bevatten toch?

Nou vergeet het maar goed. Donderdag, eerst al een berichtje, nog ééntje, het lijkt toch te gaan gebeuren. Mijn dochter is bezig te bevallen! Mijn kleine meisje, zij gaat de rol op zich nemen die de natuur haar toebedeeld. Zij wordt moeder.

Kwart over 5, telefoon,: "Pap, je hebt een kleindochter." "Ik kom eraan meid, gefeliciteerd." Werk, afspraken, wat maakt het uit. Naar het ziekenhuis, een oerdrang neemt het over. De kleine is geboren. 

Als ik de kamer in het ziekenhuis binnenloop is er geen enkele discussie. Op het moment dat ik de kleine zie, is ze ook van mij. Bloedverwant, familie, dochter van mijn dochter. "Deze hoort bij mij." Opgenomen in de kringen die bescherming gaat bieden.

Dus, deze duivenmelker loopt op een roze wolk, Opa, eretitel, harte wens.

Wat dit allemaal met duiven te maken heeft weet ik eigenlijk niet, wilde het gewoon graag melden. Naast alle ellende in de wereld, alle ellende in het persoonlijk leven, een Mijlpaal, geschreven met een Hoofdletter.

Of is er toch iets. Ja als wilt kan je er altijd iets uit halen. Wat dacht je van instinct. Duiven kunnen niet verstandelijk denken. Ze hebben wel een groot vermogen om te leren door inprenten. Dit wordt in allerlei onderzoeken aangetoond. Toch zijn wij als liefhebber bezig om gebruik te maken van het instinct van de duif. Territoriumdrang, de drang om de jongen te verzorgen, het nest te verdedigen, geslachtsdrift, noem maar op.

Wil je je duiven goed opvoeden, moet je zorgen voor de beste omstandigheden, gezondheid, goede omgeving, goede voeding, goed trainingsprogramma.

Wat het belangrijkste in dit verhaal is, is het gevoel wat je moet hebben bij wat je aan ratio doet en hebt. Alles verstandelijk oplossen, hartstikke mooi, als het niet klopt met je gevoel, met het gevoel dat je weet dat het goed zit, ben je ook kansloos.

Op naar de kerst, goede week

www.postduivenblog.nl