Afgelopen weekend de voor mij laatste overnachtvlucht meegespeeld vanaf Cahors. Niet bepaald een succes geweest.
In al mijn overmoed mijn hele vliegploeg, of wat er van over was, ingekorfd. 14 stuks, 6 overjarigen en 8 jaarlingen. Het idee erachter was simpel: laten zij zich maar bewijzen. Vertrouwen was er, het succes van Ruffec had ik nog in het achterhoofd. Die overjarigen zouden zich toch in de prijzen moeten kunnen spelen, de jaarlingen konden mooi laten zien wat ze in huis hadden. Lijkt een mooie gedacht met voldoende ingrediënten voor een goed resultaat. Bovendien was het aflassen van Albi reden genoeg om deze duiven nogmaals in te korven, zij hadden dit seizoen nog geen overnachting gehad.
Dat viel dus erg tegen. Een paar staartprijsjes in de afdeling, in sector 4 niet eens in de prijzen. Niet het resultaat dat ik voor ogen had. Zondag 4 duiven thuis, maandag nog een nakomer, 1 opgevangen in Stiens, 5 kilometer van mijn hok, daarna dinsdag nog een nakomer. 7 duiven thuis van de 14, de in mijn ogen beste duiven nog onderweg. De 801 en halfzus 667 zijn nog niet thuis. Daarnaast mis ik nog een paar talentvolle jaarlingen.
Wat meteen al opviel bij thuiskomst van de eersten was dat de duiven leeg waren. Niet leeg zoals een fondduif leeg is bij thuiskomst, maar echt kapot. "Wat zou er aan de hand zijn" is de eerste gedachte die door mijn hoofd schiet. "Foute boel", als de 2de zich meldt, kort na de eerste. Is het wel goed gegaan in de auto onderweg naar Cahors, of de dag overstaan omdat de lossing was uitgesteld. Navraag bij collega liefhebbers leert dat zij mijn bevindingen niet delen.
De duiven lijken verder niet ziek, waren ook kerngezond bij het inkorven. Langzaam komt het verloop van de laatste weken voor inkorving voorbij. Druk op het werk, echt druk, dus bekaf. Aandacht voor de duiven is er iedere dag, maar gewoon de hokken schoon en voeren is iets anders dan alles nog eens goed door de handen laten gaan, even observeren. Dat was niet gebeurd. Duiven voor het inkorven snel uit het hok gepakt en naar het inkorflokaal. Ook hier niet dat beetje extra, nog een keer beoordelen of ze goed genoeg zijn.
Ik had ze niet opgevoerd, in mijn beleving konden ze zo wel mee, ze voelden immers gewoon goed.
De lessen kunnen dus weer getrokken worden.
Risicospreiding is iets waar de overnacht liefhebber mee bezig hoort te zijn. Valt het tegen is niet meteen de hele vliegploeg weg. Het volgend jaar is er zo weer.
Voer is belangrijker dan ik wel eens wil toegeven. De duiven hadden duidelijk te kort meegekregen voor de inkorving. Mijn normale mengeling is goed om de nestduiven niet te snel te laten vervetten, onvoldoende dus voor een dergelijke zware opdracht.
De belangrijkste is toch: Niet willens en wetens doordrukken en maar hopen dat het goed komt. Ik ben zelf onvoldoende bezig geweest met de duiven, reden is duidelijk, maar ik heb niet in het belang van de dieren gehandeld, ik heb geprobeerd een goede conditie te forceren, dit lukt dus niet.
Ondanks alle goede wil heb ik onvoldoende op de duiven gelet, vandaar uit niet mijn beslissingen genomen. Ik heb wat ik in mijn hoofd had domweg doorgezet.
Een wrange en dure les, ik hoop dat er nog een paar thuiskomen of opgegeven worden........
Dit weekend begint het nieuwe seizoen, beginnen met africhten van de jongen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten