Het kwam er deze week toch van, de echte herfst diende zich aan. De oostenwind was opeens guur, temperaturen daalden sneller dan een mens hebben kan, de weg weer bezaaid met bladeren. Dan is het herfst inderdaad.
Collega met een snotkoker, zoals een oprechte Westfries dat zo tactvol kan uitdrukken, het miste zijn uitwerking niet op mij. Als je de hele dag een kantoor deelt kan het niet anders dan dat je er ook wat van mee krijgt. Dus vanavond geen stem meer. "Wel raar", zegt Vera, "ik krijg opeens geen weerwoord meer". Zag ik daar een glimlach achteraan?
Najaar en lagere temperaturen, is het dan nog wel vertrouwd om de duiven af te richten? De jongen die nu nog verder opgeleid moeten worden zijn best kaal, of zelfs al geweest, ze staan op 2 of 3 pennen. Ik ga gewoon door, maar heb wel twijfels. Lossen met kouder weer en donkere luchten. Menigeen zou het niet doen.
Het hok gaat ook sneller leeg, het lijkt dat de omstandigheden toch zijn stempel drukt op het percentage duiven dat verloren gaat. Daarnaast moet ik zeggen dat voor jongen de enkeltjes IJsselmeer echt geen sinecure zijn. Ik heb er ieder jaar wel een paar tussen die elke keer als ik daar los een dag langer onderweg zijn. Volgens mij gaan die terug om de zuidkant en pakken de polders om weer naar het Noorden te komen. Vorig weekend de duiven weg gehad volgens schema, midweeks ook weer om het IJsselmeer over te steken. Bij bewolkt weer weet je dat het lastig is. Vandaag ook weer een rit, nu weer richting het Zuiden.
Mijn kleindochter woont sinds kort in Brabant, vandaag was er gelegenheid om haar even op te zoeken. Als er wordt gereden staan er natuurlijk duiven in de kofferbak. Onderweg bewolkt, de motregen was net gestopt. Inderdaad: uitdagend, zoals men dat tegenwoordig in management termen zegt.
Twee ploegen gelost, eentje op 55 kilometer, 1 ploeg op 70. Ik wilde naar de 100, maar dat lukte niet, te dikke bewolking en motregen lieten me inzien dat iets ten noorden van Zwolle ver genoeg was voor vandaag. De aanpak is dan wel spartaans te noemen, dat wil nog niet zeggen dat het niet fair moet zijn.
Na ons bezoek aan onze kleindochter weer naar huis, terug ging het een stuk voorspoediger. Het was droger en zichtiger, wat maakte dat er een betere doorstroming in het verkeer was. Op de A6 voorbij Almere kwamen we de containerwagen van Friesland '96 tegen, terug van de lossing voor de taartvlucht van dit weekend. Na wat nazoek werk na thuiskomst op met name Facebook leerde ik dat de taartvlucht niet soepel verliep, maar dat blijkbaar toch de meeste duiven het hok weer hadden bereikt.
De africhting van de eigen jongen is een stuk lastiger verlopen, van de 17 geloste duiven waren er pas 9 thuis vanavond. Vooral de ploeg op 55 km heeft het te verduren gehad. Geen klasse? Niet gezond? Niet meer de tijd om af te richten? Morgen goed weer, dus er komt nog wel na, als eigenlijk altijd.
De oorzaak weet ik niet met zekerheid. Geen klasse is wat het meest voor de hand ligt. De duiven zien er goed uit, ruien gewoon volgens schema, de koude lijkt ze op de dagen dat ze gewoon bij het hok los zijn niet te deren, ze draaien dan gewoon hun rondjes en houden dat een tijd vol. Kortom, niets om je druk over te maken.
Zojuist de balans op gemaakt van wat er nog moet gebeuren. Een aantal jongen moet nog 1 keer over het IJsselmeer, dan is het wat mij betreft genoeg. De jongste ploeg is een ander verhaal, deze moeten nog even door. Misschien het schema in korten en genoegen nemen met minder lossingen, maar wel het aantal lossingen in Noord Holland aanhouden, tenslotte toch de scherprechter, zoals blijkt uit de opgebouwde data.
We blijven er scherp op.
Goede week!
www.postduivenblog.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten