Tsja, dat was Limoges

Tsja,

daar zit je dan als duivenmelker, te wachten op je eerste van Limoges. Van jezelf vind je dat je het wel goed hebt gedaan, de duiven gingen in een goede conditie de mand. Niets bleek minder waar, een aantal liefhebbers maakten prachtige uitslagen, in Engelum bleef het angstig stil. 
Geen duif, geen melding, er rest alleen maar respect en felicitaties voor diegenen die het super gedaan hebben. 
De melker weer terug naar de tekentafel, voor deze duiven was het blijkbaar niet goed genoeg. Als de melker niet levert, gaat de duif niet presteren, zo simpel is het.
Of ik het anders had moeten doen? Geen idee, ik had twee weduwnaars mee, de één goed voor een aantal klasseringen in het voorseizoen, alles wees erop dat hij in goede doen was, de ander kwakkelde in het voorjaar wat, maar herstelde zienderogen en leek er ook klaar voor. Naarmate Limoges naderde kwam hij steeds beter af.
Gevoerd, goed gevoerd, naar de vlucht toe opgevoerd, met wat vette lekkernijen. Voldoende kilometers in de vleugels, geen rare dingen gezien. En nee, ik heb ze het weekend ervoor niet gespeeld, ze hebben de zuidoosten wind niet hoeven trotseren. Misschien iets meer motivatie, het enige wat ik kan bedenken. Uiteindelijk viel de eerst getekende zondagavond pas, leeg gevlogen, die heeft goed mis gezeten blijkbaar, de tweede zat maandagochtend in de tuin, veel minder vermoeid dan de eerste. 

Avondtraining weduwnaars

Het was toch al niet het weekend van ons, de duiven vanaf de midfondvlucht Chimay kwamen ook niet geweldig, er zijn er zelfs nog twee onderweg, terwijl er toch een redelijk normaal verloop was voor een race met wat lastige omstandigheden. Opvallend was dat hier een ervaren duivin als eerste arriveerde, terwijl ze al 2 weken niet mee was geweest. Een tweejarige duivin, vorig jaar goed voor klasseringen van Chateaudun en Chateauroux haalde het niet, evenals een jaarling welke zich ook al wat meer in de kijker had gespeeld. Als U het weet mag U het zeggen, ik heb geen passende verklaring.
Genoeg gezeurd, als ik kijk hoe het weekend eruit zag in Londen, gaat het duivenleed helemaal nergens over natuurlijk.  Voor zoveel idioterie heb ik geen benamingen meer. Blik vooruit en niet op je kop laten zitten door een stelletje mafklappers. Ze mogen niet winnen, nooit.
Als de blik dan toch vooruit gaat: komend weekend weer een dagfond vlucht, vanaf Sens, naar Engelum een goede 575 kilometer, daarnaast is er nog een vitesse vlucht, mooi om wat herintreders te spelen en de jaarlingen nog meer ervaring te laten opdoen. Voor Sens heb ik waarschijnlijk 6 duiven. De week erop St. Vincent, klassieker der klassiekers op de middaglossing. Hiervoor heb ik 2 doffers, wederom niet erg ervaren, hoewel van 2013. Ooit al eens een overnacht en wat dagfond gehad, maar dat was voor ik bedacht dat het beter was alleen duivinnen te spelen. Ook deze doffers laten me het hele jaar al zien dat de conditie dik in orde is, vol verwachting klopt het hart.
Daarna het weekend met Ruffec en dagfond vanaf Lorris(ca 650 km) en als klap op de vuurpijl de laatste vitessevlucht. 
We gaan het beleven, het kwartje valt vast wel weer eens naar de goede kant in Engelum, toch?

www.postduivenblog.nl