Onderweg naar Bergerac

De voorbereiding op de laatste vlucht van het jaar, Bergerac, is begonnen.

Maar even de stand van zaken. In het vorige bericht was te lezen dat ik nog een mooie serie in het hoofd had, met dagfond op Gien en twee weken later Chateauroux, daarnaast nog Bergerac en Cahors.
Ondertussen is het alweer wat anders gelopen, plannen en planningen zijn slechts het begin van een avontuur, ik hoor het mijn vroegere leidinggevende nog zeggen.
Het plan is na Gien gewijzigd, geen jaarlingen naar Chateauroux, het merendeel van mijn clubgenoten zag het niet zitten om nog in te korven op deze kraker. Het seizoen is zwaar, er zijn onderweg behoorlijk wat duiven afgevallen. Wijs, als je ziet dat je duivenbestand deze omstandigheden niet aan kan, geen brokken meer maken.
Voor mij had het wel wat gevolgen, was immers al begonnen met de jaarling duivinnen om deze op een goede neststand te brengen, juist voor Chateauroux.
Ik heb nu besloten om alle kaarten op Bergerac te zetten. Bergerac is een stevige vlucht, voor ons iets meer dan 1.000 km. Vaak wel een goed verloop, ik denk dat het komt omdat de duiven vanaf Bergerac een redelijk goede exit hebben richting kuststrook van Frankrijk. Daarnaast is een middaglossing geschikt voor goed ingespeelde jaarlingen. Het jaarling jaar moet een leerjaar zijn, wat bewezen moet worden is de wil om thuis te komen, inhoud en afstand geschiktheid.
Ik ga dan ook alle duiven spelen op Bergerac. Normaal korf ik kleine aantallen in, risico spreiden, duiven mee die goed zijn. Ik bereid nu de hele ploeg voor. 
In dit kader heb ik gisteren alles mee gehad op Morlincourt(448 kilometer), ook de doffers die  Gien mee waren, ook de doffers die van St. Vincent terug zijn gekomen. Opvallend was het goede herstel van de nakomers van St. Vincent. Indicatie dat de gezondheid op het hok goed is.
Gisteren dus de Generale Repetitie. Ik was tevreden over de aankomsten. In de club begonnen met een 5de, mooie serie, in groot verband wel laat overigens. De St Vincenters bijvoorbeeld, stonden allebei op de verenigingsuitslag!
Nu een weekend geen vlucht, geen Chateauroux en de jongen worden immers niet gespeeld.
Daarna Bergerac, voor mij de laatste officiële vlucht van het jaar. 
Het africhten van de jongen ga ik mee beginnen na Bergerac, dit zal weer gaan volgens het beproefde concept, ik heb hier voorgaande jaren al meer over geschreven.
Vorige week beleefden mijn collega marathonliefhebbers ware veldslagen vanaf Barcelona en ook Dax was een vlucht met veel achterblijvers. In eerste instantie de schrik in de benen, veel duiven onderweg, concoursen die(veel te) lang openstaan. Veel emotie op de social media, resulterend in berichten op verschillende nieuws sites. Helaas achterhaald, maar niettemin negatief over de sport.
Analyses over wel of niet lossen met de omstandigheden die er waren ga ik niet maken, ik beschik niet over de informatie die nodig is om dit goed te kunnen doen. Liefhebbers wijzen wel op de omstandigheden die verwacht werden. Feit blijft dat men zelf inkorft, dus risico neemt. Iedereen wist dat het moeilijk ging worden.
Na de emotie van vorig weekend, doet het me deugd steeds meer berichten te zien dat er nog veel Dax en Barcelona duiven op de hokken terugkeren.
Ik las ooit eens een opmerking van good old Wim Muller over rampvluchten, ik weet de uitspraak niet letterlijk meer, maar het kwam er op neer dat uiteindelijk toch het merendeel van de duiven op de hokken terugkeren na moeilijke vluchten. Het lijkt erop dat het nu weer gebeurd.
Ik wens iedereen succes de komende weken, het fondseizoen 2017 zal in ieder geval niet makkelijk vergeten worden.

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl