Perigueux - Einde van een loodzwaar seizoen

Het is zondagochtend, de laatste prijsduiven in het NIC moeten nog geklokt worden. De seizoensafsluiting vanuit Cahors werd een nationale lossing in Perigueux. Vlucht ingekort wegens te verwachten extreme omstandigheden. Extreem was het wel, temperaturen die dicht tegen de 40 graden aanlagen in Frankrijk op de lossingsdag. De doorkomsten op zaterdag waren dan ook supertraag. Hetzelfde beeld overigens van Perpignan, de internationale afsluiting van het seizoen. Elke duif die doorkomt op zo'n dag verdient een eervolle vermelding, wat een doorzetters.
Begrijpelijk dat men heeft gekozen voor Perigueux, toch al gauw 100 kilometer minder. Waar ik een vraag bij heb is het lossen om 10:30. Geen middaglossing, geen ochtend lossing, compromis zonder fundering? Misschien dat ik iets over het hoofd zie, de insteek is in ieder geval goed geweest, het belang van de duiven moet voorop staan.
Zoals gezegd, een supertrage, lees superzware vlucht. Doorkomsten die de 900 m/min niet halen, een duif hoog in sector 3 als snelste nationaal. 
In sector 4 viel de eerste bij de combinatie Rekker-Westra op de klep. Deze combinatie is in 2018 ongenaakbaar gebleken. Wat een klasse, wat een discipline, wat een duiven. Een super seizoen, afgesloten met een 1e in sector 4, maar ook nog 8ste nationaal. Wat te denken dat het een week eerder vanaf Bergerac ook al het geval was? De omstandigheden waren toen wel iets gunstiger, maar omstandigheden lijken de duiven van deze combinatie niet in de weg te staan. In mijn ogen de besten van Nederland op de overnacht dit jaar. Klasse! Overigens zijn de andere twee toppers uit sector 4 ook weer van de partij. Bennie Homma klokt gewoon de 2de, Gerard Koopman klokt de 5de. Hoezo, we draaien lekker mee? Klasse wat dit supertrio heeft laten zien dit seizoen. Ik realiseer me ook dat ik nu meteen wat andere goede melkers tekort doe.
Op eigen hok viel het ook lang niet tegen. Ik klokte pas in de avond, maar dan wel 2 in 3 minuten. Goed voor de 6de en 7de in het NIC, NPO en sector 4 wordt een coefficient van 12% gehaald. Net niet de beoogde 10%, maar wat was ik blij met deze twee duifjes. 

De "592" zat plots op het hok, ik was even in de keuken, de afwas moet tenslotte ook opgeruimd. Toen ik naar het hok liep zag ik het al, deze was heel diep gegaan, ze maakte weinig aanstalten om binnen te lopen. Dan maar met een stokje opdrijven, wat niet lukte. Geen stress, de doffer maar los. Deze was blij met zijn verworven vrijheid en vond het nodig om nog even een complete show op te voeren, hoog in de lucht draaiend, zeilend en klapwiekend. Nog een doffer los, de "Oude Witpen" vliegt nooit veel, dus dan moet die het maar doen. Inderdaad na 2 rondjes viel hij op het hok, gevolgd door de eerder losgelaten doffer. Terwijl de "592" wat sjoege geeft op de avances van haar doffer, valt achter mijn rug vandaan de "554", ze loopt meteen binnen en wordt zodoende als eerste geklokt, de "Oude Witpen" is haar doffer en loopt meteen mee naar binnen. Ik ga de duif melden, de "592"loopt een paar minuten later binnen met haar doffer. Na de gebruikelijke telefoontjes en app-jes met mijn overnacht maatjes en het gebruikelijke berichtje op Facebook keert de stilte van de avond weer.
Plots gaat de poort open en staat Wim in de tuin. Hij was even gevlucht, even wat beweging na een middag in de tuin zitten en in de lucht staren. We praten wat en bekijken de "554". Ze is licht, maar in een goede conditie. Op het moment dat ik haar terugzet roept Wim dat er een duif op het hok valt. De "557" arriveert, vanuit de westkant, blijkbaar het IJsselmeer als richtpunt gekozen. Ze laat zich klokken met een 11de melding in het NIC. Alles met elkaar geen slechte ontknoping van de laatste marathon van dit jaar. 3 van de 6 thuis en netjes in de prijzen.
Vanochtend komen er wel duiven bij maar tot zover niet meer in Engelum. Ik hoop dat de andere 3 dames ook nog thuis komen. Het zijn tenslotte allemaal duifjes die hebben laten zien dat ze wat in hun mars hebben.
Zoals altijd heb ik wel een idee bij wat er dit jaar allemaal weer te leren viel op het hok. Ik moet het nog wel even op een rijtje zetten allemaal, conclusies trekken kan de hele winter nog. Nu maar eens wat aandacht aan de jongen geven, die moeten tenslotte ook nog wat worden opgeleerd.

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl