Balen

Deze week had ik me erg verheugd op de eerste dagfond vlucht. Iets speciaals? Niet echt als je rationeel kijkt naar wat de plannen zijn: voorbereiding op de marathons. Toch vind ik het wel speciaal, de eerste race over meer dan 500 km. Ideaal voor jaarlingen die moeten worden opgeleid, vaak een pittige vlucht, dus ook nog een goede training voor de overnachters, zijn ook zeker niet kansloos in zwaardere omstandigheden. Uithoudingsvermogen zit er ingebakken, dus dat moet wel goed komen.

De hele week naar het weerbericht gekeken: paar buitjes, eigenlijk niets om het lijf, noordenwindje en niet te warm. Ik had er echt zin in, duiven leken ook goed in orde bij het inkorven donderdagavond.

Helaas, vanochtend vroeg al viel het doek, uitgesteld naar morgen, wijs besluit, belang van de duiven moet voorop staan.

Mijn eigen belang was toch even anders, op zondag hebben we feest, stiefdochter is getrouwd en viert morgen uitgebreid met familie en vrienden. Natuurlijk wil en moet ik daarbij zijn, het verstand twijfelt daar niet aan, maar ja, het gevoel. Het gevoel van een duivenmelker die zijn zinnen op iets zet..... Passie, gedrevenheid, alles wat je in je hebt komt in opstand want: De duiven moeten komen!!

Concoursleider gebeld, wat zal ik doen wel of niet klokken, het is een NPO concours.

Wel klokken luidt het antwoord, clubgenoot Hans wil de klok wel even ophalen. Super, zoveel medewerking, de duiven zullen dus niet voor niets naar huis vleugelen. Alleen de baas, de baas zal zondag met zijn hoofd ergens anders zijn dan bij het feest.

Iedereen een goede vlucht gewenst morgen!!