Het zal allemaal wel

Net terug van een weekje winterstop. We hebben dat nu voor het vierde jaar op rij gedaan. Een weekje weg in januari. Vlak na de drukte rondom de feestdagen de kop even leeg. De feestdagen zijn voor zowel Vera als mij best hectisch op professioneel vlak. We deden het al eens op Terschelling, daarna een paar keer op de Canarische eilanden, dit jaar weer op Terschelling.

Het was inderdaad geen mooi weer, tenminste geen weer zoals je je dat bij vakantie voorstelt. Maar stormachtig, met onheilspellende wolkenpartijen, zon en bewolking die continu spelen met licht en wat donkerder. De sensatie van striemende regen in het gezicht is ook lekker. Als je het wilt toelaten dan. Dwalen over het strand, door de duinen, fietsen door de dorpjes. Enig idee hoe mooi ons eigen kikkerlandje is? Als je op Terschelling rondfietst heb je niet het idee nog in Nederland te zijn.
Ondertussen weer thuis. Heb dit weekend nog vakantie, dus zo meteen maar naar de duiven. Rustig aan, hoewel er alweer veel werk klaar ligt.
Hokken weer leeg scheppen, vloerdek korrels weer weg. Ik doe deze altijd in het hok om de vakantieverzorgers het zo makkelijk mogelijk te maken. Ik zorg altijd dat er alleen gevoerd moet worden en dat de waterbakken moeten worden bijgevuld. Kleine moeite om dan nog voor de duiven te zorgen. De basics krijgen ze, de rest komt wel weer als de baas er weer is. Die is tenslotte gek genoeg om al die extra dingen voor ze te doen.
Meteen gelegenheid om de duiven even in een mandje te zetten, rustig te bekijken en een wormenpil te geven. Voorbereiden op een goed seizoen heet dat. Volgende week dan nog een keer, samen met de jaarlijkse luizendrup. Dan kan het weekend daarop worden gekoppeld. 
Meteen nog even een check op het gewicht van de duiven. Vorig jaar had ik de verzorgers de verkeerde instructies gegeven en toch meteen na de vakantie gekoppeld. Dat ging niet goed, duiven waren veel te zwaar. Bovendien bij de tweede ronde nog een behoorlijke winterdip. Kweek 2019 gaat vast beter worden.
Voor het seizoen is het vrij simpel. Jaarlingen op de vitesse en midfond. Zoveel mogelijk vluchten betekend zoveel mogelijk ervaring. Als tweejarige de lange baan op.
Overjarigen naar de overnacht. Ik speel zo min mogelijk dagfond meer. Kost teveel energie, heb er te weinig duiven voor zitten. Mijn duiven zijn genetisch gezien voor de overnacht gekweekt. Resultaten zijn ook beter, er wordt veel meer voor in de uitslagen gespeeld dan op de dagfond. Tweejarigen tot aan de 1000 kilometer, de ouderen voor de echte klassiekers St. Vincent, Dax en Cahors. Nee, geen ZLU, ook al trekt het wel. Mijn stammetje kleppers is daar nog niet aan toe.
Jongen beetje africhten als er gelegenheid is, anders lekker overhouden en als jaarling de baan op. Alleen duivinnen spelen.
Er wordt alleen gekweekt van de kwekers, het wordt zo langzamerhand steeds duidelijker welk lijntje er presteert. De lijn die wordt gebouwd rondom de "56" wordt steeds meer de basis in Engelum. Hierbij nog wat vers bloed, de prestaties in het vlieghok zullen uitwijzen welke duiven bestand zijn tegen de methodes die worden toegepast. No nonsence, laat maar zien wat je kan.
Ik heb me de laatste tijd wel weer verbaasd, ik doe dat eigenlijk constant. Als je je verbaasd ga je over zaken nadenken. Wat mij opvalt is, is dat ik steeds vaker de conclusie "het zal allemaal wel" trek. Kortom, er is een hoop bullshit te koop. Concentreer je maar op goede duiven, super gezond, in een goed hok. Als je dan als liefhebber gewoon de juiste dingen doet kan er niet zo heel veel meer mis gaan. 
Hou in gedachten dat we niet allemaal toppers zijn. Geniet van wat je hebt en weet te bereiken. Denk daarna goed na over de volgende stap omhoog. Duurt wel even, maar dan kom je ook echt ergens, namelijk daar waar je uiteindelijk zijn wilt. Zolang je er niet van hoeft te leven moet plezier toch de grootste drijfveer zijn. Duiven zijn de belangrijkste bijzaak in je leven.
Morgen minder tijd voor de duiven, we gaan weer naar onze kleine meid, pannenkoeken eten.

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl