De natuur heeft met deze late winteractie nog wel even een reset gehad. Zo één keer in de zoveel tijd kan dat geen kwaad. Kan de natuur de sterken weer laten overleven, de zwakkeren weer uitziften, het soort weer sterk maken.
Ik heb met verbazing zitten kijken naar het tumult rondom de Oostvaarders plassen. Het laat zien hoever men verwijderd is geraakt van de wetten van de natuur. Niet sterk genoeg is dood, zo simpel is het. Waarom men nu zo nodig begint met bijvoeren en nog meer zwakken wil laten overleven?
Ja, er zijn er teveel in dat gebied, het aantal hectares graas gebied staat in geen verhouding tot het aantal grazers dat er loopt. Dat ligt niet aan de winter, dat ligt aan het beleid dat is toegepast. Men had al eerder moet schiften, het gebied moet beheerd worden, net als alle andere natuurgebieden in Nederland. Echte natuur bestaat hier niet meer, de mens heeft dit stukje van de aardkloot volledig in de greep. De natuur zal dan even goed zijn wetten laten gelden, zwakken gaan er uit, onherroepelijk, of er nu teveel zijn of niet. Nee, dat is niet zielig, het is noodzakelijk om een gezonde populatie te houden die levensvatbaar is voor de toekomst.
Waarom hoor ik eigenlijk niets van deze zelfde mensen als het gaat om de grote hoeveelheden vossen? Beschermd, ze kunnen hun gang gaan, ondertussen wordt het wel duidelijk waarom de weidevogels stilaan verdwijnen. Ook hier zal de natuur niet in staat zijn zichzelf te beheren, de mens heeft de weegschaal namelijk uit balans gebracht. Waarom gebeurd er niets aan het over beschermen van de roofvogels, er zijn er nu wel genoeg. Ik doel dan nog niet eens op de problemen die duivenmelkers ervaren, ook voor de roofvogels geldt dat over protectie er voor zorgt dat onze kromsnavelige vrienden buiten hun boekje gaan, gewoon omdat ze moeten eten. Dat eten halen ze weg waar het niet zou moeten, waardoor er nog meer problemen ontstaan, Juist, uit balans gebracht doordat de mens er wat van vond.
Vergis U niet, ik ben een groot liefhebber van natuur en landschap, van alles wat leeft, groeit en bloeit. Diegenen die wat meer van mijn fotohobby weten kunnen dat beamen. Ik heb met een camera in de hand alleen maar belangstelling voor wat er in het landschap gebeurd, voor flora en fauna. Maar juist daardoor ga je inzien dat natuur in Nederland niets meer van doen heeft met de oernatuur zoals we die denken te kennen in de regenwouden, op de steppes en grasvlaktes, oceanen of in gebergtes. Wij hebben met z'n allen alles naar de hand gezet. Dat schept verplichtingen. Die verplichting zit niet in het voeren van grazers in de Oostervaardersplassen, maar vraagt om consequent beleid om goed te kunnen beheren en beheersen, telkens afwegen wat juist is. Gevoed door getallen en statistieken, hoe koud ook, zoiets mag nooit gestuurd zijn door emoties.
Als deze mensen die vandaag druk waren met balen hooi, komende zomer ook even de handen uit de mouwen willen steken en alvast willen gaan selecteren in hetzelfde gebied, dan kunnen de mannen met geweren de orde herstellen, zodat we komende winter alleen de dieren zien sterven die niet sterk genoeg zijn om te leven, precies zoals het gaat in de natuur.
Genoeg geraasd. Terug naar mijn eigen stuk cultuurnatuur, namelijk het duivenhok. Ook op het hok is geen sprake van natuur. Ik doe niets anders dan genengroepen bij elkaar brengen, in de hoop jonge duiven te krijgen die uiteindelijk in staat zijn om minimaal 1000 kilometer zo snel mogelijk naar huis te vliegen.
De eerste eieren staan op uitkomen. De koppels die vorig weekend opnieuw aan een nestje mochten beginnen zullen deze week wel weer met eieren komen, de temperaturen zijn weer kweekwaardig ondertussen. De vliegers zijn mooi op gewicht nu, scheelt toch een stuk als je weer even serieus bent met het voerblik. Vandaag alles weer even los gehad, deze week gaan we weer verder met het loslaten van de vliegers, zo langzamerhand moeten de spieren weer een beetje loskomen, er moet weer wat spanning op komen.
Nog een week of 4, dan wordt er weer ingekorfd voor de eerste testvlucht, met de temperaturen die vanmiddag heersten, zeker met het zonnetje erbij, maakten dat het zo langzamerhand weer begint te kriebelen. Vliegseizoen!
Tot de volgende!
www.postduivenblog.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten