Ik werd er gisteren fijntjes aan herinnerd. "Gauw weer wat schrijven, John". Het was op de jaarlijkse tentoonstelling van ons clubje de "Vliegende Post". Altijd leuk om mee te maken, al is het eigenlijk een tentoonstelling van dertien in een dozijn. Het is gewoon leuk om met melkers onder elkaar te zijn, je ziet elkaar niet heel vaak in de winter. Tenminste ik niet, ik loop niet alle verenigingstentoonstellingen af.
Draaiend rad, bonnenverkoop, hapjes, wat te drinken en elkaar. Sterke verhalen, anekdotes, serieuze verhalen, grappen en grollen. Kortom, weer kostelijk vermaakt. Paar oude bekenden gezien, altijd leuk om even snel wat woorden uit te wisselen. Kennisgemaakt met een paar mensen die ik alleen van horen zeggen kende, ook leuk. Juist één van die mensen maakte me erop attent dat ik best wel wat vaker zou kunnen schrijven.
Heb ik ook een tijdje gedaan, wekelijks een stukje, kwam er alleen achter dat ik op een gegeven moment mezelf zat te herhalen, geen schrijfstof had, maar gewoon klakkeloos de gang van zaken in mijn hok zat te beschrijven. Na een jaar is dat wel klaar, doodsimpel, omdat met het wisselen van de seizoenen de gang van zaken in het hok niet wezenlijk verschilt met de gang van zaken van het jaar ervoor. Natuurlijk, details veranderen, maar de grote lijnen niet. Als eenmaal duidelijk is wat de grote lijnen zijn, het systeem zouden velen zeggen, dan wijzigt er wat in detail, niet iets schokkends.
Daarbij komt dat er in de winter in mijn hokken niet veel gebeurd. In mijn hoofd, daar gebeurd wel veel. Voornamelijk het vooruit kijken naar het volgende seizoen. Elk jaar roep ik dat ik het hetzelfde doe, dit is het, het ei van Columbus, om een dag later alweer dat knagende stemmetje te horen. Dat stemmetje dat zegt dat het misschien toch zo of zo moet. Ik heb al een aantal malen beschreven wat er gebeurd, in de vaste artikelen op mijn blog www.postduivenblog.nl is dit ook gewoon te vinden.
De wintermaanden worden hier traditie getrouw gebruikt om de duiven schoon te krijgen. 1 December werd er geënt tegen Paramyxo, de verplichte enting. Jaar geldig, kon toevallig op die datum. Heb er een dag vrij voor nodig, moet het dus wel even plannen. Van 20 December tot en met 31 December de winterkuur, hopelijk heb ik weer voldoende wapens tegen de gevreesde paratyphus en andere ongemakken. Daar achteraan nog tweemaal een wormenpil, met een week tussenpoos uiteraard. Nu nog een paar weken bijkomen, eerste week van Februari gaan de kwekers bij elkaar. Dit jaar twaalf koppels, dit omdat er met twee liefhebbers samenkweek wordt gedaan. De jongen van de eerste ronde gaan weer weg. Naar de mensen waar ik samenkweek mee doe, met de verschillende mensen waar ik jongen mee ruil, de bonnen kunnen dan ook verzilverd worden. Tweede ronde zal nog benut worden om de afspraken die gemaakt zijn helemaal na te komen, daarna is alles wat er op de hokken ter wereld komt voor eigen gebruik. Zoals bekend hecht ik niet aan vroege jongen, zelf africhten als jong en het jaarling jaar als opleidingsjaar gebruiken werkt voor mij.
Heb dit jaar voor het eerst ingeschreven voor de Marathon Noord middaglossing, competitie met alleen de twee getekenden op de nationale middaglossingen. Lijkt perfect voor mij, korf vaak maar weinig duiven in. Als ze goed zijn maak je kans, zo simpel is het.
Toch weer een bon gekocht gisteren, kon het niet laten, eigenlijk te duur, maar goed, wie niet waagt......
Tot slot nog complimenten aan Falco Ebben en zijn Pigeon Pixels, mooie marathon special gemaakt over Gerard Koopman met zijn Red Bullens dynastie. In mijn ogen aanrader voor iedereen. De man is behoorlijk open over zijn doen en laten. Interessant wat hij verteld over zijn inzichten over weduwschap, voer en hokkenbouw. Zag gisteren dat er ook en passant nog even de Pattaya One Loft race werd gewonnen, ik ken er genoeg die het minder doen!
Tot de volgende!
www.postduivenblog.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten