Gildesysteem

Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik mijn passie voor duiven kan delen met een aantal gelijk gestemden. Dit geldt voor zowel de postduiven als de sierduiven.
Gevolg hiervan is dat je buiten het seizoen om ook regelmatig in contact bent of elkaar nog eens ziet en spreekt. Bakkie koffie, ff bijpraten, de hokken in, duiven bekijken, discussiëren, meningen delen en vergelijken. Leren dus, toetsen wat je weet met wat een ander weet. Ongemerkt wordt je kennis telkens iets groter, het gaat eigenlijk vanzelf. Wat ook ongemerkt gaat is dat je je eigen kennis weer beschikbaar stelt aan de mensen waar je op de hokken bent.
Per bezoek is het wel anders, vorige maand was ik bij mijn sierduivenmentor Henk in Kampen. De man is 82 en kan mij nog zo verschrikkelijk veel leren. In mijn ogen één van die weinige natuurtalenten in de sport. Hij deelt zijn kennis, ik luister, durf nauwelijks wat in te brengen, hij is de grootmeester. Ik voel me vereerd als Henk mijn mening vraagt over een duif van zijn hokken, in mijn ogen de absolute top.

Wim de Jong met zijn topper Vince.

Ik was de afgelopen weken bij collega overnachters Klaas en Wim. We zijn allemaal opnieuw begonnen en beginnen de resultaten te zien van de inspanningen die we hebben geleverd de afgelopen jaren. Allemaal een eigen benadering, allemaal succesvol, ook hier, naar eigen maatstaven. Hier is het voornamelijk ervaringen delen met elkaar, iedere mening weegt even zwaar, we leren van elkaar.
Een jong lid van onze vereniging vroeg vorige week of ik nog eens bij hem kwam kijken, ik merk dat hij naar mij opkijkt, niet op een verkeerde manier, maar in zijn ogen sta ik hoger op de ladder van kennis en respect in de duivenwereld. Natuurlijk wordt dit gehonoreerd, bij gelegenheid ga ik nog eens bij hem langs. Hij vraagt mijn kennis op dat moment, ik zal die met hem delen.
Morgen ben ik op bezoek bij Jan en Gerrit, vader en zoon, sierduivenfokkers in hart en nieren. Jan staat met zijn kleurslagen op het peil waar ik zo'n 8 jaar geleden stond, boven aan de ladder, hij toetst af bij mij, is het nog steeds het peil wat hij had, is hij op de goede weg met zijn inbreng van buiten af. Gerrit is met de sierduiven net zover als ik, allebei toppers in het verleden, allebei opnieuw begonnen, toevallig ook nog in dezelfde kleurslag. We herkennen exact de omstandigheden van elkaar, ook de ontwikkeling waarin ons beider stammetjes zich bevinden. Beiden een eigen aanpak, beiden bereid elkaar te helpen, om het niveau te halen dat we beiden al eens gehaald hebben. Afchecken en reflecteren dus.
In het vat zit misschien nog een bezoek aan één van de overnacht toppers in sector 4. Hier zal ik ook luisteren, mijn ogen de kost geven, hopen op een open discussie, kennis wil ik opslaan, af kunnen toetsen met wat ik heb en weet. In mijn ogen staat hij dus hoger op de ladder dan ikzelf.
Het systeem waarin de duivensport word geleerd en doorgegeven aan volgende generaties lijkt veel op het Gildesysteem, zoals dat in de Middeleeuwen al bestond. In dit systeem begon je van de grond af, werd je stukje bij beetje door de meester meegenomen op de reis die je uiteindelijk zelf een meester in het vak moest maken. Overdragen, uitleggen, leren, uitproberen, het vak van de grond af in je systeem krijgen. Er is wel een voorwaarde aan dit hele systeem verbonden. De leerling moet er onvoorwaardelijk voor gaan, bereid zijn 100% te geven. Voor de mentor/meester geldt dat elke leerling moet worden geleerd, zonder terughoudendheid, anders gaat de traditie stukje bij beetje verloren. 
Niet het achterste van je tong laten zien en alles voor jezelf willen houden betekend minder kennis voor de volgende generatie.
Natuurlijk, niet iedereen is een geboren leraar, daarentegen heeft iedereen wel de mogelijkheid om te laten zien wat hij doet en verteld hier graag over. Precies hetzelfde dus eigenlijk.........

www.postduivenblog.nl