Wat een zootje is het in de wereld, zoveel is wel duidelijk geworden na de gebeurtenissen vrijdagavond. Ontzetting, net als bij elk weldenkend mens. Het moest een keer gebeuren, het moest wéér een keer gebeuren. Zinloos, tenminste in de gedachtes in normen en waarden vanuit de "westerse" wereld.
Vanuit de gedachtes van iemand die in het Kalifaat verblijft, zal er ongetwijfeld anders over gedacht worden. Weten het nog van de reacties op de gebeurtenissen op 09-11, een groot deel van de wereld rouwde, was boos, riep wraak, maar een gedeelte van de wereld vierde ook een overwinning, de in hun ogen grote agressor was in het hart geraakt.
Het zal nu niet anders zijn, je bent naïef als je denkt dat het nu opeens anders zou zitten.
Wat je hier van kunt leren? Brutalen hebben de halve wereld, de hele brutalen nog veel meer. Daarnaast kunnen we wel de vinger leggen op de zere plekken die het mondiale beleid ten aanzien van het Midden-Oosten heeft nagelaten. Precies die zere plekken hebben tot een gezwel geleid, wat miljoenen vluchtelingen en heel veel angst en verderf tot gevolg heeft. Wanneer leren we nu eens dat je kwaad bij de wortel moet uitroeien, voorbeelden genoeg in de geschiedenis.
Genoeg hierover, heeft niet heel veel met postduiven te maken. Het geeft wel weer eens aan wat de plek van de postduivensport is in perspectief met de echte issues in dit aardse. Hoe belangrijk is het eigenlijk, elke week een stukje schrijven, hoewel het wordt gelezen, goed gelezen zelfs. Hiermee het belang al uitgelegd realiseer ik me op het moment dat ik het schrijf.
Wat is me opgevallen in de postduivenwereld deze week?
Op eigen hok niet veel. Na de bijeenkomst die we vorige week zaterdag hebben gehad met wat "overnachters" van onze vereniging, zondags nog eens alle doffers in handen gehad, gekeken of ik er wel wat echte kwekers bij had. Vandaag weer gedaan, kwam toch weer een andere uitkomst, elke week zijn ze anders, afhankelijk van weer en gesteldheid op dat moment. Nee, niet ziek, ze zijn super, maar ik ben ook niet elke dag topfit. Verder de duivinnen al een aantal dagen niet los gehad, storm en harde regen op het momenten dat er tijd was, niet de meest ideale omstandigheden, zal komende week wel weer lukken.
Deze week een paar interessante artikelen gelezen, een artikel over oriëntatie, geschreven door Bob Berendsen, heel leerzaam hoe hij uitlegt, welke mogelijkheden tot oriëntatie en navigatie bij de duif kan leiden tot welke resultaten. Daarnaast het artikel van Ad Schaerlaeckens over Gerard Koopman, één van de allerbesten op postduivengebied, over de nuchtere blik op duivensport, de simpele manier van begeleiden en de jacht op de topduif, inspirerend om te lezen, het is dus allemaal niet zo heel moeilijk.
Gisteren vanwege de sierduiven nog even in Kampen geweest, bij mijn leermeester, wat een gevoel voor duiven heeft die man. In mijn ogen de manier om te leren, proberen te zien wat hij ziet, proberen te luisteren naar wat hij verteld en vooral, voelen wat hij voelt. Deze man is bijna een duif, ziet, hoort, voelt wat een duif voelt, of snapt het in ieder geval. 82 inmiddels, vroeger super met de postduiven, sinds de jaren 90 ongenaakbaar met zijn kroppertjes. Hoeveel van dit soort mensen is er eigenlijk, ik ken er niet eens een handvol.
Volgende week nog even op bezoek bij een collega overnachter, kijk ik ook elke keer weer naar uit, om te leren en vooral ook om met elkaar plezier en de hobby te beleven. Kortom vier het leven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten