20240825 NPO en/of ZLU

 Het rommelt al een tijd in het marathon wereldje in Nederland. Ik bedoel dan natuurlijk het marathon wereldje als het om de postduivenhouder gaat. Die races boven de 750 kilometer, die races voor de echt doorzetters en kilometer vreters.

Ik heb er zelf al jaren mijn hart aan verpand, eerst zelfstandig, later als onderdeel van de combinatie die ik samen vorm met mijn maatje Wim. Elke keer als er een duif valt op het hok die zo'n mega afstand heeft overbrugt maakt mijn hart een sprongetje en heb ik diep respect voor zo'n beestje.

We spelen zelf in het hoge noorden, ons vlieghok staat in Sint Annaparochie, bijna tegen de dijk van de Waddenzee aan. We spelen het NPO programma, de middaglossingen dus. Dit jaar hebben we voor het eerst ook aan Barcelona mee gedaan, de vlucht der vluchten.

We wilden dit gewoon eens meemaken, ook voor de middaglossers spreken de internationale klassiekers enorm aan. Het is prachtig te zien dat de Nederlanders vaak de boventoon weten te voeren op deze vluchten.

Ik wil mij niet in een discussie mengen of de ochtend lossing of middag lossing beter is, ik denk dat het een hele prestatie is van de duiven die dit met goed gevolg weten te overbruggen, ongeacht het tijdstip dat ze worden losgelaten. Het is gewoon een heel eind. ik heb zelf wel vakantie gehouden in het Baskenland of zuidoost Frankrijk. Om er te komen met de auto is al een heel avontuur. Bedenk dan eens hoe het voor onze duiven is om zo'n afstand af te leggen, vaak in een tijdsbestek wat niet voor mogelijk wordt gehouden.

Wat voor de noordelingen vaak een bezwaar is om mee te doen aan de ZLU vluchten, is de enorme overvlucht. Bijvoorbeeld, vanuit Bergerac spelen wij 250 km verder dan de liefhebbers in Zeeuws Vlaanderen. Op Barcelona moeten onze duiven zo'n 230 kilometer verder dan de duiven van de liefhebbers in Limburg, die dan al een respectabele afstand hebben afgelegd. Rekensystemen wil ik het niet eens over hebben. Het syteem wat internationaal geldt, moet overal gelden. Ware het niet dat Nederland het fenomeen middaglossing als enige hanteert.

Toch, met wat geluk met omstandigheden, lukt het af en toe om in het noorden ook goed mee te doen met deze races, mooie voorbeelden: Bennie Homma, Pieter Woord, Jelle Jellema (ik vind Nijverdal ook al aardig noordelijk), Rekker-Westra en dit jaar bijvoorbeeld Cor Pander op Barcelona, plaatsgenoot van Bennie Homma.

Wat opvalt bij deze mensen: het zijn allemaal liefhebbers die goed op de middaglossingen meededen of zelfs nog doen, maar die de bakens wat verleggen om weer wat uitdaging te vinden. (Inter) Nationaal op de uitslag staat natuurlijk nog veel beter dan een sector overwinning natuurlijk. De landelijke NPO races laten overigens een veel hoger aantal ingekorfde duiven zien dat de ZLU vluchten.

Deze wetenschap sterkt mij dan ook in mijn gedachte dat de duiven in het noorden niet zoveel minder zijn, dan die van de doorgewinterde ZLU spelers, van oudsher van onder de rivieren, tegenwoordig ook verder in den lande. Dit brengt mij dan ook weer bij de volgende gedachte: wat is er zo moeilijk om dit allemaal bij elkaar te brengen? Waarom bestaan er 2 instituten in een wereldje dat steeds kleiner wordt?

Ja, ik lees ook op Facebook. Ik lees ook de voor en tegenstanders van het ene en het andere instituut. Maar wat ik vooral lees is dat men niet verder kijkt dan de eigen achtertuin, dat wat men altijd heeft gedaan. Men is niet bezig om te kijken hoe wij kunnen blijven genieten van onze mooie hobby, maar om te behouden wat we altijd hebben gekend.

Ik las ergens dat de ZLU spelers de Nederlandse (marathon)fondduif op de internationale kaart heeft gezet. De uitstraling is er zeker, maar ik kan mij van die mooie oude filmbeelden herinneren, die in de tijd voor internet in duivenlokalen werden gedraaid, als wintervermaak. Daarin was te zien dat bekende melkers met Japanse en Taiwanese kopers zaten te wachten bij meldposten. Zodra ze wisten waar de vroegste zaten ging men op pad om de liefhebber met een behoorlijke smak geld over te halen de duif te verkopen. Volgens mij waren dat gewoon bondsconcoursen. Ik kan mij ook dat pamfletten die hiervoor werden gedrukt nog wel herinneren, die overal in de duivenlokalen hingen.

Waarom is het raar als er in de NIC's gelegenheid is om voor beide disciplines in te korven? NIC's zouden dit onderling ook nog wat kunnen verdelen, om de druk wat te verlichten. Waarom is het raar dat we prima vervoer hebben in Nederland en dat niet gewoon kunnen aansluiten bij de internationale inrichters? Is dit om dat bij de Belgen van alles zakelijk aan de strijkstok blijft hangen? Men is daar afhankelijk van de zelfstandige vervoerders. Is dat waar de crux zit?

Ik vind het ongelooflijk dat we niet kunnen regelen dat we kunnen korven waar we altijd doen, dat we dat niet kunnen doen met het bewezen systeem dat we landelijk hebben, dat we ons afhankelijk maken van een stichting, die blijkbaar ophoud te bestaan. Het lijkt mij niet zo moeilijk om de inrichters van de internationale klassiekers wat afspraken te maken en gewoon aan te sluiten. Moet dat perse zoals het altijd is geweest? Wake up, en ga het regelen, in plaats van in de loopgraven te gaan zitten, te knokken voor iets wat niemand uiteindelijk in de benen kan houden. Als we op PIPA met de verschillende meldsystemen per land al kunnen bijhouden hoe de uitslagen eruit komen te zien, dan kan dat toch ook met officiële uitslagen?

Het is op zijn minst niet netjes om even snel met een aangepast programma te komen, dat ziet er inderdaad uit als landje pik. Maar het is in ieder geval een eerste stap, ook al vraag ik mij ook af of dit de juiste is geweest.

Breng alles bij elkaar onder 1 hoed, speel de nationale en internationale programma's, maak afspraken voor de internationale vluchten met de Belgische inrichters. Er blijkt dan vanzelf voor welke vluchten meer of minder belangstelling is in den lande. Evalueer en vorm op de lange duur een programma waar beide partijen zich kunnen vinden. Ik denk dat het ook nog eens enorm in de kosten gaat schelen, als ik kijk naar wat ik betaal per duif voor Barcelona of Sint Vincent. Die duiven van Sint Vincent worden ook goed verzorgd en komen ook prima naar huis, daar mankeert het echt niet aan. De verzorging van de ZLU en de NPO ontloopt elkaar echt niet veel.

En, mochten er ZLU of NPO spelers zijn die vinden dat ze tegen het zere been worden geschopt, de zogenaamde puristen: ik vraag mij af waarom de meeste ZLU spelers dan toch nog een paar middaglossingen meepakken om de jaarlingen in te spelen, waarom zitten die NPO puristen toch stilletjes te genieten als er in het noorden weer eens wat vroege duiven op de ZLU vluchten zijn gepakt en willen ze toch nog wel een ochtendlossing in het NPO programma?

Oh ja, er was nog iets met prijzen. De ZLU heeft dat veel beter voor elkaar dan het NPO. Ja, kan ik mij iets bij voorstellen. Overigens, poulen wordt er bij de ZLU volgens mij ook veel meer gedaan dan bij het NPO, iets wat overigens wel gewoon mogelijk is bij de NPO vluchten. Internationaal poulen? Wordt al in voorzien in het inkorfprogramma. Laat eens nagedacht worden door de wijze heren die aan landje pik deden over de prijzen en de uitreiking daarvan, misschien helpt dat heel goed om e.e.a. bij elkaar te brengen.

Wat ik vooral hoop is dat ik over 5 jaar nog steeds mijn duiven kan verwelkomen als ze thuis komen van Bergerac, Sint Vincent, Barcelona, Perpignan of welk ver oord ook. Dat moment dat er eentje valt, vooral een vroege, binnen loopt en blij is met de verzorging die het beestje dan krijgt. De blijdschap en tevredenheid bij jezelf. De felicitaties en erkenning van je medemelkers, dat zorgt voor de motivatie om het de volgende vlucht of het volgende seizoen weer te doen, want vanzelf gaat het niet. Zoals alles in het leven. Vergeet niet, het moet in het belang van de duiven zijn, niet in het belang van ego's.