Duivendag in April

We zitten er inmiddels al weer middenin, vliegseizoen 2018. In alle afdelingen zijn de eerste paar vluchten vervlogen, de contouren voor het seizoen worden zichtbaar. Welke hokken de forme al te pakken hebben, welke hokken nog even moeten "poetsen", hoe de plannen voor de specialisten er precies uit gaan zien.
De zaterdagen zijn dan ook weer lekker herkenbaar aan het worden. 
Vroeg op, hokken in orde maken, lossingberichten volgen via internet, duiven opwachten, nog even contact met wat clubgenoten over de stand van zaken. In Friesland wordt driftig gebruik gemaakt van de "Blauwband", of meldsite duifmelden.nl. Ooit als eerst gepubliceerd via de website van vereniging "De Blauwband", vandaar de aanduiding in de volksmond. De uitslag is dus voor het afslaan 's avonds al grotendeels bekend, maar toch, het magische moment van de uitgifte van de verenigingsuitslag blijft apart. Ondanks dat je al weet wat er uit de printer komt rollen, wordt de lijst minutieus onderzocht door een ieder.
Gisteren hier naast de fenomenaal mooie aankomsten vanaf Deurne, ook nog twee leuke intermezzo's op een "normale" zaterdag in het vliegseizoen.

Nico van Veen was op bezoek, niet als duivencoach, maar op zoek naar een verhaal over een verhaaltjes schrijver. Waar een blog al niet toe kan leiden. Gevolg was dat er leuke discussies ontstonden over inzichten in wat ons allemaal bezig houdt. Ook nog even duiven bekeken, ook hier groot verschil in inzicht, uiteindelijk bleken de besten toch weer de besten. Nico zal er ongetwijfeld een mooi verhaal van maken. 
's Middags nog even bij sportvriend Hans langs om een resultaat van de samenkweek af te leveren. Lekker op de fiets, de broodnodig lichaamsbeweging weer genoten onder voor April schitterende omstandigheden.

Ook hier begint er een beetje vorm te komen aan de plannen in mijn hoofd. Ik ben altijd wat voortvarend. Doel was om alle marathon vluchten te spelen dit jaar, die onder NPO en afdelingsvlag worden vervlogen. De eerste ga ik al missen. Het weekend waarop de "openingsklassieker" vanuit Limoges wordt vervlogen, staat er een grote ombouw op het werk op het programma. Er wordt het hele weekend doorgewerkt. Als projectleider wordt je daarbij geacht aanwezig te zijn. 
Ik stuur nu aan op St. Vincent als eerst echte overnacht klassieker. Ik twijfel daarbij of er tweejarigen naar toe kunnen, of dat alleen de echt ervaren duiven ingekorfd moeten worden. Het blijft wel bijna 1200 kilometer. Drie weken later staat er nog zo een vlucht gepland, Dax is in afstand ongeveer gelijk. Dan wordt de keuze alweer behoorlijk beperkt. 
Verder merk ik dat de draad oppakken na de gebeurtenissen van de afgelopen tijd best wel wat moeite kost. Ik zal mezelf dus in acht moeten nemen. We hebben nog even, tijd om het allemaal aan te kijken. Eerst de boel maar lekker op de rit.

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl